Sinds de kinderen er zijn, heb ik steeds meer moeite met Sinterklaas. En dan heb ik het niet over DE discussie, maar over het feit dat ik moet liegen tegen mijn kinderen. Dat staat me zo tegen. Als kind vond ik het zelf geweldig, maar ik vind het zo n naar idee dat ik mijn kinderen (nu nog peuters en baby) voorlieg. Maar doordat het hele land “liegt” Moet je als ouder wel meedoen om andere kinderen het “geheim” niet te verklappen. Zijn er moeders die niet meedoen aan Sinterklaas en waarvan kleine kinderen gewoon weten dat t onzin is? Ik vind kerst veel gezelliger met kado's onder de boom (zonder kerstman onzin), maar wil niet dat ze zich straks rot voelen op school.
Mijn dochter maakt nu voor t eerst bewust sinterklaas mee en vindt het geweldig maar ik snap wel wat je bedoelt. Voelt voor mij nu ook best raar om glashard te liegen tegen mn kind. Ik weet ook nog dat ik superboos was toen ik erachter kwam destijds..maar toch weegt het denk ik niet op tegen 7 jaar de "magie" van sinterklaas plus idd een beetje sneu als ze de enige is die t weet en dan haar mond moet houden.
Ik vind het altijd zo gek dat mensen dit echt als liegen zien. Heb jij het jouw ouders ook echt bewust kwalijk genomen dat ze gelogen hadden? Ik vind liegen zo'n groot woord hierin.
Ja ik twijfel ook heel erg. Voor nu heb ik de middenweg gekozen en vertel ik over dat je bv je schoen mag zetten als Sinterklaas op tv is geweest en dat er dan in de ochtend als je goed hebt gezongen wat in zit. Dat zijn geen leugens. Evenals zeggen dat er cadeautjes zijn vanwege het Sinterklaas feest. Want ik vind de traditie wel heel leuk namelijk, alleen het bewust liegen niet.
Je vond het zelf helemaal geweldig. Maar nu heb je er moeite mee naar je eigen kinderen toe. Dat volg ik niet helemaal. Ik zou ze, datzelfde plezier wat jij zelf eraan hebt beleefd, ook gunnen. Juist omdat de kinderen om hen heen dat plezier ook beleven. Maar goed, ik bekijk het dan ook niet als leugen. Liegen heeft voor mij een negatieve klank. Sinterklaas zie ik als het brengen van plezier en dus positief.
Ow ik zeker wel, ik loog erg veel in groep 2 en kreeg daardoor veel straf op school en van mijn ouders, ik was toen ook erg verdrietig toen ik mijn moeder betrapte met cadeautjes inpakken. Ik vond het vreselijk dat ik zo veel straf kreeg om liegen terwijl mijn ouders ook tegen mij logen. Het eerste wat ik heb gedaan was huilend naar mijn broertje van toen 5 rennen om te vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. Ik snap inderdaad het gevoel van de TS. Al denk ik wel dat ik er vanaf volgend jaar gewoon aan mee doe, omdat het uitleggen van die ‘leugen’ mij lastiger lijkt dat zo’n jong kind op te zadelen met een geheim dat hij niet tegen andere kinderen mag vertellen.
Oh en ik weet van een schoolvriendinnetje van vroeger, dat haar moeder er ook niet over wilde liegen, maar dat ze wel gewoon schoen mochten zetten en pakjesavond hadden, vanwege het plezier dat ze eraan hadden en dus konden ze op school gewoon meepraten. Ik heb voordat ze het me vertelde nooit geweten dat ze niet in Sinterklaas geloofde.
Je vond het zelf leuk en hebt er goede herinneringen aan, waarom zou je jouw kinderen dat dan ontnemen? Als je er zelf hele slechte herinneringen aan hebt en je ouders ziet als grote leugenaars oké, maar zo niet zou ik meegaan in het hele feestgebeuren. Niet alleen voor je eigen kind maar ook voor die van een ander. Want als jij niet wilt liegen door ze te vertellen dat de sint niet bestaat, zeg je dan ook tegen je kinderen dat ze niet hoeven te liegen en het hun klasgenootjes mogen vertellen? Ik denk dat je dan ouders en de juf op de stoep hebt omdat dat over het algemeen niet gewaardeerd wordt.
Sinterklaas is magisch voor kinderen. En ook een leerzame periode waarin ze leren reflecteren op zichzelf en het jaar. Het gaat er niet zozeer om of hij bestaat. Sprookjes en fabeltjes bestaan ook niet en toch genieten kinderen hier intens van. Maar leren ze op een speelse manier dingen over het leven. Ik zou dit je kinderen persoonlijk niet ontnemen. Het is een van de weinige mooie tradities die we hier nog hebben en die door het hele land gevoerd wordt.
Dus bij een surprise party voor een verjaardag of een babyshower oid. vertel jij eerlijk aan het feestvarken dat er iets georganiseerd wordt als dat ter sprake komt? Want ja, je liegt principieel nooit, ook niet wanneer dat om iets leuks gaat...
Ik heb werkelijk waar nog nooit het gevoel gehad dat ik m'n kinderen met Sinterklaas voorlieg. Ze gaan gewoon mee in alles wat er om hun heen gebeurd. En als er 1 eens een vraag heeft over Sinterklaas, bijv of hij bestaat, dan geef ik ze alleen de vraag terug: wat denk je zelf? Of hoe denk je er zelf over? En ze verzinnen altijd een voor hun passend antwoord en ik hoef zo geen antwoord op hun vraag te geven . Of zoals jij zegt : te liegen. Ik heb m'n ouders ook nooit kwalijk genomen dat ze tegen me hebben gelogen. Was alleen ontzettend boos dat hij niet bestond. Maar wel heel blij dat ze me die 7 a 8 jaar hebben laten genieten van het sinterklaasfeest.
