@TS , heb je hier wel eens over gepraat met iedereen erbij. Dus niet 1 op 1 met je moeder , maar jullie ouders, jij en je zus (evt. partners erbij) samen. Ik zou dan niet meteen beginnen met: 'Ik wil niet dat je komt, zus.' Maar meer van: Ma en ik hebben 7 jaar geleden afspraken gemaakt omtrent grenzen, privacy, etc., ik heb het idee dat dat een beetje verwaterd is, en ik merk dat ik behoefte heb om deze nieuwe situatie door te nemen met elkaar.
Voor zover ik begrijp zijn het twee historische huizen naast elkaar die een erf en doorgangen delen. Ik leid daaruit af dat TS niet bij haar ouders woont, maar gewoon zelf een hypotheek/huishouden heeft. Dus nee., ik zou dan ook niet continu mijn zus over de vloer willen hebben.
Ik denk dat wat meer voorbeelden over waar je je nu precies zo aan ergert kunnen helpen om advies te geven. Of wat er in het verleden gebeurd is. Heb je dat voor jezelf wel helder? Bemoeit ze zich met alles, is ze heel dominant, klaagt ze altijd, wat is het precies? Je vertelt wel wat dingen maar ik merk dat ik het nog niet helemaal begrijp (kan ook aan mij liggen). Dan kan je misschien ook makkelijker een grens aangeven aan je zus.
Ja hier ben ik het wel met je eens. Hetgeen dat er voor mij aan de hand is natuurlijk voor mij heel duidelijk maar ik erken ook dat ik een mens ben met emotie, maar ik probeer ook gewoon heel eerlijk te kijken naar waar het issue nu zit. Feit is; ik accepteer mijn zus echt wel als mijn zus. Ik zou heel prima met haar kunnen omgaan op zon en feestdagen zeg maar. Maar als volwassene kies ik niet voor haar als hoofdpersoon in mijn persoonlijke leefomgeving.
Lastig. Ik lees nergens dat je ouders de huidige situatie vervelend vinden. Je zus vindt het duidelijk ook prima. Mijn voorzichtige conclusie is dan ook dat alleen jij moeite hebt met de huidige situatie. Ik snap dat je je zus niet 7 dagen per week wilt zien, maar ik vind niet dat je mag verwachten dat een ander jouw probleem dan maar gaat oplossen. Jij hebt een probleem, je moeder niet. Zoek dan ook zelf de oplossing. Hoe? Maak bijvoorbeeld een grens om de directe tuin om je huis. Dat hoeft echt geen hek te zijn, maar misschien een paadje of een border met bloemen en vraag aan je zus of ze die privacy wilt respecteren. Ook snap ik dat je de tussendeuren niet altijd gesloten wilt houden, maar maak met je zus bijvoorbeeld de afspraak dat zij de mantelzorg voor je moeder oppakt op dinsdag en woensdag en doe dan die dagen de deur wel dicht. En misschien toch tijd investeren in de relatie met je zus, zonder je moeder. Ga eens samen winkelen of naar de sauna. Zie het als teambuilding. Iets vergelijkbaars, de meeste mensen kiezen hun collega's ook niet uit, maar als iedereen een beetje tijd investeert in teambuilding, dan gaat het vaak een stuk beter. En als laatste, zet je moeder niet tussen jouw en je zus in. Ook al win je dat meestal, dan nog verlies je ook. Uiteindelijk is het slecht voor de sfeer en per saldo gaat het weinig opleveren. Sterkte met de situatie, ik moet er ook niet aan denken mijn zus iedere dag te zien, maar wij wonen dan ook een uur rijden bij elkaar vandaan.
