Ik zit even met het volgende, onze zoon is 5 en heeft ass. Hij wilde graag al eerder lang haar, dat laat hij nu groeien. Maar had het ook al een aantal keer over een jurk gehad. Nooit zoveel aandacht aan besteed. Vorige week kwam hij thuis vanuit een vriendje. Hij was dolblij, en de volgende ochtend wilde hij dat ook in naar school. Prima, geen probleem. Maar vroeg daarna direct "mama, mag ik dan nu ook mijn jurk?" Die zaterdag met hem gekocht, een op en top meisjesjurk. Roze met glitters en een grote tule rok. Hij straalde, was oprecht blij en zijn gezichtje sprak boekdelen. Daar zag hij ook allerlei speldjes, nep vlechten, kroontjes e.d Echte meisjes dingen. Die wilde hij natuurlijk ook hebben en uiteindelijk een diadeem gehaald met een kroon erop. Maar, hij gaat daar nu dus steeds in verder. "Ik wil er uit zien als een meisje mama" " ze mogen niet zien dat ik een jongen ben" "Mama, mag ik frozen dingen voor mijn verjaardag? Net als meisjes?" Wilt ineens een pop en zodra het kan trekt hij zijn jurk aan. Wat moet je hiermee? Hoever ga je daarin mee? We hebben nu de afspraak dat hij binnen zijn jurk aan mag, speldjes in zijn haar mag e.d. Man en ik staan hierin recht tegenover elkaar (ik vind dat hij mag zijn wie hij is, zal vast een fase zijn en geen "ding" van maken, man vind alles onzin wat het is toch een jongen.. ) Ik wil er niet teveel in meegaan, straks wilt hij niks anders meer dan zich als meisje voordoen. Maar, hij lijkt zich er wel fijner in te voelen.
Onze oudste (ook met ass) heeft zo’n zelfde fase gehad rond die leeftijd. Is ook weer over gegaan. Ik heb hem gewoon gelaten maar wel uitgelegd dat andere mensen misschien vragen kunnen stellen of kunnen gaan lachen.
Hmm lastig zeg. Ik denk dat het essentieel is om hem het gevoel te geven dat hij mag zijn wie hij wil zijn, maar snap wel dat dit iets anders is dan bijv. alles van Ajax willen (om maar iets te noemen). Als je googled op bijv. 'hoe omgaan met genderidentiteit kleuter' kom je waardevolle informatie tegen. Het kan overigens ook gewoon weer overgaan. Een neefje van mij heeft ook zo'n fase gehad, maar dat ging weer voorbij.
Ik zou het een poos aankijken en voorlopig idd. de regel ''alles mag binnenshuis'' behouden. Gaat de fase na langere tijd niet over en heb je echt het idee dat je kind zich in het verkeerde lichaam bevindt oid., dan kun je altijd nog tegen die tijd verder met elkaar praten over hoe jullie het aan willen gaan pakken. Voor zover ik weet is het heel normaal dat veel kindjes deze fase doorgaan. Hier overigens een zoontje van ruim 3,5 die soms speldjes in z'n haar wil en eenhoorns helemaal fantastisch vind. Hij heeft inmiddels ook een eenhoornknuffel in z'n bed liggen.
Thuis in mee gaan. Dit is vaak een fase die vanzelf over gaat. En er een duidelijk gesprek met je man over hebben in hoeverre jullie hier thuis in mee gaan. Respect hebben voor elkaars mening maar wel de behoefte van jullie zoon voorop stellen. Ik ken een stel dat ook een jongen had die in die fase zat. Het jongetje (destijds 5 jaar) kwam met jurkjes en dergelijke naar school. vader was het er niet mee eens, moeder ging er in mee. Uiteindelijk bleek (inmiddels) zij echt een meisje te willen zijn. Ouders stonden lijnrecht tegenover elkaar en hun relatie heeft echt op het punt van scheiden gestaan. Met veel praten kwamen ze er samen uit en hebben ze hun dochter daarin gevolgd.
