De laatste weken is de peuterpuberteit weer even flink aanwezig bij mijn zoontje (2,5 jaar). Verschonen is meestal een soort worstelwedstrijd, schoenen aandoen ook, tanden poetsen ook. Alles wat echt moet dus. Alles moet ook op tijd gebeuren omdat zus naar school moet/opgehaald worden. Ik merk aan mezelf dat ik deze weken echt tegen elke activiteit die moeite kost opzie. Ik zit er daarna dan zelfs even doorheen. Zit af en toe stiekem een traantje weg te pinken. Bij mijn dochter had ik dat niet zo, maar bij mijn zoontje nu dus wel. Ik ben ‘s avonds op. Ik weet dat het een fase is, maar ik ben benieuwd of er meerdere moeders zijn die er af en toe ook echt even genoeg van hebben en ook zo kunnen balen van deze fase. Ik voel me dan zo’n slechte moeder.
Je bent zeker niet de enige. Ik maak dit ook regelmatig mee met mijn 2,5 jarige. Ik moet wel zeggen dat nu hij zindelijk is het een stuk beter gaat. Alsof hij er even doorheen moest en nu weer meer kan ofzo. Voel je niet schuldig maar probeer het de volgende dag beter te doen / meer geduld te hebben. Het is een fase, hou dat in je achterhoofd. Veel sterkte! Die peuterpubers vallen af en toe niet mee
Joh, ik had het pas nog een paar weken lang bij mijn oudste van nog geen 2 jaar. Alleeeeeeen maar gezeik! Niks was goed, zeuren om alles, driftbuien als iets niet mocht (omdat het bijv levensgevaarlijk is) en de hele dag door 'nee,nee,nee!' Het was zo erg dat ik hem op een gegeven moment met lood in mn schoenen ging ophalen bij de opvang. En dan was ie bij mij nog enigszins ok vergeleken met bij mijn man. Die mocht helemaal niet in de buurt komen, dan werd ie ook superboos. Er is wel eens door mijn hoofd geschoten 'ik vind jou zo helemaal niet leuk!' En dan gaat het ineens weer (even) voorbij en is het weer de vrolijke lieverd die hij ook kan zijn en dan kan je er weer ff tegenaan met elkaar. Dus nee, je bent zeker niet alleen! Komt goed, sterkte!
Ik had dat bij mijn zoontje ook, toen hij ongeveer 3 was. Sinds hij op school zit gaat het veel beter. Ik herken de strijd als dingen moeten omdat grote zus opgehaald moet worden. Zo frustrerend, want je moét gaan. Wat ik deed was ruim vantevoren beginnen met plassen, schoenen en jas aan. De driftbui met de tijd meerekenen zeg maar. Soms werkte het, soms niet. Heb weleens een krijsende peuter over straat gelopen
Is hier al even geleden maar mijn oudste dochter was destijds echt een vreselijke peuter. Enorme driftbuien die uit het niets konden komen. Alles was vaak een strijd en als iets wel goed ging dan hoefde er maar iets te gebeuren en ze ging weer door het lint. Ik heb echt weleens een potje zitten janken als ze weer een driftbui had. Ik vond het zo ongrijpbaar maar het wordt echt beter. Hier was rond de derde verjaardag het grootste leed wel geleden. Nog weleens driftbuien erna maar niet van die rare extreme buien en dan was ze veel beter te bereiken, Komt echt goed hoor en je mag er zo nu en dan flink van balen hoor want het is gewoon enorm pittig.
Dit zou idd ook mijn tip zijn, begin overal eerder aan zodat alles niet op z'n laatst gehaast moet! Hier idd ook vaak genoeg tranen en frustraties gehad omdat het allemaal niet lekker liep en haasten gooit enkel meer vuur in de pan! Sterkte! Houd nog even vol het gaat weer (iets) beter worden!
Neem je tijd en gun jezelf ook rust en ontspanning. Hier was het een verademing toen ze alle twee naar school gingen. Ondertussen hele andere problemen maar dat hoort erbij.
