Ik lees alweer een tijdje mee op het forum, maar ben nu toch op een punt beland dat ik met een vraag zit waarbij ik graag wat meer ervaringen / adviezen wil inwinnen. Korte uitleg: ik ben bij mijn vorige bevalling ingeleid en binnen 8 uur bevallen van een dochter. Helaas met een totaal ruptuur tot gevolg, waarna ik (vooral bij spannende aangelegenheden) geen / moeilijk windjes op kan houden. Dit heeft ertoe geleid dat ik onder andere een sociale fobie heb ontwikkeld (zelfs een tijd niet kunnen werken / buiten huis geweest) waar ik nog steeds voor word behandeld door een psycholoog. Na deze zwangerschap start ik met antidepressiva om in combinatie met de therapie die ik volg, verdere stappen te kunnen gaan maken in mijn psychisch herstel. Ik ben nu 30 weken onderweg voor baby nummer 2 en nu sta ik voor de keuze: een natuurlijke bevalling, met (kleine) kans op weer scheuren en/of knippen en niet weten welke psychische uitwerking dit gaat hebben. Of een keizersnede, wat ik ook zeker niet onderschat, maar waarbij ik wel zeker weet dat mijn onderkantje ‘bespaard’ blijft waardoor ik er (wat dit betreft) psychisch niet verder op achteruit zal gaan. De gynaecoloog heeft aangegeven dat er voor beide opties gekozen kan worden gezien de situatie en dat er geen ‘goed of fout’ in deze is. Nu ben ik benieuwd wat jullie zouden kiezen (in mijn situatie) en met welke redenen? Wie is er voor een 2e keer natuurlijk bevallen na een totaal ruptuur en hoe is dit verlopen? En wie kan mij meer vertellen over het verschil in herstel van een natuurlijk bevalling vs. keizersnede?
Ik ben voor de 2e keer natuurlijk bevallen na een (sub)totaal ruptuur. De onderkant was behoorlijk kapot en flink gehecht Bij de 2e ging het allemaal erg snel en soepel. In ruim een uur bevallen zonder schade van een wat groter kind. 4200 gram. Ik snap je angst, maar iedere bevalling is anders. Al heb je daar natuurlijk geen klap aan Geen idee wat de 'beste keuze zou zijn. Met keizersnede geen ervaring. Maar volgens mij is dat ook een flinke impact, net als een ruptuur. Ik zou zeggen: lezen, lezen, lezen, praten, praten, praten en maak een keuze wat jij je het fijnst bij voelt! Ik heb trouwens nog een wens voor een 3e. Mocht het zover zijn zou ik weer voor een natuurlijke bevalling gaan. Maar het scheelt dat mijn 2e bevalling zonder schade was en ik bij de 1e niet zoveel 'restschade' had. Als ik jouw verhaal lees zou ik voor de keizersnede gaan. Gezien je sociale fobie en je daar weer redelijk uit bent geraakt. Een eventuele terugval zou (naar mijn idee) ernstiger wegen dan een keizersnede...
Als ik je verhaal zo lees, vraag ik mij af of je de focus en angst voor totaal ruptuur tijdens de bevalling los kunt laten. Dat je tijdens de persfase mogelijk zelfs het tegen wil houden, puur door de angst. Als die kans zeer reëel is, vind ik een keizersnede niet eens zo gek
Had het scheuren met het formaat van de baby te maken? En hoe groot is dit kindje? Ik denk dat ik in jouw geval voor een ks zou kiezen. Ik heb bij mijn tweede ook heel lang gelopen of ik ingeleid wilde worden of een ks. Maar die vraag kwam uit een andere hoek (hele traumatische eerste bevalling, mechanische b.i., formaat van de baby etc). Overigens had ik bij de eerste een klein knipje en verder niets en bij de tweede die 450gr zwaarder was een subtotaal ruptuur.
Dit is ook iets wat ik mijzelf afvraag. Ik weet dat ik bij de 1e het persen ook (kort) heb tegengehouden, omdat ik het toen spannend vond zonder aanleiding. Maar nu ik weet wat er kan gebeuren, vraag ik mij ook af of ik vol overgave de persweeen aan durf te gaan. Een goeie om het inderdaad ook over te hebben en na te denken. Dankjewel!
