Ik zit even met mijn handen in het haar. Ik ben momenteel in verwachting al gaat deze zwangerschap mij zwaarder af dan de eerste. Zodra ik mij in span hang ik boven de wc. Ik moet mijn gemak houden om wat drinken en eten binnen te houden. Dus het huishouden ligt een beetje op een laag pitje helaas had het graag anders gezien. Maar nu komt het.. Ik word niet goed van mijn eigen moeder.. Ze zet mij meer onder druk dan nodig is. We hebben huisdieren en ja die verharen nu eenmaal dus al zou ik ieder uur stofzuigen dan nog ligt het binnen een halfuur er weer bij of ik niks gedaan heb. Maar dan heb je mijn moeder van nou dan heb je nog wel even wat te doen voordat straks de kraamhulp komt want ja wat moet die wel niet denken. Dat zet mij zo onder druk dat ik eigenlijk meer doe dan ik nu aan kan op het moment. Resultaat partner kan 's avonds de boel overnemen en ik lig plat helemaal kapot en ziek op de bank. Laat ik het zo zeggen mijn moeder is heel erg van het netjes en opgeruimd huis hebben, wij hebben een wat meer rommelig huis maar maken het wel schoon alleen naar haar zin niet voldoende en ruimen we ook niet netjes op. Ik word daar zo moe van.. Want juist vanwege de beesten stofzuigen wij iedere dag en dweilen we iedere dag. De wc wordt iedere dag schoongemaakt en 1x per week grondig. De badkamer probeer ik ook 1x per week mee te pakken. De was word hier 2x in de week aangezet en direct opgevouwen wanneer het droog is. De bedden worden 1x in de 2 weken verschoond, van zoontje iedere week. De keuken wordt tijdens het eten koken al opgeruimd en groot gedeelte verdwijnt in de vaatwasser of wassen we af tijdens het koken. Fornuis pakken we altijd na het afwassen mee. Wij zijn niet van het moet spik en span zolang wij maar weten dat we het doen. Nu is het bovenstaande minder van kracht gezien mijn gesteldheid nu. En daar zeurt mijn moeder over. Dat het nu meer blijft liggen en de kraamhulp straks echt denkt van waar ben ik beland en leven hier kinderen in. Ik merk dat het mij zo ontzettend aangrijpt, gezien ik om deze situatie niet heb gevraagd en op dit moment mijn energie hard nodig heb voor andere dingen waaronder mijn zoontje. Ik ben al zo slap van het vele overgeven en dan ook nog dit erbij. Ik heb haar aan gegeven op dit moment het niet alleen te kunnen, maar dan komt ze met het simpele antwoord dan doe je ruimte voor ruimte. Ja mam, elke inspanning resulteert in boven de wc hangen. Zolang ik blijf liggen hou ik enigzins nog wat binnen. Maar dat dringt bij haar niet door, ze biedt ook geen hulp aan en ik merk aan alles dat ze zoiets heeft van ja dat hoort erbij even doorzetten. Mag ik van jullie weten hoe goed jullie het huishouden bij houden tijdens de zwangerschap en hoe "opgeruimd" huis jullie hadden in de periode dat de kraamhulp er was? Ik vind het zo jammer dat ik onder druk wordt gezet door mijn eigen moeder, dat er geen begrip is. En dan heb ik nu nog geen dikke toeter want ja dan straks lukt het helemaal niet meer en dan? Zulke opmerkingen het maakt mij zo verdrietig, ik leef nu echt van dag tot dag met die extreme misselijkheid. En als ze hier komt ze hoeft niet te helpen maar het zou zo ontzettend fijn zijn dat ze dan haar commentaar bij hield of anders uit zichzelf een doekje of stofzuiger pakte en met het idee doet dan ontlast ik jou. Maar helaas..
Lijkt me tijd voor een goed gesprek met je moeder (en dan heel duidelijk zijn, dus echt 'ik wil dat je er over ophoudt', zeg ook wat het met je doet, misschien dat dat haar wat boeit). En voor jezelf opkomen en je eigen grenzen (zowel fysiek als psychisch) aangeven en bewaken ipv je te laten beïnvloeden. En als je zelf ook vindt dat er meer in huis moet gebeuren kijken of iemand je kan helpen in de huishouding (misschien je moeder wel, maar dan zou ik het gewoon expliciet vragen als ze er over door blijft gaan, zo van 'je bent van harte welkom om het te doen als je het zo belangrijk vindt' en als ze dat niet wil, dan zou ik nogmaals aangeven dat ze er dan haar mond over moet houden en zich op haar eigen huis moet richten - minder kattig dan dat het zo op een scherm misschien overkomt ), eventueel een betaalde huishoudelijke hulp, maar alleen als JIJ dat nodig vindt, niet enkel omdat je moeder het nodig vindt.
