Dat klopt maar dat kan juist ook helpend zijn omdat er dan ook faciliteiten zijn om je te ondersteunen.
Dit is niet helemaal wat ik bedoelde..... Ik bedoelde meer dat er via de gemeente de mogelijkheid bestaat om ondersteuning aan te vragen bij de huishouding, dan worden de huishoudelijke taken van je overgenomen. Dan hoef jij je niet bezig te houden, of in elk geval minder, met de huishouding. Dan is dat al iets waar jij je niet zoveel mee bezig hoeft te houden, ligt er wat dat betreft minder druk op je. Google er maar eens op, misschien dat ik het niet zo goed uitleg
Dit is precies de reden waarom je eerst meer moet stabiliseren alvorens de EMDR kan starten. Met EMDR gaat die film namelijk ook draaien, en als je dissocieert ben je niet meer te bereiken. Maar voor je met EMDR start is het wel goed al onder behandeling te zijn zodat je geholpen kan worden om te stabiliseren, dat gaat immers niet vanzelf. Overigens is dit bij een soldaat dus precies hetzelfde, als je dissocieert kan de EMDR zijn werk niet doen, en EMDR kan zeer heftige reacties ontlokken.
Dat klopt maar ik dissociër hoe dan ook na een gesprek met psychotherapuit is de kans op dissociëren even groot. Dat maakt het zo lastig. Voor mijn gevoel heb ik weinig te verliezen of ze laten me nog jaren doormodderen of ze geven het een kans. Psychotherapie haal echt weinig uit. Ze laten je een singsleringsplan maken , dus de hele dag al je gevoelens opschrijven, dat is iets wat ik een tijdje heb gedaan . Nou dat is echt demotiverend om elke dag te lezen wat er voor ellende opgeschreven staat. Het motiveert niet om in de toekomst te kijken leven . Het liet mij alleen maar zien hoe weinig ik bereikt heb. Ik ging me er gigantisch ziek door voelen . Daarbij kan een onverwachte uitspraak van een persoon wat mij linkt aan een gevoel al een aanval veroorzaken en dan heb je niks aan de signaleringplan. Daarom wil ik EMDR om die herinneringen zachter te maken zodat ik niet meer zo snel paniek krijg. Buiten mijn aanvallen om ben ik gewoon een normaal persoon,ik funcioneer, ik ben een doorzetter. Maar die aanvallen die zetten mij steeds terug op 0. Ze breken mijn lichaam af. Buiten mijn aanvallen om ben ik een krachtig persoon, het zijn periodes van ziek zijn . Na een aanval , Soms meerdere dagen achter elkaar moet ik een soort van weer op krachten komen . Een griep wat komt en gaat. Je krijgt de kans niet om weerstand op te bouwen. Wanneer mijn herinneringen wat afgevlakt kunnen worden zou dat geweldig zijn . Het is toch het proberen waard? Nu vergooi ik al zeker 15 jaar weg aan het "stabiel" worden . Dat is wat ik steeds benoem aan de psychtherapuiten . Probeer het gewoon! Niks te verliezen . Die 15 jaar wegen zwaarder als een EMDR die mischien niet lukt.
Hoe lang achter elkaar heb je daadwerkelijk wekelijks therapie gehad bij dezelfde therapeut? Want om resultaat te bereiken zul je heel veel geduld moeten hebben en het echt lang moeten volhouden. Dus ook in de fases waarin je denkt dat het allemaal geen zin heeft. Trauma's zijn hardnekkig, vaak sterk verankerd ook in je persoonlijkheid. Dat veranderen kost heel veel tijd en gaat met muizenstapjes. Kinderen nemen trauma's overigens vaak (deels) over. Zeker in de tijd van 6 maanden tot 3 jaar is dat een sterke werking. Dat geldt ook voor ouders die geen ogenschijnlijke trauma's hebben maar evengoed hun erfgoed hebben van hun ouders Kortom; in alle gevallen geldt dit. Maar ik kan me voorstellen dat met jouw kinderen (slim en gevoelig) een deel van hun gedrag daar aan verwant is. Je helpt ze het beste door met jouw eigen problematiek te dealen, en daarin jezelf ook lucht en ruimte geven. Je hebt een trauma, punt, daar kun je niets aan doen, punt, het beïnvloedt jouw leven en die van jouw kinderen, punt. Daar is niets mis mee, het is gewoon een gegeven. Wel pittig van tijd tot tijd, maar bedenk dan ook; zo pittig was het voor jou als kind.
