♡ Uitgerekend 16 t/m 31 mei 2020 ♡ 16 mei 17 mei @lidu1 - 31 jaar - 3e en 4e kindje ❤❤ 18 mei @Myrthew - 30 jaar - 1e kindje ❤ 19 mei 20 mei @Liva89 - 30 jaar - 2e kindje ❤ 21 mei @Kimm17 - 26 jaar - 2e kindje ❤ 22 mei 23 mei @Dielle - 37 jaar - 5e kindje ❤ @Elraange - 35 jaar - 5e kindje (waarvan een engeltje) ❤ 24 mei @Mb25 - 25 jaar - 1e kindje ❤ 25 mei @Innas - 37 jaar - 3e kindje ❤ @Jale - 36 jaar - 3e kindje ❤ 26 mei 27 mei @Avuna - 36 jaar - 2e kindje ❤ 28 mei @Piggy - 37 jaar - 3e kindje @Lisch - 30 jaar - 2e kindje 29 mei @prulletje2 - 34 jaar - 3e kindje ❤ @Witvlindertje - 29 jaar - 1e kindje ❤ @DDucky - 28 jaar - 3e kindje ❤ 30 mei @SingleMomToBe - 39 jaar - 1e kindje ❤ 31 mei @Lammetje91 - 27 jaar - 2e kindje ❤ ---------------------------------------------- Afspraken: Innas - 4 november - intake vk + termijnecho Liva89 - 5 november - termijnecho Witvlindertje -5 november - intake vk Avuna - 6 november - termijnecho Dielle - 6 november - termijnecho Jale - 6 november - termijnecho DDucky - 8 november 16:00 - termijnecho JuffM - 11 november - termijnecho SingleMomToBe - 13 november - termijnecho en intake Mb25 - 13 november - termijnecho Prulletje2 - 16 november - termijnecho lidu1 - 20 november - geslachtsbepaling lidu1 - 4 december - gynaecoloog Sterretje(s): ☆ Mauzy82 ☆ Blomma ☆ Peme ☆ Kramertje (10+4) ---------------------------------------------- jongen (0) | meisje (0) | verrassing (4)[/QUOTE]
Haha ja mensen hebben altijd van die opmerkingen. Bij ons zei iedereen na een jongen en een meisje 'nou dan ben je nu klaar'. Niet dus haha. Ik moest na mijn zoontje ook wel heel erg schakelen dat de tweede een meisje was hoor. Je zit dan zo in het blauw, jongenskleren, jongensspeelgoed enz. Toen moest ik opeens naar de meisjesafdeling. Heel raar. En dacht ook echt dat een meisje opvoeden heel anders zou zijn. Maar heel eerlijk: het is eigenlijk echt wel super leuk om van allebei te hebben. Ze zijn echt zo verschillend! Maar ik heb dan ook wel echt een typische jongen en een typisch meisje. Niet echt genderneutraal haha . Maar uiteraard ben je heus niet minder blij als het nog een meisje is.
Uiteindelijk ben ik gisteren het vruchtje verloren bij precies 11 weken. Dinsdagavond pillen, kreeg wat buikpijn en bloedverlies maar verder niets dus woensdagavond nogmaals de pillen. Buiten wat bloedverlies gebeurde er niets. Kreeg er al een hard hoofd in en zag de curettage al dichterbij komen. Gistermorgen moesten we om 10:15 in het ziekenhuis zijn voor de echo. Om kwart voor 10 trok ik mijn jas aan en moest hoesten. Ik zei tegen mijn man... oh God... ik voel wat lopen, moet even naar het toilet. Op het toilet kwam ik erachter dat mijn spijkerbroek en slipje doorweekt waren van het bloed en in mijn maandverbandje lag het.... Snel in een bakje water gelegd en naar het ziekenhuis gesjeesd voor de echo. Op de echo was het vruchtzakje en vruchtje niet meer te zien, wel een rommelige baarmoeder. Gistermiddag en vandaag verder veel bloedverlies, buikpijn en wat stolsels. Vruchtje redelijk schoon kunnen weken. Alles zit erop en aan, hoofdje, oogjes, 2 armpjes en 2 beentjes. Hebben het vanmorgen in een mooi doosje gedaan en begraven in de tuin met een mooi plantje erop en een kaarsje erbij. We hebben woensdag nog een intake in Gent staan waar we in overleg met onze eigen gynaecoloog ook gewoon naartoe gaan. Mijn man en ik gaan morgenmiddag al lekker richting Gent om zo ook samen even wat daagjes weg te zijn en het verder een plekje te geven.
Wordt er stil van, van dit berichtje! Fijn dat er toch geen curretage plaats hoeft te vinden en wat hebben jullie dat mooi gedaan in dat doosje en een mooi plekje gegeven in jullie tuin! Heel erg veel respect voor jullie! Hopelijk Kun je het snel ook een plekje geven in je hart en ik wil je voor in de toekomst heel veel geluk toewensen! Dat jullie ook snel een kleintje in jullie armen mogen hebben!
Wauw wat bijzonder en zo mooi @Kramertje. Je bent bevallen van je hummeltje. Ik hoop dat je nu pijnvrij bent en geen bloedverlies meer hebt. Ga er een héle mooie dag van maken in Gent. Knuffel
Ja ik wel, tenminste, zo lang ze klein zijn. Ik heb ze nooit op mijn rug gehad ofzo. Inderdaad heerlijk! Daar heb ik wel weer zin in!
