Dat bedoelde ik ook, als je helemaal alleen bent met de kinderen. Omdat @harlene2014 bang is dat de kinderen zich alleen moeten redden als man nog niet thuis is. Ik ging er vanuit dat dat nooit zo zou gebeuren, omdat de hulpverlening nooit jonge kinderen alleen zou laten. Als man wel thuis is, vind ik het ook wel logisch dat hij opvang gaat regelen voor de kinderen, zodat hij ook naar het zkh kan gaan.
Ik denk dat mijn kind maar gewoon mee zou moeten? Mijn schoonouders horen de tel echt niet s nachts, mijn zus woont uren rijden verderop, mijn vriendin heeft zelf kleintjes dus om die nou te gaan bellen? In acute nood zou ik het doen ja. Aanbellen zou bij mij geen zin hebben want ik doe s nachts niet open, veel te bang dat er een gek aan de deur staat. Zou dus zelf ook niet bij een ander aanbellen want dat beschouw ik als vrij zinloos.
Ik zou mijn schoonmoeder bellen. Die slaapt toch op hele vreemde tijden en is 's nachts vaak wakker en anders neem ik de kinderen mee. Mijn man is al een paar keer door de ambu opgehaald, wel overdag, maar dan gingen ze gewoon mee.
Wij zijn ontzettend warm ontvangen in onze nieuwe straat. Weet zeker dat ik hier bij iedereen aan zou mogen kloppen midden in de nacht. De nieuwe buurvrouw kwam er laatst speciaal voor aan de deur. Ze gaf aan dat als er in de nacht wat zou zijn ik altijd mag (aan)bellen. Ik kan ook altijd mijn ouders bellen en mijn sm ook. Mocht er iemand uit de straat bij ons aan bellen zou ik trouwens ook niet twijfelen om te helpen.
Nou dit toch? Zelfs de irritante overbuurman mag mij wakkerbellen als er iets is met zijn vrouw of 1 van z'n kinderen hoor, zoiets doe je gewoon. Ik zou ook bij iedereen durven aanbellen hoor als er een noodsituatie is.
Wij wonen op een woonerf dus alle buren kennen elkaar sowieso van gezicht. En als ik goed mijn best doe (en af en toe even spiek om het lijstje in mijn telefoon) ken ik van iedereen ook wel de naam. Eén keer per jaar hebben we een buurt-borrel en als je elkaar op straat tegenkomt, groeten we elkaar altijd en maken soms een kort praatje. Het is dus allemaal behoorlijk oppervlakkig. Maar toch zou ik bij elk van de huizen in onze straat midden in de nacht durven aanbellen om om hulp te vragen. En ze zouden dat ook bij ons mogen doen. Dat komt echt door die jaarlijkse buurt-borrel. Er is dan altijd wel iemand die weer even benoemt dat er geen behoefte is om de deur bij elkaar plat te lopen, maar dat het fijn is om bij elkaar terecht te kunnen. Dan zit iedereen weer te knikken. Ik weet wel: dat zeggen is één ding. Midden in de nacht wakker gebeld worden is een andere. Maar toch, ik denk dat die bereidheid er in geval van nood echt wel is. Toch wel een tip dus, voor iedereen die wat moeilijk zit qua contacten. Trek eens de stoute schoenen aan en neem het initiatief om eens een groepje buren uit te nodigen voor de koffie ofzo. De eerste keer is misschien wel een beetje spannend en in het begin wellicht wat ongemakkelijk. Ik zou ook zeker niet meteen over oppas midden in de nacht beginnen Maar de meeste mensen zijn echt wel bereid hun medemensen te helpen in geval van nood. Het is dan wel fijner als je elkaar als eens eerder hebt gezien en gesproken.
Best heftig zeg dat je dat hebt meegemaakt! Ik zou toch kijken of er buren zijn waar je wat mee kan opbouwen. Of familie in de buurt!? Toen mijn oma opeens op sterven lag kon ik erheen omdat mijn buurvrouw, met wie ik een hele goede band heb, zei: breng de meiden maar naar mij. Moet alleen heel ff 1 ding halen bij de jumbo. Daar is ze toen naartoe gegaan, achteraf in pyama... waar we erg om gelachen hebben. Maar als ik haar niet had was ik niet op tijd bij mijn oma geweest. Ik vind het erg fijn om zulke buren te hebben. En het is wel investeren. Maar voor beide kanten prettig.
Hier midden in de nacht de buuv uit haar bed gebeld om op te passen op onze zoon omdat ik aan het bevallen was Schoonouders waren het originele plan, maar na 8x bellen op 2 verschillende telefoonnummers namen ze nogsteeds niet op, en we moesten op een gegeven moment toch gaan, dus dan maar zo In jullie geval is het misschien toch wel wijs om contact te leggen met wat buren. Vragen als achterwacht kan nooit kwaad. En anders misschien een ouder van een kindje uit de groep van jullie dochter of je jongste kind. In noodgevallen zou ik zelf toch echt die drempel overstappen om hulp te vragen aan vreemden.
Ik ben weleens gekomen om op een baby te passen bij een stel in de buurt. Ambulance stond voor de deur, een vd ouders ernstig ziek. Vond het fijn dat ze mij toch durfden te bellen (wel vaker daar geweest maar niet super close ofzo). Verder lopen we zelf de deur plat bij alle buren eigeblijk. Dus die bellen we sowieso wel bij nood. Geen probleem.
Wij ook 1 keer zo'n noodtelefoontje gemist omdat we ons geluid 's nachts uit hadden. Sindsdien zet ik alleen mijn internet 's nachts uit zodat ik altijd gebeld kan worden. (Ga er vanuit dat wanneer iemand mij 's nachts belt dat er echt nood aan de man is)
Ik had een vriendin in de straat wonen, maar die is helaas onlangs verhuisd. Hoewel ik wel oke ben met sommige buren weet ik niet of ik ze snachts wakker zou durven maken. Ik zou eerst mijn ouders proberen, die wonen in de buurt. En anders de overburen, een wat ouder echtpaar, die altijd erg behulpzaam is voor iedereen. Zeg ook altijd tegen mn dochter; mocht er ooit iets zijn dan moet je naar hun gaan.
Ik heb mijn kind eens meegegeven aan de ambulance had toen de jongste thuis hij was net paar mnd en aangezien we niet wisten wat oudste had mocht hij sws niet mee ( koortsstuip) . Kende toen niet veel mensen hier in de buurt en man was werken dik uur verder en ouders ook ver weg. Uiteindelijk heb ik via via mijn moeder kunnen bereiken, die is naar huis gevlogen zo snel. En mij naar zkh gebracht. En kleine opgevangen. Geeft behoorlijk wat stress kan ik je vertellen. Nu zijn ze oud zat en kunnen ze echt wel ff alleen thuis zijn. Ook ken ik nu genoeg mensen die ik zo wakker zou bellen en die dan ook komen.
Schoonfamilie zou hier binnen 5-10 min kunnen zijn. Ook andere familieleden die binnen 10-15 min hier kunnen zijn. Maar ik heb ook 6 buren waar ik bij zou kunnen aanbellen. Wij hebben van de zomer een telefoontje gehad om 5 uur in de morgen vanwege een sterfgeval. Ik was zo, zo blij dat we altijd gebeld kunnen worden. Wifi en mobiele data staat gewoon uit maar we kunnen gebeld worden. En als er 's nachts aangebeld wordt ga ik echt wel even kijken. Natuurlijk doe ik niet de deur direct open maar ik denk dat je vanzelf wel merkt dat het om een noodgeval gaat.