Advies gevraagd, moeilijke relatie moeder

Ik ga even advocaat van de duivel spelen hier.
Maar klopt het ook wat zij zegt? Was je moeilijk, of deed je lelijk, of viel er inderdaad niet met je te praten? Het is heel goed mogelijk dat wat jij als "normaal" beschouwde, zij juist als kwetsend ervoer.
Begrijp me niet verkeerd ik zeg niet dat het alleen aan jou of aan haar ligt he maar wij kennen het volledige achterliggende verhaal niet. Het is zo makkelijk om alles bij haar te leggen.
Natuurlijk mag je ten alle tijden je gezin op 1 zetten, in mijn ogen niet meer dan normaal om te doen maar ik vind wel dat ik snel lees van een hoop dames dat ze naar mijn idee snel partij kiezen voor jou kant.
Misschien lag het ook aan haar en is het een moeilijke vrouw die helemaal niets kan hebben maar misschien ligt het veel dieper.

 

Heel herkenbaar, je mag best een pb sturen als je daar behoefte aan hebt.

De vraag die je moet stellen of je wel of geen contact wilt is wat het je de jaren heeft gebracht toen het contact verbroken was en in de tijd dat het niet verbroken was.

 

Laatst heb ik besloten om eens met iemand te gaan praten na mijn bevalling, want wat kan ik doen om er goed mee om te gaan? Moet ik überhaupt willen leren om er goed mee om te gaan? Wat win ik ermee als ik in deze situatie blijf?

Heb je wel eens open kaart gespeeld met andere familie leden, erkennen ze wat je vertelt? Zien de het ook? Hier is dat namelijk wel zo dus het is niet dat ik dingen verkeerd zie of interpreteer.

Contact betekend vaak in dit soort situaties dat je je mee kan laten slepen door de ander, er zijn momenten waarop het goed -lijkt- te gaan en dan zijn er opeens weer momenten dat het slechter gaat. Calculeer dat in, kan je dat? Hier zit ik nu weet in een fase waarbij het allemaal weer slechter gaat. Gelukkig kan ik er met mijn familie over praten, die zien het allemaal ook. Probeer je dus open te stellen naar anderen.

Ik denk niet dat dit het moment is waarop je een keuze moet maken, denk er rustig over na misschien zeg je over een jaar wel dat je geen contact wilt, dat is prima en misschien zeg je over een jaar wel dat je blij bent dat je op wat voor manier dan ook contact hebt onderhouden.

 

Ik heb ook een zeer moeizame relatie met mijn moeder. Je mag mij altijd pb sturen!

 

Laat ik voorop stellen dat ik niet kan oordelen hoe het werkelijk zit, onderstaande is alleen mijn visie op hoe het mogelijk kan zitten.

Jij geeft aan dat je vindt dat je moeder als eerste contact met je moet opnemen, omdat zij de moeder is. Dat heeft ze, ook al is het na 9 jaar, ook gedaan.
Daarnaast zeg je dat zij haarzelf steeds in de slachtofferrol plaatst, maar dat doe je zelf ook door te zeggen dat je niet moeilijk was, misschien wel wat lelijks gezegd hebt, maar dat het niet zo erg was en dat het dus niet aan jouw kan liggen.

Wellicht heeft ze dit eerder willen doen, maar niet gedurfd. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt.
Je geeft aan dat ze niet genoeg rekening houdt met jouw gevoelens.
Je geeft ook aan dat ze een moeilijk verleden heeft gehad.
Je moeder is dus ook een beschadigde vrouw. Ik denk daarom dat er van jou gevraagd wordt je hierin wat zachter op te stellen.
Verplaats je eens wat meer in haar.
Je lijkt denk ik meer op haar dan je zelf in de gaten hebt.

 

Mooie post

 

Als je contact hebt hou het oppervlakkig.
Ik heb ook een moeilijke band met mijn moeder, het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen. Als ik niks zeg is het niet goed, als ik wat zeg kan het fout overkomen.
Bij mijn moeder spelen er psychische problemen mee, zij heeft wel wat weg van borderline.
Ik "moet" leren met het reageren op haar als zij iets stuurt/zegt tegen mij zoals: een nare reactie dan zeg ik jammer dat je het zo ervaart. En ik verwacht vooral niks meer van haar dan kan ik ook niet gekwetst worden.

