Wat heftig @einad, lijkt me zo zwaar. Ik weet niet zo goed of je iemand dan ook beterschap wenst? Volgens mij wel, ik hoop en bid in ieder geval dat je je snel beter voelt. Heel veel sterkte. Ik ben ook weer zwanger . Ben eind september/begin oktober uitgerekend. Bij de vorige zwangerschappen begon de misselijkheid pas in de 7e week (bij de eerste pas met 11 weken). Qua vermoeidheid en conditie ben ik wel benieuwd of ik dat ga merken als ik onze oudste naar school breng.
Gefeliciteerd @Korenbloem86 ! bedankt @einad Heb je zowel een depressie als een angststoornis of een depressie als gevolg van een angststoornis? zware periode, maar ik hoop dat je met de hulp en medicatie die je krijgt weer beter wordt/voelt. Ik heb een autorijfobie. En zie daardoor het leven soms niet zitten als het op neer komt dat ik binnenkort de meisjes moet brengen naar de KDV. Ik zie er zo tegenop dat ik mr heel somber voel, want ik zie het totaal njet zitten.
@Korenbloem86 gefeliciteerd! Wat snel alweer voor mijn gevoel, maar ik zie dat de kleine man ook alweer 1,5 is. Tijd vliegt! @einad wat heftig. Heel veel sterkte! Hopelijk gaat het snel weer de goede kant op. @iez ik herken het een beetje. Ben niet zo zeer bang voor auto rijden, maar wel dat ik pech krijg onderweg en daar sta in mn eentje met 2 kinderen. En de grootste angst is om te verdwalen, ik heb echt nul gevoel voor richting, zonder navigatie kan ik niks. Onder invloed van hormonen versterkte dat enorm. Heb huilend/zwetend en volledig in paniek in de auto gezeten met een baby toen ik een afslag gemist had. Toen de jongste geboren was heb ik het gewoon vermeden om onbekende stukken te rijden. Alleen dichtbij en wegen die ik kende. Het is langzaamaan weer beter geworden. Ik rij nog steeds niet graag op lange onbekende wegen, maar als het moet lukt het me wel, ook in mn eentje met 2 kinderen. Laatst moest ik ergens heen en zaten ze allebei te zeuren op een punt dat ik echt even goed op de weg moest letten. Heb gezegd dat ze zichzelf moesten vermaken en toen zijn ze heel lief ik zie ik zie wat jij niet ziet gaan spelen samen. Dan ben ik trots op ons alledrie als het weer gelukt is Hier gaat het dit jaar best goed met me. Ben al vanaf het einde van de zomer heel bewust bezig met gezond eten, sporten en voldoende rust en ontspanning nemen voor mezelf. En dat gaat goed, heb tot nu toe niet zo'n enorme winterdip als normaal gesproken. Het helpt enorm dat de kinderen zelfstandiger worden en langzaam komt ook de acceptatie dat 2 kinderen in die zin voldoende voor ons is. Ben steeds minder geneigd om alles weer overhoop te willen gooien voor zo'n kleintje. Ik vind het ook wel weer een moeilijk besluit, omdat het bewijst dat ik meer gewoon niet aan kan. Maar we zijn nog jong dus we hebben nog tijd om welke beslissing dan ook te nemen.
Wat goed dat je er zo open over bent, voel je vrij om dat hier kwijt te kunnen! Ik heb zelf ook te maken met een (minder heftige) postnatale angststoornis
@Jillzz en ik zweet al bij het instappen van de auto hahaha was ik maar zo dapper! twee kids: ik had graag drie levende kindjes gehad. Maar ik wil geen risico meer nemen om een kindje te verliezen of een zwaar traject ingaan, dus ik moet accepteren dat ons gezin nu zo compleet is. Al voelt het niet helemaal zo. Ik bedoel we zijn enorm gezegend met dat we überhaupt kinderen hebben, oorspronkelijk zou ik nl kinderloos blijven als God niet mij genas en vruchtbaar maakte.
Ja ik wilde ook graag 3 kinderen, maar ik denk nu dat ik er aan onderdoor zou gaan en daarmee ze alledrie tekort zou doen. Dan toch liever een leuke moeder kunnen zijn voor 2 en genieten van wat we hebben. Ik heb echt respect voor moeders met meerdere kinderen die het allemaal maar klaar spelen.
