Moet het even van mij afschrijven , ik ben het beu. Maar dan ook echt beu. Elke dag het geruzie en gezeik van mijn man ! De hele dag gaat alles prima. De kids maken wel eens ruzie maar heej met 3 kids in huis is er altijd wel iets . Maar opzich gaat alles goed ... totdat man thuis komt van het werk. Dan begint het zoeken naar iets ... En dat iets kan vanalles zijn .. De ( in zijn ogen ) rommel van de kids . De kinderen maken teveel lawaai. Ik klets te veel terwijl hij wat zit te kijken op tv / telefon . De kinderen luisteren niet naar hem ( nee gek he als ze hem tig x wat vragen en hij reageert niet waarom zouden hun dan wel moeten reageren als hij wat vraagt ) . Hij heeft nooit tijd voor zichzelf...En zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan durft hij erna te zeggen, het is hier niet gezellig meer in huis. Nee gek genoeg is het overdag leuk. Maar zodra hij thuis komt niet meer. Ik hou van hem, maar dit kinderlijke gedrag ben ik kots beu. Hij begint precies het gedrag van zijn ouders na te doen zoals het bij hun thuis was. De laatste maanden ben ik ook in de weekenden steeds vaker met de kids alleen op pad. Want hij heeft er geen zin in, en ja als de kids geen zin hebben om ergens heen te gaan gaan ze ook niet dus waarom zou hij t dan wel doen is dan zijn antwoord . Vervolgens loopt hij weer te klagen dat de kinderen altijd bij mij willen zijn , en als ik weg ben ze altijd naar boven of naar buiten gaan. Maar hij wil gewoon niet in zien dat dit gedrag aan hem zelf ligt . En ik ben het echt zo beu dat wanneer dit niet snel stopt ik nog liever alleen verder ga met de kinderen dan met hem. Hoe breng ik nou aan zijn verstand dat hij moet veranderen ... of is dit gewoon het begin van het einde ?
Hoe lang speelt dit al? Mijn man heeft ook een fase gehad met onze peuter waarin ze elkaar alleen maar irriteerden, peuter huilen, dreinen en dwars in zijn aanwezigheid, hij boos, etc. We hebben er een paar gesprekken over gehad, dat hielp, en de fase ging ook gewoon weer voorbij. Dus als het bij jullie een paar weken-maanden is zou ik zeggen: overweeg het uit te zitten, misschien waait her weer over. Is het al vele maanden of zelfs jaren, dan gaat dat natuurlijk niet op.
Tis nu eigenlijk sinds we verhuisd zijn. Huis is nu steeds niet af omdat de bouwvakkers allemaal zo druk zijn. Maar mijn energie raakt op pfff. 2 jaar terug heeft die burn out gehad. En of dit ook weer op speelt weet ik niet. Maar ik heb gewoon te doen met de kids . Lijkt wel of ze niets goed kunnen doen
Misschien heeft je man door de verbouwing toch een bepaalde stress, mogelijk in combinatie met werk/slechter slapen. Goed om eens een avond samen uit huis te gaan (restaurant oid) en gewoon eens goed en open met elkaar praten.
Mijn eerste gedachte was: heeft ie geen burn-out? Je schrijft dat ie dat 2 jaar geleden heeft gehad, heeft ie daar nu opnieuw klachten van? Lastig! Enerzijds klinkt het alsof je man echt niet goed in zijn vel zit dus misschien helpt het om daar over te praten. Anderzijds denk ik ook: kom op, als volwassen kerel stel je niet zo aan! Kan me goed voorstellen dat je er boos om wordt.
Ik kan me de frustratie voorstellen, maar het lijkt er inderdaad op dat hij niet goed in zijn vel zit. Door dingen alleen te doen en te verwachten dat hij gaat veranderen, ontstaat er wellicht alleen nog meer afstand en onbegrip tussen jullie. Ik zou proberen de rollen en taken wat om te draaien. Hij gaat een dag of weekendje iets met de kinderen doen en jij blijft thuis. En juist samen praten en iets met zijn tweetjes doen. Begrijp je elkaar niet, dan zul je niet snel veranderen of elkaar beter steunen. Probeer elkaar op te zoeken, ook al is het moeilijker dan gewoon je eigen ding doen.
Ik herken het wel, maar dan inderdaad op momenten dat mijn man niet lekker in zijn vel zit. Niks is goed en het ligt vooral nooit aan hem, heel vermoeiend, maar hier kan ik altijd wel de link leggen naar een heel drukke week of iets dat niet lekker liep op het werk.
Is het misschien een idee dat hij in het weekend iets onderneemt met 1 van de kinderen, zodat ze echt 1 op 1 contact hebben en het voor hem ook wat rustiger is? Dat hoeft niet eens een hele dag te zijn, al is het maar even 1 of 2 uurtjes quality time.
Dit herken ik idd ook. Ik probeer het altijd maar een beetje te negeren maar als het te gek is dan krijgt hij dat zeker te horen. Gelukkig naar de kinderen geen last van, richting mij wel op relaxte momenten probeer ik altijd even te polsen of het misschien druk was, iets gebeurd was en dat helpt ook altijd wel.
Mijn eerste gedachte was dat hij overprikkeld is bij thuiskomst. Misschien een idee dat hij meteen na het thuiskomen eerst even gaat douchen, zodat hij tot rust kan komen. Of op een andere manier probeert tot rust te komen.
Zou goed kunnen dat hij overprikkeld is. Moment dat hij thuis komt is altijd hectisch.... Ik sta te koken , kids kunnen wel eens wat druk/ luidruchtig zijn soms , hond komt op hem afvliegen enz. Laatste paar dagen is het alweer een klein beetje beter gelukkig . Hopenlijk blijven we nu de goede kant uitgaan .