Pgd en ivf/ icsi deel 2

Discussie in 'MMM clubs' gestart door meisje1977, 5 jun 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Wauw al een snellere update dan gedacht. Vandaag lag er al een brief voor onze vervolgafspraak. Op 12 september mogen we weer langs voor de intake/controle/onderzoeken voor de IVF!

    Hoe is het met de rest?

    @Kiki11111981 al begonnen met poging 2? Zie dat jullie mid juli mochten beginnen.
     
    Kiki11111981 vindt dit leuk.
  2. Happyhope

    Happyhope Fanatiek lid

    15 sep 2018
    1.516
    671
    113
    Vrouw
    Wauw wat fijn @xxmoixx ! Dat is snel !

    Mijn man en ik zijn op dit moment heeel erg aan het twijfelen of we wel door willen gaan met PGD. Dit omdat we een paar maanden geleden geheel onverwachts te horen hadden gekregen dat hij waarschijnlijk onvruchtbaar is. (Had ik al eens verteld maar voor degenen die het niet meer weten nog even een keertje :) )
    Hij heeft nu in de tussentijd bloedonderzoeken en 2 zaadonderzoeken laten doen. Bij het eerste onderzoek 1 dode zaadcel gevonden, bij het tweede onderzoek helemaal niks... normaal gesproken hoort een man er ongeveer 15 miljoen te hebben en vanaf minder dan 5 miljoen ben je verminderd vruchtbaar... om te weten of hij echt onvruchtbaar is of dat er misschien toch nog opslag is van zaadcellen staat er voor (pas) over 5 maanden een TESE gepland. Een TESE neemt ook de nodige risico’s met zich mee voor de man.
    Mochten er zaadcellen gevonden worden, dan kunnen we doorgaan met PGD...

    Alleen hebben we inmiddels (mede hierdoor) alweer zo veel extra tegenslagen gekregen dat we niet weten of we PGD nog wel aankunnen. Naast dat dit mentaal al super zwaar is, wordt PGD ook weer zo’n mentale ‘strijd’ en echt een afvalrace. Daarnaast is een TESE niet risicovrij en heeft mijn man een erfelijke ziekte (daarom doen we ook PGD) dus alle extra lichamelijke risico’s die we kunnen verminderen, verminderen we graag.

    Wij hebben binnenkort een gesprek met een maatschappelijk werkster om te praten over onze twijfels en over de gedachte van een donortraject. Een kindje met 100% eigen genen is natuurlijk heel veel waard, maar niet ten koste van alles.

    Degenen die het PGD traject al doorlopen hebben of er nu mee bezig zijn, hoe vonden/vinden jullie het als je erop terug kijkt?

    Lang verhaal.. maar zijn jullie ook weer op de hoogte :)
     
  3. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Wat een tegenslag hebben jullie weer te verwerken. Snap wel dat je twijfelt of pgd door moet gaan.. Wij hebben het ook wel over eventueel een donor gehad als de pgd ons geen kindje brengt. En zonder “extra gedoe” is de weg al zo lang.

    Het is denk ik net hoe lang je vol kan houden. Zijn jullie nog jong bijvoorbeeld? En hoe sta je überhaupt tegen donorschap aan?

    Ik vind alle afwegingen moeilijk.. ben ook bang de translocatie gebalanceerd weer door te geven... Maar de wens is zo sterk. Ik weet nog niet hoe we tegenover een donor staan. Vreselijk moeilijke keuzes die we hier allemaal moeten maken. Geen enkele keuze voelt op dit moment helemaal goed.
     
  4. Happyhope

    Happyhope Fanatiek lid

    15 sep 2018
    1.516
    671
    113
    Vrouw
    Jullie hebben ook al een hoop meegemaakt zeg.. snap heel goed de angst voor het doorgeven van de translocatie!

    Het is inderdaad heel moeilijk om een keuze te maken. Wat ik vooral lastig vind.. de keuze is zo definitief. Je zal voorgoed afscheid nemen van het beeld dat je vroeger had van een kind met zijn tweeën. Aan de andere kant voelt het voor ons ook weer niet zo. Een kind van een donor groeit immers ook bij mij in de buik, wordt bij ons geboren en groeit bij ons op met mijn man als vader. En hij zal hierbij niks meer of minder meemaken dan andere vaders. Maar dit is hoe wij erin staan natuurlijk.

