Haha ik had ook zo vriendje pracht van een jongen tot dat ie ging praten...vreselijk moest gewoon zitten en mooi zijn en niks zeggen haha ( was echt zo fries...)
Ik was 14 toen ik ontmaagd werd en nooit spijt gehad daarvoor met een andere jongen al rond mijn 12e een beetje handwerk hier en daar dus ik was er jong bij. Maar nee nooit spijt van gehad en ben blij dat ik wat geëxperimenteerd heb en genoeg uitgespookt hebt want ben daar veel te nieuwsgierig voor.
Mijn allereerste vriendje had ik toen ik 15 was. Heeft 7 maanden geduurd en nooit een seconde spijt. Ik was ook echt gek op hem. Maar geen seks met hem gehad. De jongen die me ontmaagd heeft heb ik 2 jaar wat mee gehad op mn 16e. Daar heb ik achteraf wel spijt van. Hij ging vreemd bij het leven.
Mijn eerste vriendjes had ik al op de basisschool Echt bewuste vriendjes...uhm de eerste was toen ik 14 was, hij was 19. Hij was een jonge die echt alleen met sex bezig was. Vroeg me dagelijks of hij mij mocht ontmaagde Die "relatie" heeft dus nog niet eens een week geduurd. Spijt? nee hoor. Vervolgens kreeg ik een relatie met een vriend van hem(ons), we hadden de zelfde vrienden groep. Die jongen is nu mijn man en vader van mijn kinderen.
Je werpt me terug door de tijd, door wat je zegt. 38 jaar terug om precies te zijn. Ik was 7 voor de "eerste" Geen spijt van mijn eigen vrijwillige keuze, helaas heb je niet altijd een keuze. Ik heb wel fijne herinneringen voor mijn eigen eerste, gelukkig.
Nou, als ik dit allemaal zo lees... 14, 15, 16... ik was er zelf toch een stuk later bij. En eerlijk, van m'n vriendinnen in het eerste jaar aan de universiteit was volgens mij 80% nog maagd. En dan ben je toch al snel 17 of 18. Niemand die daar wat van zei trouwens, we vonden dat allemaal normaal. Kan natuurlijk ook zijn dat ik een bepaald soort vriendinnen had (was sowieso geen uitgaanstype). PS dikke knuffel voor wie hier schreef op extreem jonge leeftijd allerlei dingen te hebben meegemaakt
Nergens echt spijt van. Was 14 of 15 toen ik ontmaagt werd. Ik nam het niet zo strikt met verkering te moeten om ook sex te hebben. Het zijn allemaal ervaringen op zich waardoor ik heb geleerd wat mijn grensen zijn en wat ik wel en niet meer snel zal doen. Ik heb echt een hele leuke tienertijd gehad mede door het vrije leven zeg maar. Zo heb ik ook een trio gedaan met beste vriendin van toen en haar werkgever. Dat zal ik dus niet meer snel meer doen omdat dat toch best inpact op de vriendschap heeft gehad. Terwijl we daarvoor ook weleens met elkaar geexperimenteert hadden en dat dan weer nooit invloed op de vriendschap had. Die tijd was ik soort van Bi (alleen met haar als vrouw) en dit gedrag tussen ons was tijdens het uitgaan echt een leuke jongens magneet voor ons beide. Beetje zoenen samen op de dansvloer en we namen de knapste jongens mee naar huis. Ook weleens samen op een hotel kamer beland met beide een leuke jongen maar wel los van elkaar het leuk gemaakt met die jongens. Maar spijt nee, van niets eigenlijk, ook niet van de domme beslissingen. Hoop alleen wel dat mijn dochter langer wacht en het op wat minder bedpartners zal houden.
Mijn eerste 2 vriendjes had ik al vrij jong, aan beide koester ik "warme" gevoelens. Maar geen seks mee gehad. Mn eerste echte vriendje, met wie ik dat dus wel deed, kijk ik ook niet negatief op terug. Ik heb genoten van onze tijd samen. Ik was 15.
Jeetje, hier word ik zó verdrietig van...... Zelf was ik 16/17 jaar en had al 3 jaar een vriendje. Uit eindelijk 4 jaar samen geweest. Geen spijt gehad, vond t reuze interessant allemaal.
Ik was 16 bij mijn eerste keer, maar eerlijk gezegd wel een beetje spijt. Niet wat betreft leeftijd, maar meer de persoon met wie het was. Eigen keuze maar achteraf niet de beste. Na te veel scharrels en heel wat jaren verder nu alweer 18 jaar samen met mijn man.
Ik was 15 jaar. Ik had toen al een jaar verkering met die jongen. Daarna nog een jaartje geduurd. Goede ervaring en zeker geen spijt. Was ook een hele leuke jongen. We zijn toen als vrienden uit elkaar gegaan. Daarna elkaar nog gewoon gesproken.
Hier was ik 18. Geen spijt. Mijn eerste vriendje was een geloofsgekkie, maar dat was ik toen ook dus we pasten bij elkaar. Nu zouden we echt niet meer passen, niet eens een beetje met heel hard proberen, haha. We waren 3 jaar bij elkaar. Mijn 2e vriendje was een lul maar die had ik nodig om over de eerste heen te komen. Mijn 3e vriendje is de papa van mijn kind(eren) <3 We zijn nu bijna 10 jaar samen.
Bij mij is 'eerste vriendje' iets anders dan de jongen waar ik voor het eerst seks mee hand. Ik had als jonge puber al een paar vriendjes gehad, maar dat ging niet verder dan zoenen en knuffelen. Ik ben op mijn 14e ontmaagd door een nogal willekeurige jongen. Ik wist toen trouwens wel wie dat was, maar kan me nu zijn naam niet eens meer herinneren en zou hem niet herkennen op straat. Onhandig gedoe in een badhokje van het plaatselijke zwembad. Spijt heb ik er niet van, 't was wel veilig dus 'last' heb ik er verder niet van gehad. Maar het is ook niet echt een speciale herinnering. Speciale herinneringen heb ik meer aan een andere jongen, ook niet echt een verkering-vriendje trouwens. Eigenlijk een one-night stand toen ik 15 was. Dat was in ieder geval op een bed (nou ja, luchtbed) en hij wist wat ie deed en was ook met mijn plezier bezig. Later nog wel lang met hem geschreven, trouwens. Lieve gast. Het vriendje dat daarna kwam, was de eerste 'echter verkering' waarbij er ook sprake was van seks. Ook weer een jongen in de categorie 'wow, wat kunnen pubermeisjes toch slechte keuzes maken'. Echt niet mijn type. Maar hij woonde al op zichzelf, was ook wat ouder. Dus wel stoer. Uiteindelijk op mijn 16e verkering gekregen met de jongen die nu nog steeds mijn man is. Dus al met al ben ik toch een heel braaf meisjes dat met haar high-school sweetheart is getrouwd. Dat ik voor die tijd .. uhm... 'andere keuzes' maakte, doet er niet meer toe. Ik ben er niet trots op, maar heb er ook geen spijt van. Het zijn ervaringen die ik heb opgedaan en waar ik niet beter of slechter van ben geworden. Met het risico op zwangerschap, ziektes, slutshaming e.d. zou ik het andere meisjes die nu die leeftijd hebben, niet aanraden. Mijn ouders wisten lang niet alles, maar ik realiseer me nu wel dat het gedeelte dat ze wel wisten, ze waarschijnlijk al genoeg zorgen hebben bezorgd. Dat is wel sneu voor ze. Maar het is zoals het is en al met al ben ik goed terecht gekomen.