Hey meiden, Ik hoop dat jullie advies voor me hebben, want ik zit er doorheen. Mijn zoon van 3 is een lieve, gezellige, grappige jongen. Maar hij is zo veel boos, het is ontzettend vermoeiend, die strijd de hele dag door. Het is om (in mijn ogen dan) de kleinste dingen. Het is nu 22u, en hij is eindelijk in slaap. De hele avond is het strijd, hij wil niet slapen, verkeerde verhaaltje, verkeerde pyjama, tandpasta is niet goed, een kusje teveel gegeven.. Op het moment dat iets niet goed is valt er geen land mee te bezeilen. Hij loopt de kamer uit, luisterd niet, slaat om zich heen. De enige manier om hem hier uit te krijgen is hem óf zijn zin geven óf niet, waardoor hij van boos naar heel boos naar huilen gaat. Dan is hij uiteindelijk te troosten, en weet dan zelf niet meer waarom hij boos was. Er zijn natuurlijk ook momenten waarop hij tevreden is, dit is vooral als zijn broer en zus niet thuis zijn. Niks helpt, ik heb de juiste manier iig nog niet gevonden. Hebben jullie hier ervaring mee en tips? Ik weet het even niet meer. En door deze eindeloze strijd wordt ik ook geen leukere moeder.
Hier werkt alleen duidelijkheid, en een vast ritme. Aankondeging dat we over 5 minuten naar boven gaan, tanden gaan poetsen, plassen en naar bed gaan. Hij mag kiezen welke tandpasta, welke pyama, en welk boek. Dan zeg ik we kiezen allebei een verhaal en daarna ga je slapen. (Soms rekken ze dit met nog 1 verhaaltje en die lees ik dan ook nog.) er zijn dingen die moeten (tanden poetsen) en dingen waarin ik ze een keuze geef. (cars tandpasta of draken tandpasta maakt mij niet uit, dat mogen ze kiezen) Altijd hetzelfde ritueel geeft ze bij mij wat hou vast en vooral duidelijkheid. dit werkt bij ons.
Dingen zoals "nog 5 minuten" werken niet bij hem. Zodra dat dan voorbij is begint het weer overnieuw. Maar echt regelmaat hebben we nu niet. Wel in tijd, maar vooral bij het naar bed gaan geen vaste tructuur. Overdag gaat dit ook zo, daar is de structuur nog lastiger toe te passen.
Ik herken het zeker. Het is wel beter geworden dan eerst, maar dan nog is hij vaak boos, "zomaar". Als man er is, is het nog vaak erger. Het is heel erg vermoeiend, weet nog heel goed hoe kapot je ervan kunt raken. Gelukkig is het hier al wel veel beter nu hij ouder is. We hadden wel veel structuur, maar dat hielp niet altijd. Zeker na een dag vol prikkels was het gegarandeerd daarna allemaal fout.
Wij gaven ons zoontje (ook 3) ook vaak keuzes, nu niet meer en dat gaat een heel stuk beter want het is op die manier veel duidelijker voor hem. Dus niet wil je deze pyjama of die andere? Maar... we gaan nu je ‘blauwe’ pyjama aantrekken. En het tijdrekken is natuurlijk ook de leeftijd... niet toegeven en aan een vast ritueel houden zodat hij weet wat hij kan verwachten. En dat heeft even wat tijd nodig voordat het op die manier ook werkt.
Lastig, met name lastige leeftijd ook.. mijn dochter had zo'n periode paar maand voordat ze 4 werd, super frustrerend Misschien kijken of je hem meer zelf keuze kan laten maken, zelf pyjama etc laten kiezen.. bij boos zijn werkte en werkt hier vaak wel even op de gang, soms nog niet eens zo zeer als straf maar even uit de situatie.. zei dan ook erbij als je weer kan stoppen met huilen/ schreeuwen/ wat dan ook dan mag je zelf weer terug komen.. Succes, hopelijk is het snel weer voorbij
Ik denk ook wel dat picto’s en timetimer misschien hem meer duidelijkheid geven. Tenminste bij onze zoon was het zo dat hij zo boos was omdat hij het niet goed begreep wat de bedoeling was en daardoor gefrustreerd werd (en wordt ook eigenlijk). Dus heel veel duidelijkheid helpt hierbij. Misschien schemaatje maken met picto’s hoe de dag verloopt of avondritueel en dit telkens met hem doornemen?
Hij wordt over 2 wkn 4. Ben "blij" dat je het herkent. Het is om hem van te worden. Het zelf willen kiezen heeft ook wel met zijn eigen autonomie te maken. Er zijn veel dingen die hij nog niet kan. Dus hetgeen waar hij wél invloed op het wel hij ook zelf bepalen. Ik ga samen met hem een pictogrammen bord maken. Net besproken en hij vindt het zelf ook een goed idee. Ben benieuwd of het wat rust geeft. Het gaat met momenten om echt goed hoor. Maar zoals gisteravond vind ik echt moeilijk. Naast mijn peuterpuber (al is hij al een kleuter) heb ik ook een tiener, de combinatie vreet (soms) echt energie. Voel me dan vooral schuldig naar mijn dochter, die zit er qua leeftijd tussenin. Ben sinds bang dat ze ondergesneeuwd word door de rest.
