In mijn zoektocht naar ouders met ervaringen en/of een mening ben ik terecht gekomen op dit forum. Mijn zoon van bijna 7 voetbalt en kan dit blijkbaar erg goed (zelf totaal geen verstand van). Hij heeft een stageperiode gehad bij een BVO waarvan we op dit moment nog niet weten hoe en wat. Maar pfoe, na wat inlezen op internet besef ik me dat er een hoop bij komt kijken. Meer trainingen, wedstrijden, moeten presteren, elk jaar kans om te worden weggestuurd. Hoewel ik voor mijn zoon hoop dat hij wordt aangenomen, hoop ik ergens ook dat het allemaal niet door gaat en we voor hem niet de keuze hoeven te maken. Ik ben bang dat het plezier verloren gaat en alles gaat draaien om prestatie, terwijl de kans om de top te bereiken heel erg klein is. Zijn er hier ouders die ervaring hebben met een kind wat veel op hoog niveau sport? Of, hoe zouden jullie hierin staan? Ik merk dat ik allerlei beren op de weg zie, terwijl het mijn zoon zijn grote droom is...
Als hij wel wordt aangenomen en hij bereikt uiteindelijk niet de top... dan is dat toch ook ok? Zelf heb ik slechts een beetje ervaring hiermee en dan niet met zo’n ‘grote’ sport als voetbal... maar zolang hij het graag wil / leuk vindt, het mentaal aan kan en het te combineren is met allerlei andere belangrijke zaken, zou ik hem de kans geven zijn talent verder te ontwikkelen. Je kunt op elk moment en om elke reden later nog stoppen, maar misschien heeft hij dan wel waardevolle dingen geleerd (misschien zowel positieve als moeilijke dingen... maar that’s life!).
Kijk hoe hij erin staat, en kijk die docu over het turnen. Dat geeft wel duidelijk een grens aan. Maar bijv ik had zelf een collega die een gestopte topsporter was en vond jaar mentaliteit wel té. Zo competetief en op zichzelf gericht. Dat lijkt me wel wat minder.
Ik moet aan @suus1983 denken, haar zoon speelt op hoog niveau voetbal. Wel vind ik 7 jaar nog erg jong op die leeftijd kan het nog alle kanten op.
Mijn neefje heeft talent en voetbalt nu bij de jeugdselectie van een bekende club Mn broer heeft samen met hem eerst de film over de jeugdtalenten van Ajax laten zien daar hoorden zij engelen zingen Of het is wat hij echt echt wilt en hoe het er aan toe kan gaan en hoe hard het kan zijn Maar het is zijn droom en hij laat er van alles voor om zijn droom te laten uitkomen maar het is ook voor mn broer en schoonzus naast hun dagelijkse werk etc ontzettend veel heen en weer gereis En inderdaad je moet elke keer presteren, hopen dat je word gekozen, en daarnaast heeft ie ook nog school Ik vind het ontzettend veel voor zo'n jonge jongen maar als het echt is wat hij wilt dan wil je die kans Ook pakken
Niet zo heel hoog meer (vorig jaar 2e divisie, nu 3e). Wel op het niveau idd dat scouts ed aan de orde zijn. Mijn zoon is ook idd sinds de f'jes (jo8) een paar keer opgeschreven door scouts, uiteindelijk niet bij een profclub terecht gekomen en ik zat idd met precies dezelfde vragen als jij destijds en ik ben er erg blij mee dat het niet zo ver is gekomen achteraf. Mijn zoontje speelt nu in een team met 14 jongens, waarvan er geloof ik 8 alweer terug zijn gekomen van een profclub of KNVB. Ik vind het persoonlijk heel hard eraan toe gaan, de kinderen moeten constant presteren en er wordt veel van ze verwacht. 5x per week voetbal is geen uitzondering en sowieso elke zaterdag en zondag (hier in de buurt dan). Ze geven van te voren aan dat 0.5% een kans heeft om het te halen en ik heb wel gezien wat het kan doen met de jongetjes die afvallen, de meesten krijgen een flinke klap te verwerken. Als je kind nu echt heel veel talent heeft én het graag wil en jullie als ouders daar ook in mee willen gaan, dan kun je er natuurlijk voor gaan, maar bedenk je wel dat, ook al lijkt je kind uitzonderlijk talentvol, er zijn heel veel goede voetballertjes en 7 is nog wel heel erg jong om er iets over te zeggen. En daarbij, als een kind echt een supertalent is, dan komt het er sowieso wel uit (zat met een heel beroemde profvoetballer in de klas en die ouders waren heel nuchter en school ging altijd voor, maar heeft het toch goed gemaakt).
