Het is lang geleden dat ik hier ben geweest, maar ik wil toch even graag wat anoniem van mij afschrijven. Net zat ik even rustig achter het huis nadat ik mijn dochter op bed heb gelegd. Wij wonen in een rustig dorpje van niet meer dan 15 straten. Er gebeurd hier zelden iets maar als er wat gebeurd kan je dat in de verste verte nog horen. Nou was het zo dat ik een kind heel hard hoorde huilen. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker maar nu was het een huil vanuit paniek. Hoe dichterbij het kwam hoe beter ik kon horen wat er werd gezegd. Het kind schreeuwde heel hard: nee niet doen papa. Papa dat doet zeer! Waarop de man reageerde met: geef je het dan eindelijk eens op ***verd*mme, als we straks thuis zijn donder je maar mooi op naar boven. Na een paar minuten van verbijstering ben ik naar de straat gelopen en zag ik dat de vader het kind in de nek kneep, je weet wel, dat spiertje tussen de nek en de schouder wat zo ongelooflijk veel pijn doet. Ik zag meerdere mensen naar buiten komen maar niemand deed wat, ik ook niet. Ik stond als aan de grond genageld niet wetend wat ik moest doen. Ik wou er naartoe maar mijn dochter lag in bed en er was verder niemand thuis. Niet het moment om mezelf in gevaar te brengen. Ik kon ook niet zien wie het waren, niet dat dat veel verschil zou maken.. Dit soort dingen vind ik vreselijk om te zien. Je kind moedwillig pijn doen zie ik als kindermishandeling. Misschien is die man wel aan het einde van zijn Latijn maar dat is geen reden om zo met je kind om te gaan! Man, wat voel ik me vreselijk dat ik niks kon doen voor dat kleine kindje. Maar ik kon mezelf niet in gevaar brengen, want als hij zo tegen zijn kind kan doen kan hij dat ook zeker tegen een vreemde doen. Maar toch heb ik spijt dat ik niet kon reageren
Lijkt me erg heftig om mee te maken. Probeer het van je af te zetten, hoe moeilijk ook. Voor hetzelfde geld heeft papa het bij thuiskomst uitgepraat en goedgemaakt met z'n kind. Hopelijk.
Wat heftig! Ik ben ook zo iemand die zich zoiets heel erg kan aantrekken en het gevoel kan krijgen bijna "verantwoordelijk" te zijn om er iets tegen te doen. Om zichzelf daarna te bashen dat ik niets/te weinig gedaan heb... (I'm working on it ) Maar helpen is niet alleen maar wél actief iets doen he? Soms betekent helpen juist dat je afstand moet nemen... Je weet nooit wat er zou gebeuren als je wél had ingegrepen; wellicht was de man wel zó uit zijn slof geschoten dat hij zichzelf niet meer onder controle kon houden en zou het kind daardoor juist in gevaar komen... Misschien is niet ingrijpen dus wel de juiste actie geweest
Hè wat vervelend om te zien. Hoop maar dat dit eenmalig is en zijn papa het niet zo bedoelde. Ik zou het wel in de gaten houden. Want hij is wel te ver gegaan. Wat een held, die vader. (NOT!) Ik had vandaag ook iets... Zo liep ik in de supermarkt en daar zag ik een stel. Hij liep bij haar weg en zij zei daar wat van. Hij draait zich om, wijst mijn zijn vingertje naar haar, en zegt "Ik zou maar je ... houden anders zie je maar hoe je thuis komt". Midden in de winkel! Iedereen kon het horen. Wat had ik graag iets willen zeggen, maar ben bang voor eventuele consequenties. Hij kent ons via de peuterspeelzaal en weet waar we wonen.
Denk dat je er goed aan hebt gedaan om niets te zeggen. Het is enkel een momentopname van iets rots en je weet er te weinig van om erover te oordelen, laat staan iets van zeggen. Misschien was dat kind wel ontzettend vervelend? Heeft die eerder die dag een hond/ander kindje geschopt? Wilde hij de weg oprennen? Je weet het gewoon niet. Misschien was dat knijpen in de schouder wel niet zo hard? Vroeger kende ik een aantal heel vervelende jongetjes uit de buurt (voorbeeld: vuurwerk naar mensen gooien). Eentje had strenge ouders (gaven hem wel eens een tik) de andere ouders die alles wilde uitpraten en waar kind in kwestie overheen liep. Die eerste is goed terecht gekomen, de tweede werd een crimineel. En dan zeggen mensen achteraf ja het is de fout van de ouders... die waren veel te soft en hadden strenger voor hem moeten zijn. Dat een ouder zegt je gaat thuis naar boven naar je kamer vind ik ook niks geks. Dat gescheld vind ik dan wel weer onnodig. Misschien lullig om te zeggen maar het zijn jouw zaken niet. Als je zeker was van kindermishandeling kon je er een melding van maken. Maar een kind vastgrijpen hoeft niet meteen kindermishandeling te zijn, dat is wel erg snel een conclusie trekken op basis van beperkte informatie. Dat kind kan ook boos zijn dat hij zijn zin niet krijgt en niet mee willen werken. Daarnaast kan hij liegen over dat het pijn doet en dat het in werkelijkheid wel mee valt met hoe hard die vader hem pakte.