Ik heb er ook zo eentje ze heeft gewoon een eh heftig temperament.. kan ontzettend vrolijk en blij en lief zijn maar als het niet gaat zoals ze wil, gaan alle registers open. Toen ze 2-3 was was het inderdaad drama zoals jij beschrijft, hele dagen dat ze alleen maar aan het schreeuwen was. Nu is ze bijna 5 en gaat het beter. Wat in ieder geval niet helpt is altijd de zin geven want dan gaat het van kwaad tot erger, dan wil ze steeds meer (het helpt ook niet dat ik precies zo'n zusje heb en precies weet hoe ontzettend onaangepast zij de maatschappij in is gerold; dat gaat ons dus niet gebeuren). Ik vind streng en consequent nog het makkelijkst, dan weet ze waar ze aan toe is. En op goede momenten mag ze echt wel wat kiezen maar niet teveel
Blij om te lezen dat anderen het hier herkennen. Ik zag al allerlei doemscenario's voor me. Kinderpsychologen enz. Zijn vader is precies hetzelfde, maar die is op volwassen leeftijd nog steeds zo. Daar ligt natuurlijk ook wel een beetje mijn angst.
Toen die van ons naar school ging, werd het al veel beter. Wij zijn wel nog een traject ingegaan, maar daar is niks uitgekomen (hooggevoelig wel).
voor jullie planbord/weekplanner heb je hier misschien iets aan: www.kinderplanborden.nl https://www.bol.com/nl/p/weekplanner-kind/9200000097110818/?Referrer=ADVNLGOO002008P-G-89205218842-S-864219276605-9200000097110818&gclid=Cj0KCQiA-bjyBRCcARIsAFboWg37Nhedpz8TWQRtnH5ac8Vjm9ZCCD3hrg2LVfWewAPO4c4PE-EIInEaAvCjEALw_wcB
En school brengt de eerste tijd nog wat extra frustratie mee, door alle indrukken en alle nieuwe dingen die ze moeten leren, maar daarna ga je zien dat er veel structuur is op school en dat ze in een half jaar zo veel leren in zelfstandigheid en zelfredzaamheid.
Structuur Hem zijn zin geven helpt natuurlijk niet en werkt alleen maar averechts Verkeerde verhaal prima dan geen verhaal pyjama idem dito Elke dag hetzelfde tot ie in de gaten krijgt dat het zo gaat en niet anders
Structuur is idd belangrijk. Maar vind het ook belangrijk dat hij wel voelt dat zijn mening er ook toe doet. Hij mag dus af en toe kiezen. Ik zeg ook nergens dat ik hem steeds zijn zin geef. Maar buig soms wel mee. Als hij bij alles boos wordt, of hij zijn zin nou krijgt of niet, weet ik soms niet meer wat te doen. We gaan zo zelf een bord maken met pictogrammen.
Onze zoon van 5 heeft ook altijd graag de touwtjes in handen. Vanaf jong af aan geven we hem veel duidelijkheid. Het helpt hem enorm om dingen van tevoren aan te geven. Ook laat ik hem dingen beslissen. Bijvoorbeeld we gaan naar het centrum en mag hij mee beslissen wat hij wil zien en welke volgorde handig is. Bijvoorbeeld bieb, kringloop, supermarkt. Met de boodschappen naar de bieb en kringloop is niet handig. Zo krijgt hij inzicht en heeft hij het gevoel dat hij wat te zeggen heeft. Bedritueel is bij ons standaard en wijken daar weinig van af. Bij ziek zijn een extra kus of knuffel geen probleem maar je gaat niet van boven naar beneden schreeuwen. We Zeggen ook dezelfde dingen en dan is het klaar. Soms lijkt het of zijn wereldje even ingestort is en heeft hij extra aandacht nodig
Ik denk niet dat dit echt te vergelijken is. Vooral omdat jou zoon ouder is. Dan kun je toch meer overleggen. Hier gaat het vooral om een kleuter die op de vreemdste momenten boos wordt, om alles. En dan is er geen gesprek meer mogelijk. Hoop dat het gaat helpen dat hij over een aantal wkn naar school gaat.
Dikke knuffel voor jou en je zoon!!. Wat kan het lastig zijn. Ik heb geen tips voor je. Die van mijn zijn best gemakkelijk, helaas de jongste van 3j8mnd praat nog niet. Maar zelfs dat geeft relatief weinig frustratie. Dus gewoon even een dikke knuffel voor je.