Overigens, ik zou overwegen weg te gaan bij de GGZ en naar een vrijgevestigde praktijk/instelling te gaan. Ik kan bijv Care to Change aanraden, maar zo heb je er nog wel meer. De vergoeding is vaak nog steeds prima geregeld (in ieder geval bij Care to Change) maar ze zitten minder vast aan regels en bureaucratie. Ik heb vriendinnen die bij de GGZ werken, en die hekelen het. Vooral productiedraaien, weinig beleidsontwikkeling. De sfeer is er op moment niet al te best. In mijn ervaring is er veel meer lucht en ruimte bij een vrijgevestigde instelling om naar het individu te kijken.
Ik herken me daar inderdaad enorm in! Het zijn akelige saggerijnigr mensen bij GGZ en je bent echt een nummer. Daarom ben ik daar gestopt. Daarbij was ook te ver van huis. Ik heb ik een jaar bij een praktijk gelopen daarvoor dat vond ik fijner maar op den duur zijn de gesprekken op en valt er weinig te bespreken en kwamen we niet verder. Toen ben ik terug gegaan naar huisarts psychologe. Daar ging ik dan 1x per 4 weken heen gewoon om te te evalueren. En zo nu en dan belt de huisarts om te peilen .
Gesprekken zijn nooit op Er zijn spirituele scholen waar mensen een leven lang zelfonderzoek doen. Je komt altijd in het dagelijks leven dingen tegen waar je mee kunt werken. Gesprekken kunnen op lijken als je psycholoog/therapeut onvoldoende in staat is om jou hierin te begeleiden. Na een tijdje kan de koek op lijken, maar dan is er soms sprake van het feit dat de vaardigheden van je psycholoog niet verder rijken. Wellicht ben je toe aan een zwaarder iemand, meer ervaren, meer verankerd in zichzelf, die jou weer een stap verder weet te helpen. Mits je je daarvoor open stelt natuurlijk.
Ik denk in jou geval dat dagbehandeling veel effectiever kan zijn dan bijvoorbeeld eens per week/ twee weken een gesprekje van een uur. Ik snap met deze problematiek ook niet waarom je gestopt bent. 1 keer per 4 weken een gesprekje met de psycholoog is toch helemaal niets?
Na het stoppen is toen die thuisbegeleiding ingezet door mijn psycholoog maar dat was een slechte zet. Ik heb nu een jaar geen gesprekken meer. Ben nu enkel zelf enige tijd aan het zoeken en informeren.
Tuurlijk had ik zeker nog veel te vertellen maar vanuit de psycholoog was het op. Daarbij kan je over spirituele dingen eigenlijk niks vertellen bij de reguliere psycholoog die stoppen je dan meteen in een hokje dus dat hield ik voor mezelf. Spirituele zelfonderzoek doe ik enorm. Lees enorm veel. Heb net het boek vind mij uit. Ik lees voornamelijk veel over zelfacceptatie en groei. Over anders naar wereld kijken . Bewustwording , berusting. Ik zou liever praten met een spirituele begeleider als een reguliere. Die begrijpen mij denk ik veel beter
Die van ons heeft ook een slaapproblemen. Ze is nu 6 jaar, maar slaapt nooit voor 23 uur. Ook nooit in dr eigen bed geslapen. Dus ze slaapt bij 1 van ons in het grote bed. Ook ik trok het niet helemaal. Onze oplossing is nogal dramatisch. We hebben 2 huizen. Zodat de ander af en toe kan bijtanken (vooral ik) Fiscaal is het voor ons voordeliger om apart te houden. (Hoe raar dat ook klinkt) Waarmee je kan beginnen: - Neem 2x 2 persoonsbedden. Dat slaapt beter dan nog een kleuter er tussenin. En stel een rooster op, wie met de kleine slaapt. - Neem een huishoudelijke hulp. - Wees niet altijd bezig met het huishouden en de kids, ga iets doen buiten het huis. Iets wat je superleuk vind, wat je ook energie of ontspanning geeft. En vooral: laat veel dingen los! Stel jezelf de vraag: Vergaat de wereld als je NU het niet doet? Is het antwoord nee: Nou dan hoeft niet perse NU. Je kan alle psylogische hulp willen, overal een etiketje op willen plakken. Maar dan.. Je kan beter maar een oplossing zoeken voor het probleem. Die kleine van ons blijft echt niet eeuwig bij 1 van ons slapen. Op een gegeven moment gaat ze echt naar dr eigen kamer, en gaat ze slapen in dr eigen bed.