Ik hoop dat ik het goed begrijp... (Zo niet dan mag alles wat hieronder staat vergeten worden ) Zoals ik het begrijp zie jij je ouders dagelijks en is dit ook onderdeel van een afspraak die je hebt gemaakt met ze i.v.m. zorgtaken. Klopt dat? Zo ja, dan is dit dus iets waar je niet zomaar onderuit kan? Verder begrijp ik dat je zus nu ook vrijwel dagelijks aanwezig is bij je ouders thuis en dat dit zorgt voor allerlei verstoringen en frustraties binnen de relatie tussen jou en je moeder, maar ook verstoort het de relatie tussen jou en je zus. Klopt dat? Als bovenstaande klopt, dan kan ik persoonlijk alleen maar de conclusie trekken dat je er toch op de een of andere manier zelf mee om moet leren gaan. Als je namelijk heel objectief kijkt dan ligt de basis van het probleem bij jezelf... (Dit bedoel ik echt niet veroordelend o.i.d.) Hoe storend het gedrag van je zus misschien ook is voor jou, uiteindelijk ben jij degene die zich eraan stoort... En dat is iets wat vermeden kan worden door ergens een manier te vinden om het van je af te zetten c.q. ermee om te leren gaan. Je kan niet van een ander verwachten dat ze jouw probleem c.q. frustraties oplossen; je kan hoogstens vragen of mensen er rekening mee willen houden. Kan dat niet dan zal je er dus óf mee moeten dealen óf afstand moeten nemen als je er niet mee dealen wil of kan. De andere optie is om duidelijke grenzen te stellen en een "schema" te maken met daarin tijden waarop je jezelf afsluit van hen en je eigen ding gaat doen, in je eigen huis, met de deuren dicht. Zo kun je en je moeder helpen op de momenten dat het nodig is (al zal je dan nog steeds met de frustraties van je zus moeten dealen zelf...) en grenzen voor jezelf bewaken wanneer je even géén behoefte hebt aan je familie.
Ja dat klopt! Inderdaad ik heb gewoon een eigen gezin met eigen huis en hypotheek e.d. voorbeeld is dus; ik doe vaak smiddags even koffie bij mijn moeder aan de keukentafel.. ik zit nog niet en ik hoor de auto van haar al stoppen. Dus dan vlieg ik overeind naar mijn eigen huis. Maar dan denk ik... Ik heb dit huis toch gekocht juist om koffie met mijn moeder te kunnen doen? Of ik ben laat dus mijn moeder heeft aangeboden dat mijn man, dochter en ik bij hun mogen eten.. O hoi zus.. jij bent er ook. O en na 1 blik in de pan heb je jezelf ook uitgenodigd voor het eten? Was klaar? Even in de waslijn hangen.. O hoi zus.. zat je van de zon op mijn mooie grasveldje te genieten? Dus 'not today' is soms zo moeilijk
Maar blijkbaar heeft haar zus wel de behoefte om elke dag bij hun ouders te zijn. Vind je dat ts daar echt iets over heeft te zeggen??? Als ze het zo vervelend vind dan zit er niks anders op dan haar eigen voordeur dicht te doen. Maar verwachten dat zus minder langs komt bij haar eigen ouders omdat ze nu eenmaal geen onderdeel van de afspraak was is gewoon belachelijk.
Maar ze is dan dus altijd bij je ouders, niet bij jou? Dus je wil dat ze niet meer bij je ouders komt? ... dat lijkt me een onmogelijke wens, sorry.
Sorry maar ik begrijp dit dus niet. Ik zou t snappen als je je zus bij jou thuis aan treft, uitgenodigd. Maar om 'boos' te worden en weg te gaan omdat ze ook een bakje komt doen bij jullie moeder snap ik niet. Waarom jij wel en zij niet? Waarom is t wel fair/normaal dat jullie mee eten maar mag zij dat niet? Sorry hoor maar ik vind dit ontzettend flauw en onredelijk. Je hebt niet meer recht op jullie moeder omdat je er naast woont. Zou wat zijn als mijn zus denkt te gaan bepalen wanneer ik wel of niet bij mijn eigen moeder langs mag gaan.
