Bij junior ligt het spel al snel zo dat alle wegen open liggen. De echte variant is veel leuker. Wij hebben de glow in the dark versie. Die is echt super leuk. Dan speel je eerst in het licht, daarna ga je verder in het donker voor een tweede ronde. Kan je het niet donker maken dan kan je ook alleen het originele spel spelen.
Er is een heel blik aan hulptroepen opengetrokken: mentor natuurlijk een coach om te helpen met plannen en overzicht te krijgen, extra lessen wiskunde, iemand die met de faalangst aan de slag gaat en vanwege het vele verzuim wordt de schoolarts ingeschakeld die ook wat kortere lijntjes heeft naar psychologische hulp hopelijk ...
Mag ik even jullie mening? Jongste van 9 zit in groep 6, gaat allemaal goed qua resultaten, goede cijfers, maar ze is zo perfectionistisch, raakt meteen gefrustreerd als iets niet lukt, is bv. niet tevreden met een 8 voor haar proefwerk (want ze 2 had 2 dingen fout), ze vindt serieus dat het echt niet goed genoeg is. Ik denk dat ze meer uitdaging nodig heeft, ze moet echt leren dat niet alles makkelijk hoeft te gaan en dat ze fouten mag maken. Maar hoe pakken we dit aan zonder dat haar dit heel erg gaat frustreren? Ze zit al wel in een plusgroepje/heeft pluswerk, maar ze heeft een niet zo erg proactieve lerares, weet niet zo goed wat ik daarvan kan verwachten. Proefwerk leren is trouwens in het begin een ramp, als ze eenmaal wat heeft geleerd krijgt ze wat vertrouwen, en na haar proefwerk als ze dan een 8 heeft is het vertrouwen weer weg omdat ze het niet goed genoeg vindt...
Wellicht dat ze inderdaad meer uitdaging nodig heeft. Maar ik denk niet op schoolse vakken waar ze cognitief moet investeren. Ik zie meer in het uitbreiden van de plusgroep naar de klas toe, waarbij ze leert samenwerken, plannen, hulp leert durven vragen etc etc. Hulp leren vragen kun je natuurlijk ook doen door haar taal niveau groep 8 te geven, maar ik denk dat dat heel veel frustratie zal opleveren met een averechts resultaat. Helaas wel goede begeleiding nodig dan en als haar leerkracht niet zo pro-actief is..
Hm ja daar zit wat in. Aan de andere kant moet ze gewoon gaan accepteren dat ze niet perfect hoeft te zien. Wat dat betreft is haar paardrijden heel goed voor haar, ze leert er veel van. Maar ze is zo koppig, het blijft niet hangen. Al die jaren erin gesleten, toen ze alles ook perfect deed, nu lukt dat niet altijd meer (nieuwe dingen zoals proefwerk, surprises maken). We blijven er maar op hameren en ik zal morgen met de juf bespreken wat we nog meer voor haar kunnen doen. Ze heeft ook gesprekken op school met een orthopedagoog van de gemeente, misschien dat zij nog iets kan betekenen hierin.
@Snoopy1979 wij zitten in een ongeveer zelfde traject. Geen fouten willen maken, niet aangeven bij de juf dat ze een fout heeft gemaakt. Vragen om moeilijkere werkjes en dan erachter komen dat het antwoord niet gelijk vanzelf komt, perfectionistisch en de lat voor zichzelf heel hoog leggen. Daardoor een hoop frustratie en onderpresteren. Mijn dochter zit in groep 3. Hier hebben we gelukkig wel een pro actieve juf (na een dramatisch schooljaar vorig jaar) en loopt ze hij de orthopedagoog voor precies deze dingen. Ook in de pluskring op school waar ze 1 keer per week zit werken ze aan dat aspect. Is een orthopedagoog een optie?