Hoi meiden, Ik ben 10 weken zwanger en merk dat ik meer last heb van rugpijn en pijn onder in mijn buik. Herkennen meer meiden dit?
De oudste heb ik super veel gedragen omdat ze niet wilde slapen in haar bed.. bleek achteraf een buikslaper te zijn.. De jongste heb ik niet zoveel gedragen.. maar als we ergens heen gingen en het was makkelijker om alleen de kinderwagen mee te nemen droeg ik haar altijd! (Zoals de efteling). Ik heb ze overigens altijd in een doek op mijn buik gehad. Rugdragers vind ik niet echt mijn ding.
@Kramertje wat hebben jullie dat mooi gedaan. Hopelijk helpt het met het verwerkingsproces. Sterkte de komende tijd. @Hela30 ik heb soms wat lichte buikpijn of lage rugpijn. Zolang ik geen bloed verlies ga ik er vanuit dat het gewoon groeipijntjes zijn.
Ja het zijn ook geen heftige krampen ofzo maar meer steekjes en die komen en gaan hier gelukkig ook geen bloedverlies. Maar elke steek of kramp is toch weer schrikken
Hi meiden, ik dacht ik kom weer even bijlezen bij jullie en lees het slechte nieuws van @Kramertje Wat ontzettend verdrietig lieve meid, dat verwacht je toch gewoon niet met die termijn... Sterkte met verwerken, ik kreeg kippenvel van je verhaal... Hier is inmiddels ook alles achter de rug, vorige week zaterdag ben ik toch (gelukkig) spontaan het vruchtje verloren... De vrijdag na de ma wel nog naar het ziekenhuis geweest om alles te bespreken. We zijn daar zo slecht behandeld dat ik een klacht heb ingediend bij mijn verloskundige. Ik trof daar nl een gyn van nogal de oude stempel (hij ging over 2 weken met pensioen) en draaide zijn dagelijkse riedel af. Jammer. Ik verstond ook werkelijk geen bal van wat die man zei en toen hij met een een of ander vakjargon iets begon te strooien werd mijn vriend boos: kun je het ook gewoon NORMAAL uitleggen misschien?! Ik begon later nog over dat ik verdere onderzoeken wilde, bloed en chromosoom, maar dacht: ik bespreek dat over een maand wel met de nacontrole met de nieuwe gyn, vond het wel gesneden. Iig, ze verkozen Mifegyne en Cytotec tat boven een curretage (wat ik dus eigenlijk wilde) en daar kreeg ik een recept voor mee. Toen kreeg ik de brief met de vervolgafspraak en recept, maar onder de naam en adres van een andere patient. Dus we stonden daar bij de apotheek en kregen we het niet mee. Terug naar de poli, weer naar die apotheek... we waren heeeelemaal klaar daar... Ik zat huilend in de auto naar huis, durfde die pillen echt niet te nemen ivm de heftigheid wat ik overal las.. Mijn vriend zei: anders wacht je toch nog even een paar weken? Het hoeft niet nu gelijk? Dat heb ik dus uiteindelijk gedaan en ben blij toe.. Het is heel erg meegevallen uiteindelijk, een zware menstruatie met veel troep... Het vloeien is al een heel stuk minder en word langzaamaan roze... We kunnen weer vooruit kijken Ik lees af en toe nog mee meiden, wens jullie alle goeds en als ik weer positief nieuws heb laat ik het weten! XX
Jeetje meid wat een verhaal met die gynaecoloog zeg! Snap dat je er helemaal klaar mee bent en pas terug wil als hij er niet meer is. In dat opzicht lopen wij echt bij een heel fijn ziekenhuis en dito artsen. Allemaal erg medelevend en staan echt open voor eigen inzichten. Fijn dat bij jullie alles langzaam weer op de rit aan het komen is en je het vruchtje uit jezelf bent verloren. Hopelijk komt er voor jullie ook snel een gezonde en vitale zwangerschap ❤️
@Blomma jeetje! Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten, dat er zo met jullie word omgegaan door een arts. Snap dat je er klaar mee bent en een klacht hebt ingediend dit kan gewoon echt niet. En al helemaal niet dat je een brief krijgt met andermans gegevens!! Wauw wat slecht! Ik hoop dat je bij een volgende arts wel goed en fijn word geholpen! En dat jullie snel weer verder kunnen. Ook hoop ik dat we snel weer iets van je horen met goed nieuws! Nogmaals sterkte en heel veel kracht voor jullie.
@Blomma jeetje wat een rot ervaring! Gelukkig is het nu dan klaar even. Nogmaals veel sterkte met jullie verlies!
We zouden het hier vandaag aan mijn ouders vertellen. Maar mijn man was gisteren echt niet betrokken. Hij had zoiets van zeg jij het maar zoals je wil, jouw ouders. En hij had ook niet heel veel enthousiasme om het aan zijn ouders te vertellen. Terwijl het zijn idee was het vandaag te doen. Dus ik was er gisteren echt wel klaar mee. Mijn ouders waren op bezoek vandaag, maar heb dus niks gezegd. Ik weet niet wat het is, maar ik ben zelf ook nog niet laaiend enthousiast over deze zwangerschap/baby. Of dat nou aan de hormonen ligt? Ik vind het echt erg dat ik me zo voel, maar kan mezelf niet blij dwingen.