Zoals de titel al aangeeft ... momenteel ben ik 36 weken zwanger. De vader en ik zijn niet samen. Hij is wel in beeld, maar 'zoals het hem uitkomt'. Hij heeft ook een vriendin, had hij al toen het kindje is 'verwekt', maar dat wist ik niet. Zij is bij hem gebleven, ondanks alles, en ze zijn erg gelukkig en willen op termijn ook een kindje samen. Zijn voornaamste focus ligt bij het (emotionele) welzijn van zijn vriendin, en daarom sneeuwt de komst van de baby bij hem een beetje onder. Hij wil wel vader zijn, maar omdat ik nu zo weinig van hem zie, twijfel ik wat daarvan terecht gaat komen, in totaal is hij mee geweest naar 1 echo (20-weken). Hij wou me wat geld toestoppen, opdat ik spullen kon kopen, maar dat heb ik afgeslagen (ik wou liever niet dat ik hem iets 'verschuldigd' zou zijn). Liever wou ik dat hij me praktisch zou helpen. Namelijk, alle babyspullen heb ik tot nu toe tweedehands op marktplaats gesnuisterd en die moesten natuurlijk opgehaald, versleept worden enzovoort. Iedere keer als ik voorstelde of hij me kon helpen iets halen, dragen of ophangen ... niet dus. Natuurlijk, agenda-technisch komt het soms niet uit, maar als het altijd niet uitkomt ... Dus dat heb ik al vrij vlot laten varen. Hij heeft het kamertje dat ik hier ingericht heb ook niet gezien nog. Wegens omstandigheden ben ik terug verhuisd naar mijn ouders. De woning waar ik in zat mocht ik niet blijven met een kind. Godzijdank mag ik bij mijn ouders blijven, en kan ik rustig zoeken naar een geschikt huurhuisje. Ze helpen me ook met van alles, echt fantastisch. Dat neemt echter niet weg dat ik me vreselijk eenzaam voel. Het is niet eens dat ik seks nou zo mis, maar meer een arm om me heen, iemand die interesse toont. Soms vond ik het lastig het kamertje leuk te maken, dat er dan niemand is om het te delen of advies te vragen. Gewoon zaken als 'vind je dit leuk staan'. Ik heb moeite met alleen slapen s' nachts, dan word ik ontredderd en in paniek wakker, ongeveer drie a vier keer per nacht, nog los van het ongemak van het slapen met een zware dikke buik en het vele plassen. Ik voel me enorm eenzaam en ben eigenlijk dagelijks in het geniep aan het huilen, want ik wil mijn ouders daar niet extra mee belasten. Echt genoten van de zwangerschap tot dusver heb ik niet, hoewel ik me wel op de komst van de baby verheug. Deze week is mijn eerste verlofweek, ik heb het tot 4 weken voor de UD volgehouden. Omdat er in mijn omgeving (periferie) geen zwangerschapscursus was waar ik op tijd kon komen vanuit mijn werk, ga ik vanaf morgen nog een 'minicursus' doen. Aangezien de vader graag bij de bevalling wil zijn, heb ik hem voorgesteld om mee te gaan, alleen al vanuit praktisch oogpunt. Daar heb ik hem een paar dagen terug over bericht, maar nog niets op gehoord. I take that as a 'no' then. Dus daar zal ik ook alleen naartoe moeten. Nu had ik al niet zo'n groot sociaal netwerk, en door de verhuizing naar mijn ouders en de zwangerschap is het nog verder uitgedund. Na de zwangerschap wil ik meedoen aan een 'zwanger & fit' cursus, of aan 'central parenting', vooral voor wat aanspraak met anderen en wie weet sociale contacten. Natuurlijk zou ik graag, op termijn, een partner willen, maar de focus moet nu liggen bij de baby en het aankomend moederschap. En natuurlijk is er geen vent die op een alleenstaande vrouw zit te wachten die met haar ongeboren kind bij haar ouders inwoont. Wie heeft er tips hoe ik, misschien nu ook nog wel en na de bevalling, kan werken aan mijn sociale kring? Activiteiten, oproepjes op sites, let me know! En natuurlijk algemene tips over het alleenstaand ouderschap, zijn ook welkom.
