Jazeker! Alleen is het nu wat chaotisch daar. De NL artsen zijn weg uit Düsseldorf en voor zichzelf begonnen, maar ze zijn nog niet open. Ik ben wel van plan om me daar in te schrijven, mocht deze poging mislukken. voor jou schiet het ook al op! Spannend zeg!
Oh ja dat is waar ook. Hopelijk is het niet meer nodig om daar naar toe te gaan! Jaa het is nu echt aftellen
Ach lieverd, ik vind het zo oneerlijk voor jullie Laat je gevoelens er zijn... je kindjes verliezen is het zwaarste dat er is... en na zo'n traject extra oneerlijk... neem je tijd... knuffel!❤️
@Simba1992 : gefeliciteerd met jullie kleintje! <3 Hoe voel je je? @Jess89 : jeetje, spannend weer! Idd... Nog getest? @Krily : niet te geloven, alweer bijna zover. @SJD1988 : hoe is het daar? @ all: merk dat ik niet eens meer normaal wil/kan reageren na het verschrikkelijk nieuws van @SD90 . Herkennen jullie dat? Ik zit er echt vaak mee in mijn hoofd. Wat een nachtmerrie... Hoe ga je verder na zoiets?
Helemaal mee eens! @marb Het is zo oneerlijk en voel me ook bezwaarlijk om iets positiefs neer te zetten hier.
Goed te horen dat je het herkent, voelt tegelijk rot om wel te reageren als om niets meer te laten horen. Wil ik niet mee zeggen dat anderen dat ook moeten hebben, maar ik wilde het wel even benoemen. Liefs voor jullie allemaal en denk aan jullie!
Jullie hoeven je echt niet in te houden om over andere dingen te schrijven hoor, heb daar geen problemen mee ofzo. @marb Hoe ga je daarna verder? Ik weet het ook niet... Het ene moment denk ik: ik wil/durf dit alles nooit meer aan dus misschien moet ik mijn droom gewoon opgeven. Het lijkt toch gedoemd om te mislukken. En het andere moment denk ik: misschien moet ik gewoon zo snel mogelijk weer zwanger proberen raken, want ik denk dat een levend kindje het enige is wat de pijn om mijn jongens ee beetje kan verzachten...
@marb herkenbaar hoor! Het grote verlies van @SD90 houdt mij ook bezig. Het raakt me extra omdat ik zelf ook een tweeling heb, en dit was mijn grootste angst tijdens de zwangerschap. Hoe verschrikkelijk dat deze angst voor SD90 werkelijkheid is geworden...ik kan me niet eens indenken hoe dat moet voelen En ik snap je dilemma @SD90 .. hoe moet je nou toch verder
Zo'n lastige keuze. Inderdaad hoe staat je man erin. De personen die ik ken en helaas ook vroegtijdig zijn bevallen of van een overleden kindje zijn bevallen die zijn toch weer snel zwanger geraakt om inderdaad een beetje de pijn te verzachten en een stukje leegte op te vullen. Maar dit zal je dan wel emotioneel aan moeten kunnen. Want wat zitten jullie in een rollercoaster.
Vriendlief heeft zelf zoiets van: laat ons er gewoon weer voor gaan vanaf het mag van de gynaecoloog. De angst en het verdriet zullen toch aanwezig blijven, of we nu nog een jaar wachten of niet. En ik denk wel dat hij gelijk heeft eigenlijk... Maar als het dan nog eens mis zou gaan, weet ik écht niet hoe ik daar bovenop moet komen. Daar ben ik extreem bang voor. Het is nu al zó zwaar...
oh lieverd, hele dikke knuffel ❤️ het is echt onmenselijk om zoiets mee te moeten maken. Ik denk dat je vriend wel gelijk heeft, of je nou volgend jaar of nu weer ervoor gaat, het zal pijnlijk blijven. Maar een broertje of zusje voor je jongens kan misschien wel jullie pijn een heel klein beetje verzachten.
Ja, ik kan me jullie allebei voorstellen. Aan de andere kant: volgens mij is het niét doen gewoon geen optie.