Wij hebben wel die alarmknoppen maar geen kogelwerend glas Andere centra’s wel maar dan heb je het echt over de Schilderswijk, Spoorwijk etc Ik ga ook nooit ergens werken waar kogelwerend glas nodig is. Mijn wens is ook om binnen nu en een jaar over te stappen naar een dorpspraktijk, ik ben er inmiddels wel een beetje klaar mee, gelukkig genoeg leuke mensen maar er komen steeds meer idioten bij.
Of ze zagen hem niet, het is immers een puppy Nee hoor is gewoon niet leuk. Ik heb werkelijk niks met katten maar als iemand zijn kitten dreigt te ontsnappen dan ben ik echt de beroerdste niet.
Ik heb niemand gevraagd mijn hond te “vangen” waar lees je dat? En de jongen wilde gewoon even stilstaan de hond bleef toen ook staan. Moeders liep toen al aan de overkant denk 20 meter verder te schreeuwen dat de jongen door moest lopen. Toen hij zei, maar ik kan haar toch wel even helpen, schreeuwde ze daar heb jij toch niets mee te maken. Er was hier geen sprake van angst. Ook al kan dat hoor. Maar dan kan je dat toch ook gewoon zeggen. Wat is de moeite, ik ben bang voor honden ik kan je niet helpen en loop door. Wat voor een boodschap geef je je zoon in dit geval. Hij wil iemand helpen, en je moeder verbiedt dat. Het gaat in dit geval niet om het onderwerp wat hulp nodig heeft vind ik. Omdat er bij hem geen sprake was van angst. Kan mij niet voorstellen dat z’n moeder dacht dat de hond ter grote van een cavia zijn been eraf zou bijten
Wat voor hond hebben jullie.? Misschien had die moeder net een slecht gesprek bij haar zoon op school gehad, pubers
Ja echt he’ Is gewoon iemand die een hekel heeft aan honden en er vies van is ofzo. Inderdaad lekker voorbeeld ook
Ja, had het over evanesco met het kogelwerend glas. Echt te erg toch dat zulke dingen nodig zijn? Nu is de hele mentaliteit van mensen echt wel anders sinds een aantal jaar. Hopelijk vind je snel iets leuks in een dorp. Ik werk in een solopraktijk, erg gemoedelijk en echt een band met mensen.
We hebben een Russische Toy terriër. Superleuke hond. En verander mijn verhaal van pup naar peuter, dan is het oordeel waarschijnlijk anders.
Ik heb ook heel weinig met andermans kinderen. Zie eerlijk gezegd dan liever andermans hond. Maar zou in beide gevallen niet twijfelen te helpen. Heb al twee maal op straat met de handen hoog gestaan om een paard staande te houden. Vind ik ook wel eng. Maar ik wil gewoon helpen.
Oeh, ik heb wat teweeg gebracht met mijn post. Laat ik voorop stellen dat ik eerst aardig aan de telefoon ben geweest en gezegd heb dat ik me zorgen maakte om mijn oog. Ik heb het verhaal geprobeerd uit te leggen en wees op mijn dossier, maar werd meteen afgekapt of ik het kort kon houden want de lijn was nogal druk. En zei ik niet dat ik over twee weken een afspraak had? Goed mevrouw, dan ziet de dokter u dan. Vervolgens zei ik nogmaals dat er een afspraak in m’n dossier stond en toen zei ze dat ze geen tijd had om te kijken want er stond een rij voor de balie. En dat het haar stug leek dat ik voorrang had. Dat konden zoveel mensen zeggen waarmee het ook slecht zou gaan. Toen werd ik boos. En toen heb ik gezegd dat ik langs zou komen. Bij het tweede gesprek met de andere telefoniste heb ik gevraagd wat ik hieraan kon doen. Zij vertelde om het tegen de arts te zeggen tijdens mijn afspraak. Ook heb ik een klachtbrief geschreven. En zo is het gegaan. Ik vind het jammer dat mensen hieraan twijfelen, maar dit hou je altijd. Tijdens het bellen zaten er twee collega’s bij en ik heb de telefoon op de speaker gezet. Achteraf zeiden ze: ‘dat je nog zo netjes bleef.’ Ik ben het helemaal eens met @Evanesco dat dreigen niet mag. Ik maak het zelf dagelijks mee in mijn eigen beroep en het is niet leuk. Ook wij hebben kogelwerend glas en met één telefoontje staat de politie op de stoep met een paar minuten. Maar wat ik van sommigen hier lees, is dat het óf te persoonlijk wordt aangetrokken omdat iemand hetzelfde beroep uitvoert als ‘mijn’ assistente óf zich niet kunnen inleven wat zoiets met je doet. Je bent bang, vreselijk bang. Een uur kan bij de ziekte in mijn oog al een wereld van verschil maken mbt het zicht redden. Ik denk ook dat het nu door een aantal, vooral diegene die het afzwakken of mij zien als een persoon die dreigt, groter wordt gemaakt dan het is. Wat mij betreft was het actie reactie. Als er een andere toon was aangeslagen van begin aan af, was het gesprek heel anders verlopen. En ja; ook als je je gewoon niet voor kunt stellen dat het zo gegaan is. Voor de mede-forummers die het net voor me ‘opnamen’; dankjewel. Ik denk dat jullie het beter hebben verwoord dan ik.
Haha ik heb ook weinig met andermans kinderen, heb ook eens een kind in zijn kraag gegrepen die op zo’n klote loopfiets de weg wilde over knallen bij school, moeder was toch wel blij dat ik ingreep terwijl,ik kinderen op loopfietsen super irritant vindt
Dat er mensen zijn die zo negatief praten over hun beroep dat ik mij afvraag of het niet eens tijd wordt om een andere baan te zoeken.
Ja is zo. Maar het heeft wel een voordeel gehad. Ik zorg er nu extra voor dat ik niet zo tegen mijn cliënten doe. Dat deed ik daarvoor al hoor, maar nu denk ik vaak; hoe komt dit over op een ander? Wat doet het met diegene als ik zo en zo reageer? Hoe wil ik zelf behandeld worden, enz.
Ik kan dat ook weleens doen en als ik dat merk, dan ga ik daarover in gesprek met mijn leidinggevende of met mijn man (heeft hetzelfde beroep). Meestal komen we erop uit dat er privé iets niet lekker gaat en dat dát dan veranderd moet worden. Daar zit de bron. Ik denk namelijk, als ik over mezelf spreek, dat je mijn vak niet kunt uitvoeren als het privé ruk gaat. Uiteindelijk vind ik dat ik het mooiste vak heb dat er bestaat; maar daar moet ik soms wel even over nadenken. Even aarden of zoiets. Zodra ik mezelf weer hoor zeiken, dan is het tijd voor een goed gesprek.
Hè gets! Wat vervelend voor je. Ik kan nu wel met oplossingen komen, maar die zul je wel genoeg horen. Uiteindelijk moet je je eigen oplossing en weg hierin vinden. Ik ken het. Zoontje wordt nu al een jaar lang (hij is vandaag jarig) elke nacht wakker. Soms 1 keer, soms 3 keer. Ik loop ook een beetje op m’n tandvlees en werkelijk waar íéderéén weet wel wat goed zou zijn voor je en natuurlijk hebben ze een punt maar soms gaan hun ideeën even niet. Heel veel sterkte en je hoeft je niet te schamen want dit is wat moeder zijn óók is.
Is maar een idee hoor, maar kun je ipv een gewoon lintje niet een dropveter doen? En dan een gekleurde dropsleutel eraan of zo? Of zo’n kers van snoep? Of aardbei snoep? Sorry; dacht even mee omdat ik dat eendje wel heel leuk vind en ik het ga voorstellen aan mijn dochter als zij over een maand 4 wordt
Lief dat je het vraagt! Ik heb 5 dagen lang bloed verloren en daardoor heb ik dinsdag een echo om te zien of het nog wel goed zit daar binnen. Sinds gister ochtend niet meer gebloed en sindsdien ook echt misselijk en moe dus ik ben stiekem hoopvol.