Ik denk dat we met het meeste ook op 1 lijn zitten. Omdat we al een tijd bezig zijn zwanger te worden hebben we het er best vaak over (eerst anderhalf jaar medicatie af moeten bouwen, nu een poging of 15 gehad en het medisch circuit in). Maar ik vind het heel interessant om te zien waar jullie tegen aanlopen. Zo had ik nooit nagedacht over zaken rondom zindelijkheid, huilen, speelgoed delen etc. Wij vinden het super leuk om daar samen over na te denken, al zijn we ons bewust dat zaken in de werkelijkheid totaal anders uit kunnen pakken
Lastige aan dat soort dingen is dat er natuurlijk geen goed of fout in zit. Ik zou denk ik neigen naar de mening van je man, omdat ik het oké vind als kinderen op hun beurt leren wachten. Daarbij wordt er hier nog wel eens aan ons gevraagd of men onze auto mag lenen (met trekhaak), maar we hebben lang niet altijd zin om die te delen. Met eten, of speelgoed als lego etc vind ik delen dan wel weer belangrijk. Pfff lastig hoor!
Mijn vriend heeft wel een heel andere (makkelijkere) denkwijze dan mij qua opvoeding. Ik ben behoorlijke consequent. Maar wat eten betreft hebben we dat nu beetje losgelaten. Zoontje van net 3 Zoontje van bijna 1,5 Ontbijt/lunch vaak brood Oudste eet dit meeeeer dan goed Jongste “wilt” alleen binnenkant op eten.... maar krijgt niet eerder een nieuw broodje voor hij korstjes opheeft. Avondeten: word voor beiden wat opgeschept, en ze zien maar wat ze eten. Als t opgaat mogen ze meer. Eten ze niet, eten ze niet, maar krijgen zeker geen ander voedsel rest vd avond... En heel eerlijk... lekker ouderwets, man zorgt voor t brood op se plank en ik voor de kids. Dus weinig meningsverschillen hier omtrent opvoeding etc!
Mijn man vraagt altijd dingen aan de kinderen. Wil je even opruimen, wil je nu mee naar bed gaan, etc. Ik al 1000 x aangegeven dat hij het moet zeggen en niet vragen, dus ga het speelgoed nu opruimen, en nu ga je naar bed. Maar hij blijft het anders doen. En als ik zeg, laatste filmpje dan naar bed, dat hij ze dan altijd nog even iets anders ook laat doen. Zodat mijn “gezag” volledig weg is... Oja en we zijn gelukkig allebei inconsequent, maar altijd inconsequent is ook consequent...dus dat is prima
Was hier ook zo. Toen de " regel" ingevoerd dat als je iets hebt wat je niet wilt delen dan moet je dat op je slaapkamer laten. Neem je het mee naar beneden dan kun je het gewoon delen.
Mijn ex en ik zitten daarop re-de-lijk op een lijn. Maar eten is hier ook altijd een ding. Ze hoeft haar bord niet op te eten, krijgt ook wel een toetje maar daarna zeuren dat ze honger heeft dan is het jammer. Geen extra yoghurt of boterham oid. Fruit, komkommer ed prima maar geen andere dingen. Ze moet wel proeven. Roepen dat je dat niet lust als je het nog nooit hebt gegeten kan niet. Verder ben ik nog wel eens wat makkelijker. Meer van pick your battles en ga ik niet overal een gevecht van maken.