Streven naar perfectie hoeft op zich geen slechte eigenschap te zijn. Het probleem met deze kinderen (ik heb er ook 1) is dat zij enkel gaan voor het eindresultaat. En dat is ook niet raar, want de hele maatschappij werkt zo. Heb je een 10, dan krijg je een pluim. Bij een 7... ach... Hun mindset moet anders. Niet meer het eindresultaat op de voorgrond, maar het proces. Lol hebben in samenwerken, plannen, je grenzen verleggen etc etc. Dat is iets anders dan geforceerd hun hoofd laten stoten door ze opdrachten boven hun kunnen aan te bieden. Toen mijn dochter 5 was ging ze voor het eerst op zeilkamp. Ze was verreweg de jongste. En ja hoor, madam haalde haar diploma. Ik zei tegen haar dat ik enorm trots op haar was. ‘Ja, dat ik m’n diploma heb gehaald!’ ‘Nee’ zei ik. ‘Dat je je diploma hebt gehaald vind ik heel knap, maar ik ben trots op je omdat je hebt doorgezet ondanks dat het sh*t-weer was, dat je altijd meehielp met de boot aftuigen, dat je zo gezellig was in de groep en altijd grapjes maakte en dat de anderen het fijn vonden om bij jou in de groep te zitten (etc).’ Ze keek me een beetje geïrriteerd aan. En toen heel langzaam zag ik dat het kwartje viel... maar goed. Het is een mooi verhaal, maar onze dochter is er ook echt nog niet. En het blijft een zoektocht naar hoe je deze mindset kunt veranderen. Hopelijk kan idd de orthopedagoog iets voor jullie betekenen.
Dat valt alleen maar te leren met werk op niveau. Je kunt er lang en kort over praten, maar dat is de enige manier, en dat is voor veel scholen heel erg moeilijk te bevatten en te bereiken.
Dat betekent werken in de zone van naaste ontwikkeling: die dingen die ze met een beetje hulp en uitleg kan leren. En dat maakt het zo lastig: er wordt al snel extra werk gegeven dat ze dan maar zelf moet uitzoeken, maar dat werkt niet. Er is geen quick fix, dit moet goed begeleid worden om te verbeteren.
Dit is idd ook waar bij de Leo klassen van de school waar Q op zit héél veel aandacht aan wordt besteed. Niet echt raar dus.
Hopelijk doet het haar goed! Ben benieuwd hoe t verder gaat. In welk deel van het land gaat ze naar school? Ik ben al een heel klein beetje rond aan het kijken maar hoor zo’n wisselende verhalen over scholen in onze omgeving.
Ik zou in gesprek gaan met de leerkracht. Wanneer je het idee hebt dat het slechter gaat toch gaan praten. Als ze braaf dingen maakt en niet tegenin gaat valt ze niet op en lijkt het goed te gaan.
Goh, kan ze een keer met mijn zoon praten? Ook net 9 en in groep 6... Die blijkt gewoon zn huiswerk niet naar huis te nemen en leert ook niet meer voor toetsen omdat hij zo toch ook wel een 8 haalt en dan tenminste meer tijd heeft om te voetballen met zijn vriendjes. Maar ik denk dat je dochter de drempel te hoog legt omdat dit haar standaard is geworden.
Hier gaat het ook niet echt lekker. Mijn zoon blijkt gewoon geen huiswerk mee naar huis te nemen en niets in zijn agenda te schrijven omdat hij zonder te leren toch ook wel minimaal een 8 haalt. Het erge is dat hij inderdaad maar 1 keer een 8 heeft gehaald en daarnaast allemaal 10en. Ze gaan hem op school nog meer uitdaging proberen te geven. Bij geschiedenis en wereldoriëntatie moet hij echt dingen gaan uitzoeken en daarna daar een korte presentatie over geven. Ook wilde de juf hem wekelijks een rijtje extra Engelse woorden geven, maar dat heeft denk ik niet heel veel zin omdat mijn zoon tweetalig is. Hij zal nu extra Spaans gaan krijgen. Op het hb onderwijs gaan ze nu ook strengere dingen van hem eisen, in hoop dat hij weer een keer gaat leren en moet nadenken. Vervolgens komt mijn dochter verdrietig naar mij toe, ze had maar een 9,3 gehaald. Blijkt dat zij ook allemaal tienen haalt op school en zich rot verveeld. Begin oktober was beloofd dat zij extra pluswerk bovenop haar normale pluswerk zou krijgen, maar omdat de juf ziek was is dit nog niet gebeurd aldus mijn dochter. Ik was er van uit gegaan dat dit allang gebeurt was, dus vrijdag maar weer even met de juf gaan praten. Ik baal hier zo van, de juf had dat extra pluswerk zelf voorgesteld en belooft en vervolgens is het dus niet gebeurd. Mijn dochter is, in tegenstelling tot haar broer, best verlegen en stil in de klas, dus de juf heeft er geen last van als ze zich verveelt. Daarnaast gingen ze met schoolgym voetballen, de jongens en de meiden apart vanwege het niveau verschil. Mijn dochter heeft nog aan de juf gevraagd of zij niet met de jongens mee mag doen omdat ze zelf op voetbal zit, maar dit mocht niet. Vervolgens krijgt ze te horen dat ze niet zo veel mag scoren en niet te hard de bal mag blokken?! (Mijn dochter zit op voetbal, ze speelt op een zeer hoog niveau in een jongensteam en de juf weet dat.) Dus nu zit ik morgenochtend met een kind dat ongetwijfeld niet naar school wil terwijl ik moet werken, bedankt he juf!