Er zijn ook psychologen die daarvoor open staan Ik kan je nogmaals Care to Change aanraden in dit geval. Voor spirituele ontwikkeling is het wel belangrijk dat je een helpende egostructuur hebt, omdat het idee van spirituele groei is dat je die egostructuur juist los laat. Als je ego structuur te instabiel is, dan lukt het loslaten ook niet (te onveilig). Dat hoeft niet perse een of/of zijn, het kan ook wel gelijktijdig in zekere mate. En ik ken je natuurlijk verder niet, misschien ben je prima gebaat bij een volgende stap met een spirituele teacher. Echter zal ook een goede spirituele teacher adviseren ook aan traumabehandeling te doen bij een gespecialiseerde therapeut. Je mag me pb'en trouwens voor namen in de spirituele hoek, ik heb wel wat tips voor je.
Etiketjes ben ik ook helemaal niet van Gellukkig ik heb dat slaapprobleem al een paar jaar geleden los gelaten ik maak er geen ding van . Dat neemt natuurlijk niet weg dat het vermoeiend is. De oudste van 7 slaap gewoon in zijn eigen bed en regelt zelf zijn nacht een beetje. Maar het is voor hem ook pittig. Uren wakker liggen , om vervolgens weer wakker te worden en opnieuw proberen inslapen . De jongste gaat het redelijk nu voor zijn doen. Het is alles bij elkaar. Waar ik voornamelijk naar zoek is een balans en regelmaat. Het is een opstakeling van enorm veel factoren waar ik mijn rust in moet gaan vinden en wat regelmaat. Momenteel zit ik met een griepje thuis en dan merk ik gewoon dat ik veel gevoeliger ben voor mijn emoties vandaar dat ik een beetje impulsief een topic opende. Dat griepje kon ik er eigenlijk even niet bij hebben .
Ik begrijp je ik zal het eens googelen . Zal je eerdaags pbtje doen ga nu even mijn kids vergezellen☺️ ze vragen al een tijdje om me
Het probleem is dus, dat als je ‘blockt’ de EMDR zijn werk niet kan doen. Als je bij een normale sessie dissocieert is de kans dat dit bij EMDR gebeurt nog veel groter, want de impact/de confrontatie met het trauma zal veel heftiger zijn. Daarvoor moet je er eerst enigszins over kunnen praten. Om het aan te kunnen gaan. Ik snap dat het voor jou voelt als ‘de kans’ maar om het te laten slagen is de voorbereiding in dit geval meer dan het halve werk, helaas.
Ik snap wat je bedoelt maar ik dissociër niet tijdens mijn gesprek maar daarna. Daarom denk ik dat EMDR wel lukt. Ik kan er met mijn man ook over praten . Als ze het Hetmaar rustig opbouwen. En er daarna afleiding is. moet iemand zijn waar ik me veilig voel en me daarna niet meteen naar huis stuurt. Dat is de GGZ in iedergeval niet, dat zijn ongevoelige mensen , hard gezegt maar waar. Ze zetten hun wekkertje en gaat die af is de volgende ze laten je je zin niet eens afmaken, hardheid van hun maakt iets los juist uit verleden. de psycholoog die ik daarvoor had was juist heel zacht ik kon daar goed mijn verhaal doen maar het probleem is je rakelt het op in een uur en vervolgens neem ik het mee naar huis of al in de auto heb 1 x langs de weg gestaan, EMDR is tijdens gesprek al verwerken toch?