Mijn ervaring is dat mannen iets 10x moeten horen... Blijf in gesprek en geef aan wat jullie afgesproken hadden en hoe het in werkelijkheid gaat. Ook wat het met je doet! Sterkte/succes! Mijn man werkt iets van 60 uur per week (in de rustige periode) en momenteel zijn de werktijden eerder van 6 uur tot 22 uur. Maar dat zijn periodes in het jaar (loonwerk). Hij werkt altijd 6 dagen in de week en helaas is het van tevoren niet voorspelbaar hoe laat hij thuis is. Maar ondanks dat we dit al jaren doen, heb ik regelmatig een gevoel van machteloosheid en eenzaamheid. Hij probeert wel óf elke dag de kinderen even te zien (en vaak ze naar bed brengen) óf even kort bellen vlak voor bedtijd. Dat vinden de kinderen erg fijn! Hij vindt dit zelf ook belangrijk. Er zijn periodes dat ik het zat ben, dan geef ik dat aan (kan ik meteen even alle irritaties eruit gooien ) en dan zoeken we een compromis. Sinds een jaar stuurt hij me soms letterlijk het huis uit om wat leuks te gaan doen, maar ik weet dan gewoon niet wat ik moet gaan doen! Blijkbaar ben ik er te veel aan gewend geraakt dat ik altijd thuis ben/moet zijn 's avonds...
Mijn man komt altijd laat thuis van zijn werk, maar hij begint ook altijd wat later. Hij heeft enkele reistijd van 50 minuten buiten de spits en ruim 1,5 uur tijdens de spits (6-9; 1630-1900), dus hij reist na de spits. Hij doet de ochtendshift, brengt mijn zoon naar school, werkt daarna thuis en kijkt rond 9 uur op de site van de ANWB hoe druk het is en of het al zin heeft om te gaan. 's Avonds rond een uur of 7 gaat hij weg en rond 8 uur is hij weer thuis, soms wat later want dan vergeet hij de tijd omdat het vanaf 18 uur bijna niemand meer op kantoor is en hij lekker kan doorwerken zonder gestoord te worden. Ik doe de avondshift als in boodschappen doen en koken, naar bed brengen doen we vaak samen. Hij eet als hij thuis komt, ik wacht in principe niet op hem maar soms eten we samen omdat ik laat ben omdat 1 van de kinderen training had. Woensdag werkt hij thuis. Ik vind het nooit erg als hij laat thuis is, dat was hij voordat we kinderen hadden ook. Dat ik de avondshift moet doen, vind ik geen probleem omdat ik 's ochtends niets hoeft te doen omdat hij 's ochtends pas na de spits gaat. De kinderen ziet hij genoeg, hij werkt 's woensdag thuis, doet dus de ochtenden en omdat onze kinderen avondmensen zijn heeft/had hij 's avonds ook altijd wat tijd met ze is. Als er iets is, is hij er altijd en hij doet in het weekend altijd de sporten.
Ik schrik altijd als hij op tijd is. Halloooooo ik ben er en eet mee! Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik ben altijd direct helemaal uit mijn ritme. Hier ook altijd avondspits alleen. Meestal komt hij thuis vlak voordat ze naar bed moeten. Leest ze vóór en klaar. Verder vindt hij het heerlijk. Geen huilende kinderen om 17 uur en aan tafel, geen smerige vaat. Kan me er niet druk om maken, gelukkig heeft hij andere kwaliteiten en een leuke vader. oja.. afspraken maken is met hem niet te doen. De enige afspraak bij ons is dat hij het laat weten als hij na 19 uur thuis is. Dit betekent natuurlijk niet dat jij dit prima moet vinden, en ik zou daarover praten. Bij ons is dit een bewuste keuze geweest. Hij heeft een veel betere baan en carrière, die hij dan weer kan doen omdat ik thuis zoveel opvang.
*hebben ze allemaal de buikjes vol* Sorry; ik moest een beetje lachen om je post. Het klinkt echt net alsof je 4 kinderen hebt ipv 3 kleintjes. Kijk, van kinderen snap ik het heel goed dat ze chaggie zijn tegen etenstijd. Die kunnen hun gevoelens nog niet zo goed reguleren, in tegenstelling tot volwassen mensen. Maar goed; als jij je goed voelt hoe het gaat dan is dat toch dikke prima?
