Weet niet of ik het goed schrijf. Maar bon,zoals de titel luidt. Heeft iemand ervaring? Hoe heb jij het ervaren om terug te gaan naar Nederland? Had je een baan , hoe snel kwam je aan een woning, van welk land verhuisde je terug naar NL? Wat waren de voor- en nadelen? Wat moet ik zeker noet vergeten en alle tips zijn welkom! Ik wil van belgie terug naar NL. Woningcorporatie, makelaren websites zijn meer dan welkom. Ik hoef niet perse terug naar mijn stad, ben al tevreden als ik terug op nederlandse grond ben.
Mijn man vond eerst werk toen we nog in het buitenland woonden. Ik ben daarna eerst met de kinderen terug naar mijn ouders gegaan, terwijl hij alles in het buitenland afrondde. Ik heb via Funda.nl een huurhuis gevonden. We hadden veel geluk want we kregen dat huis ook gelijk. Toen mijn man kwam zijn we er gaan wonen, hebben we ons bij de gemeente ingeschreven, hebben we de zorgverzekering aangevraagd en toen woonden we weer officieel hier. Ging eigenlijk best vlot. Het weer wennen aan NL ging iets minder vlot! We kijken inmiddels weer naar werk in het buitenland
Wij zijn 4 jaar geleden vanuit Engeland terug verhuist naar Nederland. Het was heel lastig om terug te komen na 9 jaar buitenland. Vooral ook omdat we in een (voor ons onbekend) ons kent ons dorpje terecht kwamen waar we totaal geen aansluiting konden vinden. Wij kwamen voor de baan van mijn man terug. De huurwoning vonden we via een website van een makelaar in de buurt. Ik stuur je even een pb met de link naar een Facebook pagina voor Nederlandse moeders die re-migreren.
Wij zijn 1,5 jaar geleden terugverhuist naar Nederland. We hadden hier nog een koopwoning. Deze hebben we 5 jaar verhuurd onder de leegstandswet. Manlief kon zijn baan behouden en dan voor het Nederlandse kantoor werken. Ik heb mijn baan daar opgezegd en hier een baan gevonden. Als je gaat huren, kijk war de ban is en zoek een woning. Er zijn veel particuliere woningen te vinden buiten de grote steden.
Wij zijn alweer 9 jaar geleden terug gekomen vanuit Italie. Ik had heel snel een baan en een huis hebben we geregeld via verhuurmakelaar Rotsvast. Man sprak destijds geen Nederlands, dus duurde het even voor hij ook werk vond.
Ik ben meerdere keren terug gekomen maar de laatste keer was 3 jaar geleden, vanuit Italie. Werk was niet zo moeilijk maar een huis vinden was een drama vanwege de lange wachtlijsten overal. We zwierven eerst van camping naar camping totdat een vriend zei dat we bij hem terecht konden tot we een woning vonden. Toen ging het ineens snel want als starter kregen we voorrang. Oja, we hadden een inschrijfadres bij een familielid omdat een woningcorporatie anders geen woning mag toewijzen en ook was het noodzakelijk voor een zorgverzekering. Destijds overwogen we ook antikraak en Zeeland had toen korte wachtlijsten.
Bedankt voor jullie reacties Voelde het als thuiskomen of was het weer even aanpassen? Ben daar wel bezorgd om, uhm.. hier is de mentaliteit en het sociale gedrag anders (in elk land overigens) woon hier denk bijna 3 jaar maar maak me best zorgen. Ben na een tijdje even in NL geweest en viel me op dat men zoooo vriendelijk is dat ik me geen houding wist te geven soms. (In winkels, op straat in de bus etc) Is overigens ook mijn reden waarom ik naar mijn thuisland wil. Ik vind hier geen aansluiting. Ben paar keren verhuisd naar andere omgeving maar schoot er niks mee op. Op werkvloer idemdito. Ik ben overal -die Nederlander- Tot ik laatst uitbarste. Ik ben en trotse Nederlander ook en ben gek als ik ooit me thuisland weer verlaat. Meiden, jullie willen niet weten hoe heerlijk het is in Nederland. Echt, zodra ik terug kom geef ik een feest.
Ik vind het ook jammer. De zorg is hier heel goed. Maar mis echt het stuk gelijkheid, mensenrechten etc. Ik word elke keer bevooroordeeld en daardoor van kastje naar het muur gestuurd. Met alle kwaliteiten die ik heb kom ik enkel aan een schoonmaakbaantje voor korte duur. Ik heb hier als Nederlander helaas geen toekomst. En goedkoop is het niet zoals beweerd word. Nu mijn dochter over een halfjaar al naar school mag, zit ik echt na te denken of ik wel wil dat ze in zo een omgeving groeit. Nu al op het kdv is het -da hollandse weer - like, TF? Het is een kind. Ik zal me maar gedeisd houden, want ben echt zeer ongelukkig hier en wil me niet uitlaten daarover.
