Wanneer leven lijden wordt zonder uitzicht op verbetering, dan moet je loslaten... Ik heb zelf altijd dieren gehad, nu nog twee binnenkatten en twee paarden. Aan alle dieren beloofd ze te laten gaan als er geen uitzicht meer is op verbetering wanneer er dagelijks pijn is. Ik ga tot het uiterste voor mij dieren, kosten en moeite maken niet uit, maar als ze enkel nog op zware pijnmedicatie kunnen functioneren is het echt over en laat ik ze gaan. Wanneer ze sterven hou ik ze vast, aai ze en praat tegen ze... Als het dan over is breek ik in duizend stukjes van verdriet, wetend dat ik heb gedaan wat ik moest doen en dat het zo goed was. Maar het doet echt flink pijn en maakt je fysiek ziek, de gedachte alleen al. Maar het siert je dat je trouw bent aan je lieve paardenvriendin en kiest voor haar ondanks de pijn en leegte die het jou zal geven. Hele dikke knuffel, veel sterkte! Vraag de arts om eerst heel erg goed te verdoven, laat hem/haar veel narcosemiddel toedienen en daarna pas de dodelijke injectie.
Dat doen ze gelukkig standaard helaas dit jaar mijn pony ( die ik 26 jaar had) ook al moeten laten gaan. Zo raar straks na al die jaren geen paard meer.
Goed dat ze dat doen! Ik begrijp je helemaal. Ik heb nu 2 paarden lopen, de ene is mijn eigen grote vriend (Fries van bijna 20 jaar). De andere is een leenpony van nu 28 als gezelschap voor de Fries, geadopteerd nadat ik mijn shetje in had moeten laten slapen (was 11 jaar en ernstig hoefbevangen en zware cushing, tumor in zijn hoofdje). Als straks de twee pensionados komen te overlijden betekent dat ook het einde van het paardenhouden voor mij, zeer bizar vooruitzicht na zoveel jaar. Niet te bevatten... Weet niet eens of ik dat zou kunnen. Stop jij met paarden houden of in de toekomst toch weer misschien?
mijn ervaring na 20 jaar paarden houden is dat je snel aan de extra tijd went. Veel sterkte toegewenst. Het is niet makkelijk maar de enige eerlijke keuze. Ik heb het een aantal keer moeten doen en achteraf nooit spijt gehad.
Misschien mosterd, maar er is zelfs een winkel genaamd 'De vegetarische slager' . Zit dacht ik in A'dam.
Een mens die goed bij kennis is kan zelf uitspreken of duidelijk maken of hij/zij wel/geen euthanasie wil. Dieren kunnen dit niet. En dieren geloven ook niet. Denk dat dat ook is waar veel mensen hier over vallen: prima als je de keus tot niet euthanaseren voor jezelf maakt, al dan niet vanwege je geloof, maar bij een dier dat lijdt (en ook als ie niet lijdt) en dat geen stem heeft, zal jij als baasje het beste met je dier voor moeten hebben. En dat heb je naar m.i. niet als je je dier laat lijden. Ik vraag me n.a.v. dit een paar dingen af: - zeggen sommige mensen ook over hun lijdende kind/ouder 'we doen wat God wil dus geen euthanasie dus ik laat mn kind/ouder onnodig lijden?' - wat is er in hemelsnaam gebeurd met het naleven van het gezegde 'wat gij niet wilt, dat u geschiedt, doe dat dan ook een ander niet'? - ik ben niet gelovig, dus misschien sla ik nu de plank volledig mis.., maar is het met het stuk "...maar verlos ons van het kwade..." uit 'Onze vader' niet zo dat onder 'ons' wordt verstaan àlle levende wezens en dat je lijden kan verstaan onder 'het kwade' en dat je dus júist een dier van zn lijden moet verlossen? De 3 vragen niet specifiek aan jou maar gericht aan iedereen die hierover denkt te kunnen sparren
Eens met het stuk van 'Maar ik snap...' tot '...Inlevingsvermogen heet dat'. Met het eerste stuk ben ik het, als het over mezelf gaat, oneens. Ik vind het juist interessant om meer te leren over andermans (gelovige) zienswijze. Dat ik het er niet altijd mee eens ben doet daar niks aan af.
