Ik ben twee dagen geleden bevallen van ons derde wonder. Op de "normale" bevallingspijntjes na voel ik me wel redelijk. Gisteren kwamen we thuis en kregen we de kraamverzorgster die ons de komende dagen gaat bijstaan. Pittige, oudere dame die meteen doorpakt. Liep al gelijk naar boven om in de kasten het één en ander te zoeken en te regelen. Ik ben een typje dat niet houdt van poespas. Ik heb moeite met mensen in mn privé, en ik heb heel veel moeite met dingen uit handen geven. Ik weet dat het erbij hoort, maar om aan te duiden hoe ik als persoon ben... Ik heb er moeite mee. Ik heb er ook last van als ik iets van iemand "moet". Dan ben ik in staat om mn hakken in het zand te zetten. Want ik MOET helemaal niks. Nou, dus vol hormonen en moeheid, ik "moet" nu dus dingen. In mijn eigen huis van een vreemde mevrouw. Ik moet liggen. Ik moet douchen. Ik moet dit eten. Ik mag geen grote hydrofiele doeken gebruiken want die zijn te groot voor het afdrogen. Ik moet kleintjes kopen. Mijn difrax fles is niet goed , dus nu is mijn man een drbrown fles halen. Bij de Etos want dat is een betere winkel dan de trekpleister. Volgens haar. (En dan benoem ik nog maar even dat de trekpleister in de buurt zit en daar nu korting is, dus dat hij daar maar beter heen kan..) Vervolgens moet ik van haar gaan rusten. Op bed. Terwijl ik met mn kindjes "all together now" op de tv terugkijk. Om te verduidelijken dat ik "moet" rusten gaat ze stofzuigen waardoor ik de tv wel uit moet zetten. De verdeelbakjes om al poeder in te doen voor de komende voedingen, mogen ook niet meer. Allemaal vanuit hygiëne. Dat ik ze ook gebruikt heb bij mijn jongens doet er verder niet toe, het mag niet. Dus ze heeft ze opgeborgen... Mijn man wordt continu gevraagd of hij de spenen en flessen wel iedere 12 uur uitkookt... Want het is zeer belangrijk dat we dat niet vergeten. En toen we vanmiddag onze dame in de tummytub gingen doen, en ik vroeg of er meer water bij mocht zodat ze wat hoger boven de emmer uitstak, mocht dat niet. Ik gaf aan dat ik dat graag wilde, ook vanwege de foto, mocht dat niet. Ik heb mijn camera maar weer opgeborgen want ik zag dus niks. Al met al. Ik ben er nu al moe van. Ik word geleefd in mijn eigen huis... Het zullen ongetwijfeld ook wel hormonen zijn, want de vrouw zelf is niet gemeen tegen me of onaardig.. Maar ik wil bepaalde dingen gewoon wel zelf doen, op mijn eigen manier. En dat "mag" niet, want de regels zijn veranderd. Wat zouden jullie doen.. Ik heb helemaal geen zin meer in kraamzorg.
Allereerst gefeliciteerd! Kan je het met deze mevrouw bespreekbaar maken? Of misschien je man? Anders zou ik de kraamzorg organisatie bellen en om een andere kraamverzorgster vragen, als je deze mevrouw weer laat komen zonder je problemen kenbaar te maken, drukt dit een stempel op je kraamtijd. Vraag dan om iemand die wat minder pittig is en wat meer naar jouw wensen luistert misschien?
Jee, dat klinkt niet fijn. Het is niet je eerste baby, dus je weet wel hoe het gaat. Jij of je man kunnen misschien het beste even met haar gaan samenzitten en zeggen dat het zo niet werkt. Dat je haar hulp op prijs stelt, maar je je eigen ervaringen hebt opgedaan en weet wat voor JOU en JOUW baby werkt en wat niet. En als jullie op de bank willen relaxen of tv kijken, kun je haar best vragen op dat moment niet te zuigen. Zeg gewoon dat je man dat later wel doet. Of niet, jullie huis En anders maar "stiekem?"met het kraamzorgbureau bellen. Misschien kunnen jullie vanaf morgen (of overmorgen vanwege de storm) al iemand anders krijgen? Laat je kraamweek niet verzieken. Ik kan me voorstellen dat het lastig is met al je hormonen. Daarom denk ik persoonlijk dat je man het beste even met haar kan praten. En "mag niet" want de regels zijn veranderd, is een groot woord. Je bent ook niet verplicht kraamzorg af te nemen. Zolang jullie gewoon goed voor je baby zorgen, heeft zij niks te beslissen. Ook al gebruik je te grote hydrofielen of de "verkeerde" fles. Kom op zeg.
