Dat je zo vreselijk zweet na een bavealling. Ik droeg s nachts t shirts van mijn man want ze waren zeiknat van het zweet aan de achterkant en van de bv aan de voorkant. ( Had met gemak een drieling kunnen voeden) Na de bevalling die eindigde in is in combi met flinke bekkenklachten. De eerste dagen kon ik niet eens eens zelf omdraaien in bed en wet ik op bed gewassen en gek genoeg vond ik dat niet genant. Ook thuis smeerde mijn fantastische kraamhulp mijn mega aambeien in en tempte me en hielp me onder de douche.Ook allemaal ok. Was allang blij dat ze zo goed voor me zorgde.
Hij probeert te doen alsof het niet gebeurd is en praat alles goed wbt hun. Dat maakte het best ingewikkeld. Want hun voelen dan nog meer ruimte om zich zo te gedragen.
Inderdaad heel erg zweten, en als je dus voor de nachtvoeding uit bed komt dat je dan al bibberend je kind probeert te verschonen en voeden. Want omdat ik zo nat was van het zweet kreeg ik het enorm koud. Ik wist ook niet dat de verloskundige elke dag en later om de dag op bezoek komt in de kraamweek. Ik dacht dat er iets niet goed was , bleek het heel normaal te zijn. Dat je na een bevalling zo moe ben dat je gewoon doorslaapt als je man met een huilende baby op de arm je probeert wakker te schudden. En ik droomde ook heel veel in de week na de bevalling. En dan echt nachtmerries
Dat het seintje doet je moet poepen of plassen te laat kan komen. Ik moest bij de eerste steeds rennen naar de wc en was soms al te laat. Dat persweeen wegpuffen onmogelijk is Dat weeen van een inleiding anders voelen dan natuurlijke weeen
Dat je de dag na je bevalling (en na 20 weken bedrust) niet zelf kunt stofzuigen . Ik was zó toe aan beweging en het gevoel iets nuttigs te doen, maar ging natuurlijk finaal onderuit.
Dat lijkt mij heel erg lastig inderdaad. Ik ga niet zeggen dat ik dit niet zou pikken of wat een lul het is, want daar heb je niets aan. Soms gaat het zo, daarmee praat ik het niet goed, en kun je er niet veel aan veranderen. Maar je mag er wel flink van balen. Hij komt vanzelf wel op een punt dat het hem ook hoog genoeg zit. Het blijft lastig als je eigen familie dit doet en tegen vreemden kun je vaak iets makkelijker zeggen dat tegen eigen familie. Maar dat is mijn mening. Vind het behoorlijk tokkie, maar zolang je niet naar de buitenwereld op een lijn zit kun je inderdaad ruimte geven en dat weten ze.
Dat het oprekken van de ontsluiting door de verloskundige zo verdomd veel pijn doet. Van 8.5 naar 10cm. Mijn god zeg wat heb ik dat mens vervloekt.
Dat het niet bij iedereen klopt als mensen zeggen dat je écht wel weet dat je weeën beginnen. Ik liep met 7 cm onsluiting en dacht dat ik misschien weeën had.. Bij 10cm had ik het wel door En dat, in mijn optiek, naweeën erger zijn dan de persweeën. Man man, vond ze vervelender dan de hele bevalling bij elkaar En dat, als je er voor open staat, plassen in de douche zoveel fijner is dan op de toilet. Geen gedoe met naspoelen en geprik van de hechtingen.
Ik vond die naweeën juist een eitje, om heel eerlijk te zijn helemaal niet onprettig. Maar goed, ik vond de winden die mijn jongste dochter liet tijdens de borstvoeding ook heeeeeeerlijk ruiken, dus of je nu op mijn mening moet afgaan weet ik ook niet goed.
Echt hè. Een uur voordat mijn middelste geboren was zat ik nog vrolijk aan de telefoon. Het is dat diegene tegen mij zei dat ik maar voor de zekerheid alvast moest vertrekken. Anders dan had ik het de laatste 20 minuten pas door gehad (en ook niet meer kunnen lopen want toen zat ik in een weeënstorm).
Dat je voeten groter kunnen worden ging van 38 half na 2 zwangerschappen na 19 half soms 40. Net zo als me vingers pas geen ringen meer. Dat de boel kan open springen en je dus met een krater loopt. En het positieve ik voelde geen pijn bij plassen kan letterlijk na spoelen in plaats tegelijk. En voor pijnlijke borsten een koolblad heeeel fijn is
Dat je tussen de persweeën door ‘niks’ voelt... Zo heb ik het in ieder geval ervaren. De ontsluiting deed continu veel pijn maar toen ik mocht gaan persen, voelde ik in de tussenpauze helemaal niks en dat vond ik echt een verademing op dat moment.
Als je vanuit het ziekenhuis naar de auto wordt gebracht in een rolstoel, da sommige ziekenhuizen het dan een goed idee vinden om je op een keiharde rolstoel te doen en dat dat niet echt fijn zit met je beurse onderkantje en een maxicosi op je schoot
Ik kon na mijn tweede meteen lopen dus idd zelf gedoucht (verplicht onder toeziend oog van iemand dat wel). Maar na mijn eerste lag ik op apegapen. Toen hebben ze me eerst op bed gewassen en later is iemand een douchestoel gaan halen en hebben ze me samen gedoucht terwijl ik mocht zitten
Wat een geweldig topic dit. Ik was dat hele gedoe met die belachelijk grote stolsels al vergeten. Goede voorbereiding op de 2e Mijn eigen aanvullingen (sorry als ze er al staan, heb nog niet alles gelezen): - Dat je 's nachts ontzettend gaat zweten! Ik stonk iedere morgen echt heel erg. Vond het erg genant - Dat die slapeloze nachten echt een dingetje zijn. Man, wat kun je moe zijn zeg! - Dat de meeste vrouwen (waaronder ik) pas later een postnatale depressie ontwikkelen. - Dat je niet direct het gevoel hoeft te hebben dat je op een roze wolk zit. Kwam bij mij pas later - Dat je weer helemaal opnieuw verliefd wordt op je man - Dat plassen met hechtingen pijn doet!
Een tipje: Ga volgende keer plassen onder de douche. Dit heb ik de eerste dagen gedaan en geen hechting gevoeld. Het is ff gedoe maar echt bespaard pijn.