Ik mis een beetje hoe je ouders erin staan. Jullie hebben dus wel beide huizen. Waarom heb jij dan het alleenrecht om daar koffie te drinken? Je zus mag dat dan toch ook? En jij wordt uitgenodigd om te blijven eten, als je ouders je zus ook laten eten is dat toch ook een goed recht? Hoe staan je ouders erin? Wat vinden die ervan? Vinden die het herstelde contact fijn? Want dan is het wellicht tijd om samen om tafel te gaan en de situatie te bespreken. De afspraken van 7 jaar geleden zijn wellicht niet passend meer. Dat kan, levens veranderen. Je zus is ook een kind van je ouders en als zij hier geen problemen mee hebben dan kun je dat niet veranderen maar alleen hoe jij ermee omgaat. Dus dat is dan toch besluiten naar je eigen huis te gaan voor de koffie of afspraken te maken over wanneer wie eet met je ouders. En een deel afscheiden van de tuin. Hoe vervelend ook, dit is een risico als je samenleeft met je ouders. Ik zou dus gaan communiceren en een weg proberen te vinden. Want ik neem aan dat je niet aan je ouders gaat vragen je zus weg te sturen?
Oh en jullie hebben gelijk hoor. Ik stoor me er vooral aan. Ik weet dus ook heel prima dat ik degene ben met een issue, maar ik zie ook geen 'uitweg'. Mijn moeder vind het wel veel zo met mijn zus wel zegt ze tegen mij, maar ze zegt ook ik heb meer kinderen. Ik kan niet haar vragen om minder op bezoek te zijn of iets dergelijks. En ik vind dus diep van binnen dat mijn moeder daar gelijk in heeft. Hoe graag ik ook wil dat ze zelf eens stelling in neemt snap ik wel dat ze dit niet doet. De persoonlijke ruimte probeer ik nu dus heel bewust terug te halen. Dus inderdaad ik ben in mijn eigen huis en blijf daar ook als ik weet dat zij er is. Gevolg is wel dat ik helemaal vrijaf buitenaf woon en me nu heel verbannen voel naar mijn eigen woonkamer om daarmee mijn zus te ontwijken. En mijn zus werkt niet.. dus die is er iedere dag vanaf 12 tot ongeveer 18 uur. Het is nogal veel voor iemand die er niet woont..
Misschien denk ik nu wel té makkelijk, maar als je zo graag je moeder even voor jezelf alleen wil, kan je dan niet gewoon een dagje met haar weg gaan? (Of wellicht eens een weekend of week zelfs; zal ze hartstikke leuk vinden!) Edit: Of kies iets voor jullie samen wat wekelijks terugkomt, bijvoorbeeld gezellig naar de markt of een wandeling door het bos. Als het thuis niet kan, omdat zus er dan 9 vd 10 keer bij is, dan maar iets buiten de deur, toch?
Nou mijn moeder geeft wel aan dat ze het ook teveel vind en vervelend vind, maar doet er ook niets aan. Ik probeer hun ook buiten mijn gevoel te laten omdat ik heel goed begrijp dat ik niet meer kind van hun ben dan mijn zus is. Ik kan dan ook verlangen of vragen van hen dat zij hierin een keuze maken. Makkelijk zou het wel zijn
Dat is ook veel, en wat mij betreft niet normaal, maar je ouders zullen daar stelling in moeten nemen... dat is niet aan jou.
Ik snap echt waar je vandaan komt, als ik 7 dagen per week met mijn zusje geconfronteerd zou worden, zou ik emigreren waarschijnlijk. Ik mag haar echt wel, ze is mijn zus, maar zoveel contact zou niet goed aflopen. Maar je kunt idd er weinig aan doen, je kunt niet aan je ouders vragen je zus te weigeren als jij wel elke dag welkom bent.
Nee die alleen tijd is wel te vinden hoor. Het probleem zit hem vooral in haar continue aanwezigheid in het leven dat ik leidt. Iemand die altijd om je heen is, krijgt alles van je leven mee. Dat is denk ik ook een van de grotere issues. De privacy...
Maar je kunt toch wel zeggen dat ze niet in jou tuin kan gaan liggen zonnen als jij er niet bent? Ik zou een soort erfscheiding maken, en als zij een keer bij je ouders is gewoon even een gezellig bakkie met je moeder en haar drinken en weer naar je huis gaan. Als je moeder het ook te veel vind dan moet je moeder het tegen haar zeggen. Dat jij er vaker komt dan je zus komt omdat jij mantelzorger bent dat kun je scharen onder de thuiszorg die even komt om te helpen.