Zo dappere moeder!!! Hier een bam-mer( iets andere situatie, aangezien ik er bewust voor kies het alleen te doen) Allereerst, wat een .... van een man, jammer dat hij het zo vaak laat afweten. Maar oke dat is nu de realiteit, kan je niet veranderen! Je mag nu ook eindelijk eens genieten.. helemaal nu je verlof hebt! Heb je een wij team in je omgeving, daar heb je vaak ook MAMA ochtenden, tenminste bij ons wel. Dan drink je gezellig koffie, kleintjes spelen dan, maar ook zwangeren zijn daar welkom. Zoleer je mensen in de buurt kennen. Als dat een drempel is, kijk op Facebook, daar zijn vaak ook groepjes uit dezelfde regio , vaak leer je ook via daar mensen kennen. De wereld is uiteindelijk groot en nu er minder taboe op alleenstaanden zijn die zich eenzaam of alleen voelen , zie je vaker op fb voorbij komen op zoek naar maatjes of vriendschappen. Wat een fijne ouders heb je zeg. Wauw zo lief en warm! Weet je wie je bij de bevalling wilt hebben als hij niet komt opdagen? Of sws? Hier mijn eerlijke mening, ik zou het ten tijde vd bevalling niets vertellen, omdat de kans dat hij niet komt aardig groot is en als dat als donkere wolk op de dag van bevalling hangt, word t misschien een verdrietig dag. Een week later zou ik het vertellen via de app. Maak een lijstje aan "leuke " dingen wat je nu wilt gaan doen. - geboorte kaartje evt - brief aan je baby schrijven ( pos vibes) - bioscoop - nog ff lkkr uit eten met je ouders - of gewoon 2 dgn netflixen met popcorn en lkkr drinken, chips enzv - evt met vrienden afspreken Ik noem zo natuurlijk maar ff wat, maar doe vooral dingen waar je blij van word, als is t borduren, diamont painting. Ff niet aan die man denken, jij moet blij de bevalling in gaan. Probeer t los te laten hoe moeilijk ook, maar dit is jullie moment. En vrienden vind je overal, als je er voor open staat, maar dat laatste k an soms moeilijk zijn, dus begin klein. Google ff naar " het WIJ-team" You can do it Dat doe je nl al 36wkn topper
Hoi. Wat naar van je vriend dat hij je zo in de steek laat..ken dat wel van mijn ex. Bah Ik heb zelf gekozen om nu alleen moeder te worden. Maar ik herken wel de eenzaamheid. Vooral (ook na de bevalling) dat je niets kan delen of even buiten je ouders die het goed bedoelen, iemand hebt om te praten, een arm om je heen en te sparren over naam, kamer, kaartje. Dat gaat helaas niet weg, maar je kan ook wel een hoop dingen doen die je blij maken. Je kindje gaat je straks ook heel gelukkig maken, en ook na verloop van tijd als je er aan toe bent zul je weer aan een partner kunnen denken en er voor open staan. Mij deed het wel goed om mijn vrienden/familie het kamertje te laten zien. Want het maakte me trots dat ik dat zelf grrotendeels voor elkaar had gekregen. Het kaartje maken hielp me ook. Ik heb misschien een iets groter netwerk. Maar je kunt met degenen die dichtbij je staan nu misschien af en toe even iets leuks gaan doen. Babyshoppen, uit eten, bios. Even afleiding. Je netwerk uitbreiden kan inderdaad met die mamacafe of wij ontmoetingen. Je kunt ook na je bevalling (ervoor is wat lastig nu nog) naar de nagym gaan. Goed voor je lichaam en je leert er andere moeders kennen met een kind van ongeveer even oud. Dus je kunt ook gelijk vragen stellen als je ergens mee zit. Ik zou zeker naar die cursus gaan, ook zonder die vriend. Leer je misschien ook nog nieuwe leuke mense n kennen, en anders geeft het je in ieder geval wat houvast voor de bevalling. Ik zou iemand waarbij je je prettig voelt vragen bij je bevalling te zijn of mocht je naar het ziekenhuis gaan om dan iig mee te gaan ter ondersteuning. Ik vond het uiteindelijk erg fijn dat mijn moeder toch mee was. Al had ze als ik gewild had ook de kamer wel uitgegaan.
