Ik ook, daarom had ik mijn vader ook mee. Maar bleek goed te gaan, had ook mij goed voorbereid wat ik wou zeggen. Ik wou niets zeggen over mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap die ik paar maand voor het gesprek had maar toch gedaan, hij vroeg of er nog meer is gebeurd en tja, dat had wel invloed op mijn fysieke herstel. Was daardoor ook flink achteruit gegaan. Hij schrok zo van hoe dat was verlopen bij mij en reageerde zo fijn. Ik liep ook weg en bedankte hem uitvoerig. Ik was ook echt trots op mijzelf. Hoe het gaat? Ben afgekeurd, volledig. Heb daar echt onwijs aan moeten wennen want als dat zo dik gedrukt staat en je beseft.... dat gaat om mij! Is even slikken. Na 2 maand heb ik dat een plek kunnen geven en er is echt onwijs veel rust gekomen, ik hoef mijzelf niet meer te bewijzen tegenover mijzelf. Heb meer ruimte voor revalidatie en minder enorm over mijn grenzen. Eind dit jaar gesprek met arbeidsdeskundige, maar ivm zwangerschap wordt dat een jaar dan verzet. Geen keuringen meer alleen kijken of ik klaar ben voor reïntegratietraject. Echt klaar, niet dat ik zeg dat ik er klaar voor ben haha want ik wil wel. Maar moet wel fysiek kunnen.
Ik heb de punten op een rij gezet van wat er allemaal gebeurd was waardoor ik me zo voelde en daaronder de punten van wat ik precies voelde.
Dit is een proces van jaren geweest. Nog gerstellende van een enorme wasrdeloze autoritsire baas naar nieuwe functie, nieuwe chef, die het maar vreemd vond dat ik een week zorgverlof had gekregen toen mijn jongste een hevige epileptische aamval had gekregen. Dit ging van kwaad tot erger tot in mei ze zo autoritait overkwam alsof de koude oorlog nog bezig is, dat ik klaar was met alles. Ik hebeen afkeer van mensen die zo autorutait zijn, hun wil is wet en liegen dat het gedrukt staat, en praten over anderen , dus wat verteld ze over mij? dat ik daar niet meer mee overweg kan. Ik ga binnenkort reïntegreren en de eerste periode kom ik niet op de locatie waar zij okk is. Dat is wel fijn. Maar er moet nog wel een gesprek komen en daar ga ik me autonoom opstellen. Het het niet aan mij ligt maar aan de chef die zich god toegevoegd voelt.
Heel fijn zulke managers Denk vooral aan jezelf. Je weet nu wat voor ellende je kan meemaken. Waak daarvoor.
Werkt heel fijn inderdaad, ook om punten chronologisch op volgorde te krijgen. Verteld ook een stuk makkelijker en voor een ander ook dan beter te volgen en te begrijpen.
Ik zit helaas nu ook al een tijdje thuis met een burn out en depressieve klachten. Bij mij werkt het dus juist wel doordat ik de kids naar school/opvang moet brengen en moet ophalen om zo structuur in de dagen te brengen. Daarnaast heb ik geleerd dat niks moet, alleen als iets levensbedreigend is. Ik ben bij een 1e lijns psycholoog in behandeling en heb vorige week mijn eerste sessie bij een haptonoom gehad. Dit laatste op aanraden van de casemanager van het verzuimbegeleiding kantoor. Ik had ook echt een rot vent van een bedrijfsarts, die het teveel vond om mijn geschreven tekst met uitleg en mijn gevoelens te lezen. Ik kan mijzelf altijd beter uitdrukken op papier dan face to face. Ik heb nu juist heel veel gehad aan de casemanager van dat bedrijf. Je hebt nu waarschijnlijk het idee dat je in een groot diep zwart gat bent beland en dat je geen idee hebt hoe je hieruit moet komen. Geloof me, het heeft echt tijd nodig maar met de juiste hulp komt er echt wel weer licht in de tunnel. Probeer alles op je af te laten komen, stap voor stap, en niks overhaasten. Heel veel sterkte en succes
Ik zit nu sinds 5 maanden in de ziekte wet. Net als jij ben ik op. Na een scheiding en alle ellende met mijn gezondheid. De eerste keer bedrijfsarts gelijk eerlijk en open geweest. Die man zei gelijk. Jij gaat nu volledig de ziekte wet in en gaat aan jezelf denken. 6 weken later moest ik terug. Uit eindelijk nog steeds ziek en geen indicatie hoelang ik nog ziek ben. Waarschijnlijk nog heel erg lang. Morgen mag ik weer naar hem toe. Maar gezien het medisch dossier dat ik klaar heb liggen denk ik niet dat hij ook maar denkt om een reïntegratietraject op te starten. Maar je weet het nooit
Ja.. helaas wel! Maar ik ben sta nu wel steviger in mijn schoenen zeg maar. Na 2 jaar ziektewet en UWV keuring uiteindelijk 40% WIA. Daarnaast werk ik nu nog 20 uur. Maar dit was alleen mogelijk door een fijne arbeidsdeskundige. Deze heeft een keuze gemaakt in overleg met mij. Arts had 20-24 uur op papier gezet. Zou ik 24 uur moeten werken dan ontving ik geen uitkering omdat dat minder dan 35 % afkeuring zou zijn. Dus dan kon ik mijn huisje verkopen en terug naar mijn ouders ofzo... nu is er rust in de situatie, al moet ik nog alle ballen hoog houden.