Klopt hier ook zo'n exemplaar, zij heeft alleen voor de tactiek gekozen de moeilijkere dingen uit de weg te gaan en voor het makkelijkere te kiezen zodat ze zeker weet dat ze het perfect kan. Wij blijven herhalen (ook op school) dat je fouten mag maken, dat je van fouten leert maar ze blijft het moeilijk vinden. Hulp vragen doe je (in haar wereld) wanneer je iets niet weet (of kunt) en dat staat bij haar gelijk aan falen en dus doet ze dat niet. Wij zijn daar thuis druk mee aan het werk, wijzen haar erop dat ze rustig om hulp mag vragen maar vragen zelf ook haar om hulp. Proberen haar te laten ervaren dat het soms ook gewoon gezellig is als je dingen samen doet (ook al kun je het eigenlijk alleen) Ze groeit hier wel wat in maar het gaat met pijn en moeite. In groep 5 had ze de juf die nu de cheeta groep heeft, die had haar vrij snel door en gaf haar een opdracht die ze heel moeilijk vond. Haak een letterzakje voor mij. Ze kon helemaal niet haken dus moest ze iets totaal nieuws leren ( echt frustratie omdat dit , zoals in geschat hadden, niet in 1 keer lukte) en toen ze het haken onder de knie had werd het saai maar moest ze wel doorzetten. Ze heeft er 2 maanden over gedaan maar kreeg het af. Zakje wordt nog steeds gebruikt. Nu heeft ze een (leerling) meester en juf die het ook goed aanvoelen. Zo hebben ze op school elke vrijdag een overhoring Bijbelse vragen (ze zit op een christelijke school) en kwamen wij er vorige week dus achter dat ze hier eigenlijk alleen maar onvoldoendes voor haalt. Dachten we dat ze in de plus klas extra uitdaging zou krijgen met het spaans en was de hoop dat ze hiervoor wat meer moeite moet doen (blijkt dus niet zo te zijn, net als met de rest 2 x doorlezen en ze kent het) , blijkt de uitdaging dus in de Bijbelse vragen te liggen. Ze snapte niet waarom ze onvoldoendes haalde want ze las het (net als de rest van haar leer werk) netjes 2 x door. Toen hebben juf en ik haar uitgelegd dat iets 2 keer doorlezen eigenlijk niet echt leren is en als je met 2 x doorlezen een onvoldoende haalt je de volgende keer het 3 of 4 x moet doorlezen en iemand je misschien even moet overhoren om te kijken hoeveel je nu eigenlijk echt weet. Nou ze keek ons aan alsof ze het in Keulen hoorde donderen, maar vorige week heeft ze het 4 x doorgelezen en kreeg ze een 10 van juf. En 10 waar ze niets van snapte want ze had toch echt fouten gemaakt, waarop juf zei;"Ja je hebt fouten gemaakt maar ik kan ook duidelijk zien dat je enorm je best hebt gedaan om het te leren en daarom krijg je een 10 . ( was trouwens een erg moeilijk stuk over Hoe luidt de wet der 10 geboden en waarvan het antwoord een halve bladzijde is)
Bedankt nog voor jullie reacties! Gister had dochter een gesprek met de orthopedagoog, Ik dacht zal ik haar eerst nog appen over dat dochter de lat zo hoog legt. Maar niet gedaan, maar het gesprek kwam daar toch op uit. Fijn dat dochter dus zelf ook aangeeft dat ze het lastig vindt. Het lijkt voor nu in ieder geval te werken, want ze leek tevreden met haar 7- voor haar proefwerk. Ik schrijf leek, want dochter is ook heel goed in gewenste antwoorden geven . Maar ze leek gister echt wel happy te zijn . Merkte ook met paardrijden dat ze anders was, anders reageerde. Verder qua werk op school, de juf gaat bepaalde dingen compacten voor dochter zodat ze snel verder kan. Dochter had het zelf over groep 7 werk maar dat gaan we nog maar niet doen. Pluswerk is voor haar voldoende denk ik.
