Dit had ik me in eerste instantie ook bedacht. Maar nu heb ik dus van andere ouders al meerdere keren de vraag gekregen of ik al 'een ritme' had... Hoe dan... ik geef kunstvoeding maar wel gewoon op verzoek. En dat ritme volgt wel lijkt mij... maar aan vaste tijden zit ik dus niet. Dus op de vraag of ik al een vast ritme heb, nee. Op de vraag wanneer ik daar dan mee ga beginnen, (vervelende vraag trouwens, laat me) -> geen idee... ik denk dat ze vanzelf steeds meer in een ritme gaat toch. Ze komt vanzelf om meer voeding en laat dan een fles vallen. Zo ben ik nu van 8 naar 7 en dan straks dus naar 6. Het enige ritme dat ik heb is voeden-verschonen-toetje (restje voeding) bedje / of box... Ik vind dit ook veel rustgevender. Bij de andere kinderen was het 'om de 3 uur' voeden waardoor je gerust een half uur met een hongerig huilend kind op je arm zat, wat weer uitwerking had op mijn mentale gestel. Al komt ze nu bijwijze van 10x voor een beetje, dit geeft haar en dus ook mij veel meer rust. Het gaat tot nog toe van een leien dakje. De signalen zijn bij haar overduidelijk. De paniek van het ritme komt bij mij dus meer omdat ik 'andere' in mn hoofd laat kruipen. Wel vind ik het spannend hoe ik morgen uitkom met voeden ed in combinatie met haar broers aangezien morgen school weer start. @Anne020 Gina ford, ik ken haar niet. Zal me eens verdiepen in haar schema.
Bij mijn eerste zoontje een openbaring om te leren wat de slaap cyclus is van een baby en hoe lang ze ongeveer wakker horen te zijn tussen slaapjes door. Heeft mij vooral geholpen om inzicht te krijgen. Haar schema toen geprobeerd te volgen toen ik weer ging werken. Ook voor mijn man om een beetje structuur in het geheel te krijgen. Hij vond het fijn te weten waar hij aan toen was. Met een tweede kindje merkte ik ook dat het fijn is als er iets van structuur is, dus na drie weken het boek er weer bij gepakt om weer even te kijken hoe het zat. Nu in iedergeval het slaap/wakker/dutjes schema weer even in mijn achterhoofd. Voedingsschema ga ik weer gebruiken als ik straks weer moet werken.
Voorlopig probeer ik vooral mijn verlof zo lang mogelijk op te rekken door inzet van vakantiedagen, ouderschapsverlof etc. Werkte al 27/wk en blijf dat doen. Minder mag bij ons ook niet.
Ik heb ook mijn vakantie achter mijn verlof aan geplakt. Daarna werk ik de rest van het jaar 32 uur, dat werkte ik al. Wisselende diensten in het ziekenhuis. Als dat niet bevalt ga ik terug naar 28 uur vanaf januari.
Ik begin (eindelijk) te ontdekken wat een beetje het dagritme is van ons meisje maar tussen 3 uur smiddags en 9 uur savonds loop ik nog vast. Merk iig dat ze gebaat is bij rust en dat is erg lastig met twee stuiterballen van broers in huis... nu dient zich het eerste sprongetje aan en daarmee ook de eerlijke gedachten 'help, waarom wilden we dit ook alweer'... Merk dat ze lastig in haar eigen bedje in slaap valt. Signalen genoeg (geeuwen, wegkijken) maar zodra ze in haar bedje gelegd wordt schreeuwt ze alles bij elkaar. Waar doe ik goed aan, alle tips zijn welkom! Ik ga straks 20 uur werken maar neem na mijn verlof eerst nog vakantie op.