Fijn dat de casemanager wel menselijk is geweest. Hoe voel je je nu? Ik zal ook wel door moeten blijven gaan, er is niemand die voor de kinderen kan zorgen. En ergens is dat ook gewoon fijn, gewoon om te voorkomen dat ik niet mijn bed uitkom.
Bizar wat er allemaal voor nodig is om wat rust gegund te krijgen. Je moet het maar net treffen met de artsen/deskundigen. Fijn dat het voor jou uiteindelijk goed heeft uitgepakt!
Pff dit klinkt ook heftig zeg. Wel heel fijn dat je serieus wordt genomen en je de tijd krijgt om aan jezelf te denken/werken. Mag ik vragen wat bij jou de overhand had, de scheiding of juist je gezondheid? Werd er nog op een van de twee meer focus gelegd door de bedrijfsarts?
De scheiding heeft wel gezorgd dat ik veelste veel hooi op mijn vork genomen heb. Ik heb mijzelf en mijn gezondheid tot het uiterste gedreven. Ik wilde niet om hulp vragen om de reden "ik wilde scheiden dus ik moet niet zeuren en doorgaan" Mijn gezondheid heeft de overhand genomen. Daar ligd dan ook de nadruk op. Ik kan op dit moment erg weinig. Ik word in 3 ziekhuizen door de molen getrokken en niemand die mij op dit moment kan helpen of de oorzaak kan vinden. De bedrijfsarts zegt dan ook je hebt al genoeg aan druk aan ziekenhuisbezoeken (gemiddeld 2 per week) Tuurlijk wil ik niets liever dan werken maar op dit moment vind de bedrijfsarts dat geen goed idee.
Het klinkt ook niet alsof je nu in staat bent om te werken, hoe graag je ook wilt. Je herstel is nu zoveel belangrijker. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen!
Wat een lieve reacties van jullie allemaal. Naar dat het zoveel mensen overkomt. Ik hoop dat iedereen die in zo'n situatie zit, er snel bovenop komt! Ik ben vandaag bij de huisarts geweest. Ik heb niet alles verteld, maar wat ik vertelde was al heftig genoeg. Ik krijg een verwijzing voor Altrecht. Ik weet niet of Altrecht de juiste plek is, maar dat zal ik moeten gaan ervaren. Ik moet toch ergens starten. Bevalt het niet, dan zal ik verder moeten zoeken. Voor de bedrijfsarts moet ik nog dingen op papier gaan zetten. Ik merkte net al bij de huisarts dat ik een soort van dichklapte, laat staan bij de bedrijfsarts.
Hoi ik heb goede ervaringen bij Altrecht. Wordt goed begeleid en omdat ze van alles in huis hebben van individuele therapie tot 24-uurszorg hoefde ik niet steeds opnieuw mij verhaal te doen. Altrecht is wel specialistische GGZ voor zo ver ik weet. Dus dan meteen daar naar doorverwijzen lijkt me wel een grote stap . Heeft hij aangegeven waarom?