Idd thuis in meegaan Zoon heeft deze fase eerder gehad. Alhoewel hij nog steeds liever bij de Mcdonalds de meisjesvariant happymeal kiest als die er is en bij de action altijd 'prinsessendrinken' wil. Al blijft t een zeer verzorgend type die de luiers van broertje verschoond, de billen van broertje was in t badje en hem daarna liefdevol insmeerd met olie. Maar qua kleding en speelgoed is de fase voorbij.
Ons zoontje van net 3 heeft nu zo’n fase. Wel in iets mindere mate. Pas haalde ik hem op bij de opvang en toen had ie een jurk aan. Toen zei ie dat ie ook graag bij onze verkleedkleren een jurk wilde. Die is er inmiddels nog steeds niet. Zo nu en dan vraagt ie er wel om, maar hij verkleed zich net zo lief als ninja of Superman. Ook trekt ie weleens m’n hakschoenen aan, van de week wilde ie perse de roze sokken van z’n vriendinnetje aan en in de winkel was het huilen omdat ik geen pop wilde kopen. Ik besteed er niet teveel aandacht aan, leg er niet de nadruk op dat het “meisjes dingen” zijn. Ik had hetzelfde gereageerd als ie in de winkel gezeurd had om een auto, als ie op klompen liep ipv hakschoenen.
Mijn neefje heeft rond 5 a 6 jaar ook zo'n fase gehad. Hij deed graag rokjes aan , vond hij mooi denk ik. Hij mocht het niet aan naar school (van school niet (chr. school) maar ook van ouders niet) , maar wel naar buiten; de supermarkt, naar oma en thuis. We hebben er nooit een probleem van gemaakt, ook nooit opmerkingen over gemaakt in de trant van 'wat ben je mooi' of 'wat doe je nou gek' Op een gegeven moment is het gewoon gestopt.
Volgens mij hebben vrij veel jongens een dergelijke fase in meer of mindere mate (en veel meisjes andersom ook trouwens, alleen wat later ). Ik zou me nu in ieder geval nog geen zorgen gaan maken oid. Qua wat mag zou ik gewoon kijken naar wat prettig voelt voor jullie en voor hem. Mijn neefjes droegen/dragen ook buitenshuis wel eens nagellak (de oudste inmiddels niet meer door commentaar van klasgenootjes) en de jongste (nog een peuter) ook wel eens een jurk. Ik geef dan ook gewoon complimentjes, want ze zijn er super trots op. Ik geloof niet dat je door een keer een ander kledingstuk dan gebruikelijk bij het geslacht dat je hebt te dragen of een complimentje iemand transgender maakt of door het niet te doen dat voorkomt oid. Wat is, dat is en of het zo is, dat merk je tzt vanzelf.
@MamaChantal Ik denk dat je het hartstikke goed doet. Wat fijn voor hem dat er de ruimte is te kunnen doen wat hij op dit moment fijn vindt. Ben het met je eens om het vooral binnenshuis te laten.
Ik ben daar heel makkelijk in en ik zie het in de kleuterklas meer gebeuren. Jongens met haarspeldjes, roze kleding en nagellak. Ze vinden het allemaal fantastisch en normaal en zo hoort het te zijn! Ik zou het dus niet alleen binnenshuis houden maar er vrij mee omgaan. Lekker ontdekken wie ze zijn en wie ze willen worden. Misschien is het een fase, misschien is het meer maar vrijheid blijheid. We zijn een moderne maatschappij en dat begint in mijn ogen al jong!
Ik zou dit ook gewoon accepteren zowel binnen als buiten. Als het echt een fase is dan gaat het wel weer over. Als dat niet zo is zul je er in de toekomst ook mee moeten leren dealen.