Waarom zeg je niet gewoon dat ze beter haar mond kan houden, en vertel je waar de schoonmaak spullen staan. Als ze zich zo ergert gaat ze het maar poetsen, en anders moet ze haar mond houden. Ik was daar snel klaar mee geweest als dat mijn moeder was.
Precies wat @NiekeKris zegt. Hou je grenzen aan. Je kinderen gaan niet dood van 3 dagen niet stofzuigen of dweilen. En ja, je ziet dan dat het nodig is. Lekker boeien. Maar ze hebben liever dat je energie hebt om even te spelen dan dat t schoon is en je verder alleen nog maar kunt liggen. Ik ben niet zwanger of ziek en momenteel is het dweilen heel hard nodig. Maar ik heb vanmorgen heeerlijk met m’n dochter gepuzzeld en buiten gespeeld. Het maakt haar echt niet uit dat er wat vlekken op de vloer zitten. En mij dus ook even niet.
Wat enorm naar van je moeder, doe gewoon rustig aan hoor. Die druk gaat nergens over want voorlopig komt de kraamhulp nog niet. Misschien voel je je later in de zwangerschap al wel veel beter. Laat je niet gek maken! Wel erg dat je je zo rot voelt, kan de HA misschien iets tegen de misselijkheid geven?
Dat is het hele probleem. Ik heb zo vaak gesprekken met haar gevoerd hierover. Zelfs toen ik nog niet zwanger was.. Mijn moeder is gewoon echt het tegenovergestelde van ons. En dat mag en hoor je mij ook niet over. Maar klaag dan niet over andermans huishouden als dat niet voldoende naar je zin er schoon en opgeruimd uit ziet. Dat zij bij ieder kruimeltje direct de stofzuiger pakt moet zij weten maar ik niet. En zeker op dit moment niet. Op sommige momenten kan ik het ontzettend goed met haar vinden, alleen met dit soort dingen botsen wij ontzettend. Wat er ook voor zorgt dat ik haar meer op afstand houd en niet eens meer ieder dingetje tegen haar vertel hoe ik mij voel want dan krijg ik toch een bot antwoord terug. We zijn aan het kijken voor huishoudelijke hulp (dan wel zelf bekostigen) maar vaak valt opruimen daar niet onder. En dat is voor mij nu ook eigenlijk teveel. Moet ik nog even goed navragen. Ik heb medicijnen tegen de misselijkheid, alleen die werken niet voldoende. Ja wanneer ik mij rustig houd (hiervoor hield ik niks binnen en was ik uitgedroogd) maar zodra ik maar in beweging kom kan ik standaard naar de wc rennen helaas.
Woow, je bent nog maar net zwanger, en van een tweeling. Logisch ook dat je nu misselijk bent in deze begin periode. Ik zou idd na huisarts gaan voor medicatie voor je misselijkheid. En lekker doen wat kan en meer niet, na 12 week voel je vast wat beter en dan zie je wel weer verder. Voor nu is belangrijkste dat je aan jezelf denkt, ik had tegen haar gezegd eventjes minder contact of niet zeuren deze stress is niet goed voor mij en de baby’s
Wij waren net een paar dagen verhuisd toen de baby kwam. Kraamzorg heeft het gewoon geïmproviseerd en dat ging prima. Ze komen in allerlei gezinnen en ik denk echt niet dat ze jeugdzorg op je afsturen omdat je een week de wc niet gedaan hebt of gedweild hebt. Dus vooral geen zorgen maken. En zoals de andere dames ook zeggen je moeders probleem niet jouw probleem maken.
Misschien kan je man savonds opruimen? Ik was ook zo beroerd toen ik zwanger was, ik had 2 wasmanden staan. Daar gooide ik alles in wat opgeruimd moest worden. En die taak was voor m'n man savonds. Dat was voor mij toen te doen, het huis leek netter en koste me bijna geen moeite. Ik zou ook ff bellen met ha voor wat tegen de misselijkheid. Haalt net de scherpe randjes er even af.