Nee, niet door het formaat kindje. Maar waarschijnlijk een schoudertje of armpje dat net verkeerd heeft gelegen. Voor nu is de verwachting ook niet dat het een grote baby wordt, medisch gezien wat de baby betreft is er dus geen aanleiding voor een keizersnede. Wat de keuze moeilijk maakt, want een keizersnede hierdoor dan ook erg egoïstisch.
Ik denk niet dat een ks egoïstisch is in jouw geval. Happy mommy happy baby is ook erg belangrijk!! Het zou voor mij pas egoïstisch zijn als je je baby er echt onnodig iets mee aandoet (bijv zonder reden een ks bij een premature termijn ofzo) Ik zelf had juist beter voor een ks kunnen kiezen 2x (de eerste keer vanwege het fysieke geweld wat over mij heen kwam en hoe erg ik daarna in de kreukels lag, de tweede vanwege de toestand van de baby). Ik heb dus geen ks gehad maar ik wil wel benadrukken dat een ks niet betekent dat je faalt of dat je "de makkelijke weg" gekozen zou hebben. Het is sowieso geen makkelijke beslissing, en je bent juist sterk omdat je kiest voor de beste optie voor moeder en kind <3
Ik denk dat ik in jouw geval ook voor en ks zou kiezen. En daar is echt niks egoïstisch aan! Voor je kindje is het altijd belangrijker dat jij als mama zich goed voelt en happy bent. Daarbij ben je er zelf als mens ook nog, natuurlijk wil je het beste voor je kindje maar je mag ook voor jezelf kiezen, zeker als het geen nadelige gevolgen heeft voor je kindje. Je bent mama maar je bent ook jij. Als je bang bent voor evt. Gevolgen van de bevalling dan is het alleen maar mooi dat je mag kiezen voor een ks. Volg je gevoel, beide is goed.
Hier 2x een keizersnede gehad. Ik heb dus niet de ervaring van natuurlijk bevallen. Ik zei altijd het herstel van de keizersnede viel mij heel erg mee ik had het veel erger en pijnlijker verwacht. Maar een vriendin van mij is laatst ook dmv een keizersnede bevallen en het viel haar juist enorm tegen. Ze lag van onderen helemaal open bij de eerste (natuurlijke) bevalling maar vond dit veel minder pijnlijk en heftig dan een keizersnede. Ook de eerste bijzondere momenten met de baby vond zei veel minder omdat je geen kant op kunt op de operatietafel en er 100 mensen om je heen staan en je nog dichtgemaakt moet worden. Ik heb hier nooit zo een last van gehad maar kan me wel voorstellen dat dit bij een natuurlijke bevalling een mooier, fijner en bijzonderder moment is dan in zo een operatiekamer.
Vervelend dat ze het zo heeft ervaren... Ik begreep dat ze in het ziekenhuis hier zoveel mogelijk een bevalling willen nabootsen (je kunt via een scherm meekijken volgens mij en de baby wordt zo snel mogelijk bij je op de borst gelegd, ik hoop trouwens dat alle ziekenhuizen het zo doen maar dat terzijde). Ik vond het na m’n natuurlijke bevalling juist heel hectisch omdat ik toen ook binnen 10 minuten naar de OK werd gereden en ons kindje ook niet heel ‘bewust’ heb meegemaakt in alle hectiek.
Lastige keuze. Ik zou denk ik ook voor een ks gaan, maar ook die kan anders gaan dan je hoopt. Ik ben bij de eerste met een spoed ks bevallen wegens niet vorderende ontsluiting. Super ervaren, lag met een lach op de ok en een super herstel gehad, niks geen kwaaltjes of last buiten de normale pijn om natuurlijk. De tweede vaginaal geprobeerd, is gelukt, maar wel met de vacuumpomp, dus een een knip. En daar heb ik heeel veel napijn aan gehad. Verschrikkelijk. Wilde dus nooit meer vaginaal bevallen, bang voor herhaling. Ik had dus een keuze en heb bij de 3e gekozen voor een geplande ks. En nu, 8 maanden later, weet ik niet of ik daar spijt van heb. Helaas een totaal ander herstel, nu wel veel pijn, weinig kunnen doen en nu nog steeds pijn. Dus tjah... ik kan je niet echt wat aanraden ook... succes iig met je beslissing!
