Hier ook geen positieve ervaring eigenlijk, maar het leek mij altijd wel heel mooi om borstvoeding te geven, dat is ook de reden dat ik het bij nummer 2 toch nog weer heel even heb geprobeerd. Bij de oudste was het een logische keuze om borstvoeding te gaan geven. Vanaf de eerste keer aanhappen deed het vreselijk zeer, de hele voeding en ook na de voeding. Zoontje viel ook best veel af, dus ze wilden eigenlijk al gaan bijvoeden, maar ik heb aangedrongen op vaker aanleggen en iets meer de tijd geven, volgende dag kwam hij aan, maar ik ging zo gigantisch tegen voedingen op zien. Hij dronk een paar slokken, viel in slaap, klemde met z'n kaken m'n tepel vast, moest ik hem er weer afhalen, opnieuw aanleggen enz en hoe ik het ook deed, het deed altijd zeer. Bijna een week na de bevalling had ik flinke kloven op aanraden van kraamzorg gestart met kolven. De volgende dag kwam de lactatiekundige langs en zag eigenlijk weinig geks. Aanleggen ging prima, hij moest alleen steeds gestimuleerd worden, maar dat is normaal voor een pasgeboren baby. Tepelhoedje nog geprobeerd, maar zelfs dat deed zeer. Ik heb 6 weken fulltime gekolfd, had een super goede productie. Na een week nog geprobeerd aan te leggen, maar het had zo'n negatieve lading en de pijn bleef, dat ik het niet meer kon opbrengen. Achteraf denk ik dat ik extreem gevoelige tepels heb/had. Zelfs de douchestraal op m'n tepels heeft nog weken zeer gedaan daarna. Toch kon ik het niet laten bij de jongste het weer te proberen, onder het mom van, nieuwe baby, zelf meer ervaring wat betreft de eerste babyperiode, we zien het wel. Had wel heel duidelijk de grens dat kolven niet meer ging gebeuren. Dat dubbel voeden steeds kost zoveel tijd en zag ik met nog een peuter al helemaal niet zitten. Maar wederom vanaf de eerste voeding heel veel pijn. Zat gelijk alweer tenenkrommend te voeden en de 2e nacht heb ik huilend m'n man uit z'n bed gestuurd om beneden een flesje melk te gaan maken. Nadat ik de hele avond d'r al aan de borst had gehad en met d'r in de weer was geweest, ze kwam ook maar niet goed in slaap, kreeg ze 10cc flesvoeding. Daar heeft ze vervolgens 4 uur op geslapen. 's Morgens had ik mijn keuze gemaakt en ben ik gestopt met de borstvoeding, zoveel pijn en ongemak is het mij gewoon niet waard. En toch... mocht er nu een 3e komen zou ik het wellicht toch nog een keer proberen, juist omdat elk kindje anders is. Maar ergens in m'n achterhoofd weet ik ook dat ook die poging waarschijnlijk niet gaat slagen. Het is een hele persoonlijke keuze. Doen waar jij je goed bij voelt.
Ik heb mijn eerste twee kinderen bewust alleen maar fles voeding gegeven. Ik had namelijk in het verleden last gehad van een burn-out en angst klachten, en ik was bang dat zo’n bevalling plus borst voeding die klachten misschien weer terug zou laten komen. Die fles voeding is toen heel goed bevallen, en ik heb verder overigens helemaal niet van dat soort klachten gehad door de komst van de kinderen. Daarom wilde ik het bij de derde wel proberen. Ik heb toen 10 maanden met heel veel plezier borstvoeding gegeven (de eerste paar weken waarin lastiger dan flesvoeding, eerlijk is eerlijk, maar daarna vond ik het juist makkelijker dan flesvoeding). Volgens mij is hetZodat als de borstvoeding juist goed loopt, het beschermt tegen een postnatale depressie als gevolg van de positieve hormonen die elke keer vrij komen als je voedt.Maar dat weet ik niet helemaal zeker. Ik denk dat je het beste kunt proberen als je er gewoon luchtig in staat. Dus dat je met jezelf afspreekt, ik probeer het gewoon, maar gaat Te moeizaam en heb je teveel pijn of voel je je te zwaar belast, dan stop je gewoon. En dan is flesvoeding ook helemaal een prima alternatief! Je zou het ook eens met je huisarts kunnen bespreken. Ik heb wel het idee dat een verloskundige of lactatie kundige altijd wel erg sterk neigen naar borstvoeding geven, maar ik vind zelf dat je naar het gehele plaatje moet kijken. Een moeder die in balans is is altijd belangrijker dan borstvoeding! (Vind ik)
Wat betreft de hormonen, dat klopt inderdaad. De natuurlijke hormonen- wisseling die na de geboorte plaatsvind, is veel rustiger voor het lijf dan de verandering die je hebt als je geen borstvoeding geeft.
Ik heb bij mijn eerste bewust direct flesvoeding gegeven. Ik moest er niet aan denken dat gesabbel aan mijn tepel, mijn lijf nog langer in dienst van het kind. Ik wilde genieten. En heel eerlijk, onze kraamweek en tijd daarna was 1 roze wolk, zo genoten. Na 6 weken sliep ze door, ik was heel snel hersteld. Amper last gehad van stuwing, wel erg van kraamtranen. Dus wellicht door die hormonen wat ik hier lees. Ik wil de bv moeders niet voor hun voeten schoppen, kv is ook niet zaligmakend en altijd makkelijk. Maar bij ons was het echt top.
Ik vond het bij mijn vierde pas echt een makkie en deed ik het fluitend vanaf het begin. En dat terwijl mijn andere 3 ook langer dan 6 maanden bv gehad hebben. Over pijn aan tepels, dat was ook mijn grootste probleem. Daar kun je wat aan doen maar je moet weten wat en dat zeker in je kraamperiode ritueel verzorgen, met die speciale wolvet crème. Iedere voeding, ook al zijn je tepels nog heel. En bij de minste of geringste kloof meteen de kolf pakken en je borsten een ronde laten rusten van dat bijtgrage babymondje. Als je kloofvrij die eerste 2 weken doorkomt redden je tepels het wel. Ik ben ook erg gevoelig voor kloven en wondjes en als je niet weet wat te doen is dat echt een showstopper.
Waarom het de 2e en 3e x wel lukte? Doorzetten . Willen. En vooral heel veel kennis. Want ik was vooral aan het vechten tegen de omgeving die vond dat er wel een fles in kon.