Ik zou eisen dat er wat gebeurd Zo niet dan zou ik hem er af halen. Vooral nu het nog het begin is. Hij zit wel komende 8 jaar met dat kind in de klas En hoe ouder hoe erger Ik heb vorig jaar toen mijn dochter in groep 5 zat die jongen die haar steeds peste etc aangesproken dat ik wil dat hij haar met rust zou laten of hij kreeg met mij te maken Klinkt heel gemeen. Maar zijn moeder gaf al aan hem niet aan te kunnen en zijn vader gaf hem overal zijn zin in zijn gescheiden Vanaf die dag nooit meer zo naar mijn dochter gedaan Iedereen die mijn kinderen zou pesten zou ik aanspreken en ook de ouders Ook als mijn kinderen zouden pesten zou ik het fijn vinden als de ouders naar mij zouden komen Want ik zou het niet accepteren als hun dit zouden doen Een kindje van 4 moet juist plezier maken en niet met een rot gevoel naar school gaan En idd ik zeg altijd tegen me kids. Vind je iets niet fijn wat een ander doet of slaan ga naar Juf of meester doen die niks eraan. Dan sla je maar keer goed terug
Ik heb wel t idee dat het gesprek iets gedaan heeft. Misschien gewoon nog grotere alertheid? In ieder geval is hij sinds woensdag niet meer geschopt of geslagen oid. Kwam hij zelfs thuis met de opmerking dat dit kindje vandaag wel lief was. Ik merk ook dat ik nu anders door de juffen bekeken wordt, maar dat is dan maar zo. Liever ongemakkelijk voor mij en goed voor mijn kind dan omgekeerd. Ik blijf het in ieder geval goed in de gaten houden. Verder heeft hij wel echt plezier in naar school gaan, dus dat geeft ook weer wat moed. Wel fijn om al jullie reacties te lezen. Ik ben dus zeker niet gek om zo op mijn strepen te staan.
Dus jij gaat een 4 jarige treiteren totdat het kind verdwenen is? Wat ben jij een held! Je beseft hopelijk wel dat de deur tot het speciale basisonderwijs nog net niet op slot zit? En dat zo'n kind er ook niets aan kan doen dat hij met gebrek aan de juiste vaardigheden eerst maar moet falen in het reguliere onderwijs voordat hij de juiste hulp krijgt? Als ouder mag je op je strepen gaan staan, desnoods eis je dat de school passende maatregelen neemt. Je eigen kind laten terug meppen is soms ook een goed idee. Maar een kleuter zelf wegpesten kun je gewoon niet maken. Er zijn gewoon grenzen en daarmee klaar.
Wow ik zou een gesprek aangaan bij de directie en eisen dat er iets gebeurt en vragen welke oplossing ze hiervoor hebben Ik zou ook niet weggaan tot ze een oplossing hebben zodat mijn kind veilig is op school
Ik zal de ouders van het kind wat door TS besproken word zeker niet met rust laten tot zij hun kind thuis laten. En ja ik zou het kind ook dagelijks aanspreken, niet pesten. Tot ze er allemaal gek van worden. Maar hell no dat mijn kind door een kind dagelijks geslagen wordt, hoe vervelend het speciaal onderwijs ook allemaal is. Niet het probleem van mijn kind, sorry.
Heb je dit ook al bij de directie aangekaart? Ik heb hier ook flink wat gedoe gehad met pesten op de vorige school, maar aangezien de juf er weinig mee deed, heb ik dit ook naar de directie doorgezet. Ook dat hielp weinig, dus toen met een externe uit het schoolgidsje contact opgenomen. Vond school vreselijk, maar toen moesten ze er er wel wat mee. Ik heb mijn kind ook een tijdje thuis gehouden met de mededeling dat school geen veilige omgeving voor mijn kind kan bieden en daarover zelf de leerplichtambtenaar gebeld.
Wat een vervelende situatie. Dan begint het loslaten al.Je moet maar vertrouwen dat de leerkrachten het juist aanpakken. Ik heb inmiddels al acht jaar kinderen op school en heb nog 11 jaar basisschool te gaan . Door verhuizingen hebben we nu drie basisscholen gezien en overal is wel een kind in de klas dat niet zo goed gaat. Van elke dag ondergespuugd worden tot uitgescholden worden meerdere malen per dag. De leerkrachten reageren vaak wel zoals die van jou en vaak na enige tijd wordt het ook wel rustiger. Ik heb zelf 1 keer ouders aangesproken op een krab incident in het gezicht. Mijn ervaring leert nu wel dat het bespreken met leerkracht het meeste oplevert. En de kinderen worden vaak ook wel rustiger naarmate ze ouder worden. De jongen die steeds mijn dochter bespuwde in de kleuterklas kwam hem nu zes haar later weer tegen bij een vriendje thuis. Ik heb niets gezegd. Later zei ze me dat ze hem niet kende maar ook niet helemaal vertrouwde. Toen ik haar vertelde van het spugen, wist ze daar niets meer van. Wel bijzonder dat het toch ergens is blijven hangen.
