Ik wel. Niet tijdens deze relatie overigens! In 2 eerdere relaties vreemdgegaan. Nee dit waren geen gezonde relaties. En ja, die hadden al veel eerder verbroken moeten worden. Mijn exen weten overigens tot op de dag van vandaag niet dat ik was vreemdgegaan. Ik wilde ze niet onnodig extra pijn doen. Misschien niet heel netjes, maar dat leek toen het beste.
Voelde dat voor jou wel als emotioneel vreemdgaan? Had je bijv. ook contact buiten werktijd om en lange gesprekken over persoonlijke dingen die je normaal in een relatie met iemand bespreekt?
Ik ben nooit vreemdgegaan maar ik heb wel eens gehad dat de vonk oversprong met een ander. Ik heb het mijn man meteen verteld. Hele bizarre ervaring was dat, echt instant attraction van beide kanten.
Yep, toen ik 16 was Maar daar is wel mijn huwelijk en onze kinderen uit voortgekomen, dus geen spijt van (hoewel het niet echt netjes was natuurlijk)
Soort van in m'n jongere jaren... had een lat relatie, tijdens die relatie met een andere jongen gegaan.... met beide is het niks geworden dus nee, geen spijt.
Ja, in 2 verschillende relaties. In beide relaties had ik het allang uit moeten maken, maar ik had de ballen niet. Dus eerst wat aangemodderd voordat ik de knoop doorhakte. In de 2e relatie was hij al zeker een half jaar bezig met een ander. Ik voelde het, maar kon het niet loslaten (maar wél eenmalig met een ander gaan, logisch I think not). Zij wist het, maar confronteerde mij nooit, heel vreemde situatie Trouwens, in de eerste relatie zijn bepaalde dingen ook niet helemaal zuiver verlopen (hij heeft wat foute dingen gedaan). Daarom had ik het al veel eerder uit moeten maken. Beide relaties duurden in totaal zo'n 2,5 jaar. Ben voor mijn gevoel daarna pas echt volwassen geworden, die 2 relaties waren -terugkijkend- een beetje kinderspel. O, en toen ik 15/16 was ging een jongen vreemd met mij en hebben we daarop een paar maanden wat gehad. Maar daar is karma om de hoek gekomen en ik ben op exact dezelfde manier ook weer gedumpt. Man, wat had ik een liefdesverdriet! Heb er geen spijt van, het is wat het is. Ik zou het nu zéker anders aanpakken, ik heb geleerd beter naar mijn intuïtie te luisteren en sneller met iemand te breken als ik het gevoel heb (of de feiten!) dat iets niet klopt. Daarbij, als je dit in je 'kinderjaren' niet kan leren, wanneer wel? Als ik eraan denk dat ik mijn man zou bedriegen, moet ik bijna overgeven van ellende, dus daar begin ik niet zo snel aan Heb er een keer van gedroomd, vond het vreselijk dat 'Ik alles had kapotgemaakt'.
Alleen onder werktijd, maar bv wel samen koffie drinken, nooit echt alleen overigens - altijd in ruimtes waar ook anderen waren. Dat was niet zozeer uit zelfbescherming, maar voelde wel beter... Qua gesprekken ging het helemaal niet heel diep, maar het ging zó vanzelf. Hij vertelde vooral hele interessante dingen over zijn werk, kon ontzettend grappig zijn, en ik verdronk dan in zijn ogen. En andersom kon ik zo op alles inhaken en dan zat hij weer te lachen om mijn slechte grapjes. De gesprekken waren niet problematisch, maar er was wel continu zo’n enorme klik. Echt een bizar gevoel. Uiteindelijk na een paar keer die enorme spanning hebben we dat dus voorzichtig wel benoemd en besproken, maar ook allebei heel duidelijk een grens gesteld. Het voelde emotioneel niet als vreemdgaan, ik heb ook nooit iets voor mijn man verzwegen, hij stond er ook heel open in en steunde me volledig. Ze hebben elkaar nooit ontmoet, ook al wilden ze dat wel Dat leek me echt te ongemakkelijk, en daar hadden ze allebei begrip voor
Dat lijkt me echt super moeilijk. Het overkomt je dan ineens. Wel goed dat je hier verder niks mee hebt gedaan enhet meteen aan je partner hebt verteld.
Yes, daarna gescheiden en met mijn huidige vriend verder gegaan. Is het netjes, nee, had ik het kunnen voorkomen, misschien, had ik het willen voorkomen, nee. We waren gewoon te jong. Te veel mee gemaakt en uiteindelijk vreselijk uit elkaar gegroeid. Hij was overigens ook niet helemaal schoon. Alleen had hij pas na de definitieve breuk de ballen alles eerlijk op te biechten. Hoewel ik het eigenlijk altijd geweten heb.
Ik ben bij mijn eerste relatie bedrogen door mijn ex en was daar heel erg kapot van, ik ben zelf 2x vreemd gegaan niet fysiek maar wel contact met iemand anders. Beiden kwamen zij erachter en zaten er heel erg mee en het had hun heel erg gekwetst. Maar dat kwam meerendeels doordat ik zelf ook beschadigd was, nu ben ik getrouwd en zou mijn man never bedriegen. Alleen de gedachte al, word ik er naar van.
Ja, toen was ik een jaar of 16, jeugd "relatie". Man, wat heb ik me ellendig gevoeld. Ik heb ook gezworen om het nooit meer te doen! Ik ben een paar jaar geleden wel een soort van verliefd geweest op een ander. Nouja niet echt verliefd, maar die jongen gaf me een bepaald gevoel. Nu heb ik daar nooit iets mee gedaan en dat gevoel, heeft me alleen maar doen beseffen hoeveel ik niet van mijn eigen man houd. Mijn man heb ik dit overigens nooit verteld.
Nee, en hoewel ik erg van het ‘zeg nooit nooit’ ben, hoop ik toch echt dat het in dit geval wel nooit is. Je bent er zelf bij en ook met kriebels/verliefdheid kun je kiezen er niets mee te doen. Dus mocht het al ooit gebeuren, dan ga ik er vanuit dat ik er dan niets mee doe, simpelweg omdat ik het niet wil.
Ja present! Ik had een vriendje maar kwam ineens een jongen tegen en wist niet wat ik zag.... een soort "hallelujaaa" gevoel nam elke emotie in mij over. En dat bleek wederzijds. Wat was dat een heftige tijd. Niet lang daarna maakte ik het uit met het vriendje. En met die "halleluja man" man ben ik nog steeds samen. Al 17 jaar. Ok. Het vreemdgaan was niet sjiek. Maar heeft misschien 3 weken geduurd. Ik was overmand door verliefdheid en kon nIet realistisch nadenken. Soms lopen dingen in het leven nou eenmaal zo. Ik vind het een ander verhaal als het vreemdgaan maandenlang duurt en het over samenwonende stellen gaat. Ik was een tiener (19 jaar)