    Ik denk dat wanneer wij het traject nog wel aan zouden kunnen, we zeker nog 100% voor PGD zouden kiezen.
    Op dit moment worden we er beiden alleen geen gelukkigere mensen van en merken we allebei dat wanneer we het over het donortraject hebben, we weer blij worden. Alsof er een last van onze schouders valt. We kijken er eigenlijk zelfs naar uit haha. Vooral mijn man staat er heel positief in en heeft voor hemzelf eigenlijk de keuze al gemaakt.
     
    Kiki11111981 vindt dit leuk.
  5. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Helemaal geen rare gedachte hoor! Ik heb dat soms ook wel eens. Scheelt ergens ook veel gedoe ofzo. En idd een het zal alsnog zeker echt jullie kindje zijn! Alles heeft voor en nadelen denk ik. Zolang jullie er beide achter staan dan kan de keuze niet verkeerd zijn.
     
    Happyhope vindt dit leuk.
  6. Kiki11111981

    Kiki11111981 Bekend lid

    3 okt 2018
    767
    506
    93
    Vrouw
    België

    Hoi, ach weer een gans verhaal. Zal het even kort samenvatten. Ik zou normaal deze week starten met de injecties maar voor mijn verlof bleek ik spontaan zwanger. Jammer genoeg was het, vermoed ik, een aangetast eitje en is dit uitgedraaid in een miskraam. Hopelijk mag ik volgende cyclus dan starten. Ik blijf het erop wagen tussen de behandelingen door.

    Blij voor je dat de brief niet lang op zich heeft laten wachten! Eindelijk een datum!! Spannend!
     
  7. Kiki11111981

    Kiki11111981 Bekend lid

    3 okt 2018
    767
    506
    93
    Vrouw
    België
    Wat goed te lezen dat jullie hier allebei gelukkig van worden. Ik begrijp dat zeer goed. Jullie hebben toch al wat klappen te verwerken gekregen. Goed dat jullie zo een sterk koppel zijn en er samen zullen uit komen. Wens jullie veel succes.
     
  8. Kiki11111981

    Kiki11111981 Bekend lid

    3 okt 2018
    767
    506
    93
    Vrouw
    België
    Begrijp je afwezigheid helemaal! Leuk dat je nog eens kwam piepen. Zo fijn te lezen dat alles goed gaat met jou en je kleine mannetje!

    Alles goed eigenlijk ondanks miskraam na spontane zwangerschap. Ik kon het er maar op wagen. Volgende cyclus start ik hopelijk terug met de injecties. Ik heb er mij een punt van gemaakt hier niet om te treuren maar leuk is natuurlijk anders. Ergens blijf je hopen. Baarmoeder was al goed leeg, juist nog wat verdikt bms en hcg was nog 480 dus moet ook nog omlaag. Komt goed, voel het.
    Liefs x
     
  9. Happyhope

    Happyhope Fanatiek lid

    15 sep 2018
    1.516
    671
    113
    Vrouw
    @Kiki11111981 ah.. wat jammer te lezen dat je een miskraam hebt gekregen... :( je hoopt toch ergens dat het deze keer dan wel goed is. wat een zwaar traject voor jullie ook zeg...
    ik hoop heel heel erg voor je dat de volgende poging met pgd voor jullie goed uit zal pakken!!
     
    Kiki11111981 vindt dit leuk.
  10. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Ohhh :( Snap dat je wilt blijven proberen. Is ook een lastige keuze. Wij stoppen nu zelf wel echt omdat bij ons de kans ook groot is op een levend (maar heel ziek) kind.

    Hopelijk snel aan de beurt!
     
    Kiki11111981 vindt dit leuk.
  11. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Hi dames. Hoe gaat het hier?

    @Happyhope zie dat jullie voor een donor gaan. Ben heel nieuwsgierig naar jullie weg tot dit besluit. Wij zijn hier ook nog over aan het denken.