Voordat ik mijn medicijnen kreeg ging ieder hapje en slokje direct weer terug naar buiten. Daardoor uitgedroogd op het ziekenhuis gezeten. De gyn heeft mij toen zofran voorgeschreven, die helpt in zoverre wanneer ik gewoon rustig blijf zitten of liggen en zo min mogelijk doe. Ga ik in beweging en mij inspannen moet ik direct weer overgeven. Ik weet niet of het in combinatie met de stress het versterkt het misselijk zijn en moeten overgeven. Misschien wel. Mijn man doet 's avonds ook de afwas, de woonkamer speelgoed vrij maken en nogmaals de stofzuiger er overheen halen. (dat doe ik' s ochtends dan wel nog voordat kind wakker is) nu om de dag dweilt hij het voordat we naar bed gaan. Hij zorgt ervoor dat alle vieze was bij de wasmachine terecht komt. Zodat ik die nog kan aanzetten de volgende ochtend, hij zorgt ervoor dat de was wordt opgehangen of in de droger gaat en ik zorg ervoor dat het in de wasmand klaar ligt om door hem op gevouwen te worden. Hij doet de beesten eten en drinken geven 's ochtends en' s avonds. Inclusief honden uitlaten en kattenbak verschonen. Ik zorg ervoor dat kindlief 's avonds na het eten gereed is om naar bed te kunnen dus alvast kleren uit, schone luier aan en pyjama aan. Man legt hem dan in bed (ik wil zo min mogelijk tillen nu) Wat betreft eten is het wat we eten is het iets makkelijks zet ik de oven aan of maak het klaar. Duurt iets langer en kost meer moeite dan kookt manlief en zorgt ervoor dat we er 2x van kunnen eten. Daarnaast werkt hij hele dagen en in het weekend neemt hij de huisvader rol op zich en mag ik van hem bij tanken. Dus op dat punt heb ik niks te klagen wat betreft hulp vanuit hem. Tuurlijk heeft hij ook weleens geen energie meer en doet hij alleen het hoognodige en blijft er weleens een wasmand staan of doet hij de vaat niet met de hand maar in de vaatwasser en gaat er net iets minder vaak ergens een doekje overheen. Omdat ik dat normaal gesproken overdag doe.
Als je moeder het na heel expliciet gezegd te hebben dat ze of haar mening voor zich moet houden of moet helpen (dus niet vaag en er dan vanuit gaan dat ze het wel begrijpt oid, dit ivm wat je in je eerste post schrijft, dat ze het niet uit zichzelf doet) nog niet begrijpt, dan zou ik aangeven dat je het contact dan af gaat houden (als je dat wil, hè, anders natuurlijk niet ), omdat je niet op die kritiek zit te wachten, normaal niet en nu al helemaal niet. Dan is het aan haar: of minder contact met haar dochter of zich inhouden. En dat is niet leuk, want je wilt dat ze je steunt, maar als ze dat niet doet, dan zou ik toch een andere keuze maken dan blijven hopen en je ondertussen extra rot voelen door haar gedrag.
Mijn huishouden was belabberd en Ik reed regelmatiger langs de snackbar en chinees voor het avondeten, omdat ik me moe of beroerd voelde. En als een ander daar commentaar op zou hebben, zou ik ze de stofzuiger aangeven en ze zelf aan het werk zetten. Ik zou me niet eens gaan verantwoorden... Dus in het geval van je moeder zou ik twee dingen doen: 1: niet meer in discussie, geen uitleg geven of verantwoording afleggen, maar simpelweg: ‘meer krijg ik nu niet voor elkaar. En daarmee klaar.’ Of nog simpeler: ‘mam, dit wordt geen onderwerp van gesprek meer tussen ons.’ 2: ‘Maar als jij er zo veel last van hebt hoe het er hier uitziet/aan toe gaat: alsjeblieft hier is de stofzuiger!’ En als dat niet werkt, kan je altijd zeggen dat ze weer welkom is ze stopt met zeuren of bereid is zelf haar handen uit haar mouwen te steken.
Dit, ik heb ook een spik-en-span-moeder, maar gelukkig niet een met een betonnen plaat voor de kop. Ik heb sowieso een hekel aan het huishouden, dus ik doe het liefst zo min mogelijk Ik kreeg ook wel commentaar, maar ik heb een keer gezegd: mam, ik vind andere dingen gewoon belangrijker. En toen is bij haar gelukkig het kwartje wel gevallen.
Da's geen fijne situatie. Ik weet helemaal hoe je je voelt. Tijdens mijn zwangerschappen deed ik ook alleen het hoognodige, en mijn man de rest. Jammer dat je je zo op laat jutten door je moeder. Ik vraag me wel af of ze dagelijks bij je over de vloer komt, of dat je haar van alles op de hoogte houdt. Want een beetje afstand nemen lijkt me niet gek. Succes!
