Helemaal niet geschikt voor op zwangerschapspagina. Laat ik even terug in de tijd gaan: Na een nare jeugd (pestverleden en trauma ) getrouwd en de mmm ingegaan . Na eerste bevalling 2013 huilbaby en zoontje ernstige slaapproblematiek ik was op!! We sliepen hoogstens een paar uurtjes. Nu inmiddels bijna 7 jaar en nog niet kunnen inslapen en doorslapen . 2015 bevallen van 2e zoontje (onverwachts zwanger, niet de juiste timing maar gewenst) hetzelfde verhaal ook ernstige in en doorslaapt problematiek. Beide kindjes binnenstebuiten gekeerd door artsen. Pedagogen thuishulp etc. Ook met mij ging het steeds slechter. Ik was wanhopig opzoek naar afleiding , ik begon door de moeheid heftige dissociatie aanvallen te krijgen waar meerdere malen de ambulance te pas moest komen om mij bij te krijgen. alles wat ik had meegemaakt herbeleef de ik steeds weer. Mijn ouders begonnen de zorg steeds meer over mijn kinderen over te nemen en ik kreeg hulp.. uiteindelijk heb ik een paar dagen in het ziekenhuis gelegen mijn hartslag was te hoog en ik was enorm moe. Cardioloog constateerde ernstige burnout te lang over grenzen gegaan. Maar he wat moet je dan als je je kinderen bijstaat elke nacht?.. toen hebben mijn ouders mijn jongste in huis gehaald voor een paar weekjes zodat ik echt even kon bijtanken . Ik besloot een kitten in huis te halen het leek een goed effect te hebben op de kids, paar maanden later nog een kitten.het leek ietsje beter met mij te gaan, ik kon weer langzaam particulier gaan werken in de huishouding een paar uurtjes. Op mijn werk hadden ze een dove kitten die ze wilde inslapen . Ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen dus nam ik die ook in huis. Een half jaar laten zijn we verhuist (lang verhaal) helaas ben ik toen opnieuw in een groot gat gevallen kreeg te maken met iedere dag aanvallen ik begon te schudden ... Heftig. Ik herbeleefte opnieuw alle ellende van vroeger. Leven was overleven. Ik besloot een puppy te nemen (tegen de wil in van mijn man) ik wilde blijven leven ik was ontzettend bang van mezelf, dus dwong me door een pup om naar buiten te blijven gaan ..... Helaas paar weken later opnieuw aanvallen ook op mijn werk. Ik moest stoppen met werken het lukte gewoon niet meer. Thuis zijn vind ik ook enorm pittig ik voel me een niksnut. Zelfs een paar uur werken lukt me niet. De kinderen worden steeds dwarser en brutaler en heb ze totaal niet onder controle het huishouden word me ook gigantisch teveel. Mijn man zegt steeds er moeten wat dieren weg en ik weet dat hij gelijk heeft. 3 katten zorgt inderdaad ervoor dat ik constant dag in dag uit aan het ruimen ben .dweilen zuigen . Het geeft mij rust als het huis schoon is. Ik weet dat het nodig is om de katten te herplaatsen maar ik ben bang voor de reacties.... Ik vind het ook heel moeilijk omdat ze me ook veel liefde geven en ik absoluut het allerbeste liefste plekje voor ze wil. Ik ben zo snel bang dat ze ongelukkig worden . Maar ik weet ook dat het voor mij beter is dat ik eens gas terug neem en minder met huishouden bezig ben. Ik ben eigenlijk elke dag wel bezig. .. o help.. wat heb ik mijn gezin aangedaan. Kon ik het maar overdoen. Ik weet het niet meer.
Nu ik zo mijn tekst teruglees is het wel erg chaotisch getypt. En heeeeel kort verwoord... Het gaat over zon 15 jaar.. maar dat is erg veel om te verwoorden☺️ maar wilde stiekem gewoon even gigantisch mijn ei kwijt.