Hier is zoon inmiddels 5 maar hij is ook voorgekomen uit een relatie met een getrouwde man. Wist ik ook niet. Super fijn dat je bij je ouders mag wonen. En herken je gevoelen wel een beetje van toen ik nog zwanger was. uiteindelijk is alles goed gekomen. Zoon ziet zijn vader zo nu en dan en ik heb uiteindelijk een nieuwe partner gevonden toen zoon 3 was. Even wat praktische punten. -als je ex geld wil geven accepteer dit. Hij is het niet aan jou verschuldigd maar aan zijn kind. Het zou ook fair zijn als hij alimentatie betaald. -hij heeft net zo goed de plicht financieel voor zijn kind te zorgen als jij. Heeft hij het kindje erkent? Zo nee snel regelen gezag zou ik wel nog even mee wachten. -jouw kind is geen achtergestelde burger dus laat je ex hem/haar ook niet zo behandelen. Duidelijke afspraken maken over omgang. -regel backup voor de bevalling. Je kan er niet van uitgaan dat hij er is. - Zn vriendin moet verder niet zeuren. Zij neemt een man terug die een kind krijgt met de vrouw waar hij mee vreemd ging. En als laatste mocht je behoefte hebben aan wat meer info mag je wel een pb sturen.
@Sandrine11 ik heb heel even je eerste posts op dit forum gelezen. begrijp ik nu goed dat jullie een serieuze relatie hadden en hij ‘regelmatig’ in het buitenland verbleef? “Lees naar zn andere vrouw ging” Misschien komt deze reactie wat harder aan dan de vorige maar het is goed bedoelt. Je trapt in dezelfde valkuilen als ik jaren geleden. Begrijp ik dus goed dat jullie al een jaar bewust probeerde om een kind te krijgen... ? Sorry maar wat een lamlul en wat laat je hem makkelijk wegkomen met dit gegeven. En hij is echt heel gelukkig met die andere vrouw. Je mag nu best op je strepen gaan staan. Hij wilde dit kind ook dus hij zal er voor gaan zorgen! Als het niet fysiek is dan op zn minst financieel. Dit is niet om verwachtingen bij jou te creëren maar dit is zijn wettelijke plicht richting het kind! En stop per direct met je zo weerloos opstellen want jij moet vanaf nu de belangen van dit kindje te behartigen. Buiten plichten heeft je ex ook rechten. Recht op omgang met z'n kind en recht om het te erkennen. Regel die dingen in goed overleg. Als hij bij die ander vrouw blijft dan zal zij dus ook in aanraking komen met jullie kindje. Ik hoop dat zij zich als volwassen vrouw opstelt en lief zal zijn voor de kleine. Een omgangsregeling komt vaak wel wat later op gang. De eerste tijd is de baby bij mamma. maar zet de dingen op papier... het liefst nu al. Je ex heeft er echt een potje van gemaakt. Wat een lozer... ik wil op den duur zo graag een kindje met mijn vriendin, waar ik zoooo gelukkig mee ben. Ik kan me voorstellen dat dit vreselijk moet steken en dat dit soort uitspraken je verdrietig maken. Oh aan practieche hulp heb je niks van deze wispelturige man. Als je geld van hem had aangenomen had je misschien de meubels nieuw kunnen kopen en laten bezorgen. Ik zeg #ikea Echt waar ga alimentatie regelen... je kan het geld hard gebruiken zo te horen.
Precies dat, hij is voor zijn werk redelijk vaak in het buitenland. Toch ook regelmatig hier, niet heel ver weg, bij de Oosterburen.
Ja maar woonde jullie samen? Echt op je strepen gaan staan hoor. Hij kan zijn kind niet zomaar aan zijn/haar lot overlaten
Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar ik heb pakweg 1,5 jaar geleden hier een soortgelijk topic gepost. Het is zwaar om niemand te hebben om je blijdschap over je kindje mee te delen. Niemand die zich echt zo voelt over dit kindje als dat jij je voelt. Dat gevoel had ik toen ook heel erg. En soms nog steeds. Maar het heeft ook veel voordelen, je kunt alles op jouw manier doen zonder bemoeienis van anderen. Tips... ik vind het heel lastig. Tegen mij zekden ze toen andere moeders opzoeken maar dat vond ik juist confronterend. Zij hadden huisje boompje beestje en ik had een leven in puin. Misschien helpt het om te weten dat het allemaal is goedgekomen. En een tip die ik kan geven; accepteer alle hulp die je kunt krijgen. Ik was in het begin eigenwijs en dacht: straks moet ik t ook alleen doen dus ik begin er vanaf dag 1 mee. Niet doen. Ga je aan onderdoor. Mijn pb box staat voor je open mocht je willen. Heel veel sterkte, geniet van je kleintje.