Heel vervelend dat het zo loopt maar ik zou toch meer bovenop zitten. Totdat hij laat zien dat hij het wel zonder hulp aankan. Anders krijgt hij het zwaar op de middelbare school straks. Hier zou het betekenen dat er geen andere activiteiten plaats vinden totdat het huiswerk af is.
Ja, ik zit er ook bovenop, want hem het op zijn manier laten doen mocht hij ook en we weten het resultaat, niet best. Maar die strijd is zo vermoeiend. Hij weet dat hij eerst zijn huiswerk moet maken en dan pas wat anders mag doen, dus nu verzwijgt hij soms dat hij huiswerk heeft enz.
Heel erg lastig! Heb je al contact gelegd met zijn juf? De situatie uitleggen en om advies vragen en ook eventueel afspreken dat ze jullie op de hoogte houden wat ze qua huiswerk meegeven? En misschien wel afspreken dat hij eerst minder huiswerk meekrijgt en als het goed gaat wel gaan opbouwen?
Hij heeft zelf vorige week met zijn juf overlegd en sommige vakken heeft ze nu voor hem in kleinere delen gehakt om het overzichtelijker te maken. Maar misschien ga ik inderdaad nog even in overleg met haar, want is is wel vermoeiend.
Ik denk ook dat je het samen met school moet oppakken. Die vaardigheden zijn ook prima (deels) aan te leren op school zelf, en ik vind eerlijk gezegd ook dat daar een taak ligt. Nu is het dat heel makkelijk gezegd van mij, want onze oudste zit nu op een fulltime HB-school waar het ontwikkelen van deze vaardigheden nog bijna belangrijker is dan de cijfers die ze halen, maar ik merk wel dat dat ook moet. Als zowel ouders als school dezelfde houding hebben t.a.v. schoolwerk, kan een kind niet meer duiken. Want dat doen ze in het begin natuurlijk bijna allemaal: ineens is 1x overlezen niet meer genoeg, er moet moeite worden gedaan, maar hoe dan en zal ik niet afgaan in de ogen van mijn moeder/de juf/de andere kinderen? Dit zijn processen die tijd kosten, heel fijn dat hij zijn neus nu kan stoten, maar er moet wel een vangnet zijn en begeleiding natuurlijk. Heel veel succes!
Lijkt wel studie ontwijkend gedrag. Erg frustrerend als je wil helpen maar voor je gevoel hij er niks mee doet. Kan hij aangeven waar hij tegenaan loopt? Behalve dat het stom is of zinloos wat de meeste (pre) pubers zeggen. Wat doet school om hem te helpen, het is nog al een omschakeling van bijna niks naar zo veel. Heeft hij begeleiding op school die helpt met de frustratie?
Dat is precies hoe ik er ook tegen aan kijk. En ik vind dat school daar ook een (zeer groot) aandeel in heeft/zou moeten hebben.
Inderdaad een zeer groot deel. Wij zitten nog aan het begin van de basisschool maar als het goed is gaan we een traject in waar hij ook een stukje (tijdelijke) persoonlijke begeleiding krijgt.
School doet er zeker wat aan hoor, hij heeft leren leren en executieve vaardigheden ook als vak enz. Hij heeft er een boekje over op school en oefeningen. Maar goed, hij vertelt natuurlijk niet op school dat hij liever gaat gamen of er thuis met de pet naar gooit. En thuis zegt hij soms gewoon niet dat hij huiswerk heeft etc. Daarom denk ik dat ik ook een gesprek ga voeren met de juf, want die weet ook niet hoe hij er thuis mee omgaat.
