Hoi, Zojuist weer een rotsituatie.. Vriend was aan de eettafel aan het werk achter laptop en ik de vaatwasser uitruimen. Hij zegt doe de deur even dicht voor de kleine (lag op grond te spelen) ik buig over aanrecht heen en geef de deur een duw zodat die dicht valt. Daarmee stootte ik een wijnglas om en klettert op de grond. Overal glas natuurlijk dus ik zeg ‘shit!’ Hij zucht diep met zijn handen voor zijn ogen en afkeurende blik daarna. Ik loop naar boven om de stofzuiger te pakken en hoor achter me weer gezucht en ‘godverdomme’ Ik zuig alles weg en voel me gelijk een klein kind door zijn reactie. Zegt hij ‘nou wat kijkt mama moeilijk’ dus ik zeg dat ik zoiets ook niet expres doe en hij niet zo lelijk tegen me moet doen! En dan nu wat er dus altijd gebeurd als hij zo reageert, zegt hij ‘ja ik kan ook niks zeggen hier in dit huis je bent gelijk weer beledigt’ ik ‘je kunt ook zeggen o jemig schat wat doe je, dat komt nml heel anders over’ hij ‘ja en je kunt ook met je luie reet (wel ietwat cynisch) even om de vaatwasser heen lopen en de dan de deur dicht doen. Waarop ik weer zeg ‘ja dit bedoel ik dus doe niet zo lelijk’ hij ‘ja ik ben er alweer klaar mee ik ga zo maar lekker pleitte naar mijn werk’ Waarna hij daarna kortaf doet en mij het gevoel geeft dat ik ‘de schuldige’ ben.. Dit soort situaties gebeuren best vaak. Verder hebben we het uiteraard ook heel erg leuk hoor en is hij lief voor mij maar dit is toch wel echt iets waar ik me zó rot om kan voelen! Altijd als ik zeg dat hij iets niet zo lelijk moet zeggen of me commandeert krijg ik als antwoord dat ik me niet zo moet aanstellen en dat hij ook niks kan zeggen.. Hij kan dingen toch ook gewoon anders brengen? Of ben ik nou gek?
Hij kan dingen zeker anders brengen, het is niet de bedoeling dat je je partner kleineert. Heb je kritiek, laat dat dan opbouwende kritiek zijn. Ik zou dit eens met je man bespreken maar op een rustig moment zonder kind om je heen en als jullie de aandacht voor elkaar hebben. Ik zou dan nogmaals benadrukken dat het je echt kwetst als hij zo reageert en vragen of hij er zich in ieder geval bewust van wil worden. Succes!
Ik doe dan heel kinderachtig zo terug. Als hij er dan wat van zegt krijgt ie als antwoord dat als hij vindt dat ie zo doen mag, hij zelf ook zo toegesproken wordt. Dan is het altijd vlot weer klaar.
Tjonge... ik zou niet eens weten waar te beginnen, wat een irritante, kinderachtige houding. Als jij de deur dicht doet en je stoot daarbij iets om, tja, kan gebeuren? Als hij gewoon achter de laptop blijft zitten ipv zelf de deur even dicht te doen als hij ziet dat dat nodig is, dan gaat er natuurlijk niks mis, lekker makkelijk. En dan nog gaan zitten zuchten en vloeken als jij de stofzuiger gaat halen om het op te ruimen?! En de ‘wat kijkt mama moeilijk’? Euh? Je bent z’n mama niet toch?
Op zich niet een heel bijzondere situatie, wij ergeren ons ook wel eens aan elkaar (soms heel terecht, maar meestal niet ). Maar dan gaan we geen dingen zeggen als “luie reet” en “pleite naar mn werk”. Kan me ook niet voorstellen dat we dit soort dingen tegen elkaar zouden zeggen. Dus daar zou ik eens met hem over praten op een rustig moment. Aan de andere kant zou ik hem ook van repliek dienen of het gewoon negeren.
Ik denk dat het ook veek zal helpen als jij wat mondiger zou worden. Die lieve aanpak werkt blijkbaar niet bij hem. Soms mag je ze best wel bij hun ballen pakken en er flink aan draaien (figuurlijk gesproken dan) als ze niet willen luisteren naar wat je te zeggen hebt.
Je kan hem niet veranderen, wel jezelf! Daarmee zeg ik niet dat je fout bent hoor Als je druk bent met de vaatwasser en de deur moet even dicht, dan snap ik ook niet dat je even omloopt of wacht tot je klaar bent en zeg dit ook; ik maak even de vaatwasser af en als hij direct de deur dicht wilt doen, doet hij het zelf maar... Als valt en staat met communicatie. Zijn opmerking wat kijkt mama moeilijk? Is misschien niet leuk maar waarom de opmerking dat hij lelijk doet? Waarom mag hij niet balen van een gebroken glas? Hij baalt en zegt dat hij niets meer mag zeggen hier in huis? want ik weet zeker dat als hij gezegd had jemig wat doe je nou? Had je je ook zo gevoeld. Ik denk dat jullie in lastige tijden zitten, met een baby is gewoon tropenjaren. Zoals ik al zei; je kan je man niet veranderen, wel de manier hoe jij met de situatie omgaan en de manier waarop jij erop reageert. Betrek het niet op jezelf, het is een ongelukje, laat het ook daar ipv op jezelf. Je kan ook roepen; tjee wat onhandig van me! Zou je me even willen helpen? Verder zou ik het loslaten!