Herkenbaar hoor. Ik verlies ook echt wel eens mijn geduld als ik voor de 25e x mijn dochter uit de buurt van pannen kokend water moet halen terwijl zoon aan mijn broek hangt bijvoorbeeld. Gelukkig is niet elke dag zo hier en kan ik er ook echt wel van genieten maar na een vakantie ben ik ook vaak wel weer blij dat dochter weer naar school gaat want dat scheelt aardig wat buien. En zoontje laat ik soms maar gewoon een paar minuten krijsen omdat niks wat ik doe helpt. Dan ga ik er gewoon maar naast zitten wachten tot t minder wordt.
Oh ja hoor, maak het nu voor de 4e keer mee en pff, wat kunnen peuters dwars zijn. Alles ‘zelluf’ willen doen en driftbuien omdat: hij niet met 10 auto’s in zijn handen de trap af mag lopen van mij, of geen gummen mag eten ofzo. En dan gillen/krijsen, ik hou er nog een gehoorbeschadiging aan over. Hetiseenfasehetiseenfasehetiseenmonsterhetiseenfase...
Hier ook zo'n draak. Luieren lukt niet dus nu een up and go broekje aan. Dat gaat stukken beter. Tandenpoetsen krijgt ie de keus. Of hij werkt mee of hij gaat in de houdgreep. Meestal werkt ie dan mee want in de houdgreep is het verre van prettig. Driftbuien, slaan, weglopen in de winkel, niet willen slapen, nee, gooien met spullen, drammen.... Pff vermoeiend hoor... Ik ga veel naar buiten, kan ie rennen. Meestal is ie daarna stukken makker.
Hier werken keuzes als de beste. Tandenpoetsen: zelf doen of mama doen? Niet naar boven willen: zelf lopen of mama tillen? Luier: pamper of woezel en pip? Winkel; luisteren of in de kar/buggy?
werkt bij ons ook het beste. Alleen voel me dan af en toe of ik aan het dreigen ben. Tandenpoetsen bijvoorbeeld, mama poetst of geen verhaaltje (zelf poetsen mag ze altijd pas nadat ik klaar ben, omdat ze gewoon niet goed genoeg poetst nog).
Ik zou niet dreigen met verhaaltje. Maar bijv of zelf goed staan, of ik hou je vast. Poetsen wil je toch, maar dan kan ze zelf kiezen hoe.
vasthouden kunnen we wel doen, maar ze houdt haar kaken stijf op elkaar. Heb je een breekijzer bij nodig . dit is het enige dat werkt helaas.
Gummen mag eten. Ik lig dubbel. Hier ook zo’n kinderen. Omdat ze geen klei mogen eten of geen vingers in stopcontact mogen steken. Vreselijke moeder
Nee idd zelf kunnen ze dat nog niet. Maar hier mag ze dan bv de tandenborstel kiezen. Ze vind zelf poetsen wel heel leuk dus als ik eerst normaal mag poetsen mag ze dat ook. Met dingen die ze niet wil omdat ze het zelf niet goed kan is de keus tussen "we kunnen het op de leuke en gezellige manier doen of we kunnen heel hard huilen".
Oh ik herken dit zo. Mijn dochter van 3 drijft me vaak tot waanzin. Als we naar peuterspelen moeten bijvoorbeeld, wil ze niet plassen, wegrennen met schoenen aan doen, me dan vervolgens uitlachen als ik boos word. Ik kan echt uit Mijn vel spatten dan. En nu heb ik er ook een baby van 8 weken bij. Zit dus nog thuis elke dag en mijn moeder heeft een ongeluk gehad en kan voorlopig niet oppassen. Ik verlang soms zooo naar mijn werk!!! Elke keer neem ik me voor rustig te blijven tegen mijn peuter, maar met een chronisch slaaptekort lukt her me momenteel voor geen meter helaas.
