Wat is jouw eerste herinnering? Hoe oud was je? Mijn eerste herinnering is van toen ik opgenomen was in het ziekenhuis. Ik was twee jaar oud en ik kan mij nog redelijk wat details herinneren van toen.
Toen de bal in de sloot rolde en ik 'm toch ging pakken ondanks dat m'n ouders nadrukkelijk hadden gezegd dat dat niet mocht. Ik was zo'n 2,5.
Dat we ons hondje gingen halen en dat ik zo boos was dat ik niet mee mocht beslissen met de naam, ik werd gewoon genegeerd. Snap ik wel, ik was pas 1,5 en praatte waarschijnlijk nog in mijn eigen taal Ik kwam erachter dat ik zo jong was toen ik foto's ging kijken, ik zag een foto van mij met een pup en mijn vader zei dat dat dus dat hondje was. Ik kon me zelfs nog herinneren waar we reden met de auto en dat klopt inderdaad volgens mijn vader.
Ik was net 2 en ik weet nog dat ik met mijn zus stiekem naar de keuken ging om de koelkast te plunderen. We pakten van die 70's plastic kampeerborden en deden alles er in. En ik weet nog dat mijn 1 jaar oudere zus het op het gasfornuis wilde zetten en dat ik haar tegenhield want ik wist van brand en gevaar. ik heb er zelfs nog een foto van die mijn vader had genomen toen hij ons betrapte. Maar ik weet heel veel nog en ook echt in detail. Raar, maar ik weet meer van dat ik 2 en 3 was dan dat ik een jaar of 13 was. Die tijd is bijna helemaal weg ofzo.
Ik op schoot bij mijn opa terwijl hij piano speelde (Für Elise)...ik was bijna 2 jaar. Dat is tevens ook mijn enige herinnering aan hem. Kort daarna overleed hij. Mijn ouders vinden t enorm bijzonder dat ik dát moment met hem nog weet
Mijn broer die me ondersteboven hield boven de wc vrees ik Ik die mijn broer pest. Hem 20 keer vraagt om mij te knijpen om dan naar m'n moeder te rennen. Hij is 9 jaar ouder dan mij maar ik was de pestkop. Als hij het beu was zag ik dan de wc ondersteboven. Dat ik bij mijn oma lang mocht opblijven en bij haar in het waterbed mocht slapen. En ik kreeg veel snoep. Mijn oma opwachten in de luchthaven toen ze terugkwam van Amerika. Dat mijn oma eens bij ons bleef slapen en ik haar kunstgebit stiekem aan het passen was. Spelen met mijn hond. Troost zoeken bij mijn hond. Zijn drollen over de heg heen wou gooien met de schop maar dat lukte niet zo goed. Dat er een boom was omgewaaid bij mijn andere oma na een storm. Ik denk dat dit enkele van mijn eerste herinneringen zijn maar ik kan er geen echte leeftijd opplakken. Dus welke de eerste is weet ik niet. Zo te zien veel over mijn oma, mijn idool.
Mijn keelamandelen waren geknipt. In hetzelfde ziekenhuis lag de broer van mijn vader met een spierziekte. Mijn ouders waren bij mij en toen we naar huis gingen liepen we even bij mijn oom binnen. Ik weet nog precies hoe ik me voelde. Ik durfde niet naar binnen, ik bleef in de deurpost staan. Hij lag alleen op een kamer. Veel apparatuur wat geluid maakte. Zijn ademhaling heel zwaar. Hij vroeg me fluisterend om een kus. Ik durfde niet. Mijn ouders drongen aan. Ik vond het zo eng. Ik heb het niet gedaan. Weet nog dat ik achterom keek toen we wegliepen. Twee dagen later stierf hij.
Dat mijn moeder me naar de psz brengt, van het spelen daar herinner ik me niets maar ik had wel een heel blij gevoel wanneer ze me bracht. Ik zal denk 3,5 jaar zijn geweest.
Ik denk dat een van mijn eerste herinneringen is dat mijn oudste zus mij 's ochtends uit mijn bedje haalde en meenam naar haar kamer samen met mijn andere zus. Ik denk dat ik rond 2 was ofzo. Mijn zus was toen 8.
Ja vind ik ook. Ik heb heel lang gedacht dat t een droom was. Dat ik dit als kind ooit heb gedroomd en dat als n herinnering heb gemaakt ofzo. Maar de details zijn zo helder en toen ik dit een aantal jaar geleden tegen mijn moeder zei, kon zij zich dat moment ook herinneren...dus het was geen droom. Alle details klopten met de werkelijkheid.
1e was op de peuterspeelzaal dat ik een koekje aan het eten ben 2e dat mijn moeder op een brancard het huis uit word gereden en in de ambulance wegging samen met mij vader en mij broer en in gingen met mij tante mee, die avond werd mijn zusje geboren
In badje en mijn broer in andere badje. Ándere eerste herinnering was dat we met z'n tweeën spelen buiten na een gigantische regenbui en dat we onder de modder zaten.
Dat ik via de bank door het open raam op een andere bank kon klimmen. Later gecheckt bij mn moeder en in het huis waar ik geboren ben stond er inderdaad een bank bij het raam en een tuinbank buiten bij het raam. Kan me ook de vloerbedekking daar herinneren: grijs met spikkeltjes. We zijn verhuisd een paar maanden voor ik 2 werd, dus moet zo 1,5 zijn geweest.
Dat ik met zo'n klein plastic fietsje op de verwarming knalde binnen. De botsing zelf herinner ik mij niet, wel het paniekerige gezicht van mn moeder die op dat moment zag dat ik een groot gat in mn hoofd had en mij mee naar de overkant van de straat nam naar de overbuurvrouw die verpleegster was. Ik was bijna 2 denk. De volgende is toen ik 3,5 was en s nachts uit bed werd gehaald en naar oom en tante gebracht werd omdat mijn moeder met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht omdat mn zusje geboren werd.
Dat ik op de psz boekjes aan het lezen was (kon toen al lezen) en dat de leidsters het er niet mee eens waren en ik maar gewoon moest spelen. Ik zat op een groot blok te lezen En het klopt idd ook volgens mijn ouders.
Dat ik mijn moeders hand vast had toen mijn oma in het ziekenhuis lag in de ziekenhuiskamer. Ik was twee. Wat een veiligheid en acceptatie ervoer ik bij het vasthouden van mijn moeders hand! Was ze er nog maar..
Ik was 1 en wilde een stapeltoren van bekers bouwen, maar mijn handen deden niet wat er in mijn hoofd zat. Toen werd ik boos en gooide de bekers door mijn kamer. Vrolijke eerste herinnering ook. Heeft blijkbaar veel indruk gemaakt.