Mijn schoonmoeder heeft heel wat afgepureerd voor mijn man. Maar hé, het is allemaal goedgekomen. En hij eet inmiddels bijna alles!
Wat was de tip dan? Vertel mij dat eens? Die haalde ik er namelijk dan weer niet uit. Van andere mensen kreeg ik inderdaad tips en daar reageerde ik op. Met dwarse peuter kan ik niet veel, en zoals je later kon zien was dat een misverstand.
Haha, jaren terug had ik een werkgever en die at tot zijn vijfde alleen danoontjes en gekookte eitjes, helemaal goedgekomen met deze man ala Bourgondiër.
Ja dat was wel even spannend want je hoort wel dat kinderen met ASS moeite kunnen hebben met eten , dat het zelfs echte problemen kan gaan geven omdat ze alleen maar witte dingen willen eten of zo, of alleen maar 1 soort brood van een bepaald merk klaargemaakt op een bepaalde manier, enkel etende op een specifieke plek. Ik was wel even bang dat het daar naartoe zou gaan. En hij heeft zeker zijn moeites hoor.. zo eet hij eigenlijk niet bij mensen thuis, en hij is erg gevoelig voor textuur en smaak. Hij heeft tot zijn 2e enkel potjes gegeten. Gelukkig zijn de potjes hier beter dan de drap in NL, maar toch. Bij de eerste keer 'echte' groente hing de vlag uit haha Maar zowel met de ASS als met het gewone peutergedrag is de sleutel loslaten (mits medisch verantwoord). Eet je niet, dan niet. Als zijn niet-eten door stress komt (door ASS) dan mag hij iets anders. Maar je ziet dan ook wel aan zijn gedrag dat zijn niet-eten door iets anders komt dan peuter-koppigheid. Lang verhaal, haha. O, en ik geef ondertussen ook multivitamines bij het ontbijt. Dat stelt mij gerust dat hij iig iets van vitamine binnenkrijgt. Gelukkig vindt hij die wel lekker (frambozensmaak) dus yay
Welja joh, ik at tot mijn achtste potjes Olvarit zonder stukjes, fruit, ik kreeg fruit echt niet weg en dit vond ik heerlijk. Zou het nu nog kunnen eten.
Ik kreeg ook tot ongeveer die leeftijd potjes olvarit fruit als ik ziek was en slecht at. Heb die smaak van toen nooit meer terug gevonden toen dochter aan de potjes ging. Was iets van gemengt fruit en ik vond het heerlijk
Ja was echt vreselijk. Ik kan het me nog zo goed herinneren. Er was een jongetje die bananen trakteerde en ik had tegen de juf gezegd dat ik het niet lustte maar ik moest het eten of ik nu wilde of niet. Ik heb zitten eten tot kokhalzen toe en later alles eruit gegooid. Kan me nog herinneren dat mijn moeder woest was op de juf. Ik heb daarna nooit meer een banaan gegeten.
Mijn man heeft tot ongeveer zijn 15e nooit groenten gegeten. Is gelukkig ook helemaal goed gekomen, nu is hij juist dol op (de meeste) groenten.
Zo met dat kotsen gaat het hier dus ook bij dingen buiten haar "lijstje" proeven. En we dwingen nooit maar ze blijft het proberen en vragen. Dan vraagt ze is dat lekker? Dan zeggen wij ja wij vinden het wel lekker. En dan wil ze proeven en gaat daarna 99 vd 100 keer spugen. Alleen denk ik dat het spugen op haar niet zoveel indruk maakt omdat het zo makkelijk gaat. Ze is daarna ook niet overstuur of van slag. Zegt alleen "nee ik vind dat niet zo lekker".
Wat een heks was die juf zeg @Anouk2005... Vreselijk! Misschien heb ik makkelijk praten met die goede eters van mij, maar ik krijg echt jeuk als het om dwangvoeden gaat. Als ik iets niet lust eet ik het ook niet, waarom zou een kind dat dan moeten... Pfff echt een groot irritatiepunt van mij. Mensen weten volgens mij gewoon niet wat ze hiermee kunnen aanrichten.