Het is inderdaad wat chaotisch geschreven, maar de strekking is duidelijk. Ik vraag mij alleen een aantal dingen af: - heb je nu nog een vorm van therapie/ coaching? - wat waren je verwachtingen om de katten in huis te nemen? Had dat een speciale reden? Want het klinkt voor mij heel onlogisch, de dove kan ik mij voorstellen, die kwam op je pad en de pup ook, zodat je redenen hebt om naar buiten te gaan. - waar loop je met je kinderen tegenaan als het gaat om slaapproblematiek, maar ook dagelijks (dwarser/ brutaler)? Die van 7 zou je nu toch wel afspraken mee moeten kunnen maken dat hij s nachts in zijn kamer blijft etc? - kan je voor het huishouden tijdelijk hulp vragen, zodat je het achterstallige bij kan werken en dan weer zelf oppakken?
Ik denk dat je op een punt bent aanbeland dat je hulp nodig hebt om de weg naar boven weer te vinden. Als je zoveel slaap tekort komt dan is dat alleen al heel zwaar. Daarmee verdwijnt het relativeringsvermogen en de veerkracht die je als ouder nodig hebt om een gezin te draaien. Volgens mij hoor je thuis bij het Buurtteam van de gemeente. Er zijn oplossingen om je te helpen en zij zouden je daarbij kunnen ondersteunen. Zeker omdat je tegen de opvoeding aanloopt en met jezelf in de knel zit. Kinderen spiegelen je en zij voelen direct aan dat je de grip op ze verliest. Ik denk ook dat je jezelf nu op één moet zetten om ook weer beter in je vel te komen. Kun je nog ergens de energie vandaan halen om dit voor jezelf (samen met je partner!) op een rij te zetten? Ik hoop dat dit je een beetje op weg helpt.
Mijn kinderen hebben buiten het slapen om ook nog problemen. Hoge intelligentie ( kan slaapprobleem zijn) hooggevoelig. En controle problemen . Beide hebben hiervoor hulp gehad maar het bood weinig vooruitgang. We hebb j ambulante thuisbegeleiding gehad 3 dagdelen. Maar heel eerlijk dat is ook pittig steeds iemand in huis. En het loste ook weinig op. Ik wil zelf heel graag EMDR maar GGZ wilde dat ik eerst "stabiel" ben . Maarja wanneer ben je dat echt. Ik hou nu zelf het gezin draaiende maar het is zwaar. Brutaliteit komt voornamelijk uit school voort helaas.
Zijn je kinderen ooit een nacht in een slaapcentrum opgenomen zodat ze alles kunnen registreren? Mijn neefje van nu 9 heeft ook nog nooit een nacht doorgeslapen. Hij heeft slaap terror (dus ook soms in de nacht 'aanvallen' net alsof ie een nachtmerrie heeft maar dan krijg je 'm niet wakker). Hier zijn ze na jaren pas achter gekomen door zo'n opname. Hij is ook hooggevoelig. Ik zou voor jezelf naar de huisarts gaan en iig al beginnen met daar gesprekken te voeren. Ggz kan willen dat je eerst 'stabiel' bent maar op deze manier zal het alleen erger worden. Sterkte ❤
Jongste heeft ook paar maanden mkd meegelopen . Onder begeleiding van kinderarts , pedagogen, psycholoog, sensorische therapeut. Hij ging toen hij 2 was 4 dagdelen peuterspeelzaal ivm onderprikkeling. Nu zit de jongste op de basisschool . De oudste gaan nu naar cesartherapuit ivm tics. ( Heeft veel gezichtsuitdrukkingen spanningen ) en scheld enorm. Wij vermoeden dat dat vanuit school komt maar kan ook bij de tics horen. Ook mijn 2 zonen kunnen niet met en niet zonder elkaar. Ze hebben altijd ruzie.. en nu hoort dat er wel een beetje bij maar ze hebben allebei iets exstreems.de oudste gooide met stoelen toen hij rond 3 jaar jong was wanneer hij zijn emoties niet kwijt kon. Of bonken op de deur. En de jongste had het met stoeptegels, manier van inschenken , bepaalde plek zitten. Iets wat artsen niet konden verklaren. Grenzen is iets wat heel moeilijk is. Het zijn allebei schatten maar met opstakels die zwaar zijn. Gezag is niet iets waar