Ik ben geen pedagoog alleen een ouder die dit gedrag bij de klasgenoten van mijn kinderen op het ZMLK gezien heeft. Maar heel kort door de bocht, het kan peuter gedrag zijn omdat het kind qua ontwikkeling nog een peuter is. Het kan zijn dat het kind totaal niet snapt wat er van hem verwacht wordt en daarom om negatieve aandacht gaat vragen. Het kan zijn dat het het kind nog aan de sociale vaardigheden ontbreekt om normaal contact te zoeken. Het kan zijn dat een kind niet snapt dat hij een ander pijn doet en de reacties grappig vindt. Het kan zijn dat een kind niet met niet ingevulde tijd kan omgaan en daarom gaat klieren. Mijn jongste zoon bijvoorbeeld slaat en trapt niet, maar als hij moet hoesten doet hij dat graag in iemands gezicht. Hij vindt de reacties die hij dan krijgt erg grappig en beseft totaal niet dat dit voor de ander onaangenaam is. Gelukkig zit hij wel op een speciale school waar de leraren hem goed kunnen begeleiden.
Maar dat is toch niet ‘de stuipen op het lijf jagen’? Ik denk dat sommige kinderen meer hebben aan een goed, positief voorbeeld van een volwassene dan aan nog een volwassene die dingen op een bepaalde manier aanpakt... En andere kinderen ‘overkomt’ het, die hebben ook niets aan bestookt worden door andere ouders, ze zijn simpelweg niet in staat zij anders te gedragen (en dat leren ze ook niet door enkel te horen wat ze allemaal fout doen, dat vraagt een andere aanpak). Naar mijn idee is als andere ouder een kleuter dagelijks op iets aanspreken op momenten dat het niet speelt weinig effectief. Dat je een kleuter aanspreekt op het moment dat je hem ziet slaan oid, is natuurlijk iets anders. Verder zou ik je toch bij school (of hogerop) neerleggen (hogerop als school er zelf niets of onvoldoende mee doet of het onvoldoende effect heeft).
Ik zou nooit een kind dagelijks gaan aanspreken en zéker niet psychisch ‘de stuipen op het lijf jagen’, je weet simpelweg niet wat er speelt. Hier speelde er dus meer dan ‘gewoon’ een jochie dat kliert, als ik hem iedere dag bang had gemaakt met dreigementen, had dat het waarschijnlijk enkel erger gemaakt.
Lezen, dat staat in mijn begin post. Het gaat erover dat als een school geen maatregelen neemt ondanks herhaaldelijk aanspreken.
Kinderachtig om zo over mijn post in een ander topic te schrijven. Dat geldt ook voor jou @Neuzeke Ik heb de moeite genomen om mijn post toe te lichten. Nergens zeg ik dat agressieve kinderen in het speciaal onderwijs thuis horen. Alleen dat agressief gedrag daar op kan wijzen. Moet ik voortaan meerdere topics afgaan als jij een reactie geeft op mijn post? Laat ik je dan maar direct vertellen dat ik die moeite niet ga nemen, maar je andere reactie toevallig tegen kwam.
Het speciaal onderwijs is helemaal niet vervelend, hoe kom je daar nu weer bij? @Berte schreef dat het speciaal onderwijs op slot zit. Kinderen die eigenlijk speciaal onderwijs nodig hebben, moeten eerst zo vastlopen op regulier dat ze gigantisch beschadigd worden en (als ze agressie vertonen) daarbij ook soms andere kinderen beschadigen. Dat is triest voor alle partijen, zo simpel is dat. “Passend onderwijs” is helaas niet zo goed uitgepakt (dat kon iedereen prima voorspellen, behalve onze overheid, die snappen nog steeds niet dat als je iets wil hervormen, dat je daar eerst extra geld in moet stoppen ipv meteen te bezuinigen). En een ouder, die het nodig vindt om dat via een kleuter te spelen, dat is nog veel triester. En ik snap het hoor, dat je wil dat je kind veilig is, maar echt niet dat je denkt dat via een kleuter te moeten spelen. Overigens begrijp ik ook heel goed hoe het voelt als je kind niet volledig veilig is, ook mijn (sowieso al zeer angstige, zwaar autistische) zoon had een agressieve klasgenoot. Maar die had zelf ook een beperking, ik weet hoe de onmacht voor die ouders ook moet voelen. Ik ken helaas beide kanten, zoals ik al schreef “triest voor alle partijen”. En nu vullen we van alles in, misschien hoort de agressieve kleuter uit dit topic niet op speciaal onderwijs hoor, ik ken de situatie verder niet. En dat maakt ook niet uit, de situatie is gewoon erg vervelend voor ts en haar zoon, want die moet gewoon veilig op school zijn en ts doet het enige juiste, ze speelt het via school, school is verantwoordelijk hier.