Hier wisselen we het gelukkig goed af. Degene die ‘s ochtends vroeg weg is zorgt er normaal gesproken voor dat je ‘s avonds op tijd bent om voor het eten te zorgen. Op maandag ben ik zelf altijd pas tussen 22:00 en 23:00 uur thuis omdat ik nog een deeltijd opleiding volg. Eens in de paar weken moet mijn vriend op dinsdagavond nog werken. Nu heeft hij toevallig een teamdag, maar normaal werkt onze afspraak prima.
Ik werk 4 dagen in de week en heb 2 dagen vroeg en 2 dagen laat. Man brengt en haalt dochter naar KDV dat zit dicht bij zijn werk. Hij doet 2 keer in de week de ochtend alleen en 2 keer in de week de avond. Maandag heb ik laat en help ik ‘s ochtends en sport ik ‘s avonds direct door uit werk. Dus kom ik thuis en ligt dochter al op bed. De andere late dienst kom ik om 19.15 uur thuis en heeft dochter al gegeten en brengen we haar samen naar bed.
Mijn vriend had hier tot een klein jaar geleden ook een handje van en ik was het helemaal zat. Ik voelde me een gevangene van mijn eigen huis, wilde ook echt de vrijheid om te kunnen sporten of even de deur uit te kunnen en geen 24/7 eeuwig beschikbare nanny te zijn. Het heeft flink geknald in huis maar tegenwoordig is hij altijd thuis rond 18.00 en doen de we avondspits samen. Daarna gaat hij vaak werken als ik ga sporten en anders zijn we samen. En ja, hij brengt ontzettend veel meer loon binnen maar dat maakt mij niet ondergeschikt aan hem. Zo werkt het leven niet in mijn ogen. Ik heb respect voor hem en ben blij met onze financiële positie maar ik kan en wil daar niet 24/7 dienstbaar voor zijn.
Ik kan het altijd zo moeilijk begrijpen waarom mannen hun werk boven hun kinderen zetten. Leuk dat er zo veel geld binnenkomt en dat je kunt sparen, maar zou 'gezin' vanaf ca 18u niet gewoon op 1 moeten staan?
Vergis je niet dat er legio banen niet eindigen om 18.00. Van horeca tot arts en van brandweerman tot burgemeester. Dat is altijd al onze maatschappij geweest. Je zou beter kunnen zeggen dat het ouderwets is om geen enkel ander ouder-kind moment te vinden. Dus gewoon een door de weekse ochtend of middag. Of al is het een uurtje later naar je werk als je altijd toch al later thuis komt en met je kind een rondje te fietsen, zwemmen, boodschappen whatever. Voor sommigen is een hele papadag niet mogelijk vanwege het werk of de werkgever maar om dan maar gelijk ‘niks’ te doen vind ik te makkelijk. Hard werken, oke. Veel werken oke, maar nooit een ouder-kind moment hebben behalve het weekend vind ik wel achterhaald.
Ja, we hebben het er over gehad. Komt er op neer dat hij wel op tijd thuis wil zijn, maar veel druk van zijn werk voelt en op afstand werkt waardoor hij automatisch laat thuis is als er aan het eind van de middag nog een vergadering wordt gepland. Hij geeft aan dat er ook steeds meer overleggen aan het begin van de avond gepland worden en die zegt hij bijna altijd al af. Er is ook een cultuur verandering bij zijn werk (vergaderen kan altijd, ook 's avonds). Volgens mijn vriend maken collega's daar meestal geen punt van. Maar hij geeft aan zelf zijn gezin op 1 te zetten. We hebben er goed over gesproken en dat het heeft het begrip naar elkaar vergroot.
Ik word hier niet vrolijk van Dat er bedrijven zijn die juist niet meer voor flextijden gaan (voor een betere balans werk/prive), maar dat het juist de andere kant opgaat. Wat praat iedereen elkaar toch aan dat we altijd maar bereikbaar moeten zijn.
Nou precies dit. Mijn man runt eigen bedrijf en vindt het voor zijn personeel juist heel belangrijk dat zij ook tijd aan het gezin besteden en niet alleen maar aan werken. Hij is er van overtuigd dat je daarvan uiteindelijk alleen maar betere werknemers krijgt en dat is ook zo.