Onze (hoogsensitieve) zoon van 5 eet op zich best veel soorten groente, mits het a la Hollandse pot wordt klaargemaakt. Tot dusver prima. Qua fruit eet hij echter nog maar 1 soort. Ik snap best dat kinderen door bepaalde fases gaan en soms minder of niet willen eten, maar het baart me zorgen dat hij sinds kort andere soorten fruit niet eens durft aan te raken, hij wil het niet eens op zijn bord Ik krijg er dan ook echt geen hapje in, om te proeven. Dit is ook het geval met bv. vleeswaren, rijst, pasta, noten etc, terwijl hij dit vroeger wel at. Zijn zusje gaat dit natuurlijk kopiëren. We hebben van alles geprobeerd, maar mijn trukendoos is inmiddels leeg. In hoeverre is dit gedrag nog normaal? Moeten we nog meer geduld hebben? Eettherapie inzetten? Andere tips? We eten overigens zelf heel gevarieerd en geven het 'goede voorbeeld' (veel verschillende groente, rauwkost en fruit). Mijn man en ik zijn beide bereid hier flink wat tijd en energie in te steken, dus alle tips zijn welkom!
Op een forum natuurlijk lastig inschatten wat normaal is en wat niet, maar mijn dochters aten met vijf jaar ook bijzonder weinig. De oudste heeft tot een jaar of vier/vijf ook geweigerd ‘rode dingen’ te eten. De jongste eet nog niet super gevarieerd en alles moet apart van elkaar ed, maar ze eet wel beter dan toen ze vijf was. Zolang ze dingen als snoep, koek en chips zonder problemen eten, maak ik me in principe geen zorgen (in ieder geval niet mbt mijn eigen kinderen). Als je je zorgen maakt dan zou ik gewoon eens langs de huisarts gaan.
Ik weet niet hoe ver het gaat, wat hij nog wel eet. Maar herken het wel, het gaat hier ook in fases. Bijvoorbeeld soep, wil ze niet zien, ruiken, aanraken, proeven.. tja snap niet waarom. Dat heeft ze wel met meerdere dingen. Maar ze krijgt wel genoeg voedingsstoffen binnen, dus onze tactiek is negeren. Mijn zoon reageert er gelukkig niet zo erg op.
Mijn oudste heeft ook zo'n fase gehad vorig jaar, dat hij ineens niks meer wilde eten. Ook dingen die hij normaal gesproken met smaak at. Heel frustrerend, maar hier was het dus echt een fase. Sinds een maand of 2 eet hij alles weer zonder zeuren, zelfs dingen die hij nooit eerder heeft gegeten. Ik zou er vooral geen strijd van gaan maken, hoe meer jullie je hakken in het zand zetten (bij wijze van), hoe harder hij dat ook zal doen. En als hij echt honger heeft, dan zal hij echt wel eten. En anders niet. Prima toch, zolang je niks anders geeft zal vanzelf het kwartje wel vallen dat hij betreft eten het 'machtspelletje' niet zal winnen
Van mij mogen ze zelf kiezen of ze eten. Ik bepaal wat er op tafel komt, zij bepalen of ze het opeten. (Wel minimaal 1 hap proeven). Op school en na school krijgen ze beiden hun groenten en fruit al binnen, dus daar maak ik me geen zorgen over. Hier ook slechte eters, maar ben dus gestopt er een strijd van te maken. Als ze echt honger hebben eten ze vanzelf wel.
Mijn hooggevoelige zoon van bijna 5 eet al 3 jaar geen groente, eet 3 soorten fruit en lust maar 1 ding qua avondeten. Hij lust ook geen snoep/chocolade/taart etc. Hij leeft nog steeds en ziet er niet ongezond uit. Het komt vanzelf wel weer, of niet en dan is het ook prima. Hij geeft het zelf wel aan wat hij wil. Op het moment zijn dat zo’n 7 boterhammen met boter en kaas per dag. En volgende maand eet hij weer iets anders veel, maar nooit groente. Wij hebben besloten nooit te gaan dwingen of straffen om eten, want dat werkt waarschijnlijk alleen maar averechts.
Onze 6 jarige was altijd een lastige eter, maar ondertussen probeert hij alles. We hebben altijd alles aangeboden. En hij kon kiezen of hij iets nam of niet. Hij krijgt ook altijd rauwkost. Brood eet hij veel. En ook veel fruit (eerst vooral appel en banaan, maar nu at hij laatst een heel bakje granaatappelpitjes op...) Bij gevoelige kinderen is het lastig, is de smaak niet lekker, is de structuur onbekend. Wij hebben heel lang geprobeerd door positieve stimulans en door proeven, leren lusten de variëteit te vergroten. Bijv. Een poster gemaakt en daar mocht hij dan een plaatje van een nieuwe groente (fruit of rijst)die hij probeerde opplakken. En bij 10 Of 20 dingen gingen we bijv. Een dagje zwemmen of naar de bioscoop. We zijn er wel achter hoe meer druk erop staat hoe meer tegenstand we krijgen.
Onze jongste gaat naar een eet club. Het is daar vooral gericht op spelen met eten, het durven aanraken en op je bord willen hebben ervan. Hij gaat daarheen omdat hij een prikkelverwerking stoornis heeft en daardoor beperkt eet. Voor de een is het veel, voor de ander weinig. Maar hij huilt vaak als het op tafel staat, wilt niks proeven of spuugt het uit. Daardoor hebben we er hulp voor gezocht, doordat hij bekend was bij de revalidatiearts was dat zo geregeld. Wat hij ongeveer eet Hamburgers,kip en gehaktbal Komkommer en paprika Krieltjes, pom duchess en aardappelkroketjes, soms ook rosti. Kale pasta met kaas Patat Pizza Banaan, appel, druiven, soms mandarijn en aardbeien. Sinds de eetclub durft hij tomaat aan te raken, broccoli tegen zijn gezicht aan te houden en zelfs een stukje vis te proeven.
Los laten. Ik ben van mening dat je geen strijd over eten moet willen. Mijn zoon begon vanaf zijn 3e selectief te worden in groentes en wilde op een gegeven moment geen enkele groente meer eten. Ik heb hier geen energie in gestoken. Schepte wel altijd een eetlepel op, maar dit bleef dan altijd liggen, drama maakte ik hier niet van. Hij heeft ook een periode gehad dat hij helemaal geen warm eten wilde, ook prima. Wel altijd de regel gehad: dit is wat we eten. Hoef je het niet, dat is ook goed, maar dan krijg je niets anders meer, enkel een glas water. Inmiddels is hij 8 en het eten van groente begint langzaam te komen.
@MamaChantal: Ik denk da tje vaak wel aanvoelt of het nog normaal is of niet. En dat dat inderdaad met meer dingen te maken heet dan enkel hoeveel dingen ze eten. Mijn dochter eet vergelijkbaar met jouw zoon, alleen minder aardappeldingen en wat meer groente (bv. ook broccoli, bloemkool en snijbonen). Pizza eet ze met enkel geraspte kaas en hamburgers lust ze bv. maar een soort van, net als van bv. vanille yoghurt. Ze kiest op de bso als activiteit al een hele tijd koken, eerst at ze er geen hap van, maar inmiddels proeft ze het! Voor haar een hele vooruitgang. Ik maak me bij haar echter geen zorgen, het komt wel. Maar ik kan me goed voorstellen dat het bij een ander kind anders is.