Oef ja! Ik heb ook echt bewondering voor moeders met veel kinderen!!! Ik kan me geen voorstelling maken hoe zo’n groot gezin aan te kunnen. Petje af voor ze
Gefeliciteerd!! Ik wilde ook altijd 3 kinderen, en ik ben ook moeder van 3, maar zorg er maar voor 2. Ook ik weet niet of ik 3 aan zou kunnen. Mijn kinderen zijn hele slechte slapers, en ik heb geen hulp van familie. Heb nooit eens een break. Plus, ik ben hooggevoelig en slik nu ook weer antidepressiva (paroxetine). Was na 10 jaar ad vrij, maar een paar maanden na de geboorte van Eden ging het niet meer. Heel herkenbaar dus dat je iets anders in je hoofd had, hoe je gezin er uit zou zien, je verlangens.. Maar wat Iez ook zegt, ik ben al lang blij met 2 levende kinderen na 3 miskramen en 1 stilgeboorte. Plus mijn man zou ook niet meer willen en ik ben te oud . Het leven loopt nu eenmaal vaak anders dan verwacht of gepland. @einad heel veel sterkte! Goed dat je hulp hebt en er zo open over bent. Hoop dat je fijne mensen in je omgeving hebt ook.
Ja klopt, ik was onvruchtbaar en in 2012 werd ik genezen. Ik zal het een keertje vertellen binnenkort,
Dames, zijn jullie bekend met gastouders die bij de vraagouders aan huis werken en hun eigen kinderen meenemen? Ik ben bang dat mijn kinderen niet genoeg aandacht krijgen omdat de gastouder de hele tijd haar eigen kind aandacht moet geven als ik voor zo’n constructie zou gaan.
Ik heb bij mensen thuis de kinderen opgevangen, maar toen had ik zelf nog geen kinderen. Hoe oud zijn de kinderen van de gastouder? Ik vang bij mij thuis kinderen op en het is wel heel leuk als de kinderen ongeveer even oud zijn als je eigen kinderen, zijn echt speelmaatjes. Mijn dochter van 3 en het gastkindje van bijna 3 kunnen een hele tijd samen met de poppen spelen, zoon en gastkind van 1 kruipen/lopen achter elkaar aan en hebben de grootste lol (echt van die schaterlachjes) als ze elkaar bijna te pakken hebben. De kinderen geven elkaar dus ook aandacht, wat ook heel fijn is als je bijvoorbeeld een baby de fles geeft. Wat betreft aandacht geven tussen de gastkinderen en eigen kinderen; onbewust verwacht ik van mijn eigen kinderen meer dan van de gastkindjes. Mijn eigen kinderen kennen mij en weten hoe ik het wil, ik ken hen waardoor ik minder het idee heb dat ik op ze moet letten. Maar dat is natuurlijk wel bij mij thuis. EDIT: Ik bedenk nu dat ik 2 middag bij mensen thuis de kinderen (gingen al naar school) heb opgevangen toen ik zelf onze dochters al had (toen 3 en 1 jaar). Huis was voor mijn kinderen dus ook nieuw, ze vonden al het 'nieuwe' speelgoed heel interessant. Doordat die kinderen al ouder waren, was het huis niet meer ingericht op kleine, jonge kinderen waardoor ik de hele tijd 'bang' was dat mijn kinderen iets zouden breken/slopen.
Hallo allemaal ik wil me graag bij jullie aansluiten. Ik ben zwanger van ons 4e kindje. Omdat ik zelf best last heb van angst en paniek, zeker rondom medische dingen die je moet ondergaan bij bevalling e.d., valt me het best zwaar om te weten dat ik een 4e keer moet bevalling. Het waren allemaal zware baby's en ingeleide bevallingen. Ik ben bang voor complicaties. Hoe geven jullie dit een plek?
Ik zou dat prima vinden, afhankelijk van hoeveel kinderen diegene heeft en hoe oud ze zijn. Een dreumes meenemen kost een stuk meer aandacht dan een 7-jarige.
Welkom! en gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zou je echt willen aanraden om eens te kijken naar hypnobirthing, het klinkt super zweverig maar dat is het niet. Het gaat echt om vertrouwen op je eigen lijf en positief de bevalling ingaan, en ook positief erop terugkijken. Ook als je complicaties hebt gehad, omdat je zelf in controle bent gebleven. Het heeft mij heel erg geholpen, hoewel ik geen slechte ervaring had qua bevallen hoor! Maar ik ben ook dames tegengekomen die dat wel hadden en er nu veel beter op terugkeken.
@beebje082011 welkom en gefeliciteerd. Even aansluiten op 't bericht van roodborstje : ik heb een app (oa meditaties) gedownload van Christian hypnobirthing en vond dit erg fijn om te luisteren, ik had ook wel wat angsten nl. Als je geen probleem hebt om in 't Engels te luisteren, is dit echt een aanrader.