    Vandaag eindelijk de laatste papieren ingevuld. Wilden het beide nog laten zakken en even nadenken wat we bv willen met de slecht embryo’s etc. Nog 6 weken tot de volgende afspraak, hopelijk tegen die tijd ook wat nieuws over onze test.
     
  12. Happyhope

    Happyhope Fanatiek lid

    15 sep 2018
    1.516
    671
    113
    Vrouw
    #492 Happyhope, 5 aug 2019
    Laatst bewerkt: 5 aug 2019
    Hoi @xxmoixx !
    Spannend zeg, nog een paar weken tot de intake toch?
    Ik vind het nog steeds lastig om te zeggen dat we definitief voor een donor kiezen, omdat je echt definitief afscheid neemt van het ‘samen’ kinderen krijgen. Onze kinderen zullen later nooit mijn man zijn ogen krijgen, of zijn mond. Dat doet wel pijn.
    Maar... ondanks dat weet ik wel dat het voor ons de juiste keuze is en is het een enorme opluchting.

    We hebben er voor gekozen vanwege meerdere redenen, en al die redenen bij elkaar hebben ervoor gezorgd dat we niet meer voor pgd kunnen kiezen en wel voor een donor.

    Pgd is ten eerste natuurlijk gewoon ontzettend zwaar. Dit is het voor iedereen die in dit traject stapt. Het is elke keer een afvalrace , een lange wachttijd en elke keer onzekerheid met een kleine kans dat het lukt. Sorry als ik hierbij te neerslachtig klink, want ik ken de verhalen waarbij het uiteindelijk wél gelukt is :)
    Maar wij ervaren het als erg zwaar: wachten tot je eindelijk op intake mag komen, wachten tot uiteindelijk de test klaar is. Als die eindelijk klaar is, heb je de wachttijd voor het ziekenhuis waar de icsi uiteindelijk plaatsvindt. De rottigheid van het hormonen spuiten, de punctie... Dan uiteindelijk de onzekerheid of er genoeg eicellen zijn, vervolgens of er genoeg bevrucht zijn, of ze goed doordelen en dan nog de spanning hoeveel er aangedaan zijn/het verkeerde gen hebben... waarbij je dan blij mag zijn dat je 1 a 2 goede embryo’s hebt. Echt een onwijze afvalrace. Dan volgt de terugplaatsing en de spanning van de wachtweken, waarbij de kans op zwangerschap slechts 15-20% is.

    Oké, bovenstaande klinkt nu trouwens wel erg somber en ik wil je zeker niet een negatief gevoel aanpraten! Want ik weet zeker dat iedereen die hier is, bovenstaande met alle liefde aan wil gaan met de kans (hoe klein soms ook) op wel een gezond kindje.

    Alleen hebben wij natuurlijk nog te horen gekregen dat mijn man op de natuurlijke manier onvruchtbaar is. De enige manier om nog zaadcellen te kunnen krijgen, is via een operatie. Met deze operatie is er geen garantie dat er zaadcellen zijn, en als ze er zijn, kunnen de artsen nu niet aangeven voor hoeveel icsi pogingen er zaad is. Ook kan hij zijn testosteron verliezen waardoor hij de rest van zijn leven hormonen moet innemen. Dit is nog een extra obstakel in het pgd traject, met de nodige risico’s voor hem. Waar een normaal stel na zo’n operatie misschien nog genoeg heeft voor 1 a 2 behandelingen en dan nog een reëele kans heeft op een goed aantal embryo’s, zijn die kansen bij ons zoveel kleiner vanwege pgd.

    Dan nog twee andere (kleinere) dingen waarom we voor een donor hebben gekozen: met pgd is er altijd een (heel) kleine kans dat het gen zo dominant is, dat het zich toch ontwikkeld. Wij willen de ziekte absoluut niet doorgeven. Met een donor lopen we dit risico niet.
    En moreel gezien vinden we het ook zwaar wat er dient te gebeuren met restembryo’s en de embryo’s die niet worden gebruikt omdat ze het verkeerde gen hebben.

