Mijn oudste dochter is nu drie en heeft eigenlijk altijd netjes geluisterd. Ook op de loopfiets zit het commando ‘wacht’ er strak in, dan gaat ze vol op de rem niet eens heel bewust gedaan maar ze heeft het gewoon altijd perfect gedaan en was enorm gevoelig voor het de hemel in prijzen. De jongste is heel ander karakter, dus ik vrees voor haar later
Mijn oudste was een drama! Nu bijna 4 en blijft wel wat beter bij je. Dat weglopen zo erg heeft de jongste nooit gedaan gelukkig. Dus ligt nogal ah karakter..
Pas sinds een paar weken We zijn een poos geleden naar Julianatoren geweest en toen werden de ouders van een kindje omgeroepen. Dat heeft bij dochter veel indruk gemaakt omdat ik haar uitlegde wat er (vermoedelijk) was gebeurd. Sindsdien blijft ze bij me in de buurt
Oudste met 5 heeft nooit naast mij gelopen aan t handje en die loopt nu nog t liefst vooruit. Se jongste van bijna 2 loopt netjes aan mijn hand en vraagt er zelf ook om. Soms loopt die even stukje verder als we ergens zitten aan een tafel ofzo maar dan komt die snel weer terug. De oudste kan ik beter gps inbouwen
Tot ze 2 werd ging t goed. Sindsdien niet aan de hand willen lopen, na 20 meter getild willen worden (wat met mijn bekken best wel eventjes kan op een goeie dag maar echt niet lang). Alleen in de poeslief modus wil ze handje maar die bui duurt zo kort. In een bui rent ze gewoon weg van je zonder enige moeite, ook uit t zicht maar met de sloten hier is dat wat onprettig. Rondje uitrazen in de speeltuin lost dat ook niet op. Wandelwagen/buggy vindt ze prima. Er in gezet worden is met een peuterbui wel een rodeo maar eenmaal er in is t eigenlijk wel relaxed. Soms wat verbolgen blikken om me heen, jammer dan. Niet iedereen kan dr kind tillen ookal zou je t met liefde willen. Ben al blij dat ik 75% van de dagen buiten kán wandelen met dr. Woordje stop hebben wij ook aangeleerd, maar momenteel ook voor dovemansoren.
Ontdekken is heel leuk, maar niet in het verkeer en zeker niet als je nog een ander klein kind hebt om op te letten... Ts: mijn zoon is nu 2 en als ik met hem.of zn zus over straat ga en iets moet doen, gaat hij vaak in de kinderwagen. Mijn dochter is nu 3,5 en loopt nu goed mee, maar hij kan zomaar besluiten er vandoor te gaan.
Hier een kind dat nooit echt bij me weggelopen is en altijd in mn buurt blijft. Uit zichzelf op elke straathoek stopt. Ze zit natuurlijk niet aan me vast geplakt, ze heeft alle ruimte. Als ik dr maar kan zien, is de regel. Ik zie bij een neefje hoeveel mazzel we daarmee hebben, hij is wel een wegloper. Wat irritant is dat!
Goh er zijn toch echt nog meer van dit soort kinderen ... Onze oudste 3 hebben we eigenlijk nooit een probleem mee gehad, ze liepen netjes aan de hand mee en later stopten ze netjes bij de volgende lantaarnpaal etc. De derde is nu 10 en loopt zelfs nu het liefst nog aan de hand, soms vraag ik weleens af of er een magneet in dr hand zit ofzo. Ze loopt naast je en ‘pats’ dan zit dr hand in je hand haha. Maar dan onze kleine man van net 3, houd op schei uit, wat ben ik blij dat er meestal wel een vd grotere bij is om hem te halen, maar zodra hij maar een kans ziet is ie weg...handjes vasthouden heeft hij nooit van gehouden en de wagen ligt hun kleinste zus inmiddels in, op het moment proberen we hem te leren de kinderwagen vast te houden, maar zodra hij het in zn bol krijgt is ie weg, lekker rennen zegt ie dan ook. Ik hoop toch wel dat hij ooooooit eens gewoon bij me blijft en gaat luisteren naar even op mij wachten wachten/stoppen bij de lantaarn etc maar ben bang dat dat er voorlopig niet in zit. Voor mijn gevoel gaat hij gewoon graag alleen op ontdekkingstocht en vind dat hij ons daar niet bij nodig heeft.
Onze dochter van 2 rent ook alle kanten op en zwaait en groet iedereen die ze tegenkomt. Is puur enthousiasme maar thank god voor onze duo wagen want nu met onze 2e erbij (2 maanden) is dit niet te doen in je eentje. Gelukkig vindt ze het in de wagen ook oke. Maar als ze eenmaal 'los' is geweest wil ze er niet meer terug in.... Ik heb de hoop gezet op 3 jaar..
Wij zijn hops, van de buggy zo overgegaan naar het loopfietsje Buggy vond ik puur praktisch want a. sneller en b. dan kon ie in de winkel ook nooit spullen uit het rek grijpen was mijn beredenatie Nu ie gewoon door de winkel loopt grijpt ie meestal ook niks gelukkig. Hij had z'n loopfietsje gekregen voor z'n 2e verjaardag en begon het echt te gebruiken met 2j en 2 mnd. Die boef van ons is redelijk mak/luistert vaak goed Als ie loopt is het trouwens nagenoeg nooit aan de hand. Laatste tijd begint dat soms wat te komen, maar in het begin wilde ie dat echt niet. Bleef dan wel netjes op max. een meter ofzo. Met de fiets gaat ie verder
Vanaf het begin. Direct duidelijke regel gemaakt: bij mama blijven. Amders hand geven. En daar heeft hij een hekel aan. Consequent in zijn. Hebben ze zo in de gaten.
M'n zoontje is nu 2,5 en het gaat steeds beter met meelopen naar de winkel oid. Soms heeft hij nog een opstandige bui dat hij ervandoor wilt gaan maar meestal gaat het goed, wilt nu ook steeds vaker 'handje geven'. Laatste tijd gaat hij ook steeds vaker mee op z'n loopfiets en dat is ook wel een succes.. Soms vind ik het maar niks, hij is zo snel en als we dan op de stoep naast de weg lopen probeer ik hem toch naast me te houden...
Oh ja en als ik de buggy bij me had en hij liep weg, dan moest hij verplicht in de buggy.... dat vond hij al helemáál niet leuk. In de winkel precies hetzelfde, niet luisteren of weglopen = in de kar... zo heeft hij het wel afgeleerd denk ik