Mijn dochter van 9 laatst: ik wil 10 kinderen!. Ik zo, dat zijn er veel. ‘Ja, want dan kan ik 10 keer seksen’. Dus ik denk dat sommigen inderdaad de kindertijd nog niet ontgroeid zijn als ze dat zeggen
Bij beide zwangerschappen van begin tot eind misselijk geweest met braken. Ik had een kleine buik en stond wel eens boven een regenput tijdens het wandelen met de hond ff over te geven. Ik was 34 weken zwanger van mijn dochter komt een oudere vrouw aangefietst. Ze stopt en zegt heel lief "met 4 maanden is dat echt wel voorbij"... Ik heb haar maar niet gezegd dat ik 7,5 maand zwanger was... Over het misselijk zijn: "is een gezonde ziekte"... Ja, als het met 4 maanden gedaan is. Niet als je met de keizersnede nog een spuugbakje in je handen hebt omdat je moet braken.... "Zo wat een kleine buik, ben je wel zeker van de uitgerekende datum?" Nee, ik was er niet bij toen de kleine verwekt werd...... "Wel fijn dat je geen zwangerschapskilo's hebt, hoef je ook niet op dieet." Ik was liever 30kg bijgekomen en dan niet misselijk, vooral op de eerste 3 maanden en de laatste 3 maanden had ik constant een emmertje bij me... Maar dat schijnt niemand te begrijpen, dat je liever lekker bijkomt dan dat je verloskundige tegen je zegt dat het nog niet meer uitmaakt wat je eet, als het maar binnen blijft.
Ik vind het zo apart dat mensen er vanuit gaan dat je een voorkeur zou hebben voor een geslacht. “Hopen dat dit een jongen wordt, want dan kan papa tenminste met 1 kind voetballen” Alsof elke jongen voetbal leuk vindt, of onze dochter niet zou kunnen voetballen..
Bij de tweede: maar nu een jongen hè!! Nou maakte mij niks uit. En inderdaad de opmerking: weet je zeker dat het er geen 2 zijn? (Bij de eerste, had een hele dikke buik, ook veel vruchtwater en hield veel vocht vast)
Naast de standaard cliche opmerkingen over buik en weer een zoon, vond ik deze wel heeeeel apart: Hehe krijgt jullie zoon eindelijk een speelkameraadje. Alsof hij het enige kind op de wereld was en er geen enkele vorm van speelvriendjes bestaan zucht. Mijn moeder had de ergste opmerking bij de eerste toen ik zo misselijk was en niets meer kon: weet je wie het pas echt zwaar heeft? De buurvrouw, zij is misselijk door de chemo en jij krijgt er tenminste wat moois voor terug. Ai....
Ja zeiden ze bij mij ook, alsof mn zoontje al 7.5 jaar zielig alleen in n hoekje zit. Dat kind heeft gewoon zijn eigen leven en vriendjes en keek zeker wel uit naar zn zusje maar niet uit ernzaamheud. Echt, sommige mensen pffff
Ik herinner me er nog een van iemand op kraambezoek. Mijn zoontje is metc vacuumpomp en knip geboren na 23uur weeen, 1.5 uur persen en uitgeput zijn. Zegt ze: oh maar t is zo'n kleintje (2885 gr), kreeg je die er zelf niet uit? Waarom, vraag ik me dan zo vaak af, waarom zulke opmerkingen? Voelt iemand zich er beter door als jij t zegt, nee dus.
Idd bij zwangerschap de vraag: ‘Was het wel gepland?’ En: ‘Jouw buik is toch veel te klein voor 20 weken’. Nu deze vragen: ‘Ben je soms zwanger omdat je chocola eet?’ En ‘Een broertje of zusje is wel heel leuk hoor’. Helemaal mee eens denk ik dan, maar ik kan ze helaas niet bestellen.. Zucht, wat zou t toch een hoop schelen als mensen leren hun mond te houden.