Mijn man is nogal voor de gebiedende/verbiedende wijs: NIET doen! NEE! Hij legt niet uit waarom. Tja, de kinderen horen dat op een gegeven moment niet meer. Ik draai het om: ik zeg wat ze wél mogen doen en waarom dat handiger is. Ik krijg veel voor elkaar, zonder discussie. Door zijn methode is de sfeer niet altijd goed. Het levert altijd gedoe op. Kinderen die lastig worden enz. Hij vindt het lastig te erkennen dat mijn methode werkt/beter is. Dan zegt hij: doe het dan voortaan zelf. Maar ik grijp niet zo snel in (ze moeten het eerst zelf proberen op te lossen) en dan heeft hij er al iets van gezegd. Dan ga ik niet ingrijpen: dan denken de kinderen dat ik achter mijn man sta op dat moment en dat is niet zo. Dan mag hij het ook zelf oplossen. Ook zit hij heel dicht op de kinderen. Als de jongste bijv zelf zijn drinken wil inschenken, zit hij er al naast om direct in te grijpen of om het over te nemen. En knoeit hij, dan wordt hij boos op hem. Ook weer niet goed voor de sfeer. Ik laat de kinderen af en toe knoeien: zo leren ze hoe ze het beter kunnen doen de volgende keer. En dan zeg ik: in de keuken ligt een doekje. Zonder actie die ik verlang. Dat snapt hij dan zelf: hij gaat het doekje halen en ruimt op. Geen gedoe verder. Laatst schrok mijn man wel: mijn oudste zei toen dat mijn man bijna nooit zegt wat hij wel goed doet. Het is best een dingetje bij ons thuis.
Over het algemeen valt het mee maar vandaag hadden we zoiets. Peuter wilde niet eten. Ik zeg oké, dan ook geen lekkers straks. Nog geen 10min later ben ik boven de was ophangen. Hoor ik de snoeppot open gaan.. dat kan ik dan echt niet hebben. Gelukkig zijn dit zeker geen dagelijkse praktijken.
Haha ja lastig he. Net zoals dat mijn man wilt dat iedereen wacht tot iedereen klaar is met eten, en dat het soms zó lang duurt hahaha. Verder ben ik t er mee eens hoor. Ja ik vind t dus best "onzin" als de jongste ergens mee aan het spelen is en als haar zus het wilt, dat de jongste het maar moet geven omdat zus er mee wilt spelen. Ja ik denk dan: laat de jongste even uit spelen. Anders de grootste ruzies. Ik vind dat ze alles moeten delen. Ze schelen een jaar dus best lastig soms, ze zitten met spelen op een lijn.
Mijn collega haar kinderen zijn 9 en 10. De oudste kreeg dit weekend een telefoon die niet mee naar de slaapkamer mag. Zoon sprak vervolgens ouders vermanend toe, want die nemen de telefoon wel mee de slaapkamer in
Ik had de regel als het duidelijk speelgoed van een ander is dan vraag je het en nee is ook een antwoord en daarom is ook een reden en dat moet de ander accepteren. Zeker als ze het net voor haar verjaardag heeft gekregen en het makkelijk stuk kan. Duplo, lego en zo is van iedereen (geldt uiteraard niet voor de nog niet uitgepakte dozen) .
Hier gescheiden ouders.... Ik ben zelf best streng wat ik van mensen hoor. Bij mijn ex mag bijna alles dus als ze dan een weekend daar geweest zijn heb ik dagen nodig om een paar losgeslagen projectielen weer in het gareel te krijgen... Hier dus niet op 1 lijn . Maar wat er bij mijn ex gebeurd heb ik niets over te zeggen dus moet ik het er mee doen.
Dat zal hier ook nog wel komen. Mijn excuus: ik moet bereikbaar blijven voor noodgevallen en als mijn telefoon beneden ligt hoor ik hem niet. Huistelefoon ligt ook alleen beneden maar wordt zelden gebruikt
Groot gelijk toch; hier blijven onze telefoons ook beneden. Tenzij man weg is, dan heb ik een extra wekker nodig
Ik ben van een leuk bedritueeltje en daarna zonder teveel poespas slapen. Mijn man maakt er 1 grote show van en gaat in alle, steeds minder redelijk wordende, eisen van onze peuterpuber in. "Nogge slokje drinken papa", "Nogge knuffel papa", "Papa beer heeft buikpijn", "Papa ik voel mij niet zo lekker", "Papa ik heb een velletje aan mij teen"... Gevolg: als papa haar op bed legt duurt het een half jaar en eindigt het altijd alsnog in huilen. Als ik haar in bed knikker slaapt ze zo en hebben we een avond over. En toch worden we het hier maar niet over eens, hij vindt echt dat hij het beter doet
In theorie zitten we perfect op 1 lijn. Maar in de uitvoering blijkt consequent zijn voor hem toch moeilijker voor hem Vooral als het over snoepen gaat.