Die van ons is pas vooruit te branden om sokken en schoenen aan te doen sinds ze dr loopfiets heeft. Ik kon ook altijd achter dr aan rennen, haartjes doen idem. Sinds dr loopfiets scheurt ze naar dr kast voor dr sokken en schoenen en naar de gang voor de jas en moet mama maar vooral opschieten (trappel, trappel, trappel). Woedeuitbarstingen, zeester omdat een puzzelstukje niet direct in 1x paste bijv. Kind zat met ruim 2.5 nog aan een rietjesbeker bij de kdv, puur omdat als t niet naar dr zin ging ze ging gooien. Die meiden laat ik niet continue dweilen. Thuis moet ze t zelf opruimen, niet dat zij dat een straf vindt geloof ik. Ze maakt nu bewust zooi om vervolgens om een doekje te vragen zodat ze kan "soonmakuh!". T boze gedoe is wat minder geworden sinds ze boos kan uitbeelden. Ze mag van mij boos zijn en dan kom ik gewoon naast dr zitten als ik merk dat ze dat wil. Gewoon er zijn. En dan vraag ik na een tijdje eens of ze nog een beetje langer boos wil zijn of dat ze liever komt spelen. KDV heeft er ook moeite mee hoor. Kinderen lekker in een kring en zoeeeeeef degene die totaal wat anders gaat doen, ja dat is die van ons. Dus na 2x is t een kring met een kinderstoel erbij...en dan is ze beledigd want die is voor babies volgens haar. Vraag me geregeld af of ze een gedragsprobleem heeft of gewoon een ontzettend sterk willetje. Ze kan ook super lief zijn en dan geef ik ook aan dat ik zooo blij ben met dat ze zo ontzettend lief speelt/danst/poes aait/luistert you name it. Een half uur later denk je weer aan de baan breedte van glasvezelbehang of dat je dr toch in de lengte er achter moet plakken. Rond 22:00 nog een episode "isdezefasebijnavoorbij?", dochter was weer eens op ninja rooftocht gegaan. Die had besloten dat zij t speeltijd vond en is stiekem op ons bed geklommen (hoog ding) heeft daar van alles van t plankje geklauwd en stond met een autootje van mn man zn jeugd en dingetje van mij onschuldig te zijn op de gang waar ik dr betrapte met dr buit. De zóveelste keer! Ze heeft geen last van aandacht trekken (kusje, verhaaltje, dorst, lees: excuus, excuus, excuus), pijn, honger of verlatingsangst. Nee deze vind t gewoon speeltijd of jij wel of niet meedoet, lekker boeiend. Probeer dat dan maar in bed te krijgen en vooral TE HOUDEN. Die tijdsintervallen werkt niet, ja als gevangenschap voor jezelf want ze gaat wel redelijk normaal naar bed. Ze snapt t wel maar "neeeej kan nie slapen, g. aanklejen, speluh, benejen!" en dat stemmetje in dr hoofd is vrij hardnekkig. Leg dr op dr bed en dan gaat t weer eventjes goed, doet ze nog ff een dansje in dr kamer of zingt ze knetterhard twinkel twinkel boeit me dat ook nog niet. Maar die rooftochten zijn zooo frustrerend, ene nacht gaat goed dna mag ze een sticker plakken omdat ze zo goed geslapen heeft. Bij prutnachten lopen we tot ongeveer 22:00 en dan weer tussen 03:00-05:30 Geef je dr uiteindelijk dan maar op dr donder, dan zie je twee glimoogjes die al duidelijk aangeven dat poging zoveel alweer gepland staat. Die route is dus ook zinloos, t boeit dr werkelijk waar gewoon niet. (en ja we zijn consequent). We voeren dr maar zonder buit weer terug af naar dr kamer, deur dicht (ivm katten) en weer waakslapen tot de volgende poging.
Wat vreselijk! Sterkte! Hier hebben we bij de jongste een extra lichtknop gemaakt zodat hij 's nachts niet stiekem het licht aan kan doen om te spelen en in 't donker is er voor hem Niks aan, dus gaat hij toch maar weer naar bed... Vanaf 6:00 komt hij ons dan wakker maken en hebben we besloten dat het dan maar wel ok is om. Wakker te zijn... Maar meis die rooftochten! Verschrikkelijk! Kan jullie kamer niet op slot? Zodat ze nergens bij kan? En d'r dan maar gewoon laten? Misschien gaat de lol er dan vanaf?