ze makkelijk in te sturen zijn en de zoeken de grens dan ook gigantisch op. Ik kan het nauwelijks omschrijven. Op het moment heb ik geen hulp. Dat hebben we 5 jaar gehad. Ik wil heel graag de juiste hulp voor mijn trauma. Vooral voor de dissociatie aanvallen en daar zijn er weinig van in gespecialiseerd op Dordrecht na. Het lijkt bij mij op een epileptieaanval mijn man weet gelukkig wat hij moet doen nu en ik weet er" alleen" met man of moeder uit te komen, de spierpijnen erna zijn verschrikkelijk en de moeheid. Helaas zijn de wachtlijsten enorm lang waardoor er voor nu niets anders op zit dan mezelf op de been te houden . Iemand vroeg mij waarom ik de eerste 2 katten nam . Ik had een artikel gelezen over katten en autisme mijn kinderen hebben geen autisme maar dat het kinderen rust kan geven hoopte ik. Ze liggen ook altijd bij de katten en de katten zoeken hun op dus ze zoeken wel troost bij elkaar
Jazeker 3 weken bij kempehaeghe stekkertje oslaapcentrum met zijn lichaampje. Sleepterrors weet ik helaas alles van die zijn nu een heel eind over gelukkig. Wat ze konden zien is dat ze een slechte droomslaap hebben . Alleen kunnen ze daar niks mee. Mijn oudste heeft 5 jaar lang melatonine geslikt en tussendoor nedeltran maar nedeltran is troep. Melatonine is hij nu half jaar vanaf omdat het gewoon ongezond is. Nu ligt hij uren in bed te draaien om in slaap te komen . Erbij liggen luisterboek meditatie etc niks werkt. Natuurlijke slaapdrankjes, sprays niks werkt. Ik maak me zorgen voor de toekomst. De juf van school zegt gelukkig dat het goed gaat op school maar man o man wat heeft hij tegenwoordig wallen.. het kan niet goed zijn. Ik hoop dat de oefeningen van cesartherapie gaan helpen. Snachts is hij veel wakker maar komt niet meer naar ons toe. Pakt zelf drinken . De jongste begint in eigen bed en eindigd in ons bed.
Poeh... Als ik het zo lees zou ik zowel voor de kinderen een jeugd psycholoog zoeken om hen wat hulp en begeleiding te bieden. Maar die ook oudertherapie aanbiedt. Maar los daarvan ook een psycholoog voor jezelf die je gaat helpen met je trauma. Er zijn meerdere GGZ instellingen. Kun je bij de ene niet terecht ga dan op zoek naar een andere. Of vraag je huisarts om hulp of zij weten waar je terecht kunt.
Mijn neefje kon idd ook heel slecht in slaap komen. Hij heeft nu medicatie die hij dan een paar dagen achter elkaar moet gebruiken en dan weer een paar dagen niet geloof ik. Hij gebruikt Clonazepam. Daarmee gaat het nu wel een stuk beter. Mijn neefje heeft ook problemen met de droomslaap. Dit middel onderdrukt de angsten. Alleen kreeg mijn neefje dit ook omdat hij elke nacht meerdere keren een sleepterror had. Hij krijgt dit nu in een lage dosering en helpt echt goed.
hoi, wij hebben ook 2 hoogintelligente (HB) kids. En ook al sinds geboorte van de oudste slaapproblemen. Op school loopt het ook niet altijd lekker. Het gaat hier goed omdat ik hetzelfde in elkaar zit als de kinderen en meestal weet wat wel en niet werkt. Zorg dat je kinderen aan hun trekken komen wat uitdaging betreft, dan knapt het gedrag meteen zienderogen op. Hebben je kinderen al eens een intelligentietest gedaan? Bij een IQ van 120 of hoger kun je in de meeste regio’s via het samenwerkingsverband een arrangement aanvragen waardoor er begeleiding en expertise ingekocht kan worden. Vanaf een IQ van 120 zijn ze meestal ook al welkom op een fulltime HB school. voor jezelf: dat heeft prioriteit! Zorg dat je snel ergens kunt praten bij een professional. vraag zsm een intake aan bij een psychotherapeut. Meestal kun je binnen 2 weken terecht. Vaak wordt dit vergoed, bel daarvoor even naar je zorgverzekering.
