Wat je moet met dit gevoel. Nu nog helemaal niks. Geen sterilisatie en niet stoppen met anticonceptie. Kijken hoe de relatie loopt en hoe jullie er over een paar jaar tegenaan kijken. En eerlijk zijn tegen je nieuwe vriend dat je nog niet weet wat je tzt wilt. Ik gok dat niemand de wens heeft om 3 kinderen te hebben van 3 vaders. Alleen is het heel makkelijk om te zeggen wat je wel of niet zou doen als je niet in iemands schoenen staat. Soms loopt het leven anders dan gepland.
Wat een lieve reactie! Wij lopen zeker niet in 7 sloten tegelijk. We komen zelfs niet bij elkaar thuis omwille van de kids. Het is al heel wat dat ik überhaupt met iemand contact aanga want dit vind ik erg moeilijk gezien mijn situatie. Ik ben 33 dus niet heel jong, ook niet oud natuurlijk!
Ik wil gewoon niet met hem iets gaan opbouwen terwijl ik dus in m'n hart weet dat ik eigenlijk nooit kids wil van een 3e man. Hij verspeelt zijn tijd dan en ik breng mijn kinderen uiteindelijk onnodig met iemand in aanraking waarmee het toch fout gaat lopen door dit. Het is erg lastig, juist door die kinderwens ben ik bang dat ik er misschien met een jaar of 5 toch voor ga met hem en dan? Na 10 jaar weer scheiden? Want dat weet je namelijk niet. Daarom dacht ik om mezelf en mijn kinderen in bescherming te nemen sterrelisatie toch beter is daar kwm deze gedachte vandaan.
Ja dat is lastig, dat kan ik ook niet voor je invullen. Maar belangrijk is denk ik wel om er goed de tijd voor te nemen. Maak geen overhaaste beslissingen en geef eerst je relatie de tijd om te ontplooien. Maar bespreek dit ook vooral met hem, als hij nú een kind wil lijkt mij dat inderdaad niet verstandig. Maargoed, dat is ook maar een mening
Je weet nooit hoe het gaat lopen, volg in deze je gevoel wanneer het voor allebei goed voelt en ook verstandelijk kan. Ruimte, tijd, financiële middelen, materialen etc. naast een berg liefde natuurlijk! Wanneer je uit liefde kiest voor een kindje samen is dat toch mooi? Je bent best wel hard voor jezelf, is niet nodig hoor. Volgens mij ben je vooral bang voor de mening van een ander omdat de maatschappij ons vertelt dat het niet goed is om met zoveel partners kinderen te baren, maar het leven loopt voor sommigen zo. Is dit dan fout? Verdienen zij geen kinderen? Onzin! Geniet lekker van het samenzijn en bespreek je wensen, maar ook angsten(?), open met elkaar zodat de verwachtingen helder zijn.
O, en volgens mij wil je juist in je hart heel graag een 3e kindje, maar zegt je verstand dat het niet kan of mag. Zomaar een gevoel!
Kijk over 2 jaar weer zou ik zeggen. Geef de relatie alle tijd, dat je niet weer een ex erbij hebt straks omdat je het patroon mbt vriendjeskeuze niet hebt kunnen doorbreken Liever duurzaam met geduld dan weer een kind erbij met ouders uit elkaar. Ook voor de kinderen die er al wel zijn, niet weer hechten aan iemand, baby erbij en weer een man uit huis (kans is ook groter dat ze zelf dergelijke niet duurzame relaties aangaan)
Ik kom uit een gezin met meerdere keren (meer dan 2) van evenveel kinderen. Hebben ook geen stabiele vaders gekend tot we al bijna tieners waren. Zijn altijd bij onze moeder geweest en voor mij zijn mijn broers en zussen ook altijd mijn broers en zussen geweest, niet halfzussen. Inmiddels hebben we allemaal een stabiele relatie en allemaal kinderen/kinderen op komst dus het heeft ons niet getekend of het heeft er niet voor gezorgd dat we getraumatiseerd waren. Het heeft bij mij net getoond hoe ik het niet wou. Ik vind het wel al beetje vroeg om het daaro te hebben of te beslissen. Je kan hem je standpunt geven en dan ziet hij maar of hij blijft of niet. Maar ik zou nog geen stappen ofzo ondernemen. Ik hoop wel voor jou dat je niet opnieuw zwanger wordt door de pil heen.
3 kinderen 3 vaders vind ik aleen gek als je constant maar een korte relatie heb , Tuurlijk wil ik het zelf niet maar stel ik krijg nog 2 huwelijken en 2 kinderen in 15 jaar zou kunnen met mijn leeftijd. Maar 3 in 7 jaar ofzo is gek.