Oh bah wat vermoeiend... Zou het je lukken om t meer los te laten en je er niet / minder door te laten raken? Makkelijker gezegd dan gedaan hoor... maar ik lees eigenlijk vooral dat je moeder ergens problemen mee heeft en jij niet (en terecht want volgens mij laten jullie het huishouden niet verslonzen als ik t zo lees).. dus lekker t probleem bij haar laten. Als ze er zoveel last van heeft, dan bedenkt ze er zelf maar een oplossing voor waar jij mee kunt leven
Nou ik zou geloof ik een beetje afstand nemen van je moeder. Je bent nog geen 8 weken zwanger en door alles wat je nu al opschrijft heb ik het idee dat ze heel veel bij je over de vloer komt. Als dit dan zo botst dan zou ik daarin heel duidelijk proberen te zijn. Iets in de zin van, prima mam dat je hier bent, maar dan de situatie ook accepteren zoals hij is (en nog mooier zou zijn als ze je zou helpen). Vind het echt onzin om nu al te zeuren over hoe moet dat met de kraamzorg straks, dat duurt nog een half jaar. Misschien ook proberen wat duidelijkere afspraken te maken met je moeder. Even laten weten als ze komt of hoe vaak of wat dan ook. Mijn moeder woont een half uur rijden bij mij vandaan, dus die komt niet zomaar langs wippen, maar dan nog vind ik het prettig als men even vraagt of ik thuis ben en het uitkomt. Dan kan ik namelijk ook zelf de keuze maken of ik zin heb in bezoek of niet. Toen ik zo beroerd was aan het begin van m'n zwangerschap zat ik echt niet te wachten op al dat 'gezeur' en lag ik het liefst lekker in m'n joggingbroek op de bank. Dan zit je niet te wachten op iemand die je huishouden (en wat nog meer) eens even komt afkraken. Succes ermee!
Ze komt echt niet dagelijks over de vloer, maar we appen wel regelmatig en als ze dan vraagt wat ik aan het doen ben en daar eerlijk antwoord op geef door te zeggen lig op de bank. Dan zegt ze dus je bent hele dagen thuis, waarom ga je niet in het huis bezig. Omdat ze dus weet dat we sowieso niet van het moet spik en span huis zijn, en er altijd wel wat schoon te maken valt. Als ze dan langskomt heeft ze er dus altijd een opmerking over, en ze heeft letterlijk gezegd niet te willen komen helpen in haar vrije tijd omdat ze dan tijd voor haar zelf wilt. Prima maar zeur dan niet. Mijn moeder is een moeder die zich graag met onze opvoeding bemoeit. Toen ik zwanger raakte van de eerste en ik zei dat ik bepaalde dingen niet mocht eten was het onzin want vroeger hoorde je er ook niemand over en moest ik het gewoon eten als ik er zin in had. Nu zoon er eenmaal is heeft ze ook genoeg dingen gehad waar ze zich mee bemoeide en haar mening wel over klaar had. Want vroeger.. Dus wat dat betreft weet ik dat mijn moeder zich nogal graag mengt in ons leven. Ook als we iets gekocht hebben wat volgens haar niet nodig was zal en moet ze daar haar mening over geven. Ze wilt soms nogal graag zich er tussen mengen en wanneer ik haar minder vertel dan voelt ze zich nog gepasseerd ook. Had ook al wel vaker met haar zo van ene oor in en andere oor uit zodra ze de deur weer uit was. Of ik kapte het gesprek op de app af door te zeggen dat zoontje aandacht nodig had en liet dan paar dagen niks van mij horen. Maar nu met die hormonen zit ik sneller op de kast merk ik..
Ohh Wat vervelend! Klinkt heel erg ouderwets, de vrouw is thuis dus kan poetsen. Nou lekker blijven liggen hoor meid en goed aan jezelf denken. Inderdaad zoals al veel is gezegd duidelijk tegen haar zijn want als dit nog heel je zwangerschap doorgaat wordt je band er met haar niet beter op! Mij lukt schoonmaken ook totaal niet, al 5 weken elke dag kotsmisselijk. Gelukkig zonder overgeven. Dat heb jij er ook nog bij.. sterkte..
Oef lastig hoor. Nou, als ik zo hoor wat je in huis doet is daar helemaal niets mis mee. Dus vooral niet aan jezelf gaan twijfelen. Mijn moeder is kraamverzorgster, en die maken me soms wat gore woningen mee, dus daar zou ik me al helemaal niet druk over maken. Wat betreft je moeder, ik heb zelf tijdens mijn eerste zwangerschap enorme ruzie met mijn moeder gekregen en dat was niet leuk. Maar alles wat ik normaal kon relativeren, kon ik toen niet meer hebben. Je kunt een paar dingen doen. Afstand nemen en proberen niet te reageren. Je kunt haar vragen om te helpen, bijv met de was. Besluiten om tijdens de zwangerschap naar haar toe te gaan ipv zij naar jou. Je kunt ook op je strepen staan en haar aanspreken, maar mijn ervaring is dat dit de relatie niet altijd ten goede komt.