Idd bovenstaande. Vraag hulp aan bij de gemeente. Volgens mij zit je nu in een neerwaartse spiraal. Je hebt hulp nodig met je kinderen, van wat ik hier boven lees ben je daar al mee begonnen. Ook is het huis iets belangrijks, als je huis op orde is scheelt dat voor jezelf ook al iets. De tijd van het huishouden kun je beter aan jezelf besteden om je weer wat beter te voelen, klinkt allemaal erg pittig zo. Mijn advies neemt contact op met het WMO loket en leg de situatie uit en vraag ondersteuning bij het huishouden. Hier zijn zeker mogelijkheden in. Vaak wel een eigen bijdrage, maar het scheelt in het overzicht voor jou. Voor mijn werk hou ik me bezig met de intakes hiervoor en mensen krijgen de ondersteuning voor mindere redenen. Sterkte!!
heb je ook al eens bij Psytrec gekeken of zij je mogelijk kunnen helpen met je trauma? Die zijn niet zo van afwachten nl maar pakken sneller door en ook via opname
Ik heb bij meerdere psychotherapeuten gelopen maar geen van alles gespecialiseerd in dissociatie helaas.ik heb daar echt iemand voor nodig om die aanvallen te stoppen . Ik heb 1aanval op mijn 16e gehad waarvan ze bang waren als ik niet snel bij kwam in coma belande. Ik beland in een soort schock. Ik hamer al jaren op EMDR. Maar ze zeggen allemaal eerst stabiel worden . Hoe gaat dat met een soldaat en EMDR dan?? Buiten mijn aanvallen om gaat het eigenlijk best goed zolang ik mijn rust neem en niet teveel prikkels opzoek. Zodra ik over vermoeid raak komen de flash backs en gaat er een film draaien en dan gaat het mis. Het is echt het verleden wat het heden belemmert.
Ik heb ambulante thuishulp gehad 2 haar terug maar heel eerlijk het sloeg nergens op. Ik kreeg een onervaren begeleider. Ik was haar eerste cliënt . Ze had totaal geen ervaring met psyche. Ik ervaarde haar aanwezigheid dan ook als belasting. Het ging meer over haar dan mij.. ik heb dan ook op een duur gezegt dat ik dat niet meer wilde. En er viel toen een pak van me af
Psychotherapie is niet afdoende helaas en komen ze ook niet verder mee. Ze rakelen vanalles op en geven daarmee triggers tot dissociatie. En vervolgens weten ze niet hoe ze me kunnen helpen . In Dordrecht zijn er speciaal voor dissociatie problemen gespecialiseerde een psychologen en zou graag daar terecht komen maar pfffff eer je daar tussen kom . Mijn jongste zoontje scoorde 132 met de iqtest en mijn oudste 122 maar weigerde toen wat tests dus schatting is hoger. Het probleem bij hun is dat ze elk dingetje opnemen en dat snachts nog aan het verwerken zijn. De kids hebben hiervoor begeleiding gehad maar vonden dat bij ons thuis te indringend. Dus nu cesartherapie met ontspanningsoefeningen. Oudste is ook gestart met voetbal trainingen . Energie lozen
Klinkt als een kalmeringsmedicijn een zusje van oxazepam.. sleepterrors zijn gelukkig zo goed als voorbij hier. Ik wil ze het liefst niet meer op medicijnen ze worden er zoooo afhankelijk van . Melatonine werkte hier voor het inslapen goed maar is op lange termijn niet goed. Het tast vruchtbaarheid aan is nu gebleken en de laatste tijd wel vaker in het nieuws. Dat was voor mij de reden om na 5 jaar lang gebruik te afbouwen
Mijn zus is er iig heel erg tevreden over. Zij durfde er eerst ook niet aan maar artsen van kemphaege zeiden toen dat ie er niet afhankelijk van wordt. Hij hoeft het ook niet elke dag te slikken.