Thanks voor alle reacties meiden! We hebben het erover gehad en m'n bezwaren eerlijk kenbaar gemaakt. Hij zegt dat hij evengoed er voor wil gaan met mij ook als er geen kindjes meer komen. Ik denk zelf dat ik er ook niet meer voor durf te gaan ook niet na een jaar of 5.. Ik ben blij met m'n prachtige kindjes en hoop dat ik hier in kan berusten.. want 3 kids van 3 vaders het gaat helemaal tegen mijn gevoelens in, zou me er niet prettig bij voelen. Je kan nooit in de toekomst kijken natuurlijk maar dit is hoe ik er voor nu over denk en dat weet hij dus ook nu. Ik vind het zelf wel een belangrijk punt dat ik duidelijk aan moest geven juist in het begin.
Wanneer jij je kindjes een goede, stabiele en liefdevolle thuis en omgeving kunt bieden, moet je je absoluut niks aantrekken van wat anderen eventueel zouden kunnen vinden. Misschien komt er eens een opgetrokken wenkbrauw als men erachter komt dat er drie verschillende vaders zijn, maar als jij goed bent voor je kinderen, de financiën ervoor hebt en stabiliteit en liefde biedt, is er toch niks aan de hand. Dan is het een korte roddel die nergens toe leidt. Drie verschillende vaders zegt niks over de kwaliteit van leven voor de kinderen of hoe jij als moeder bent. Wanneer je je wel laat leiden door de meningen van anderen, zul je over een aantal jaren, wanneer het te laat is, spijt hebben dat je je eigen gevoel aan de kant hebt gezet, enkel omdat je bang was voor de meningen en gedachtes van anderen. Dat is het echt niet waard.
Willeke Alberti heeft 3 kinderen van 3 verschillende vaders. Een heel gerespecteerde en leuke vrouw met inhoud als je het mij vraagt. Het is niet iets wat op je wensenlijstje staat als je de toekomst wil voorspellen maar het leven loopt anders dan je denkt. Dat je twee kinderen goed contact hebben met hun vaders vind ik veelzeggend.
Je geeft aan dat een derde op zich best een wens van je is. Lijkt me logisch dat je dan eerst de relatie laat bestendigen, investeert in een stabiele basis, en dan er samen voor kunt gaan. Alle 3 je kinderen verdienen een goede stabiele basis. Als hij dat wil bieden, prima, kijk dan of dat inderdaad zo loopt. Loopt de relatie helaas toch spaak, dan is dat zo. Beter dat je dan nog even gewacht had met een kind, en je niet weer met voogdij gedoe komt te zitten. Voel je niet bezwaard om niet meteen nú ja te zeggen. Hij snapt zelf ook wel dat als de relatie niet lukt, jullie ook dan geen kind zullen hebben. Dat is ook zo als hij nu weg stapt. Als hij niet bereid is om te investeren in jullie basis, dan laat hem maar meteen doorlopen naar een ander. Want samen een kind krijgen is niet zomaar iets. Een kind krijgen is soms behoorlijk belastend voor je relatie. Ik ben bijv. 9 maanden vreselijk ziek geweest, en de zorg voor je gezin gaat door en komt dan op de schouders van je partner te liggen. Zorg dat je dat samen aankunt. En als de tijd daar is, dan is er niks op tegen om te gaan voor een gezamenlijk kindje.
Ik noem je even een voorbeeld, een vriendin van me heeft 7 kinderen van 4 verschillende vaders. De eerste 2 waren ook ieder van een andere vader, toen 5 van dezelfde en de laatste van haar huidige man waarmee ze heel gelukkig is. Soms lopen de dingen in het leven nou eenmaal anders dan je had gehoopt of gewenst. Ga goed na bij jezelf wat je echt zelf wilt en denk daarbij niet aan de (ver)oordeling van anderen. Het is jouw/jullie leven. Als jij echt nog een vurige kinderwens hebt en je huidige partner ook, en jullie relatie is stabiel zeg ik dat je spijt krijgt als je uiteindelijk je kinderwens negeert.
Ik zou me er persoonlijk niet zo druk over maken dat je kinderen 3 verschillende vaders hebben. Als ze alledrie met liefde opgroeien en je ze alles kan geven is het toch goed? Er zijn ook broers en zussen die 1 vader hebben en een minder goed leven hebben. Volg je gevoel en verstand en niet de oordelen die anderen zouden kunnen hebben.