Ik was zelf 11 toen ik een helix liet schieten. Destijds heette dat gewoon "een gaatje" en geen piercing haha. Op mijn 14e een tweede helix erbij. Ook heb ik al sinds jaar en dag een tongpiercing en een intiempiercing (Ik verloor ooit een weddenschap haha, dacht joh dat doe ik even, nou, ik krijg liever een kind!) en vijf tattoos. Mijn man heeft twee full sleeves en een chest piece. Bij de kinderen kunnen we dus niet anders dan openminded zijn hierin, maar wel met restricties. Als ze erom vragen eerst een langere periode er serieus over nadenken (en een "ja maar ik heb erover gedacht en ik wil het gewoon" daar trappen wij niet in), piercings in het gezicht zijn een no go (hoewel ik daar misschien nog wel op terugkom want mijn oudste wil al twee jaar serieus een neuspiercing en het zou haar werkelijk wel staan). Dochterlief mocht een helix op haar 14e en een tongpiercing op haar 15e. Ze lijkt op mij en haar stiefvader haha. Gelukkig weloverwogen. Voor haar 16e verjaardag gaan we een kleine moeder/dochtertattoo zetten. Nu al zin in. Weloverwogen bewuste keuzes zijn ons inziens belangrijker dan een rigide leeftijdsgrens.
Ik zie het hier niet zo snel gebeuren bij dochter (nu 8 jaar), want bang voor naalden en wil ook absoluut geen oorbelletjes. Maar zeg nooit nooit. Maar ik zou minimaal 16 jaar zeggen. Ligt er ook aan wat voor piercing. In het oor vind ik toch al heel anders dan wenkbrauw, tong of neus. Heb er zelf geen, en heb er ook niks mee.
Heb hier niet echt bij voorbaat een leeftijd voor. Ik wacht eerst af of en wanneer mijn dochter er om begint te vragen en dan zal ik met haar hierover in gesprek gaan. Ik vind 9 jaar wel echt te jong, eerder dan de middelbare school hoeft ze hiervoor niet bij me aan te komen. Ik zou wel sneller ja zeggen op een piercing dan op een tatoeage, omdat een piercing in mijn ogen niet blijven hoeft te zijn.
Geen idee nog, de oudste gaat nog niet uit, geen behoefte aan, is erg op zichzelf. Maar hij zou wel een biertje willen. Verder als ze uitgaan, ruik je de alcholwalm echt wel hoor, en doe er niet panisch over, leg ook uit waarom ik het niet wil.
Zodra het wettelijk mag en het kind het wil, heb ik vind ik, niets te verbieden. Ik beschouw mijn kinderen niet als mijn “eigendom”. Ze zijn van zichzelf. Bespreken en adviseren zullen we uiteraard wel doen.
Nou afschuwelijk (ik moest even opzoeken wat je bedoelde) maar ik vind het geen gezicht. Ik vraag me wel af hoe ze zoiets zetten? Iemand die het weet? Overigens zijn wij niet vd piercings/tatoos muv 'normale' oorbellen. Die heb ik en dochter ook sinds haar zesde. Bij jonge kinderen/babies vind ik dat lelijk...
Ik was zelf 12 of 13 met mijn neuspiercing (wat destijds gewoon geschoten werd voor een tientje). Heb ook er in boven m'n lip gehad en navel, allebei rond de 14/15 jaar. Op m'n zestiende mijn eerste tattoo die ik al 4 jaar wilde en toen eindelijk kon zonder toestemming.. Inmiddels heb ik er 3 dus kan het hier moeilijk verbieden. Mijn man echter vind 't niet mooi dus ben benieuwd wat onze kinderen willen. Vanaf de middelbare school is het bespreekbaar zoals een piercing (al vind ik piercings bij jongens niet zo mooi) maar tattoos moeten ze minimaal 2 jaar over nadenken hoe en wat ze willen. En bij een goede shop uiteraard..
Uhm, zodra m'n kinderen ouder zijn dan 18 EN het huis uit. Kortom: pas als ik er ècht niks meer over te vertellen heb. Neuspiering met 9. Moet niet gekker worden.
Liefst als hij 30 is maar je kan het niet verbieden. Ik heb ook stiekem een piercing laten zetten in mijn buik. Was wel mooi maar groeide uit. Daarna een tattoo op die plek laten zetten. Ook stiekem. Toen was ik wel genezen want een tattoo op je buik is nogal pijnlijk Ik heb er wel geen spijt van. Dus zoon mag het van mij vanaf 16 jaar als hij er een jaar lang over zeurt. Moet in dat jaar wel niet van mening veranderen. Dus als hij een piercig in zijn wenkbrauw wil moet hij niet ineens van gedachte veranderen en overgaan naar een tattoo ipv piercing.