Ik had hier denk ik niets mee gedaan. Als je toch nog achterhaalt wie het is zou je een beetje extra kunnen opletten.. maar misschien misdroeg het kind zich, of is het kind net zo theatraal ingesteld als de mijne? Die riep laatst "au mama wil mijn arm los trekken" midden op straat. De week daarvoor, toen ze bij mij op schoot zat, ik een staart maakte en ze zich met een doodssmak voorover gooide (en ik haar dus alleen aan haar staart vast had) vertelde ze tegen oma "mama laat mij aan mijn staartje bungelen" Ik vrees nog altijd voor een oplettende buur die haar gelooft
Het is (denk ik) goed om nu te bedenken wat je had willen zeggen. En hoe denk je dan dat de reactie was geweest?
Ah wat vervelend TO. Even ter relativering...als onze oudste overstuur is, dan krijst die op volume 'megafoon bereikt buitenland' een soort dram-mantra van mamaaaaaaaaaaaaaaa STOP. Dat kan voor een ander ook best heel heftig overkomen, alsof ik een pak rammel verkoop. Maar dat brult kindlief dus als mantra, ook als ik niet eens in de buurt ben. En soms zien dingen er heel heftig uit, icm wat je hoort, maar het hoeft niet altijd exact zó te zijn als het lijkt.
Hopelijk viel het mee en overdreef het kindje over dat het pijn deed. Hier ook zo’n dramaking.. ‘mamaaaa je doet me pijnnnnn, stop, hou op!!!’ Terwijl ik hem Uit/aan kleed?!
Bedankt voor al jullie reacties! Misschien heb ik te vroeg geoordeeld zoals sommige zeggen, maar deze post is 5 minuten na het incident geschreven en ik was helemaal verbaasd en had nog niet goed kunnen filteren wat er was gebeurd. Ik hoop van harte dat ik te vroeg was met mijn oordeel en dat jullie gelijk hebben! Mijn man was een avondje uit en mijn ouders en vriendin waren niet thuis. Dit forum was het eerste waar ik aan dacht om even mijn ei kwijt te kunnen omdat ik zo geschrokken was. Nu ik er wat beter over na heb kunnen denken zie ik het ook wat meer helder. Ik ga nog wel even navraag doen om te proberen te achterhalen wie dat waren. Er wonen hier wel 2 of 3 "probleem gezinnen" waarvoor vaker politie langskomt. Kan natuurlijk niet op voorhand zeggen dat zij het ook echt waren.
Goed dat je het later een beetje kunt relativeren. Je weet gewoon niet wat de situatie is. Het is goed om alert te zijn, maar niet om voorbarige conclusies te trekken
Hier ook een kleuter die graag veel, hard en dramatisch huilt. Dan pak ik haar ook wel eens stevig vast en sis ik boos tegen haar als ze de hele straat bij elkaar krijst. Vloeken en schelden zou ik dan persoonlijk nooit doen. Maar je weer niet wat de aanleiding was, misschien was t kind wel strontvervelend en was de vader er even helemaal klaar mee.
Ik vind het juist goed dat je zo alert bent. Of het échte mishandeling was, is niet te zeggen, je weet niet hoe hard de knijp in het arm was.... Ik vind verbaal zo tegen een kind uitvallen (vloeken en tieren) ook richting mishandeling gaan. Dusja, ik zou zeker ff een gesprekje aangaan met de buren van dat gezin van 'goh, komt dat vaker voor'. Ben het ermee eens dat kinderen het bloed vanonder je nagels vandaan kunnen halen, maar dan nog hoef je niet te gaan vloeken en tieren.
Misschien overleggen met de buren? Misschien herkenden zij wel de vader en de zoon? Zeker in zo klein dorp.
Ik zou denken: die jongen heeft het waarschijnlijk goed verpest vandaag. Wie weet wat hij uitgevreten heeft. Zeker als het buiten open en bloot gebeurde, dan ben je als vader gewoon heel erg pissig. Je kent die mensen verder niet, dus ik zou ook niks gezegd hebben. Wij hebben ook een kind wat zeer moeilijke perioden gekend heeft en die zetten we toen weleens buiten om af te koelen omdat ze echt nergens naar luisterde. Als mensen dat gezien hebben weet ik ook niet wat ze gedacht hebben.
Zit ook wel een verschil in de manier waarop je dat doet denk ik..... als jij je kind buiten zou zetten in de regen en kou, ja dan zou ik wel m'n bedenkingen hebben.