Wat jij hiermee moet? Nou helemaal niks. Haar waarschuwen voor eventuele consequenties die alleen maar verliezers kent lijkt mij voldoende.
Ik word al moe van het idee alleen al, ik vind 1 gezin al intensief en laat staan nog een gezin erbij Laat haar het lekker zelf uitzoeken, lijkt wel een midlife crisis.
Je heb gedaan wat je kon doen. Ze moet dit probleem gewoon met haar man bespreken. Ben zelf 12jaar samen met mijn man, en we bespreken álles. Ook als de ander meer behoefte heeft aan romantiek of whatever om wat voor reden dan ook. Als je iets mist in je relatie, moet je da oplossen met de gene die daar ook mee te maken heeft. En niet kop in 't zand en maar afleiding gaan zoeken bij een andere kerel. Dat lost je probleem niet op
Ik zou het afraden. Ze kan beter aan haar relatie werken dan second love doen. Mijn man en ik moeten ook echt wel werken aan ons huwelijk, laatst een goed gesprek gehad (ook over ons liefdesleven en ons geloof) en wij gaan soms ook even alleen weg en avond of een nacht.
Wederom dank voor de reacties. Ze gaat nadenken over het idee van alleen op vakantie gaan. Wat haar man betreft: ze gelooft er niet in dat je het samen weer spannend kunt maken of iets dergelijks, misschien voor even maar daarna komt de sleur weer.
Ik vraag mij oprecht af waarom ze ooit getrouwd is. Als je niet gelooft dat je een relatie samen leuk kan maken en houden? De sleur komt er bij iedere relatie wel een keer in. Vroeg of laat.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou een lastige situatie is. Maar denk dat je goed hebt gereageerd. Uiteindelijk maakt ze zelf de keuze. Persoonlijk vind ik het nogal egoïstisch om het buiten de deur te zoeken, zonder eraan te willen werken.
Inderdaad. En ik vind dit nog wel erger eigenlijk. Dat je vooraf al aangeeft geen zin te hebben in werken aan je relatie en dus liever vreemdgaat. 'In voor en tegenspoed' was het... niet 'voor zolang het spannend is'
Ik was ooit degene die het niet meer spannend vond, dacht; is dit het nou, enz. Dat was het niet alleen hoor. Zit veel meer achter. Ik kan je wel vertellen; het helpt niet als mensen je zeggen het niet te doen, wat je kwijtraakt of waar je in godsnaam mee bezig bent. ook al is dat lief bedoeld. Het hielp wel door open te staan voor het gesprek. Vragen waarom èn luisteren. Je mag ook best zeggen dat het je geen goed idee lijkt en of je de consequenties wel overziet. Maar ga niet veroordelen want die ander luistert niet.
Ik heb dit ook gehad met een vriendin. En heb haar aangegeven dat ze met dit soort dingen niet bij mij moet zijn. Ik kan hier helemaal niks mee. Luisterde op een gegeven moment alleen nog maar naar puberverhalen en alle bijkomstigheden die daarbij kwamen. Noem me een “slechte” vriendin, maar ik heb haar gezegd dat ze het zelf maar moest uitzoeken, en mij hierin niet meer moest betrekken. Ik kreeg er serieus last van, lag wakker om haar escapades. Daar lag mijn grens. Je kan veel van me zeggen, maar ik was iig eerlijk. Maar een goede vriendin in die tijd? Nee dat was ik niet. Ik ging er niet in mee en kon het niet meer aanhoren. We zijn hierdoor ook enorm uit elkaar gegroeid. Ik ben zo anders naar haar gaan kijken. Het bedrog heeft mij op meerdere vlakken diep geraakt en onze vriendschap heeft hieronder geleden.
Ben ik het wel mee eens eigenlijk. Tenminste...waarschijnlijk is het nooit echte passie geweest. Second love is geen oplossing...misschien uitelkaar gaan wel.