Grootte zegt echt niet alles. Zoon van 4120 lukte niet (werd ks), dochter van 4030 lag wel goed met dr hoofdje en die ging zo. Dat lag echt niet aan die 90 gram en laatste lag als sterrenkijker, ondanks dat hij "maar" 3850 woog (en waarschijnlijk minder, erg veel vruchtwater gespuugd) lukte hij ook niet erg. Mijn mening is dat de stand van het hoofd/ligging van het kind meer zegt dan gewicht
‘Geniet er nog maar even van, straks na de bevalling is het zoveel zwaarder.‘ (dat ik slapeloze nachten heb, en overdag moeilijk loop door de beklemming en alle klachten vergeet ik dan maar even). Ik vond de kraamweken van dochter veel minder zwaar dan de laatste weken zwangerschap. ‘Ik hoop dat je rugweeen krijgt ipv buikweeen die doen veel minder pijn’ Uhm weeen doen altijd pijn en volgens mij zijn rugweeen helemaal vreselijk. ‘Oh wat leuk een koningskoppel je wilde zeker graag een jongen’ uhm nee ik had net zo lief een meisje gehad. Ik neem een kind geen geslacht.
Toen ik mijn moeder vertelde dat ik zwanger was (na een jarenlange kinderwens): "o nu word je dus dik...." Geen gefeliciteerd, geen blijdschap alleen dat. Later was ze wel blij gelukkig maar die eerste reactie vond ik echt niet leuk
Het eerste wat een collega zei was is het wel gepland?! Dat vind ik zo'n rare vraag.. En na mijn best wel zware bevalling van de eerste met uiteindelijk een keizersnede. Zei mijn tante makkelijk hoor zo'n keizersnede! Dat had ik ook wel gewild! Uhhh.. Ok. Hier toen ik zwanger was van mijn zoon trouwens ook regelmatig opmerkingen over mijn buik. Ik kon in 5 minuten 2 mensen tegenkomen dat de ene zei mooi bescheiden en de ander poehh wat een toeter! Je lijkt wel publiek bezit als zwangere vrouw.
‘Het was zeker een ongelukje?’. Dit zei iemand van de kerk. Wij zijn gelovig, maar op een ‘luchtige’ manier. Zijn dus niet eerst getrouwd en doen alles precies andersom
Ja erg jammer! Ik moest voor die 4d echo nog een x terug omdat er geen goede foto gemaakt kon worden door zn handjes en voetjes die voor zn gezicht lagen, dus mijn moeder zei al van vraag dan of ze het eruit kan halen. Maar heb t zo gelaten. Dan weten en horen de jongens later nou eenmaal hoe graag ze een meisje wilde.. en niet iedereen zo tactisch is. Ze is trouwens wel heel blij hoor haha al lijkt t van niet. Maar ja ze laat iets te goed merken hoe leuk ze een meid had gevonden.
Het is al even terug, tijdens zwschap vd eerste, maar wil het toch nog even delen: In de stad een random persoon: Och arme meid. Zo jong en dan een kindje. Nu valt alles in de soep he. Euhh ik was 26, getrouwd, grote kinderwens. Mijn leven kon niet meer stuk hoor, mafkees
Terwijl ik sondevoeding kreeg nadat ik bijna 10 kg kwijt was in 2 maanden en mijn organen het zo langzamerhand wel moeilijk kregen: - Een oudtante die zei dat ik 's ochtends een beschuitje en een slap kopje thee moest nemen. - Schoonmoeder die vond dat ik niet ziek maar zwanger was en me dus niet zo moest aanstellen. - Een vriendin die zei dat cola altijd helpt als zij last heeft van haar maag. - Meerdere mensen die vroegen of ik er wel goed aan deed om zo veel medicijnen te slikken tijdens de zwangerschap. - "met 9/12/14/16 weken gaat het echt wel beter"... Nou niet dus.
Toen we aan ‘vrienden’ vertelden dat we, na meerdere mk en een ma, eindelijk weer zwanger waren van de 2e (nou ja 5e, maar dat begrijpt echt niet iedereen helaas): ‘gefeliciteerd! Maar vanaf nu is je leven dus echt voorbij, twee kinderen is de hel’. Zoontje lag in zh en mevrouw vrouw weer hoe t ging. Ik dat t enorm hectisch was, die angst, zorgen en onzekerheid. Dat zwanger zijn nu extra zwaar was voor me: ‘wacht maar tot de 2e er is, dan wordt t nog hectischer!’ Ik heb toen een botte reactie teruggegeven als: ‘nou, ik heb t over de ziekte, dat ik hoop dat onze zorgen eindelijk eens mogen verminderen’. En verder: Weet je zeker dat het er geen twee zijn? Jij bent wel heel dik geworden zeg, krijg je dat er wel nog vanaf denk je? Als bij alles wat je zegt wordt gereageerd met: ja, maar bij MIJN zwangerschap........ pff. Bij de eerste vond ik dat tig keer erger dan nu.