Alles is bespreekbaar qua piercings en tattoos vanaf 16. Ik zou het fijn vinden als mijn kind zijn/haar wensen aan mij verteld en ik aan de hand daarvan advies kan geven. Maarrr ik ben ook wel zo realistisch om te weten dat ik er vanaf 16 in principe niks over te zeggen heb. Als ze het echt willen doen ze het toch wel, al dan niet stiekem. Vraag me ook echt af hoe ouders die zeggen ‘het mag nooit’ of ‘als ze uit huis zijn’ reageren als ze erachter komen dat hun kind toch een piercing of tattoo heeft genomen. Neem aan dat je je kind niet het huis uitgooit en weghalen kan (bij een tattoo) toch niet meer.
Zo staan wij er ook volledig in. Als ouder weet je, als het goed is, zelf heel goed in te schatten of de wens voor een piercing een bevlieging is of een échte wens. Wanneer het een échte wens is en er is wettelijk niets wat in de weg staat; waarom niet? Het is niet aan mij om mijn kinderen te vertellen hoe ze er wel of niet uit zouden mogen/moeten zien. (Dat zou in mijn geval ook onwijs hypocriet zijn aangezien ik zelf ook geen standaard uiterlijk heb ) Ik kan ze hoogstens adviseren wat het mogelijk voor gevolgen kan hebben
Ik vraag me af of men zich wel bewust is van de werking van het puberbrein. Ik denk met het oog daarop dat de keuze voor wat voor piercing of tattoo dan ook er eentje zou moeten zijn voor wanneer je volwassen bent. En dan eigenlijk geen achttien, dus niet wettelijk volwassen, maar wanneer je psychologisch zeg maar volwassen bent, je hersenen die laatste enorme groeispurt hebben doorstaan en je werkelijk weet wat het betekent om iets te kiezen dat niet meer terug te draaien is, met alle gevolgen van dien. Het puberbrein is eigenlijk niet zo tot dat soort keuzes in staat, vandaar ook alle sh*t die je als puber uitvreet (voor mezelf gesproken dan hè). Misschien is 21 wel een goede grens om dan aan te houden als je toch een leeftijd moet noemen. Mijn kinderen mogen in ieder geval niet eerder piercings als ik het voor het zeggen heb.
Ik leer mijn kinderen graag dat elke keuze die je maakt in het leven gevolgen heeft, zowel positief als negatief en zowel voor jezelf als mogelijk voor anderen. Ja, het kán zijn dat je er later toch spijt van krijgt; maar is dat niet met elke keuze zo? En op elke leeftijd? Zelf leef ik met de gedachte dat elke keuze/ervaring een leermoment is. Het kan mogelijk niet uitpakken zoals je van tevoren bedacht had, maar maakt dat het een minder waardevolle les? Is het in die zin dan niet veel waardevoller om je kinderen te leren dat het niet erg is om "verkeerde" keuzes te maken? Als je het op dat moment maar weloverwogen doet en de verantwoordelijkheid neemt voor de gevolgen ervan? En mochten mijn kinderen ooit spijt krijgen van zoiets als een gaatje ergens.... Tja, dan hoop ik dat ze ernaar kunnen kijken vanuit een breder perspectief: Het is maar een gaatje... En zolang als er een sieraad in gezeten heeft zijn ze er, als het goed is, blij mee geweest < dat is het belangrijkste.
Dat is inderdaad een mooie gedachte. Ik ben het tot op zekere hoogte met je eens, ook wanneer het gaat om een piercing waar je hele kleine littekens aan overhoudt zou ik dat nog vanuit jouw perspectief kunnen bekijken. Maar een tattoo is wel andere koek wat mij betreft. Daar zou ik dan echt wel onderscheid in maken. Hoewel... al die meiden met lelijke littekens van navelpiercings, dat zou ik mijn kind dan willen besparen.
Dat de meesten van jullie hier een antwoord op hebben, ik had er voor dit topic werkelijk nog nooit over nagedacht. Oorbellen wel: vanaf dat ze naar de middelbare school gaan. En de rest? Liever niet, maar ik heb niet de illusie dat ik een puber dit soort dingen kan verbieden. Dan liever erover praten zodat ik nog enige invloed heb op kwaliteit en hygiëne.