De turnwereld is daarin denk ik ook wel extreem. Nichtje haar dochter heeft daar ook talent voor. Is gevraagd voor de selectie, maar is uiteindelijk afgehaakt vanwege dat individualistische. En ook omdat de trainingen wel erg veel van haar vroegen(veel uren en grotere reisafstand). Inmiddels is ze helemaal van turnen af en doet met een vriendin acrogym op hoog niveau (top van Nederland). Daar heeft ze wel heel veel plezier. Ik zou dus op de eerste plaats kijken naar het kind, de hoeveelheid en zwaarte van de trainingen. Is het logistiek allemaal te doen (5* per week 20 km rijden voor training is best een aanslag op je gezinstijd) Maar vooral. Wat wil hij zelf. Als het inderdaad zijn droom is. Dan laat hem proberen. Stoppen kan altijd nog.
Mijn zoon is op zijn 8e voor een BVO gaan keepen. Hij moest van basisschool wisselen en werd door een busje opgehaald. Na school werd hij door de club naar training gebracht. Het ophalen na de training moest je zelf doen. Wij woonden in dezelfde plaats als de club dus dat was (op een wissel van kdv voor de jongste) wel te doen. De meeste kinderen kwamen echter van verder weg en die ouders reden zich een slag in de rondte. Wedstrijden waren landelijk dus veel tijd kwijt met heen en terug. (De kinderen gingen verplicht per touringcar maar vooral bij de jonkies werd wel verwacht dat er publiek was) Hij was eigenlijk toen al veel op de club. 4 keer trainen, 1 a 2 wedstrijden in de week en de zondagen dat het eerste in het stadion speelde ballenjongen. De overgang naar de middelbare school verliep ook via de club. Er was maar 1 school waar je met topsport status heen kon om dispensatie van vakken te krijgen en waar je omgeroosterd werd bij extra training of toernooien onder schooltijd. Inmiddels was het 5 keer trainen en huiswerkbegeleiding bij de club dus echt bijna nooit meer thuis. Vorig seizoen kreeg hij een nieuw contract aangeboden maar is hij zelf gestopt. (Hij was toen 13) Hij wilde niet meer keepen en zag inmiddels ook andere leuke dingen voorbij komen waar hij nooit tijd voor had. Ik vind het geweldig dat hij die keuze gemaakt heeft! Maar hij had het nooit willen missen. Vraag of je in contact kan komen met ouders van kinderen die er al spelen. Zij kunnen de belasting vaak veel beter omschrijven dan dat een scout die je binnen wil halen dat zal doen. Ik vond het een mooie tijd voor hem maar zeker heel veel invloed hebben op het gezin. Je kon echt nooit een training overslaan en vakanties (op 5 weken per jaar na) werd er door getraind dus de club kwam altijd op de eerste plaats.
Middelste van mijn zus speelde ook bij jeugdselectie bvo maar t brak haar wel op dat gesleep naar extra trainingen. Continu in de file weer pfff en gepiel met eten, werk, andere kids die ook gewoon moesten sporten, huiswerk etc. Hij verloor zelf in dat jaar ook motivatie ervoor, dus ging na 1 jaar uit die selectie. Hij mistte teveel tijd met zijn vrienden. Hij vond t een hele mooie ervaring, had het niet willen missen maar was blij dat t klaar was T is nog steeds een hele goede voetballer, maar nu alleen selectie bij een leuke amateur club Zijn ouders hebben hem gevolgd vooral in zijn wens (maar waren niet rouwig dat hij stopte, qua planning was t gewoon echt niet tof)
Ik kom uit een sportieve familie, mijn zus heeft gesport op topsportniveau, 2 neefjes gaan die kant ook op, waarvan 1 met voetbal, hij zit al een aantal jaar bij een BVO. Je moet je instellen dat je veel tijd kwijt bent aan brengen en halen, dat het soms echt pittig kan zijn, maar ze leren er ook ontzettend veel van, en dan bedoel ik niet alleen op technisch gebied. Wat lastig is, is dat de kinderen op school moeten presteren en op hun sport, dus er is weinig ruimte voor ontspanning. Daarnaast heeft het impact op het gezin, belangrijk om andere kinderen voldoende aandacht te blijven geven als je die hebt. Maaaaar... als je kind het talent heeft, kan hij ongeacht of hij later de beroemde profvoetballer wordt, wel een hele bijzondere ervaring op doen.
Ik zou ook eens de documentaire kijken. Die ging over turnen maar krijg je een beetje een beeld van de druk en wat er bij komt kijken. Nu nog even komen op de naam. Even gezocht en hij heet turn!
Hier een dochter dat op hoog niveau zwemt. Traint op dit moment 4x in de week 1,5 uur in een 50m bad. Daarbij heeft ze ook nog 2x landtraining in de week. Ze traint 60km verderop, in de ochtend, dat wil dus zeggen dat de wekker rond 3:20 gaat. Mijn leven (alleenstaande fulltime werkende moeder) is compleet rondom haar gebouwd zegmaar. Ze wil nu graag naar de topsport talentschool (voortgezetonderwijs), dan kan ze 5 dagen in de week trainen onder schooltijd. Ze heeft er heel veel voor over en heeft er ook erg veel plezier in (heel belangrijk!).