 

Ik moet even bedenken hoe ik dit het handigst neer kan zetten. Zonder dat ik aan jouw eigen gevoel voorbij loop. Want dat is zeker niet mijn bedoeling

Je opent hier een topic voor advies wat betreft een moeilijke relatie met je moeder. Dat snap ik dat je het soms even niet meer weet. Maar vervolgens wil je er helemaal niks over kwijt wat er nu precies speelt. Alleen maar dat je moeder enorm in de slachtofferrol duikt.
Laat ik even voorop stellen dat ik niet probeer te beweren dat je ongelijk hebt. Maar de informatie die je geeft, is dus bijna niks. Waardoor het erop neer komt dat we je op je woord moeten geloven over de slachtofferrol.
Even er vanuit gaande dat de situatie is zoals hij is, kunnen wij (of ik in ieder geval) niet veel meer dan zeggen dat het enorm kut en zielig is en noem maar op voor je. Maar effectief tips, om bijvoorbeeld zaken vanuit haar kant proberen te bekijken of tips over hoe je specifiekere situaties je minder kunt laten raken, wordt lastig zo.

Om af te sluiten wil ik nog even zeggen dat ik het ook snap dat je niet alles deelt. Dat is je goed recht.
Ik heb ook een moeilijke relatie met mijn moeder. Maar ik heb zelf ook al ervaren dat als je bijna niks deelt terwijl je wel om advies vraagt, dat iedereen dan uit eigen referentiekader gaat denken. Gelukkig voor de meeste mensen, past daar het beeld van een lastige moeder niet in. Maar dat betekent ook dat die meeste mensen jouw problemen mogelijk niet als zo groot zien als jij ze ervaart.

Dat is hier tenminste. De meeste dingen waar ik bij mijn moeder tegenaan loop, zijn los van elkaar enorm kleine dingen. Waarvan als je als buitenstaander mijn houding richting mijn moeder niet zo snel snapt. Wat ik toen kreeg, was dat mensen vonden dat ik best meer rekening met mijn moeder kon houden. Of me erbij neer moest leggen dat mijn moeder zo is. Of noem maar op waardoor ze toch mijn moeder gaan verdedigen. Want zoals ik al zei, in een gezonde moeder-dochter relatie zouden die problemen niks zijn.
Maar de dingen die daarachter zitten, die deel ik niet zomaar. Want dan komen we bij mijn meest kwetsbare stuk. Maar daar zitten ook details bij waardoor ik een heel stuk van mijn anonimiteit hier zal verliezen. Beide wil ik liever niet.

Mijn eigen ervaring -en zoals ik lees, ook die van jou- is dat mensen geen idee hebben van mijn frustraties richting mijn moeder. Tot ze zelf eens een keer mijn moeder ervaren.

Mijn vriend zegt letterlijk dat hij in het begin zich nooit kon voorstellen dat de verhalen die ik over mijn moeder had, niet overdreven waren. Tot we een paar jaar terug met mijn ouders naar familie op vakantie zijn geweest. Toen zaten we dus een tijdje veel bij elkaar op de lip. En toen snapte mijn vriend direct waarom ik me zo snel erger aan mijn moeder.


Mocht je toch wat meer kwijt willen, mag je altijd een pb sturen.

 

Mijn man heeft een zware jeugd gehad, mishandeld uit huis geplaats en uit eindelijk in de pleegzorg en internaten terecht gekomen.

Toch komt zijn vader hier af en toe langs en op verjaardagen. Ze spreken elkaar elke week wel even of 1x per 2 weken. Mijn man heeft zijn vader het vergeven want hij beseft dat zijn vader niet meer vader kan zijn en ook nooit zal zijn er zit gewoon niet meer in.

Maar toch vind hij het te belangrijk hem af en toe te spreken dan helemaal het contact te verbreken.

 

Mijn man heeft geen contact met zijn moeder. Mijn schoonzusje moeizaam. Die heeft nadat ze zelf moeder is geworden weer contact gezocht. Terwijl haar moeder in alle opzichten fout heeft gezeten. Mijn schoonzusje is de zachtste en liefste persoon op aarde en doet geen vlieg kwaad en beledigt en kwets nooit iemand.
Ze gunde het haar moeder een oma te zijn en was bang spijt te krijgen het nooit goed te hebben gemaakt als er wat zou gebeuren met haar moeder. Moeder is psychisch niet in orde maar erkent dat niet en zal absoluut nooit hulp zoeken. En nu achteraf heeft ze er spijt van. De 2 wekelijkse contacten zijn verplichtingen geworden en een hele zware belasting voor schoonzusje. Vooral omdat haar moeder nog steeds de bittere negatieve vrouw in de slachtoffer rol is. Als ze het nu anders kon doen had ze dat contact nooit hersteld maar ze wil haar moeder ook niet weer pijn doen door het contact weer te verbreken. Maar echt, zij had beter voor haar eigen geluk kunnen kiezen achteraf.

 

Sorry toch weggehaald, te herkenbaar..