Net even weer alle reacties gelezen. Eigenlijk gebeurt hier in het topic alles wat ik van binnen ook ervaar. Aan de ene kant heb ik een soort blinde oerdrang om mijn kind te beschermen aan de andere kant is er ook de ratio. Ik blijf het ingewikkeld vinden. Ik ga wel via school hier verder mee. De komende weken zullen bepalend zijn, maar als dit niet ophoudt ga ik inderdaad directie en anders overkoepelend bestuur betrekken. Langdurig in een onveilige situatie laten zitten is voor mij iig geen optie. Tegen het andere kind doe ik wel normaal, ik schat in dat haar aanspreken het zeker niet beter gaat maken. Wij hebben nu vakantie. Ik zie wel veranderingen in mijn kind. Hij is veel agressiever, onstuitbaar. Dat ligt niet alleen aan dit ene kind, er zitten er meer in zijn groep die nog heel veel op dat gebied moeten leren. Ik merk de afgelopen week overigens dat hij nu ineens ook snel zegt dat hij door een ander geschopt wordt, terwijl dat een gewone beweging is. Ik vind het moeilijk uit te leggen. Maakt wel dat ik extra alert ben op de manier waarop hij dingen zegt. Ook dit is nieuw gedrag.... en maakt het nog iets ingewikkelder. Wordt vervolgd.
Even vanuit de andere kant... Ik heb weleens een jongetje in de klas gehad die ook vanuit het niets kinderen pijn deed. Dit kwam voort uit zijn TOS. Het heeft heel lang geduurd voor hij naar een passende school kon, helaas. En in de tussentijd zaten wij met de handen in het haar. Ik begreep ouders maar ik kon niet meer dan wat ik al deed. Zat er al bovenop maar had ook 28 andere kleuters. het zal voor ouders toen ook geleken hebben dat we er niks aan deden als school. Vanwege privacy mag je andere ouders nou eenmaal niks vertellen. Terwijl ik juist heel erg met hem bezig was. Moest hele dagen met hem bezig zijn en deed daarmee andere kinderen te kort. Want ja... wat moet je anders? Je wil veiligheid in de klas en ook je kinderen wat leren. Het is dan kiezen tussen 2 kwaden. Er waren geen extra mensen die hem konden begeleiden. Dit hele verhaal wil echt niet zeggen dat dit voor elk geval zal gelden. Maar het is om aan te geven dat er ‘achter de schermen’ vaak een hoop meer gebeurd dan ouders zien.
Ze zijn er hier achter de schermen ook echt wel mee bezig. Wat ik lastig vind is dat ze dit kind bijvoorbeeld dan wel.nog met de andere kinderen de gang op laten gaan (zonder toezicht). Juf zegt dan dat ze haar niet continu bij zich kan houden. Nu heeft de juf wel toegezegd om ze niet meer samen op de gang te laten. Ik voel me heel bezwaard richting de juf, maar aan de andere kant gaat dit gewoon echt te ver. Als dit zo door gaat (hoop natuurlijk dat het na de vakantie beter gaat) dan hoop ik toch dat er nog meer gedaan gaat worden. Er zit bijvoorbeeld ook een speciaal klasje in de school voor kinderen die qua gedrag nog niet toe zijn aan een gewone grote groep kinderen. Ik weet dat daar nog plek is. Wat ik eigenlijk wil zeggen: ik geloof wel dat ze ermee bezig zijn, maar er word dan gezegd dat ze geen mogelijkheden meer zien, terwijl ik die nog wel zie. Daar komt bij dat ik van ouders heb begrepen dat dit gedrag al op het kdv en in groep 1 bestond. Ik denk alleen dat het niet de juf is, maar een ib-er die hierin de stappen moet zetten.
Je hoeft je echt niet bezwaard te voelen als je opkomt voor de belangen van je kind! Al begrijp ik je wel, hoor, ik heb het zelf alleen te lang aan laten en daar heb ik achteraf spijt van. Mijn dochter zit inmiddels na jaren aanmodderen op een andere school en wat een verademing!!! Kan iedereen zeggen dat je je kind niet thuis hoeft te houden en van school moet laten wisselen ed, zo stond ik er ook in, maar achteraf wilde ik dat ik jaren eerder had gedaan,