Vreselijk Misschien heeft iemand anders het ondertussen al gezegd, maar mocht het ooit nog nodig zijn kun je de DA ook bij je thuis laten komen om je huisdier in te laten slapen. Hier wel althans (onlangs gedaan), maar denk elke DA wel (ik spreek over NL, geen idee hoe dat in andere landen is). Is wel iets duurder, maar wij vonden het fijn als onze poes haar laatste uren/momenten nog thuis, in haar vertrouwde omgeving en op een lekker kussen en op het moment zelf op schoot kon doorbrengen ipv. op een koude tafel in een relatief kille, klinische ruimte.
Dapper besluit maar wel het beste denk ik. Vertroetel dr maar lekker en als ze het toe laat nog lekker vaak aaien/knuffelen Hier is het nog niet zo lang geleden dat we onze poes hebben laten inslapen (exact een maand) en ondanks dat de dagen tussen het besluit en de euthanasie best moeilijk waren en raar aanvoelden, waren het toch ook mooie dagen en hebben we onze poes ook nog even lekker vetgemest zoals ik dat gekscherend noem. Hoop dat je/jullie en ook paard nog fijne laatste momenten samen mogen beleven X
@hummeltje5 ik weet niet of je het door hebt, maar je bent dit topic aardig aan het kapen en vooral aan het doordrammen over een onderwerp waarvan je zelf aangaf dat het je irriteerde dat deze werd gevoerd ten koste van TS. On topic: @nutts heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing
Zo zie jij het kennelijk. Ik zie het als hetzelfde wat in heel veel topics hier gebeurd: iemand reageert op een reactie van een ander; exact hoe jij nu doet en ik nu weer bij jou. Normaal gesproken is daar niks mis mee, maar het lijkt erop alsof je vindt dat nu kennelijk niet mag? Het enige verschil (zoals ik het zie) is dat ik doordat ik vaak pas laat op de avond, begin van de nacht post, aardig wat reacties achter elkaar geef meestal zonder dat daar reacties van anderen tussendoor komen. Dan oogt het misschien sneller alsof ik een topic kaap dan wanneer ik enkele reacties tussendoor zou plaatsen net als de meesten hier doen. Wat een BS trouwens om woorden te verdraaien want dat is helemaal niet hoe ik het heb gezegd. Maar geloof vooral in je eigen woorden, net als de mensen die je post liken Edit: ik had waarschijnlijk anders, aardiger gereageerd als je had gesproken vanuit je 'ik'. Dus 'het komt op MIJ over als..' of 'IK vind dat..'.
Je gaf in dit topic eerder aan dat je deze discussie in dit topic niet gepast vond. Dus dan is het niet gek dat mensen het vreemd vinden dat je er nu zo uitgebreid weer over verder gaat.
Volgens mij waren dat niet mijn woorden, maar ik zal het straks even nalezen vd zekerheid. Wat ik wèl heb gezegd is dat ik het voor dit topic ongepast vond dat dat iemand een antwoord geeft die ver, heel ver afstaat van begrip voor wat het lijden met het paard doet en dat ik het ook niet bepaald netjes en onnodig vond om die reactie te geven gezien het gevoelige onderwerp voor TS en gezien het antwoord in dit geval beter niet gegeven had kunnen worden naar m.i. Maar goed, zoals gezegd zal ik later vandaag mn eigen woorden even nalezen. Mocht ik het in dit bericht niet juist hebben dan zeg ik bij deze alvast sorry en dan begrijp ik je bericht natuurlijk. Ik ben in ieder geval blij dat deze reactie van je een stuk aardiger over komt. Vind het fijner als we met zn allen gewoon normaal kunnen blijven praten Overigens was mijn vorige reactie op jou op het laatst ook niet één van de aardigste dus sorry daarvoor. Edit: zie mn reactie onder deze. Was dus niet jij tegen wie ik sorry zei/hoefde te zeggen Maar beter één sorry teveel dan één te weinig zullen we maar zeggen
Excuses aanvaard hoor Maar ik snap je vorige reactie wel over het geloof, maar ik geloof dat als je zelf niet gelooft (haha snap je het nog) veel gewoon niet te snappen is en je het geloof/gebeden snel verkeerd interpreteert, of laat ik het zo zeggen, heel anders dan gelovigen. Ik heb zelf wel geloofd, maar inmiddels niet meer, dus ken wat van beide kanten. En we kunnen er over discussiëren maar ik denk dat dat niets veranderd aan de meningen van gelovigen of aan die van ons ongelovigen.