Waarschijnlijk een fase. Veel kleuters hebben dat. Heeft mijn oudste zoon ook gehad. Roze was zijn lievelingskleur. Nagellak was prachtig. En na een jaartje was het voorbij. Bij ass zie je vaak dat bepaalde interesses veel extremer tot uiting komen. Wellicht dat het daardoor wat extremer is dan bij de meeste kinderen. Ik zou idd de afspraak maken dat fit binnenshuis mag. Maar dat jongens op school een broek aan moeten. Als het niet over gaat kan je altijd nog verder kijken/onderzoeken of er meer achter zit.
Hier de oudste vier en zijn lievelingskleuren zijn paars en roze. Hij wilde ook een roze overal en roze kaarsen. Er zijn grenzen...... ik weet hoe hard sommige klasgenoten zijn en daarvoor heb ik hem wel moeten beschermen. Maar verder gaan we mee in alles wat hij nooit vindt. Maar niet op school.
Jep, denk er net zo over. Hier heeft mijn oudste ook zo'n fase gehad (overigens nooit iets gezegd over dat hij een meisje wilde zijn). Roze nagellak, prinsessenjurkjes, prima hoor. Dus ja, ook naar school (op verkleeddag). En als je hem nu ziet, echt een kereltje. Het kan dus prima een fase zijn én zo niet, des te belangrijker om het nu al te accepteren.
Onze zoon had de fase eerder. Zodra hij op de peuterspeelzaal kwam trok hij een jurk aan en alles er op en er aan. Het erging over toen hij naar groep 3 ging. Hij is versneld en je ziet dat hij zich ook wel aanpast. Roze was eerst een kleur en nu is het stom
Hier ook.. zoontje is wat ouder (net 6) en wil nog steeds eenhoorn zijn dit jaar met carnaval. Met roze en paars en glitters en noem maar op dus. Ik heb ook nog een ander kostuum, heel iets anders, dat hij ook leuk vindt dus ik hoop dat ik hem kan overtuigen dat hij in de schoolse setting dat pak aan trekt en als hij vrij is en we samen naar de optocht gaan etc hij eenhoorn kan zijn compleet met diadeem. Dit inderdaad om bepaalde reacties te voorkomen, hij ligt toch al niet zo lekker in de groep. Als hij nog in de kleuterklas had gezeten had ik het prima gevonden overigens maar in de middenbouw ligt zoiets toch net even anders.
Zoontje vind roze nog steeds de mooiste kleur maar als hij op school gevraagd wordt wat zijn lievelingskleur is zegt hij paars omdat "ze" (klasgenoten) dat volgens hem wel goed vinden en als hij roze zegt iedereen lacht. Vorig jaar riep hij ineens dat zwart zijn lievelingskleur was, omdat dat voor jongens was volgens zijn klasgenoten. Na een week bekende hij toen ook dat roze eigenlijk nog steeds zijn lievelingskleur is. Hij geeft op school sociaal wenselijke antwoorden maar houdt ondertussen dus wel vast aan zijn eigen ideeën.
Gelukkig hebben we een heel eigenwijze knul en geeft hij meestal wel eerlijk antwoord. Zo nu en dan liever een sociaal wenselijk antwoord. Niet zo gek omdat hij later bij de groep is gekomen heeft hij nog moeite om bij de groep te horen. Fijn dat jullie zoon thuis wel gewoon zich zelf kan zijn. Ik ben niet al te moeilijk met kleuren, ik zeg altijd als roze echt voor meisjes is heb ik wel een probleem. Ik draag namelijk heel veel blauw hahaha
Hier ook ontzettend eigenwijs, maar hij overziet actie-reactie ook steeds beter en weet inmiddels precies hoe de vork in de steel zit. Hij heeft soms geen zin in gedoe dus haalt dan zijn schouders op en valt terug op het sociaal handige. Hij is ook nog steeds zoekende naar zijn plek binnen de groep, duurt lang voor mijn gevoel (nu 1,5 jr)