Geen ervaring met totaal ruptuur. Wel met een ks vs. normale bevalling. Ik heb wel langer over mijn herstel gedaan met de ks. Hij lag in stuit en daarom is er toen gekozen voor een ks. Van mijn vaginale bevallingen was ik eigenlijk zo weer op de been met een paar hechtingen. Maar ik denk als ik me verplaats in jouw verhaal, ik ook voor mijn eigen lichaam zou kiezen. Ik snap dat het een lastige keuze is, maar waarom jezelf psychisch pesten, als de keuze er is? Gun jezelf een mooie kraamtijd waar je echt van kan genieten!
Ik heb niet alles gelezen, sorry. Ik denk dat de belangrijkste vraag is: Kun jij je, gezien je eerdere bevalling, overgeven aan de persweeën, zodra je zover bent? Zou je misschien, onbewust, de bevalling gaan tegenhouden? Jouw psychische gezondheid is natuurlijk ook belangrijk. Al moet ik je wel ff waarschuwen. Ik heb ook een aantal weken rondgelopen dat ik mijn scheetjes niet kon ophouden, of gedoseerd kon laten lopen. Een zwangerschap is al een hele aanslag op je bekkenbodem. Dit heeft zich wel hersteld. Een KS is niet egoïstisch. Je kindje heeft niks aan je als jij je doodongelukkig voelt. Dus volg je gevoel, en gun jezelf een bevalling, kraamtijd, waar je fijn op terug kan kijken. Succes
Dank voor je reactie! Wat betreft het niet op kunnen houden, m’n dochter is inmiddels bijna 4 jaar en dat is dus helaas niet goed hersteld (ook niet met veel oefeningen / bekkenbodemtherapie). Bedankt voor alle reacties trouwens! Ik ben er nog niet uit en heb gelukkig nog even de tijd. Maar vind jullie verhalen en mening hierover toch erg waardevol. Bedankt!
Ik Kan je alleen mijn ervaring vertellen; bij mijn eerste had ik een subtotaal ruptuur. Het scheelde een haartje of het was totaal. Bij de tweede wat kleine scheurtjes, hoefde niet eens gehecht te worden.
Ik kan alleen mijn ervaring met een vaginale bevalling vs keizersnede vertellen. Bij de eerste een spoedkeizersnede gehad, bij de tweede de keuze, toch vaginaal geprobeerd en gelukt. Maar het gevoel wat ik daar het meest aan over heb gehouden is: vaginaal bevallen is ook niet zaligmakend. Sterker nog, ik heb het vervloekt! Ik had zoveel meer pijn, geknipt en gescheurd, en zoveel meer ongemakken nadien i.t.t de keizersnede. Ik ben blij dat ik beide mee heb mogen maken en ik wil echt de keizersnede niet promoten maar ik vond het herstel van de vaginale bevalling veel zwaarder dan van de keizersnede. Succes met het maken van een keuze, ik weet hoe lastig het is als je er eenmaal echt voor staat.
Ik denk in jouw geval een ks. En dat is niet egoistisch, zeker niet. Psychische gezondheid is heel belangrijk!
Zou gaan voor een ks puur om niet nog meer schade te maken en idd voor je psychische gesteldheid. Succes! Wat je ook kiest je kan het. Gaat er idd om dat jij happy bent en je kindje ook! En een ks is in jouw geval zeker niet falen hoor.
Voor degene die een (geplande) keizersnede hebben gehad, ik zit met nog wat vragen... - Hoelang heeft de ingreep totaal geduurd, dus vanaf dat je weg ging van de kamer en weer terug was op de kamer? - Deed het zetten van de ruggenprik pijn? Duurde dit lang en plaatsen ze de katheter na de ruggenprik? - Wat vond je het pijnlijkste van de ingreep? - Hoeveel nachten heb je in het ziekenhuis doorgebracht en kon dit met of zonder partner? - Kwam de borstvoeding goed op gang of gaf dit toch problemen? - Zijn er tips met betrekking tot het herstel en/of dingen waar ik zeker rekening mee moet houden? - En waar op letten om mee te nemen naar het ziekenhuis?