@pluk ik moest 2 keer kijken toen je schreef haken. Wat knap dat ze heeft doorgezet! @Snoopy1979 wat fijn dat ze zo'n goed gesprek heeft gehad! Ze zal het niet gelijk leren maar door herhaling beklijft het misschien. Ook fijn dat de orthopedagoog het zelf ziet en zegt. Toch iemand anders dan je ouders. Onze zoon is 5 en zit in groep 3 gisteren was hij thuis aan het lezen en werd boos omdat hij de woorden niet meteen kon lezen. Niet gek want hij las een verhaal van M4. Samen met zijn papa de woorden gedaan en uiteindelijk kwam hij eruit. In eerste instantie overigens proberen te vermijden door afleiden. Gaat hij in eens andere dingen doen. Jammer voor hem dat papa er niet in trapte haha
Ik zet het even hier, aangezien het zo schijnt te zijn dat broers/zussen meestal Max 10 punten van elkaar verschillen qua IQ Mijn jongste is slim, maar heeft geen interesse in schoolse dingen. Hij stuitert de hele dag en is de hele dag op zoek naar prikkels. Kan hij ze positief niet vinden, dan maakt hij ze zelf (negatief). Hij keek enorm uit naar school, maar na een half jaar kwam hij na de zomervakantie terug en opeens wilde hij niet meer (ook weer nieuwe juffen, dat speelt zeker mee, want het is een enorm gevoelig mannetje). Het is geregeld een drama. Hij heeft 2 vriendjes, die dit jaar niet bij hem in de klas zitten, maar in zijn nieuwe klas (waar ook de helft van vorig jaar zit) heeft hij verder geen vrienden. Hij vindt niemand in zijn klas leuk, zegt hij. Gisteren met juf over gehad dat ik me daar zorgen over maakte. Volgens juf speelt hij wel met anderen, maar met niemand in het bijzonder. Toch vind ik het raar dat hij voor zijn feestje (hij is bijna jarig) buiten die 2 kindjes niemand weet te verzinnen om uit te nodigen. Bedoel: ik had vroeger ook nooit veel vrienden, maar mijn verjaardagsfeestje kreeg ik echt wel vol. Voor mij (en ook juf ziet dat) zit hij niet lekker in z’n vel. Maar hoe kom ik er achter wat er achter zit? Loopt hij ook voor en vindt hij daardoor geen aansluiting? Ik zie echt wel dat hij snel is, maar hij is zo anders ‘snel’ dan mijn middelste bv (als kleuter al lezen en zo) en zelfs bij haar vond ik het moeilijk om echt te zien...
Hier zijn ze ook niet zo zozeer snel met de schoolse dingen (iig niet als kleuter); zo kon de oudste net 10 letters toen hij na 2.5 jaar kleuteren naar groep 3 ging en de jongste toont ook nog totaal geen interesse in cijfers en letters. De middelste heeft zichzelf wel lezen geleerd voor haar vijfde verjaardag, maar dat was vooral omdat haar broer toen in groep 3 zat en zij dat ook moest kunnen. Ze zijn hier ook alledrie verschillend 'slim/snel' om het zo maar te zeggen, en dan omdat het niet met de schoolse dingen is, viel het ook niet echt op op school. Iig als kleuter. Toen ze het alleen aangeboden kregen pikten ze het heel snel op. Inmiddels scoren de oudste twee alleen maar A's. Hier gaat de jongste binnenkort naar school en ik ben echt benieuwd hoe zij het gaat doen.
Hij lijkt een beetje op mijn jongste (nu 9) wat vrienden betreft. Mijn jongste is ook heel gevoelig, slim (maar loopt niet extreem voor, wel heel vlot met lezen ook) en had en heeft niet veel vriendinnen. Ze is nogal kritisch en ergert zich snel aan mensen en is er dan wel klaar mee. Ze trekt zich ook snel onrecht aan, is daardoor snel geïrriteerd en dat snappen anderen dan weer niet. Ze kon voor haar feestje vorig jaar ook maar 2 klasgenoten bedenken die ze uit wilde nodigen. Toen heb ik aangegeven dat ze niet persé in haar klas hoeven te zitten, maar ook in andere klassen of van sport. Toen heeft ze 1 meisje van paardrijden en een meisje van dansles uitgenodigd, was heel leuk! Maar daar is jouw zoontje misschien wat jong voor (dat hij nog niet op een sport zit). Misschien een neefje of iemand anders waar hij goed mee kan opschieten?