    Bij het kiezen met een donor hebben we al het bovenstaande niet. We hoeven slechts 1x per maand naar het ziekenhuis voor een IUI behandeling zonder hormonen.
    Uiteindelijk krijgen we een kind dat 50% mijn genen heeft, bij mij in de buik groeit en bij ons thuis wordt geboren en opgegroeid, waarvan mijn man 100% de vader wordt.
    Het is geen makkelijke keuze. Zoals ik in het begin al aangaf doet het nog wel steeds pijn dat we deze keuze hebben moeten maken, maar pgd en alle onzekerheid die het met zich meebracht konden we emotioneel niet meer aan. En ik weet zeker dat wanneer er een positieve test is bij mij, dat we alles vergeten en positief naar de toekomst kunnen kijken (en dit is natuurlijk ook het geval wanneer je met pgd een positieve test hebt!)

    Het is een lang verhaal geworden, maar ik wilde je een zo goed mogelijke uitleg geven waarom we uiteindelijk de keuze voor een donor gemaakt hebben en niet meer voor pgd.

    Ik denk vooral dat jullie moeten kijken naar wat voor jullie het belangrijkste is en moeten doen wat voor jullie goed voelt. Alleen jullie weten wat je nog aan kan en waar je grenzen liggen, hoewel je die in dit traject heel makkelijk verlegd.



    Edit/toevoeging: we hebben ook heel heel veel gepraat op het moment dat we aan het twijfelen waren. Niet alleen met elkaar, maar ook met familie, vrienden en collega’s die van het traject afweten. Wat ik heel grappig vond om te zien is dat iedereen bij ons kon zien wat een rust een donor bij ons bracht en waren echt super blij dat we daarvoor kozen (eehmm?:D) en sommige mensen (die er nog niet helemaal van afwisten) stelden het zelfs ook uit zichzelf voor aan ons.
    We hebben ook met de huisarts en een maatschappelijk werkster gepraat. Mocht je twijfelen, dan kan dit natuurlijk nooit kwaad om je gedachten eens te ordenen en twijfels te benoemen!
     
  13. zwangerin2015

    zwangerin2015 Actief lid

    15 apr 2015
    184
    14
    18
    NULL
    NULL
    Hallo allemaal,
    Ik ben een tijdje weg geweest maar ben nu toch weer benieuwd nasr jullie verhalen/ervaringen.

    Wij hebben al een dochter via PGD en nu zitten we weer in het pdg icsi traject voor een broertje of zusje.
    We zijn op dit moment bezig met onze vierde poging. Op dit moment stimulatie dag 5. Wel extra spannend omdat dit onze laatste poging is die we vergoed krijgen. Zijn er nog meer dames die op dit moment met pgd (laatste poging) bezig zijn?
     
    Kiki11111981 vindt dit leuk.
  14. Kiki11111981

    Kiki11111981 Bekend lid

    3 okt 2018
    767
    506
    93
    Vrouw
    België
    Wat leuk dat je al een kindje hebt via PGD. Kun je mij een beetje vertellen over je traject? Waarom je dit doet? Of kan ik het ergens vinden. Om mij wat hoop te geven?:oops: Ik start ‘hopelijk’ eind deze maand met stimuleren. Lang protocol. Eerste poging is mislukt. Slechte ontdooiing gehad van twee cryo’s. Balen. Volg je deze behandeling in Nederland? Ik wens je veel succes bij je laatste en hopelijk een succesvolle poging.
     
  15. zwangerin2015

    zwangerin2015 Actief lid

    15 apr 2015
    184
    14
    18
    NULL
    NULL
    Jeetje wat een verhaal. Heftig maar heel knap dat jullie samen voor donor hebben gekozen. Je beschrijft het pgd traject precies zo als het is. Heel veel er voor moeten doen en uiteindelijk met 1 of 2 gezonde embryo s eindigen en dan nog maar hopen dat je er zwanger van word.
    Hier ook al 3 pogingen gehad waar van 4 terugplaatsingen (pgd1->1 tp/pgd2->1tp/pgd3->2 tp, 1 verse en 1 hele mooie cryo) maar ik werd er niet zwanger van. Nu de allerlaatste poging, hopen dat deze keer flink raak is! Mocht het deze keer ook niet lukken gaan we wellicht ook de keuze maken voor donor. Alleen dan donor eicellen. Ik ben drager van een erfelijke stofwisselings ziekte die wij absoluut niet door willen geven aan onze kinderen. Op dit moment ben ikzelf gelukkig (nog) niet ziek.
     
