Ja wel een leuke baan hoor, maar ik werk om te leven en niet andersom. In mijn ogen is werk 'maar werk' en heb ik het vooral nodig voor de praktische dingen. Het wordt zo overschat (vind ik). Natuurlijk is het belangrijk dat het leuk is (en dat is het) maar mijn passie ligt bij mijn gezin en andere dingen. Ik vind werk gewoon niet belangrijk genoeg. Als ik het voor het kiezen had wist ik het wel. Maar soms heb je geen keus en moet het toch. En dat is jammer, maar acceptabel en dus geniet ik extra vd dagen waarop ik wel van mijn kinderen kan genieten.
5 jaar geleden heb ik die keuze ook moeten maken. Omdat onze dochter als baby veel zorg en aandacht nodig had en veel ziekenhuisbezoekjes. Ik lag in februari er al wakker van hoe ik opvang moest regelen In de zomervakantie. Mijn werktijden sloten niet meer aan bij mijn gezin. Maar helemaal 'niets' doen thuis kon en kan ik niet dus besloot al snel om gastouder te worden. Ik kwam uit de kinderopvang de keuze was snel gemaakt. Heb er nog geen spijt van gehad. Ikvind het nu juist erg fijn om vooral bij onze baby te kunnen zijn. Vind dat echt een luxe positie.
Ja dat is wel fijn als je dan iets van uit huis kan gaan doen. Gastouder zou dan weer niks voor mij zijn, ik ‘’hou’’ niet zo van kinderen, ja mijn eigen kinderen maar hahah maar als ik het zo zeg dan klinkt het wel heel erg stom. Ik blijf maar brainstormen wat ik nou zou willen en kunnen. Pfff zo moeilijk.
Nee wij hebben nu ook 800 euro aan boodschappen geld per maand nu (daar pinnen we alles van zeg maar, behalve kleding dan). Maar ook dat redden we idd niet altijd.
Ja is ook eigenlijk niet haalbaar he, ik ben er ook bang voor. Bovendien loop ik alweer de hele dag met een knoop in mn maag dat ik eigenlijk alleen maar thuis zijn niet ga zien zitten. Maar op mijn werk word ik nu ook echt niet blij. Zo lastig. Ik zit sinds de bevalling ook nog steeds niet lekker in mn vel en moet ook nog weer afvallen om al mn kleren weer te passen enzo, dat helpt ook allemaal niet mee natuurlijk. Ik zit de hele dag ook vacatures te lezen steeds maar er is niets wat me direct aanspreekt. Omdat ik het werk wat ik nu doe ook niet leuk vind en voor alles zal ik dan toch weer iets van een opleiding moeten gaan doen. Wat ik zo lastig vind met 3 kleine kinderen.
Kan je geen 0 uren of flex contract krijgen , dat je zelf aangeeft wanneer jij wil en kan werken? In tussentijd uitzoeken wat je echt wilt en eventueel omscholen of bijleren voor datgene? Ligt wel een beetje aan je huidige werkgever of dat mogelijk is of niet. Maar dan zit je niet helemaal zonder inkomen en kan je het zelf plannen. Ik roep maar iets hoor. Of misschien toch een andere baan die je leuk vind op dezelfde manier ‘indelen’.
Haha nee dat is bij mijn huidige werkgever echt geen optie. Ik ben nu sowieso volgens mij al jaren echt een last voor hem, ik werk op een financiele administratie drie dagen per week. Het is heel erg druk, stressvol zelfs, maar er mag niemand bij. Nog minder gaan werken gaat dus echt niet lukken daar. Ik heb natuurlijk altijd recht op ouderschapsverlof daar maar ik zal daar geen vrienden mee maken. En ik voel me daar al niet meer op mijn plek tussen mijn collega’s en dat zal dan helemaal zo zijn.