Ik zou het bureau vragen om een andere kraamverzorgster. En bij deze aangeven dat je doodnerveus van haar gedram word. Als de klik er niet is, dan is de klik er niet.
Nou weet je wat zo gek is.... ze is gisteren ons gezin binnen komen wandelen en er is geen woord gesproken over wat wij graag wensen of belangrijk vinden. En laat ik wel voorop stellen dat ze lief is. Ze schilt fruit voor mn kinderen en maakt ook koffie voor mijn man... Maar ik ben gesloopt door dr. Ik moet vanalles en mag niks. Moet naar boven voor controles. Baby moet nu in bad. Ik moet nu rusten. Ik moet nu fruit. Man o man!
Echt je mond open trekken hoor en voor jezelf opkomen, ook al voelt dat heel verkeerd. Je bent feitelijk enorm kwetsbaar/emotioneel door de hormonen en vermoeidheid, dus zal ze wel vaker meegemaakt hebben als het er niet zo netjes uit komt (denk ik dan maar). Laat je man haar anders wegsturen! Hoef jij het niet te doen
Dat verplicht moeten rusten heb ik trouwens nooit begrepen. Ik stond stijf van de adrenaline elke keer, rusten, wat is dat? Sterkte met de situatie en laat aub weten hoe je het hebt aangepakt en wat het resultaat is. Dikke knuffel!
Ik lig nu dus in bed, omdat het moet.... maar inderdaad. Ik sta.stijf van de adrenaline en zij is op zolder nu met mijn was bezig.... Ik ga zo naar beneden met een plastic voedingsbakje om te vullen voor de komende voedingen.. Ik heb dat bij mijn jongens ook gedaan en die leven nog, dus volgens mij moet dat geen probleem geven. Ik ga straks toch ook niet op pad met een kilo verpakking melkpoeder? Als ze er wat van gaat zeggen, ga ik dat ook doen.... Voel me zo stom dat ik me laat leiden door een ander...
Ik heb ook die melk torens gebruikt hoor, mijn kind leeft ook nog. Kraamzorg kwam hier trouwens zelf mee aan, mocht niet langer dan 24u erin dan moest het weg. En flessen en spenen uitkoken hoefde hier maar 1x per 24u. Ga met die vrouw praten, mss heeft ze zelf wel niet eens door dat ze met al haar goede bedoelingen jou zo'n rotgevoel geeft.
Allereerst van harte gefeliciteerd. Ik zou proberen gewoon voor mezelf op te komen. Haar vandaag aan het eind van de dag bedanken voor dr hulp, maar aangeven dat je de klik mist en het kraamzorgbureau gaat bellen voor een andere hulp. En als je dit niet durft te zeggen vragen of je man het doet of gewoon meteen het kraamzorgbureau bellen. Je moet het echt aangeven hoor, het zou zonde zijn als je hierdoor met een naar gevoel terug kijkt op je kraamtijd.
Omg wat erg, ik zou mezelf ook opvretrn met zo iemand! Ik had zelf een top kraamhulp maar zij vroeg me elkr dag of ik vond dat t goed ging of ik nog dingen anders wilde of onze afspraken wilde aanpassen. Echt een dienstverlenend iemand die mij ook de ruimte gaf en zo zou t moeten zijn. Dus ook jouw hulp zou hierop aanspreekbaar mo eten zijn, maar t is lastig als ze zich zo opstelt. Hoe reageer je nu als ze je iets oplegt? Bloedirritant is dat, ik word heel anti van mensen die me dingen verplichten.
Ik zou bellen en het stop zetten eigenlijk, je bericht benauwd me enorm en doet me terug denken aan toen mijn oudste net geboren was - geen enkele klik met de kraamverzorgster en ik moest ook van alles. Vond het vreselijk!
Pfff ze zal t vast goed bedoelen, maar dit is niet hoe jij je kraamweek in gedachten hebt, dus idd toch maar je mond open doen! Aangeven dat jíj het niet fijn vindt iets opgelegd te worden en dat dan ook niet meer willen horen. En als je daar niet samen uitkomt, dan zeker een ander laten komen! Het gaat om jullie hè, jij mag hier eisen stellen, niet andersom. Dan kan je straks alsnog terugkijken op een heerlijke week! Van harte gefeliciteerd met jullie derde en geniet ervan!
