Respect, ik ben zo’n verschrikkelijk heethoofd wat een dreun terug verkoopt. Vreselijke mensen bestaan er toch op deze planeet. Ik las laatst hier over een doktersassistente die de ene dag met de dood bedreigd werd door een patiënt en de volgende dag doodleuk bloeddruk moest meten. Hoe gaat dat dan? Ik zou bij het op slot draaien van dat kamertje geloof ik heel nare en intimiderende woorden terug geven. Of gewoon het patienten dossier deleten. Opkrassen met die gekken.
Dat was ik Beide dingen kan natuurlijk niet. En daarbij, als iemand me bedreigd heeft ga ik die confrontatie niet aan. En ga zéker niet met zo iemand in een kamer zitten met de deur dicht.
Ik snap dat dus absoluut niet. Je wilt je kind terug, dan laat je je ongeacht de uitspraak van je beste kant zien, vooral aan de rechter.
Ik zou je kunnen begrijpen als je weigert om deze persoon ooit nog zorg te verlenen. Kun je ze ook niet laten afvoeren vanaf de praktijk door de politie bij doodsbedreiging. En kan je huisarts deze mensen niet de praktijk uit zetten?
Nou inderdaad. Alsof er een excuus is voor spugen naar iemand. Zo van: dan mag het wel en dan niet. Ik snap het in de ene situatie wel en in de andere niet, net hoe het mij uitkomt. En dit is geen aanval naar mensen die het snappen nav mijn verhaal, maar meer omdat mijn mond ervan openvalt dat je blijkbaar in sommige gevallen iemand in z’n gezicht mag tuffen.
Ik noem dat met twee maten meten. Mijn inziens is het ten alle tijden ongeoorloofd, helemaal als het om je kind terug krijgen gaat. Kind X zal het vast ontzettend waarderen dat vader naar iemand gespuugd heeft in de rechtszaal omdat hij zijn zin niet kreeg...
Aangifte van een doodsbedreiging zoals dit heeft wel zin hoor. Daar kan men wel straf voor krijgen. Heel veel vage bedreigingen als ik pak je nog wel of ik weet waar je woont, kunnen ze vaak inderdaad niet zo veel mee behalve dossier opbouwen.
Maar moest jij dan een tensie meten nadat deze patiënt je eerder had bedreigd? Ik had dat niet gedaan. Ik heb ook eens een patiënt gehad die heel intimiderend was en die help ik niet meer. Als die belt zet ik hem door naar een collega en dat weet die ook. Aan de balie help ik hem ook niet meer. Hij heeft wel excuses gemaakt maar dat was een wassen neus en neem ik niet serieus, Collega’s en artsen weten hoe ik erover denk en respecteren dit ook.
Op het moment dat een patiënt me bedreigd kan ik de politie bellen. Als de patiënt er nog is als de politie verschijnt moet ik hem/haar sommeren het pand te verlaten. Doet hij/zij dit, dan gebeurt er niets meer. Dit hij/zij dit niet dan neemt de politie diegene mee. Maar dit is ook maar minimaal. Na een paar uur loopt diegene weer vrij rond. Tenzij andere factoren meespelen. Een patiënt de praktijk uitzetten kan niet. Dan moet je een officiële brief opstellen waarin je vriendelijk verzoek doet om een andere arts te zoeken. Je bent dan als arts zelfs verplicht om actief een nieuwe huisarts voor diegene te vinden. Vindt de desbetreffende patiënt dit zelf niet nodig dan kan hij/zij helaas gewoon patiënt blijven. Je kunt er dan wel voor kiezen om aan diegene alleen spoedzorg te leveren. Maar al met al kom je er niet zomaar vanaf.
Ik doe dit wel, omdat anders een collega er mee zit. Ik z die bloeddruk niet wil meten, zal iemand anders het moeten doen. Wij vangen ook echt wel patiënten voor elkaar op. Verbinden door als iemand het even niet kan hebben. Maar ik schuif geen patiënt door. Mijn collega's zitten er net zo goed niet op te wachten. Daarmee bedoel ik absoluut niet te zeggen dat jij het wél bij je collega's dumpt hoor.
Begrijp ik. Wij doen het ook in overleg met elkaar, zo heeft mijn collega een heel ongemakkelijk gevoel bij 1 man en die doet ze liever niet, ik heb verder geen problemen met die man en neem hem dan onder mijn hoede
Misschien niet direct. Maar als je niks doet zal er nooit iets veranderen. Als jij bij ieder incident opnieuw aangifte gaat doen, dan gaat het vanzelf een keer opvallen. Dan wordt het probleem inzichtelijk. En dat is de eerste stap richting maatregelen. Jaren geleden werden bij ons in het dorp regelmatig fietsen vernield. De algemene stemming was dat aangifte doen geen zin had. Mijn vader deed het wel. Elke keer opnieuw. En kreeg een aantal mensen mee om hetzelfde te doen. Binnen 3 weken werden er camera's geplaatst en was het over. Natuurlijk is een kapot achterlicht niet te vergelijken met wat jij meemaakt. Maar ik zou zeker aangifte blijven doen. Je krijgt vanzelf een keer de statistieken mee.
De politie moet vaak een dossier opbouwen over een persoon voor ze er echt iets mee kunnen. Wij hebben dat meegemaakt met overlast hier. Een drugsgebruiker die veel schreeuwde en harde muziek draaide en met deuren sloeg. Toch steeds weer de politie gebeld (niet hetzelfde als aangifte doen) en uiteindelijk toen ze genoeg bewijs tegen haar hadden hebben ze ons gevraagd te getuigen in een rechtzaak tegen haar en is ze haar woning uit gezet, gedwongen de verslavingszorg in.
Op mijn werk ook regelmatig bedreigingen. Maar bij ernstige zoals deze wordt wel degelijk aangifte gedaan.
Ik wordt bijna dagelijks met de dood bedreigd. Ik doe alleen aangifte bij lichamelijke of materiële schade. Het zijn vaak ook niet dezelfde. Degene die dreigt doet niets, de stillere mensen ontploffen soms ineens.
Vraag mij echt serieus af waar jij werkt, ik kan mij dat bij onze huisartsenpraktijk namelijk echt niet voorstellen. Man werkt in ziekenhuis die maakt dat zelfs zelden mee
En waarom er niet serieus actie wordt ondernomen als het echt zo erg is Aan het eind van de dag moet je toch ook gewoon zonder bodyguard naar je auto durven lopen/in de bus stappen/naar huis fietsen?
Dat is wel heel erg. In wat voor praktijk werk jij dan ? Wij hebben wel aardig wat mensen met een gebruiksaanwijzing en die kunnen flink tekeer gaan maar als ik dagelijks doodsbedreigingen zou krijgen dan zou ik daar wel last van gaan krijgen, Is toch ook niet meer normaal