Ik ben gestopt met werken toen mijn oudste net kleuter was. Ik had daarvoor een auto ongeluk gehad en ik ging me opgelaten voelen naar mijn werkgever toe dan had ik weer therapie, dan weer een doktersbehandeling, dan weer een verzekeringskeuring van de tegenpartij en dan ook nog een kind wat af en toe ziek was. Ik had er echt stress van. Achteraf is het voor mij de beste keuze ooit geweest. Ik ben echt een verzorger. Hou ervan om het gezin te verzorgen, alles te regelen, het huishouden te doen. Ik mis wel het werk zelf want dat vond ik leuk maar dat weegt niet af tegen de rust die het gebracht heeft. Als ik door was blijven werken had ik ook nooit meer voor een 2e kind gegaan dan was het bij de oudste gebleven.
Fijn toch dat jij je dat niet voor kunt stellen. Hier 2 kinderen waarbij 5 dagen school al een uitdaging is om vol te houden. Een BSO zou echt een nekslag zijn. Er zijn namelijk kinderen waarbij het de hele dag zo ongeveer gaat, niet vreemd he dat ze na school geen opvang meer trekken:
Als je met een knoop in je maag loopt bij het idee de hele dag thuis te zitten, dan denk ik niet dat het een goede keus is om te stoppen met werken. Wel om een andere baan te zoeken. Ik zou toch eens op vacatures reageren die je voor 80% aanspreken, omdat je zegt niet echt iets heel leuks tegen te komen. Tijdens sollicitatiegesprekken kom je er dan wel achter of het toch veel leuker is dan je dacht of dat het niet matcht. Ik denk dat je even een duwtje en positieve energie nodig hebt om weer plezier in werken te krijgen
Misschien dan toch eerder een andere baan zoeken ipv helemaal stoppen? Of even stoppen en dan op je gemakje iets anders zoeken.
Wij hebben zo’n €700 over voor dit alles sinds we verhuisd zijn. Daarvoor ook €500. Maar nu ook een kind extra. Gaat prima hoor.
Dat wordt mij ook vaak gevraagd, of ik geen gastouder wil worden maar ik denk er net zo over als jij andere kinderen vind ik helemaal niet zo leuk om voor te zorgen.
Ja dat denk ik diep van binnen ook wel, ik ben denk ik nu een beetje aan het vluchten. Zo voel ik me ook, ik wil het liefste in mijn bed onder de dekens kruipen. Ik ben ook echt nog niet mijzelf na de bevalling. Vorige keren had dit ook een aantal maanden nodig. Nu ben ik nog snel geprikkeld, snauw ik naar de kinderen en vind ik de dag door komen loodzwaar. Ik heb het gewoon nog niet allemaal op een rijtje in mn koppie, dus ik moet geen overhaaste beslissingen nemen nu. Ik denk dat ik het hier nog maar even uit moet zingen tot ik een nieuwe vacature tegen kom die me aanspreekt. Punt blijft dus nog steeds dat ik niet zo goed weet wat bij me past. Wat ik nu doe in ieder geval niet. Ik wil meer met mensen werken en niet de hele dag alleen maar computer werk. Vroeger was mijn werk nog leuker omdat ik toen meer contact had met mijn collega’s en nog meer met papieren werkte wat het afwisselend maakte. Nu is alles gedigitaliseerd en doe ik letterlijk alles op de computer. Ik hoef mijn kamer niet meer af, alleen voor een plas en een kop koffie. Zo saai! Jouw reactie is denk ik wel een goede!
Heb je op het werk geen loopbaanbudget? Misschien kun je daar nog iets mee. Of als je het buiten het werk om wil doen en het geld ervoor over hebt kun je zelf een loopbaancoach inschakelen. Trouwens als je je zo voelt thuis is er dan misschien meer aan de hand? Overspanben oid? Want dan kun je je ziekmelden en het met d3 bedrijfsarts bespreken.
