De injectie voor de verdoving.... Serieus, die bevalling, inclusief staan van het hoofdje en bijna compleet uitscheuren zou ik zo weer doen. (Heb ik ook meteen na de geboorte gezegd. Verloskundige en kraam keken me verbaasd aan). Staan van hoofdje was een beetje branderig gevoel maar niet super pijnlijk. Weeën vond ik ook prima te doen. Maar heb een geboorte TENS gebruikt voor de pijn en dat heeft echt super gewerkt. Nauwelijks wat gevoeld. En toen de weeën pijnlijker werden, had ik al 9 cm. Maar die vond ik ook te doen. Het was meer het drukkende gevoel van onderen waar ik last van had. Maar echt met stip op nr 1 was de verdovingsprik. Of liever gezegd, prikken want bijna helemaal uitgescheurd dus moest ze bij iedere uitgang krijgen....
Yup, dat was hier precies zo. Hoofdje stond al toen hij vast kwam te zitten dus haar hand ging daar langsaf terug naar binnen, geen pretje dus.
De weeën, zeker. Mijn bevalling heeft 2 uur en 15 minuten geduurd (10 minuten persen) en die weeën waren zo ontzettend krachtig. Buik én rugweeën, dus nogal lastig met opvangen. Het staan van het hoofdje, geen idee welk moment dat precies was. Ik vond het persen ook echt niet fijn voelen, maar het idee dat je er bijna vanaf bent is wel heel fijn... Ben ook niet uitgescheurd of geknipt, en vond het niet heel erg branden. Oh ja en de nageboorte, ze hebben de placenta met geweld eruit gehaald. Eerst hebben ze driekwartier mijn buik gemasseerd (tot in mijn rug) om vervolgens met heel het gewicht in mijn buik te hangen. Voelde voor mij als een tweede bevalling! 'Golden hour' was voor mij niet echt genieten helaas.