Dwangvoeden werkt averechts inderdaad. Ik heb het geprobeerd (want op een gegeven moment wordt je zo wanhopig) maar gevolg is dat het kind al half in paniek raakt zodra je zegt dat het eten klaar is. Precies wat je niet wil... Dus loslaten, positieve/neutrale situatie van maken (neutraal is nog beter dan positief merk ik hier) en dan gewoon blijven aanbieden. Accepteren dat ze dan maar niet eten. Met name mijn vriend heeft daar veel moeite mee. "maar hij moet toch eten!?" ja dat moet hij, maar als hij het niet doet dan houdt het op.
Mijn man tot we gingen samenwonen. Ik weet nog heel goed dat hij zei, ik lust geen ui. En ik deed. Hoe dan?! Nou ja dat was gewoon echt wel opvoeding. Lekker makkelijk eten, alleen maar spinazie met een gehaktbal. Veel friet, nooit geen consequenties. Heel bijzonder allemaal. Nu eet hij echt alles. Ik was niet van plan om apart voor een volwassen man te gaan koken. Ik denk zelfs dat ‘ie meer lust dan mij hahaha. En de mazzel dat ik kinderen heb die eigenlijk ook bijna alles eten. Ik krijg in een restaurant soms rare blikken als ze geen kinder menu willen. Ze willen biefstuk, pasta en soep. Al was de jongste wel heel lastig allemaal, maar die gebruikte eten echt als machtsmiddel. En ja dat was soms een hele strijd. Die ik inmiddels heb ‘gewonnen’.
Hier was het ook 5 van de 7 keer per week zonder eten naar bed. Vond ie niet erg. Nooit wakker geweest van de honger. Toen hij een jaar of 4/5 was en we weer eens iets aten wat hij niet ‘lustte’ ging ie verdrietig op de gang zitten: ik wil wel mama, maar ik KAN het gewoon niet. Nou dan breekt je hart wel een beetje. Plus dat ie als baby al niet goed at vanaf dat er stukjes aan te pas kwamen, was het voor mij inderdaad wel duidelijk dat het echt geen machtsmiddel was voor hem. Wel fijn dat het voor jouw zoon wel ‘gewoon’de peuterpuberteit is dan is de kans groot dat ie straks zo ongeveer alles normaal eet.
Bij mijn man ook wel ivm opvoeding denk ik. Mijn schoonmoeder kookt alleen traditionele gerechten maar totaal niet gevarieerd. En toen mijn man bij z'n vader ging wonen was het niet veel beter (tenminste kookte mijn schoonvader wel zelf... dat is iig al iets geloof ik ). Mijn schoonmoeder kookt nu nog steeds niet meer dan 4 verschilende gerechten, als ze vandaag couscous heeft gemaakt dan weet ik gewoon dat het morgen pasta wordt. Ze vindt het overigens wel leuk om van mij nieuwe dingen te proeven.
Ik ken het gevoel helaas. Mijn moeder heeft een vriend gehad na de scheiding van mijn vader, en die vond het ook maar onzin. Hij heeft manderijn in Mn mond gepropt. Als ik het al ruik word ik al misselijk
Mijn oudste wilde ook geen potjes. Leefde op boterhammen met chocopasta en bananen de eerste paar jaar. Echt verschrikkelijk. Zo blij dat hij nu redelijk eet wat voor zijn neus staat. En zo dankbaar dat dochter en de jongste echte vuilnisvaten zijn
Mijn oudste is juist een redelijk makkelijke eter. Die maakte je met 3 jaar blij met olijfen en haring. In een restaurant ging hij nooit voor het kindermenu maar een moot zalm of een garnalen cocktail. Die heeft wel een fase gehad maar dat was echt een fase. Drama maken aan de eettafel, dan eet je lekker niet dacht ik dan, ik laat mijn eten niet verpesten door een drammende peuter. Maar die at de hele dag door goed brood en fruit en andere dingen en die was goed op gewicht dus als die niet at dan maakte ik me daar niet zo druk om.