Tip: stuur haar weg. En als je dat nu niet durft dan zodra ze weg is, het bureau bellen en zeggen dat ze niet terug hoeft te komen, maar een andere wil (of wellicht geen). Ik kijk nog met een naar gevoel terug naar de kraamverzorgende van de eerste. Die bij de tweede heb ik wel vroegtijdig afscheid van durven nemen
Ik zou een gesprek aangaan. Haar jullie wensen en visie vertellen. Kraamzorg heeft richtlijnen en protocollen. Maar ze is vast in jullie huis en gezin. Ik word altijd verdrietig als ik zulke dingen lees. Ik ben oook kraamverzorgende. En vele collega’s met mij willen dat ouders een fijne ontspannen week hebben. Dat er voor je gezorgd word. Dat alle controles en voorlichting worden gedaan. En je in het huishouden ondersteunen waar dat kan. kortom ga met deze mevrouw het gesprek aan. Merk je dat het niks word dan bel je hun planning dat je morgen een ander wil en waarom.
Allereerst gefeliciteerd met jullie dochter. Ons is gezegd vanuit de kraamzorg: schroom niet om te bellen als de klik er niet is met de kraamverzorgster. Ik zou het of bespreekbaar maken met haar zelf of de organisatie bellen. Je moet volledig genieten op dit moment en je laten verwennen. Het is jullie kindje dus persoonlijk vind ik het best vreemd dat er niet naar jullie wensen geluisterd wordt.
@Kaaskoekje Lieverd, praat met haar. Geef je grenzen aan. Ze zal het niet slecht bedoelen maar het mag jou niet op je zenuwen gaan werken! Ik hoop dat je snel kan genieten van je kraamtijd en je dochtertje.
Als je geen actie onderneemt kijk je dalijk terug op een rot kraamtijd en is dat ook een beetje aan jezelf te wijten. Morgenochtend pak je die telefoon en vraag je een ander. Mij is bij de intake altijd op het hart gedrukt niet te schromen in het geval dat het niet klikt. Jouw huis, jouw baby, jouw hormonen en nu voel jij je een vreemde in je eigen huis door iemand waar je nota bene voor betaald.
He brrrr ik word er al akelig van door je openingstopic te lezen Wat betreft die verdeelbakjes en fles uitkoken, hier idd ook 1x per 24u en die bakjes stelde ze zelf voor. Ik heb helemaal in het begin een aanvaring met haar gehad. De dag nadat we thuisgekomen waren (maandagochtend bevallen, maandagavond thuis). Mijn ouders waren er, mijn schoonzusje die ook zou gaan oppassen, mijn schoonvader. Ik lag op bed met mijn baby en het klonk zo gezellig dat ik besloot om met mijn baby naar de woonkamer te gaan. We woonden gelijkvloers. Uit bed komen was een hele queeste, na een vacuumverlossing van een 9-ponder, maar hey, wat was ik trots toen ik met mijn baby de woonkamer in kwamMijn vader verrast, mijn moeder vol bewondering. Springt de kraamzorg op, want oh oh dat mocht niet want het raam stond open dus het tochtte (er was een hittegolf op dat moment...) en ik mocht niet zomaar met mijn baby uit bed komen zonder hulp!! Ik moest direct terug van haar, rusten. Ze kwam me een doosje paracetamol nabrengen en sloot de deur weer. Lag ik daar in het donker met mijn doosje paracetamol in de slaapkamer terwijl het daar gezellig was. Ik ben werkelijk kei- en keihard in tranen uitgebarsten dat ze die paracetamol voor mijn part in m'n koffie mocht roeren, of nog liever: in een groot glas wijn want ik werd *****ziek van op bed liggen met een doosje verd*mde paracetamol. De buren hebben het luid en duidelijk gehoord. Mijn schoonzusje kwam even bij me zitten en zij ging naar die vrouw dat ik juist heel trots was dat ik zonder hulp uit bed gekomen was, want daarvoor lukte dat niet door de pijn van de hechtingen. Toen bond ze wel wat in, had ze het niet zo moeten zeggen. De rest van de week was ze een stuk gemoedelijker. Dat die huilbui voor 50% theater was wist mijn familie natuurlijk wel, maar zij was er terecht van geschrokken leek het. Natuurlijk is het veel beter als het niet op de spits komt maar je er gewoon over kunt praten. Als jij er zo mee zit dat ze zo doet, dan zou het me verbazen als ze die klacht niet eerder heeft gehoord van andere ouders. Dan zou er toch een lichtje moeten gaan branden?