Hier ook fulltime HB onderwijs. De hoeveelheid aan huiswerk valt mee. Vorig jaar (groep 5) moesten ze de tafels oefenen, automatiseren was en is een drama. Dat deed ze niet dus zou dat dit jaar terug komen, helaas is dat niet gebeurt dus de tafels zijn nog steeds niet goed geautomatiseerd. Dit jaar, groep 6 dus, krijgen ze voor het eerst topo waar dus ook voor geleerd moet worden. Ook dit deed Q niet. School pakte hier ook niet op door. Naast dit ‘normale’ huiswerk hebben ze alleen Russisch wat ze thuis moeten oefenen, dat is vanaf groep 5. Dit doet ze af en toe en dat is voldoende tot nu toe. De juf van Russisch geeft wel goed door of er goed geoefend is en zegt ook tegen de kinderen als iets opnieuw of beter moet. Het huiswerk wordt tegen de kinderen verteld en aan ons als ouders per mail doorgegeven. Omdat Q ook écht niet wilde oefenen en hier echt flinke discussies over ontstonden hebben we een goed gesprek gehad ongeveer eind november. Ik deed zelf nooit iets voor school en had uiteindelijk mijn hbo niet afgemaakt. Nu ben ik met een deeltijd hbo-opleiding bezig om toch een diploma te hebben. Dat kon ik mooi als voorbeeld voor Q gebruiken. We hebben haar de keuze gegeven, of ze blijft niks doen met een grote kans dat het erg lastig zal worden om haar droom te kunnen volgen (ze zegt medicijnen te willen ontwikkelen om kanker te genezen, zal vast nog 100 keer veranderen maar voor nu een drive voor haar), of we helpen haar met plannen en ze gaat echt doen wat wij zeggen dat ze moet doen, met hulp. Ze heeft 2 dagen moeten wachten met antwoord geven en koos het laatste. Vanaf toen plannen we voor de hele week in kleine stukjes wat ze moet doen voor school. Maximaal een half uur per dag en niet elke dag. We hebben dit in to do lijstjes staan zodat ze steeds af kan strepen wat ze heeft gedaan. Ik sta er een beetje van te kijken, maar over het algemeen doet ze deze dingen netjes. En regelmatig doet ze vrijwillig meer dan wat is afgesproken. Ze merkt ook echt dat het oefenen nut heeft, vooral met topo. Het is een lang verhaal geworden, maar wie weet kun je er iets mee. Alle projecten doen ze overigens op school zonder huiswerk.
Dat lijkt me zeker een goed plan. Misschien kun je met de juf ook wel iets afspreken mbt een heen en weer schriftje of agenda ofzo waar zijn huiswerk in staat, dat die dagelijks mee naar huis en school moet ed of via de mail inderdaad (maar ik vind wat eigen verantwoordelijkheid hierin wel belangrijk en ook de openheid dat er geen dingen langs een kind heen gaan, zeg maar). Misschien kunnen ze de hoeveelheid huiswerk ook wat behapbaarder maken om hem eerst te leren hoe het moet ed voordat de hoeveelheid onoverzichtelijk groot wordt?
Morgen hebben we met Q de intake voor de PMT. De bedoeling is dat ze hulp krijgt met de sensitiviteit. Vooral het deel dat ze zich heel veel aan trekt van anderen, hoe ze zich voelen, wat gedrag van iemand anders voor een invloed kan hebben op anderen, etc. Het gaat dan vooral om de dingen waar ze zelf eigenlijk niks mee te maken heeft maar wat ze zich wel heel erg aan trekt. Daarnaast zal ze hulp krijgen met haar faalangst (of in elk geval faalangstig gedrag, er is geen officieel label faalangst maar wel heel vaak benoemd dood de leerkrachten en zelf zien we dit ook terug). Heeft iemand ervaring met PMT en nog tips waar ik met de intake rekening mee kan houden?
hoe moet ze oefenen?topomania? met welke prog moet ze thuis oefenen? wat is haar reden om niet te oefenen? wat doet ze thuis voor plezier?
Ze hebben geen programma om mee te oefenen, krijgen alleen te horen waar ze een toets over krijgen en verder niks. Ze maakt nu kaartjes waar ze de plaatsen en gebieden op schrijft. We kopiëren het lege werkblad, dan legt ze de kaartjes (die omgekeerd door elkaar op tafel liggen) op de goede plek. Degene die ze niet meteen onthoud verzond ze ezelsbruggetjes voor. Waarom ze het niet wil leren, ze wil op het moment eigenlijk niks wat met school te maken heeft. Denk dat dat de reden is. En het is natuurlijk gewoon stom, ‘waarom zou je dat uit je hoofd leren??’ Wat ze thuis leuk vindt om te doen, niet heel veel op het moment... Lezen, tekenen, YouTube en Netflix kijken (gelukkig wel vaak in het Engels) en als het droog is hutten bouwen (waar ze van alles bij maakt om het in te richten) en in de boom klimmen in de tuin.