Hier een moeder met dezelfde gedachtengang. Ik lieg niet tegen mijn kinderen. Dus ook niet hier over. We hebben het er over, dat het een sprookje is, een verhaal. En dat iedereen het leuk vindt om daar in mee te gaan. Ik zeg mijn kinderen niet dat ze het stil moeten houden voor de rest. Maar dat hoeft ook niet. Op het moment dat mijn kinderen de sing en pieten zien weten ze dat het niet echt is. Maar vinden het nog steeds heel magisch en spannend. En ze zeggen ook niet tegen andere dat de sint niet echt is. Want het is nog steeds een echte man, alleen dan verkleed.
Wij doen er luchtig over. Zolang zij het leuk vind en geen vragen stelt gaan wij mee. Zoals vorig jaar ook lekker luchtig in de stad hier dus niet sint kees van flodder Mam.. Sint ziet er wel raar uit he.. Ik.. ja een beetje wel... Zij... oma hij is hulp Sint (lang leve het Sint journaal) Klaar was het. En 1x schoen thuis en groter kado op 5 dec. Gewoon terug kaatsen (wat vind jin of wat denk jij) en een midden weg vinden hier in. Magie is de woord ik vond het geweldig tot ik het w9ist en mee mocht om kadotje te doen voor mij en broertje. Maar juist nu snap ik wel waarom je niet mee zou willen met alle discussies.
Ik neem het mijn ouders zeker niet kwalijk. Toch vond ik het vreemd dat het niet waar was. En ik wil mijn kinderen niet opzadelen met te moeten liegen. Dat is nu juist t punt. Dat je als ouder je eigen kinderen moet voorliegen zodat andere mensen niet boos worden. En nee het is allemaal niet zo dramatisch maar vind t voor mezelf gewoon een lastig punt. Het meedoen en kadootjes vind ik prima (en de kids natuurlijk ook ). Toch zou ik t liever vertellen als sprookje of i.p.v. doen alsof er echt een man kado s voor iedereen koopt
Hier heb ik 2 jaar geleden de stekker eruit getrokken. Jongste was 4 oudste 8. Was er klaar mee ik liep in de stad rond de periode en er stonden mensen de demonstreren op hard en vooral nare toon. Dat was voor mij het punt dat ik er niks meer aan vond. Ze krijgen wel wat maar dat komt gewoon van mij.
Maar @Evanesco het is geen sprookje Als je het dan een naam wil geven is het een legende. Want Nicolaas van Mira heeft echt bestaan en is een heilige in het Katholieke geloof. Net als dat we nog steeds dierendag vieren op de sterfdag van Franciscus van Assisi.
Ik heb als kind de ervaring om niet te geloven (vanaf 4 jaar), ik vond dat echt niet leuk, ik moest van groep 1 t/m 4 mijn mond nog houden! Dat duurt als kind echt eindeloos lang. Sinterklaas voor mijn 4e jaar kan ik niet herinneren, dus al mijn sinterklaas herinneringen zijn elk jaar 'jeeeetje, snappen jullie het nou nóg niet? Moet ik nou nog stééeeeeeeeeds m'n mond houden? Hoe lang duurt dit nog? Wat een stom nep-feest!' En als ik nu zie hoeveel plezier dochter er elk jaar van heeft, superleuk!
Ik denk dat je je volwassen mening niet op kinderen moet projecteren. Imo zien bijna alle kinderen dat echt niet als liegen. Ze fantaseren er nog flink op los, en de harde realiteit komt snel genoeg. Ik zou er gewoon van genieten en als je kids het leuk vinden dan doet je eigen mening er niet toe vind ik. Het is niet zo dat je ze een misdaad laat verzwijgen.
Wij vertellen onze kinderen van kleins af aan dat Sinterklaas een verklede man is en dat hij en de pieten dus niet echt bestaan. Heb er zelf ook echt moeite mee om ze erin te laten geloven, dus ik snap je helemaal, TS. Onze kinderen hebben niet minder plezier, kijken net zo ongeduldig uit naar 5 december als alle andere kinderen, smullen heerlijk van de pepernoten en marsepein en zijn net zo blij als anderen met hun cadeaus. Zelf ben ik ook zo opgevoed en ik heb superleuke herinneringen aan Sinterklaas!
Ik heb zoon verteld op zijn derde dat mama Sinterklaas helpt met cadeautjes kopen, dus als hij wat wil hebben mag hij het tegen mij zeggen. Ik kocht zelfs cadeaus met hem voor bv mijn ouders. Ook benoemd. En hij geloofde mij NIET. Zo heilig geloofd hij in de Sint. Ook al is hij erbij, ziet hij dat ik het koop en ... Nope sint doet alles. Dit jaar zelfde verhaal. Geef je verlanglijstje maar aan mama want mama koopt cadeaus voor de Sinterklaas. Nope. Sint koopt cadeaus. Heb ook verteld van t verhaal van de sint als bisschop. Nope. Hij gelooft dat sint met paard over de daken loopt. Terwijl hij buiten Sint om dat een absurde gedachte vindt haha Dus prima, we gaan er wel in mee. Hij gelooft mij niet haha Ik heb het juist vroeg verteld omdat hij vorig jaar zo extreem in de spanning zat dat ik het sneu vond. Schoen zetten deden we al niet meer (deden we maar spontaan zeg maar, vulde de schoen na zijn middagdutje. Zonder liedje of dat hij zelf de schoen zette..maar zelfs dat leverde zoveel spanning op bij hem dat we maar achterwege hebben gelaten)