Klinkt mij ergens heel herkenbaar, dat gevoel van totaal geen zin en willen vluchten. Bij mij leidde het uiteindelijk (icm met erg laag vit D) tot een burn-out en een jaar uitval. Neem dit gevoel serieus en neem geen overhaastte beslissingen. Maar misschien juist wel eens gaan praten bij de huisarts of bedrijfsarts. Uiteindelijk heb ik wel bij eigen werkgever kunnen reintegreren op een andere functie. Ik was vooraf niet op de hoogte van deze afdeling (erg groot bedrijf), maar zodra ik open gespreken hierover had, bleken ze erg mee te willen denken. En misschien zit ik helemaal mis, maar wanneer je toch wilt omscholen naar wat anders. Zou omscholen naar budgetcoach niet wat voor je zijn? Zo te horen ben je goed met cijfers en wil je graag met mensen werken en iets bijdragen met je werk. Gewoon maar een idee...
Een dik jaar geleden bewust gekozen om thuis te blijven. Werken met 3 kinderen? We hebben een klein netwerk en niet zoveel opvangmogelijkheden wat dat betreft. Dus dit geeft ons ontzettend veel rust. Ook merk ik aan de kinderen hoe fijn dit is. Ze hoeven mama niet te missen. Ze hoeven niet naar een plek (opvang) waar ze niet tijd met plezier heen gingen. Voor mezelf. We zijn nu een jaar verder en nu pas kan ik zeggen dat ik het fijn vind om thuis te zijn. Ik heb vooral bepaalde dingen moeten accepteren . Man staat volop in ontwikkeling. En soms ben ik weleens jaloers als hij even kan werken en niet hoeft te zorgen. Wij zijn net klaar om 17.00 uur Maar inmiddels hebben we ons gesetteld in onze nieuwe rollen. Hij werkt, ik huishouden en kinderen. Voor ons werkt het nu goed. Ik denk maar zo...je kunt altijd weer aan het werk. Dit pakt niemand mij meer af alles mogen meekrijgen van je kinderen en niemand weg brengen al op jonge leeftijd naar een opvang. Ander voordeel, alles kan op standje relax, in plaats van de 6e versnelling Fiancieel kunnen we het dragen. We hebben wel.een zwaar jaar gehad. Maar het gaat goed. We hebben er bewust voor gekozen en doen het het met minder.
Ik ben al een keer eerder overspannen geweest, nog voor ik kinderen had. Dus ik weet wel hoe het is en waar ik op moet letten. Bij mij uitte zich dat eerst in hartkloppingen constant en extreem emotioneel en oververmoeid, ik kon wel de hele dag slapen, kon niet in drukke ruimtes zijn, was schuw naar mensen en als ik de afwas in de keuken zag staan moest ik al huilen. Ik ben zelf wel bekend met depressieve klachten, echt dat down voelen, geen geluk voelen/zien, moeite de dag door te komen maar toch door gaan. Ik heb dit tijdens de zwangerschappen ook heel erg gehad. Ik denk dat dat nu ook wel weer vanzelf over gaat met een paar maanden. De vraag is alleen hoever gaat het me nu idd in de weg staan wat werk betreft. Want deze hele werk situatie maakt mij voor mijn gevoel nog onstabieler in mn hoofd.
Wat leuk dat je zo met me meedenkt over een toekomstige baan. Ik zal eens googlen naar budgetcoachen. Het bedrijf waar ik momenteel werk verkeerd in zwaar weer, er zijn op andere afdelingen al een aantal mensen uit, op mijn afdeling is het niet de verwachting dat er iemand weg moet, dus sowieso weinig mogelijkheden. En bij dit bedrijf zie ik ook geen mogelijkheden om op een andere functie te komen zitten. Het is een technisch bedrijf. En ik werk op Finance. Wel fijn dat jij binnen hetzelfde bedrijf hebt kunnen blijven werken! Met een goed gesprek kom je idd een heel eind!
Dat kan toch gewoon niet, dan kan je geen auto hebben, geen koophuis, geen vakanties. Wat zal het Nibud zeggen over eten met 6? man, 500 euro per maand toch wel. Dan heb je 2400 euro per jaar voor kleding, sport, vervoer, uitjes, vakantie, interieur, verjaardagen, feestdagen en alles wat kapot kan gaan.