  16. zwangerin2015

    zwangerin2015 Actief lid

    15 apr 2015
    184
    14
    18
    NULL
    NULL
    Ik ben draagster van een verkeerd gen. Dat gen veroorzaakt een erfelijke stofwisselingsziekte. Wij willen dat niet door geven aan onze kinderen. In 2014 hebben we er voor gekozen om op de natuurlijke manier zwanger te worden. In mei gestopt met de pil en 12 juli 2014 hadden we positieve test in handen. We hebben met 11 weken vruchtwater punctie laten doen en na 14 dagen hadden we de uitslag; ons kindje had ook het gen dus hebben we er voor gelozen de zwangerschap aftebreken. Op 25 september 2014 ben ik bevallen na 15 weken zwangerschap. Voor ons was dat een hele heftige ervaring dat we voor gekozen hebben om het pgd traject in te gaan. Onze test was in augustus 2015 klaar en in november 2015 hebben we onze eerste pgd poging onder gaan. 3 goede bevruchtingen en geen gezonde embryo's, ze waren allemaal aangedaan. In februari 2016 vol goede moed poging 2 onder gaan en weer 3 goede bevruchtingen en jaaaa!! 1 gezonde!! Van die terugplaatsing ben ik zwanger geworden en hebben nu een mooie dochter van ruim 2 jaar. Sinds vorig jaar februari weer begonnen met poging 1 voor een broertje of zusje. Helaas toen maar 2 goede bevruchtingen en toch 1 gezonde! Helaas niet zwanger geworden. In april poging 2 toen 4 goede embryo's en 1 gezonde maar niet zwanger geworden en vorig jaar augustus 3de poging en toen 5 embryo's waarvan 2(!!!)Gezonde! Van beide helaas niet zwanger geworden. Daarna verschillende onderzoeken gehad maar er is niets gevonden waardoor de embryo's zich niet konden innestelen. Gewoon domme pech zeggen de artsen. Dus nu allerlaatste poging en hopen dat het nu wel lukt.
    Ik ben bij poging 3 begonnen met acupunctuur. En bij die poging had ik meer eicellen én 2 gezonde embryo's ipv maar 1. Ik geloof echt dat acupunctuur een positieve invloed heeft op een icsi behandeling. Daarnaast slik ik nog voedingssupplementen van solgar de multi voor zwangeren, vit D3, vit B12 en magnesium én probiotica. Dit is mij geadviseerd door een voedingsdeskundige die gespecialiseerd is in gezond zwanger worden door de juiste voeding.

    Wij zijn onder behandeling in Utrecht.

    Het is een heel verhaal geworden maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
    Hoop dat je tweede poging raak is! Bij mijn dochter was het ook de tweede poging raak ik duim voor je dat je over paar weken een mooie positieve test in handen hebt!! Wanneer begin je? En waar onder ga jij de pgd behandeling?
     
  17. xxmoixx

    xxmoixx VIP lid

    11 jun 2018
    5.312
    4.385
    113
    Vrouw
    Bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik snap je overwegingen heel goed (en je hebt natuurlijk ook weinig keuze als je man op deze manier onvruchtbaar is). Ik vind het vooral lastig dat de kansen zo klein zijn en dan dat zware traject in.. Tegelijkertijd willen wij 300% hiervoor gaan. Daarnaast is er nog 50% kans dat een gezond embryo de afwijking meedraagt (maar niet ziek is). Daar heb ik wel veel moeite mee eigenlijk.. tegelijkertijd heeft ongeveer 1/500 mensen dit. Dus zo raar is het dan ook weer niet. Heb ook gedacht of een donor bij voorbaat dan niet beter is.. Maar daar zitten voor mij weer andere ethische kwesties aan, en het voelt nu nog niet als goede optie. Lastig allemaal.. Voor nu stappen we er hoopvol in en mocht het niet lukken of te zwaar worden dan zullen we waarschijnlijk alsnog voor een donor gaan.