Heb je in Nederland een adres waar je tijdelijk terecht kan? Zodat je werk kan vinden, oppas voor de kids kan regelen. Zonder een baan, wordt een huis vinden een stuk lastiger. En andersom eigenlijk ook.
Oh wat gek. Bij ons werken er verschillende Nederlanders. Dat het hier goedkoper is dan in Nederland... Wie heeft je dat ooit gezegd? Tenzij voor gezondheid of school, maar dat is het ook ongeveer denk ik.
Op mijn werk werken ook een paar Nederlanders. 1 is een typische Hollander, sociaal, maakt met iedereen een praatje. De andere heeft wel moeite met onze mentaliteit, ondanks dat ze hier al 20 jaar is. "De Hollander", dat is wel iets typisch van hier, maar dat wordt evengoed naar een Duitser, Fransman, Waal, Limburger, West-Vlaming,.. gezegd. Jammer dat je hier echt niet kunt aarden, maar begrijp het volkomen. Mentaliteit tussen Belgen en Nederlanders is echt heel verschillend. Waar woon je nu in België als ik vragen mag.
Het zou wel kunnen maar wil niemand ten laste zijn. Ligt eraan waar ik een huis zal nemen, maar zou qua afstand wel haalbaar xijn vanuit Belgie om heen en weer te rijden . Maar wat jij zegt inderdaad is erg lastig . Ben daarom van plan eerst te kijken naar een woning (dat duurt meestal lang) en daarna een baan dicht bij huis. Kinderen zijn nog jong voor school (gelukkig) maar kdv heb ik wel alternatief voor.
Ik ben terug gekomen naar Nederland toen ik nog geen kinderen had dus in die zin een stuk makkelijker. Ik kwam trouwens uit Israël/de Westbank Voor ik naar het buitenland ging had ik me al ingeschreven bij een woonstichting dus eenmaal terug in NL had ik binnen een paar maanden een woning. Ik ben eerst flexwerk gaan doen in de gehandicaptenzorg. Niet wat ik graag wilde maar zo kon ik wel uren maken en sparen. Toen ik een eigen woning had ben ik er een studie bij gaan doen. Praktisch was het dus niet moeilijk om thuis te komen Qua mentaliteit etc heb ik het wel moeilijk gehad. Op de Westbank is het zo anders dan hier. De cultuur, het eten, het weer, hoe alles (natuur, gebouwen, wegen, etc) eruit ziet. Echt alles is anders. Uiteindelijk wen je er wel aan maar ik merkte wel dat mijn referentiekader heel erg veranderd was en daardoor bepaalde vriendschappen ook. Inmiddels ben ik 12 jaar verder en woon ik prima hier. Mijn kinderen kunnen hier veilig en gezond opgroeien. Het enige wat ik echt nog steeds mis zijn de bergen, en waar ik me nog steeds aan irriteer is de bekrompen houding van een groep Nederlanders t.o.v. buitenlanders.
Die groep nederlanders is wel erg klein. Ik heb me in NL nog nooit niet verwelkomd gevoeld. Wat was je reden eigenlijk om terug naar NL te komen? En ben je binnen EU verhuisd? Waar ligt Westbank? Heb ik nog nooit van gehoord.
Fijm dat je me wel kunt begrijpen. Ik woon nu net buiten Antwerpen. Heb in het cenyrum gewoond en ook dicht bij wijnegem shopping center. Helaas vind ik geen aansluiting. Elke keer wanneer ik denk oh dit zijn lieve mensen, keren ze ineens de rug om zonder pardon. Ik weet dat niey iedereen zo is, vast en zeker niet.
De Westbank is Palestijns Gebied. Ik woonde vlakbij Jeruzalem maar niet aan de joodse kant van de afscheidingsmuur. Ik bedoelde niet dat ik mij niet welkom voelde door andere Nederlanders, ik bedoelde de houding van een groep t.o.v. buitenlanders. Ik heb in de Palestijnse gebieden veel armoede gezien. Vluchtelingenkampen, gebrek aan water, gas, gevolgen van oorlog, gebrekkige zorg etc. Ik werkte daar zelf in de zorg en heb schrijnende dingen gezien. En dan heb je hier van die droeftoeters die van alles roepen zonder dat ze zelf ooit echte armoede of oorlog hebben gekend, die geen idee hebben wat de gevolgen hiervan zijn, maar wel van alles roepen. Discussies die ik op sociale media voorbij zie komen, ik ben er allergisch voor, als je mensen soms hoort praten (ook in echte leven), beschamend. En dat heeft niks te maken met hoe welkom ik me wel of niet voel, maar wanneer je teveel ellende hebt gezien doet dat wat met je. Had ik in een westers land of in een rijker land gewoond dan had het vast minder impact
Schrijf je in bij de diverse woningstichtingen. En probeer dan gelijk een baan te vinden in Nederland. Wat nog aan te rijden vanuit Antwerpen. Dan heb je een basisinkomen in Nederland. En je hebt de Nederlandse contacten, waar je zo op zoek bent. Als je een goede betaalde baan hebt, heb je meer mogelijkheden voor een huurhuis.