Kijk, op reacties als wat een vreselijke vent het is en wat hij wel of niet tegen je ‘mag’ zeggen heb je nu even niets denk ik. Ik denk ook namelijk dat het geen vreselijke vent is, maar dat hij ooit ergens de ruimte heeft gekregen (hoeft niet eens bij jou) om zo te communiceren. Je kunt hierover met hem in gesprek gaan, maar ik denk dat het dan het meest belangrijk is om uit de verwijtende sfeer te blijven. Dus niet; ‘jij doet’ maar ‘ik vind/voel’. Dit is echt heel lastig! Ik weet het. Mijn man en ik zijn beide goede praters (tja, hulpverleners hè ). Mijn man nog een stuk beter dan ik en we kunnen iets echt helemaal stuk lullen als je snapt wat ik bedoel. Ik heb mijn man in het begin ook weleens moeten aanspreken op zijn communicatie in het begin; had het idee dat hij me soms ‘de baas’ was. En dat is me toch vervelend! Hou het kort en simpel. Dan bereik je het meeste. Zeg dat je je klein voelt als zoiets gebeurt, maar benoem zijn reactie hierop dus niet. Schrijf het anders een keertje op, dat gaat soms beter. Kun je erover nadenken. Dat dit nu gebeurt betekent niet dat jullie het verder niet leuk hebben. Het valt me ook op dat zodra er hier een topic wordt geopend over zoiets, dat sommigen meteen zo fel van leer trekken erover alsof alles horror is en vooral; dat een ander dit nóóit zal pikken of accepteren. Ik zeg het wel vaker; het is niet zwart-wit. Er is een grijs gebied en daarin en daaraan valt veel te sleutelen.
Ik zou het niet accepteren en er zeker in alle rust een goed gesprek over voeren en je grenzen aangeven.
Arghh ik herken dit. Op een iets andere manier. Ik moet altijd heeeeel goed nadenken wanneer ik een ‘verbeterpuntje’ voor mijn vriend ter sprake breng want bij ons is het ook altijd zo dat als ik aangeef dat ik iets niet prettig vindt, ik degene ben die zeurt/moeilijk doet of wat dan ook.
Precies. Niet reageren vanuit je emotie, want dan gaat het helemaal niet goed vaak. Even laten bezinken en met de juiste woorden komen. Anders geef je hem juist handvatten om de zaak om te draaien.
Helemaal mee eens. Ik herken het wel een beetje. Betekent niet dat ik meteen 5 jaar huwelijk in de prullenbak hoef te gooien ofzo. Haha ja exact, al is dat wel een hele kunst als je een beetje temperamentvol bent, kan ik je vertellen
Mijn man doet ook wel eens zo het enige wat ik dan heel verbaast zeg is ‘ Nou heb ik gewoon opeens een dreumes en puber in huis?’
Dit hele voorval klinkt als twee mensen die moe zijn, er even doorheen zitten en te weinig liefdevolle tijd met elkaar doorbrengen. Het is een non issue en jullie reageren allebei zwaar overtrokken. Als jij praktisch naast deur staat vind ik de vraag van je man niet gek. Je had hem ook even kunnen vragen het zelf te doen. Maar ja wat is belangrijker die vaatwasser of je kind? En wie had de deur open laten staan? Regel een avond oppas, ga iets leuks doen samen. En voorkom dat je door dit soort domme ruzietjes niet uit elkaar groeit. Choose your battle. Maak je druk om dingen die er toe doen.
Precies wat jij zegt vind ik ook! Hij mishandeld me niet en we hebben het fijn maar dit is zeker iets wat ik niet leuk vind! Ik heb hem denk ik teveel ruimte gegeven en afgelopen maanden ben ik meer voor mezelf opgekomen en merk dat hij dat niet gewend is. Prima als hij dingen op te merken heeft maar het mag wel op een respectvolle manier
Lief je reactie en ja dit zijn tropenjaren dat weet ik.. Alleen is dit wel iets wat hij altijd al heeft gehad maar ik vaak ja en amen zei.. Iets leuks doen wil ik zeker binnenkort!
Maar omdat je een ander niet kunt veranderen, betekent dat niet dat je alles moet accepteren. Zij laat het glas vallen, mag hij van balen (maar zelfs dat, het is maar een glas hoor), maar zo'n reactie gaat gewoon nergens over, misschien terecht geweest als ze het expres kapot had gegooid. Mijn man had waarschijnlijk gelachen, scherven brengen geluk en had me geholpen op te ruimen. En je kunt best van je man verwachten dat hij op een respectvolle manier met je communiceert en anders kan hij dat leren, daarvoor hoef je niet alles bij je zelf te leggen.