    Ik snap ook dat jullie keuze zoveel rust geeft hoor. Qua medisch traject is het een heel stuk minder ingrijpend. Fijn dat je omgeving ook zo goed reageert. Ik denk dat dit bij ons eigenlijk toch wel anders is. Maar dat is het probleem van die anderen als het zo ver komt.

    Hopelijk mogen jullie snel beginnen en een kindje verwelkomen!
     
  18. Kiki11111981

    Kiki11111981 Bekend lid

    3 okt 2018
    767
    506
    93
    Vrouw
    België
    Bedankt voor je verhaal!! Hier heb ik heel wat aan, het geeft vooral veel moed om toch door te gaan. Ja bij mijn spontane zwangerschap heb ik ook accupunctuur gedaan. Ik geloof een drietal maanden in totaal. Na twee miskamen werd ik ook zwanger van mijn zoontje. Heb veel geluk gehad, dat besef ik nu.

    Ik twijfel ook al lang om terug te starten maar alles schuift steeds op. Dus nog niet gestart met injecties. Als ik weet wanneer ik eindelijk mag starten met mijn nieuw schema, start ik ook de accupunctuur terug op. Heb nood aan wat innerlijke rust en dat is in dit traject wel heel belangrijk.

    Ik slik nu Q10, visolie, foliumzuur en nog iets om beter tot rust te komen en goed te slapen tijdens de nacht. (naam ontsnapt me nu) Is me ook aangeraden geweest door leden van het forum. Magnesium heb ik ook nog aan gedacht. B12 hoor ik ook veel over. Ik eet relatief gezond, overgewicht speelt me wel nog parten maar ben op de goede weg. Ben in behandeling bij het UZ in Brussel (Jette).

    Wat is nu de volgende stap in je traject?
     
  19. Happyhope

    Happyhope Fanatiek lid

    15 sep 2018
    1.516
    671
    113
    Vrouw
    Jeetje wat spannend zeg, de laatste poging! Ook super heftig.
    Gaan jullie definitief dan stoppen met pgd? Of zouden jullie wellicht nog een vijfde poging kunnen doen?
     
  20. Happyhope

    Happyhope Fanatiek lid

    15 sep 2018
    1.516
    671
    113
    Vrouw
    Pfff meiden... ik weet even niet meer wat ik met mezelf aan moet..
    we hadden het ziekenhuis waar we voor pgd naartoe zouden gaan nog niet afgebeld. Wilden dit binnenkort gaan doen, maar eerst even alles een plekje geven.
    Een van de redenen waarom we niet meer door wilden met pgd was de lange wachttijd voor de operatie van mijn man waardoor we zouden weten of hij volledig onvruchtbaar is of er medisch gezien toch nog mogelijkheden zijn. Die operatie zou eind dit jaar pas plaatsvinden. Dit was zeker niet de enige reden waarom we geen pgd meer wilden doen, maar we wilden niet meer zo lang in die onzekerheid zitten en de wachttijd voor de operatie speelde daarom zeker wel mee met onze keuze.

    Wordt mijn man vanmiddag ineens gebeld dat hij over 2 weken al geopereerd zou kunnen worden...

    Nu ga ik weer aan alles twijfelen... ook al spelen er super veel andere redenen ook mee waarom we niet meer door wilden gaan, ga ik nu toch weer zo twijfelen. Zo stom...

    Ergens merk ik dat ik gewoon antwoord wil: is hij echt compleet onvruchtbaar of alleen op de natuurlijke manier? Moeten we het nu toch weer doorzetten of niet...
    en dan komt weer het verhaal wanneer hij wel zaadcellen blijkt te hebben dat dan weer gaat opspelen: is het genoeg voor onze pgd pogingen.. kunnen we het psychisch wel aan... etc etc.

    Ik weet dat jullie ook geen antwoord hebben, maar wilde even mijn frustratie/onzekerheid/twijfels kwijt.
     
    Kiki11111981 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina