Gisteren heb ik een interessant artikel gelezen over vrouwen die terugblikken op hun eerste vriendjes en hun eerste ervaringen in de liefde. Wat me opviel was dat heel wat vrouwen die op jonge leeftijd voor het eerst seks hadden, daar vaak achteraf ook spijt van hadden. En de dames die wat langer hadden gewacht, niet. Puur toeval? Of is het zo dat als je ouder bent, je er per definitie ook beter over nadenkt en betere keuzes maakt? De jeugd wacht er tegenwoordig weer wat langer mee lees ik - de helft van de 18 jarige dames heeft nog geen ervaring in bed, stond in het artikel. Is dat een goede zaak? Vond jij dat je te jong was? Had je - met de dingen die je nu weet - langer gewacht, of er net vroeger aan begonnen? Of speelt de leeftijd helemaal geen rol?
Voor mij niet. Ik was 14 bij mijn eerste vriendje, hij heeft mij ook ontmaagd (vlak voor ik 15 werd). We hebben nog steeds contact en koesteren warme herinneringen.
Geen spijt (maar heb eigenlijk nergens spijt van, heeft me gebracht tot waar ik nu ben). Weet niet of ik jong was, 16, volgens mij aardig gemiddeld.
Ik kreeg mijn eerste vriendje op mijn 28e, en ben nu (ben nu 37) nog met hem samen. Hij was ook mijn eerste (en enige) met wie ik gemeenschap had. Dit was een bewuste keuze. Waarom precies weet ik eigenlijk niet. Het voelde gewoon niet goed, de jongens die ik leerde kennen via via. Ik stond best wel bekend als een ijskoningin hoorde ik later van vriendinnen. Mijn uitgaansvriendinnen waren vrij makkelijk mbt relaties en seks, maar ik had daar gewoon nooit zin in. Ik zag bij hen dat het dan weer uitging en dat ze dan spijt hadden dat ze al na korte tijd met hen naar bed waren geweest. Het was niet zo dat ik neerkeek op mijn vriendinnen of op die jongens, maar ik maakte minder makkelijk contact en het voelde gewoon niet goed om buiten het uitgaan met zo'n jongen af te spreken. Had er ook wel mee te maken dat ik pas vanaf mijn 18e verjaardag uit mocht 's avonds. Daarvoor kwam ik weinig jongens/ mannen tegen. Ik was tot mijn 18e eigenlijk alleen met paarden en paardrijden bezig. Ik was wel dolverliefd op een jongen uit mijn dorp, die helaas is verongelukt toen we allebei 17 waren. Ik heb hem nooit durven zeggen hoe leuk ik hem vond.
Heb je ook een link naar het artikel? Je post klinkt ook alsof het gekopieerd is van een soort enquête, klopt dat?
Totaal geen spijt, we hebben een leuke tijd gehad samen. Wel achteraf gezien aan de jonge kant, als ik nu meisjes zie van die leeftijd. Was net 13 jaar.
Ik denk dat er ergens wel wat van klopt. Ik was zelf een laatbloeier en heb er beslist geen spijt van, maar een aantal van mijn vriendinnen hadden al een vast vriendje toen ze 15-16 waren en waren achteraf toen ze een serieuze relatie kregen, waren ze vaak boos op zichzelf dat ze al seks hadden gehad. Langs de andere kant denk ik ook dat het niet zo is dat iedereen op die jonge leeftijd al met seks bezig is. Of dames nu gemiddeld ouder zijn weet ik niet, maar toen ik 17 was had zeker de helft van de meisjes in de klas nog nooit seks gehad, en dat is nu intussen toch al heel wat jaren geleden... ik neem dat soort statistieken over de eerste keer dus altijd met een korreltje zout.
Het halve land afgeragd vanaf dat ik 15 was en geen seconde spijt gehad XD Altijd als ik mijn 1e echte liefde zie lopen dan ben ik spontaan weer zwaar verliefd....tot hij gaat praten, dan weet ik meteen weer waarom ik het uitgemaakt had
Ik heb absoluut geen spijt van mijn eerste twee relaties. Ik denk dat telkens het probleem was dat wij te jong waren en teveel bagage met ons meedroegen. (Eerste relatie op mijn 16e die 2,5 jaar duurde en daarna weer een relatie van 2,5 jaar) Sinds ik mijn man heb ontmoet, heb ik het gevoel dat hij de persoon is die mij stabiliteit kan geven op vlakken waarbij ik mijzelf soms vergeet. Wij vullen elkaar aan, maar zijn ook echt tegenpolen.
Geen spijt! En ik was vroeg, 14 jaar. Zou dat voor m'n eigen dochters te vroeg vinden, maarja... Daar doe je niks aan Wel een beetje hypocriet van mij, ik weet het Gelukkig duurt dat nog heeeeeel lang
Hier ook. Ik heb nu echt een allergie voor mensen die als stopwoord “dusssss” gebruiken. Na onze relatie had ik hem een x aantal jaar niet gezien en toen hadden wij opeens weer contact. Was met de hele vriendengroep super gezellig totdat hij binnen 5 minuten weer “dusssss” zei. Ik wist gelijk weer waarom ik het had uitgemaakt.
Mijn eerste vriendje werd 11 jaar later mijn man. Ik was 15 toen ik hem ontmoette en we zijn 17 jaar samen geweest. Ik heb werkelijk waar nergens spijt van gehad met hem. Nadat we trouwden begonnen we met kinderen krijgen, maar na een MMM van 6 jaar was de koek op. Hij wilde verder ermee; ik kon niet meer. Dat gepruts en dat ‘moeten’ heel de tijd. En toen was mijn huidige man daar... Niet netjes, maar wel waarheid. Ik heb af en toe nog contact met mijn ex en we kunnen nu praten over hoe goed we het hebben gehad en wat een mooie dingen we hebben gedaan. En op de begrafenis van mijn vader kon ik hem eindelijk vertellen hoeveel spijt ik ervan heb dat ik hem pijn had gedaan door er met een ander vandoor te gaan. We hebben gedronken daar en gelachen en gehuild en gerookt en kwamen tot de conclusie dat we te jong waren. We wilden meer. Er moesten nog andere dingen zijn. En dat voelde fijn. Om zo samen te zitten en herinneringen op te halen aan mijn vader en na alle boosheid en verdriet elkaar aan te kunnen kijken en zeggen; ‘man, wat hield ik veel van jou... Maar het is goed zo. En ik zou het zo weer overdoen met jou.’
Ik heb wel meerdere vriendjes gehad maar daar nooit mee naar bed geweest. Ik was daar nog lang niet klaar voor. Mijn echtgenoot leerde ik kennen toen ik 20 jaar was en we hebben 3 kinderen, Heb nergens spijt van.