Hier moeten de kinderen als ze onder een 8 halen een toets opnieuw doen. Klinkt heel hard, schrok ik ook wel van toen ik dat hoorde, maar blijkt fantastisch te werken. School redeneert: deze kinderen zijn cognitief in staat een 8 te halen, als dat niet gebeurt moeten we kijken waar dat aan ligt. Vaak dus aan het leren. Onze oudste heeft vorig jaar een keer een 7,5 gehaald voor een topotoets. Dat was altijd hangen en wurgen met leren, huilen, uitstellen etc. Wij hebben haar zo goed mogelijk begeleid, maar pas na de 7,5 viel het kwartje dat ze zelf in grote mate invloed heeft op haar cijfer. Ze draaide om als een blad aan een boom, en afgelopen maandag kwam ze uit de auto met haar topoblad Europa, waarvan ze tijdens de autorit van bijna 40 minuten al ruim de helft had geleerd. Ze weet nu echt dat herhalen de kracht van de reclame is, dat 1x doorlezen gewoon niet voldoende is om te weten waar alles ligt en hoe je het schrijft. Tafels net zo: ze moeten in een kwartier hun rekenwerk maken. Ze liep er op een gegeven moment tegenaan dat ze dat niet meer haalde, toen de sommen groter werden. We hadden thuis heel veel geoefend, maar her belang was niet goed doorgedrongen. Ze heeft op school zelfstandig hulp gevraagd van de juf en tijd gekregen om te oefenen. Hoe ze het heeft gedaan weet ik niet eens, want bij een portfoliogesprek hoorde ik ineens van de juf dat ze alle tafels geautomatiseerd had. En verdraaid: ik kan vanuit het niets een keersom vragen en ze antwoordt binnen 1 of 2 seconden. Dus hier was het zo dat het belang ingezien moest worden en dat er een sanctie volgde op een niet goed geleerde toets. En dan niet verwijtend, maar duidelijk: lager dan een 8 is overnieuw, ook als het ‘alleen’ maar gaat om de spelling. Geen discussie, geen ruimte geven voor ellenlange jammerklachten, zo is het gewoon. Ik leer nog steeds van deze aanpak, ik kan nog weleens te soft zijn, maar dan neemt ze wel een loopje met je en dat is voor haar ontwikkeling helemaal niet goed. Moet ik wel zeggen dat de begeleiding op school dus echt fantastisch is: een kind wordt nooit aan zijn lot overgelaten, er is altijd begeleiding mogelijk, het inplannen van de hertoets gebeurt samen met het kind. Het doel is zelfstandigheid bevorderen en dat lukt echt bijzonder goed.
@gitta is dat op een reguliere of hb school? Ik denk namelijk dat dit voor onze jongste ook een hele goede aanpak zou zijn.
Wat super dat ze er zo op school mee om gaan! Vorig schooljaar had Q een juf die ook heel erg duidelijk was en al jaren in de HB klassen les geeft. Nu in de bovenbouw een juf voor het tweede jaar en een hele lieve meester die net van de pabo af komt. Zij vinden het zó moeilijk om zo duidelijk te zijn, waar vooral Q dankbaar gebruikt van maakt.
Ja, ik lees weleens verhalen over fulltime HB-scholen waar ik niet zo blij van word. We hebben echt enorme mazzel dat hier toen plek was. Inderdaad: als je ruimte geeft, wordt die genomen. Zonder pardon. Ruimte is natuurlijk nodig en die krijgen ze op deze school ook veel, maar bepaalde dingen moeten gewoon, en daar is alleen in bepaalde gevallen na overleg een uitweg voor.
Absoluut! Hier regulier onderwijs, maar een juf die heel goed de balans weet te vinden tussen ruimte geven en de regels strak houden. Mijn dochter zou overigens blokkeren en gaan steigeren bij 'minstens een acht moeten halen'. Bij haar helpt eigen verantwoordelijkheid geven en open stimuleren en motiveren veel beter. Er ligt op haar huidige school aan de oppervlakte weinig druk op het halen van goede resultaten, maar door de manier waarop ze er mee om gaan, is wel duidelijk dat goede resultaten erg gewaardeerd worden. Daardoor ervaart de oudste geen druk, maar wil ze het wel graag goed doen. Voor haar werkt dat erg motiverend.