Bedankt voor de reacties! Het is zeker oké als hij uiteindelijk de top niet haalt. Voor ons hoeft hij het niet te doen. Ik ben alleen ‘’bang’’ dat hij zijn plezier uiteindelijk verliest voor ‘’niks’’. Maar ik ben blij hier te lezen dat er kinderen zijn die gestopt zijn zonder er een slecht gevoel aan over te hebben gehouden en het wel als een waardevolle ervaring hebben gezien. Het gaat inderdaad wel enorm veel tijd kosten. We hebben nog een zoon die straks ook wil sporten en die we niet tekort willen doen. De tip van contact zoeken met ouders die al rondlopen bij de club vind ik een goede! Mijn zoon wil niks liever. Die is 24/7 met voetbal bezig. Het is ook nog eens ‘’zijn’’ club, de oude club van zijn grote voorbeeld. Hij begon te huilen van blijdschap toen hij werd uitgenodigd. Maarja, wil niet bijna elk jong voetballertje dat? Ik zal hem die docu’s eens laten zien en zijn reactie afwachten. Of mijn kind echt uitzonderlijk talentvol is vind ik lastig om te zeggen. Ze (trainers/scouts) zeggen van wel, maar dat zeggen ze vast over meer kinderen. Ik zie ook wel dat hij beter is dan leeftijdsgenootjes maar hij is ook nog zo jong. Misschien heeft hij gewoon een voorsprong. Ik blijf het lastig vinden. Ik wil hem die kans en zijn droom niet ontnemen, maar ik wil hem ook geen ‘’gewone’’ jeugd ontnemen. In ieder geval bedankt voor jullie reacties, ik kan er zeker wat mee!
Mijn oudste heeft ook eens stage gelopen als keeper bij een BVO, hij was toen 8 jaar oud. Hij vond het super leuk, maar wilde liever nog bij zijn vriendjes blijven..ik vond het eigenlijk helemaal niet erg.. het kost veel extra tijd en het vraagt ook best veel van een speler.. Persoonlijk vind ik het steeds gekker worden op welke leeftijd ze scouten hoor al spelers van 5 jaar oud.. Maar als hij echt wil en hij mag ook, dan kan je het altijd proberen en goed kijken hoe hij het vind en of het haalbaar is voor jullie. Als een kind echt talent heeft, dan hebben ze dat over een paar jaar ook nog echt wel
Mijn kind zit op een club waar ze scouten voor bvo. En ieder jaar hebben wij kinderen in huis van grote bvo's (top 3 van Nederland maar ook Europese topclubs) . Ik heb dan ook contact gehad met de ouders. En het is echt keihard! Een ouder vertelde mij ooit dat ze je kind van je overnemen. De club bepaald alles, welke school je kind heengaat, welke dokter hij bezoekt, wanneer hij waar moet verschijnen, wanneer jij als gezin op vakantie mag gaan. Ook onderling tussen ouders en kinderen is het heel hard. Iedereen wil immers de top halen. En sommige ouders zien het grote geld al. Sociaal leven hebben de kinderen bijna niet meer met al dat sporten, reizen, trainen en alle extra activiteiten naast school. Een aantal kinderen zit ook in gastgezinnen dus zien ouders nog minder. En van ouders wordt grote betrokkenheid verwacht (veel ouders rijden heel Nederland door naar alle wedstrijden en toernooien zijn vaak in het buitenland. Dit natuurlijk op eigen kosten. Voor een grote sport als voetbal zou je dit wellicht kunnen overwegen. Daar kan ook een mindere sporter bij hogere amateurs prima verdienen. Maar voor kleinere sporten zou ik dit niet doen. Het gaat zeker ten koste van je gezinsleven, combinatie met werk kan moeilijk zijn. En kost dus behoorlijk wat. Naast de zeer hoge druk op het kind zelf. En ander kinderen in het gezin merken dit ook (die zijn niet gek natuurlijk).
Mijn man heeft als kind bij een bvo gespeeld. Zijn ouders werden echt gek van de tijd die het opslokte en hebben hem er uiteindelijk afgehaald. Mijn man vond het niet eens erg, hij heeft een andere sport gevonden die hij nu nog doet. Het zoontje van een vriendin van me speelt voor een bvo, dat is dus echt 5 x per week, soms zelfs 6 x per week en voor een club in een andere plaats. Het is voetbal voor en voetbal na. Ik snap dus wel als ik dit zo zie, dat mijn ouders dat niet prettig vonden. Gewoon spontaan een weekend weg of wat dan ook zit er niet in en het was ook moeilijk met hun werk te combineren.
Ik ken twee jongens die gescout waren. Één moest stoppen op zijn 16e, de ander debuteert vandaag bij een grote club. Zolang het kind plezier houdt in de sport is het goed. Realiseer je dat het voor ouders ook topsport is. Het vele rijden, rekening houden met voeding (dus vaak dubbel koken), hoge reiskosten. Je eigen leven komt echt op de tweede plaats. Jaren lang.