Dankjewel iedereen voor de liefdevolle woorden. Het is zo overweldigend allemaal, het is echt alsof ik in een roes leef. Als ik iets aan het doen ben of met mijn zoontje en man ben dan gaat het wel, maar zodra ik alleen ben is het verdriet ondraaglijk. Maar er is weer een dag voorbij en vrijdagmiddag krijgen we dan eindelijk iets meer informatie. Eerlijk gezegd hoop ik gewoon dat het de triploidie is, aangezien we dan ook weten dat het niet erfelijk is en dat de herhalingskans vrijwel nihil is. Anders moet ik nog bijna 2 weken wachten.. en elke dag is er toch een meer dat ze nog ietwat verder groeit, ik haar voel bewegen en ze meer deel van ons gezin uitmaakt.
Wat ongelofelijk verdrietig dit. Ik kan de juiste woorden niet vinden, behalve dat ik je onwijs veel sterkte en kracht toe wil wensen. ❤️
Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte toe! Betekent het vrijwel zeker dat de zwangerschap wordt afgebroken of kun je het kindje wel voldragen? Wat wordt er geadviseerd in dit geval? Ik kan me niet voorstellen hoe het voelt maar ik leef met je mee...
Doordat ze nu al zo’n grote groeiachterstand heeft, en ik veels te weinig vruchtwater heb (buiten de andere afwijkingen om) is de kans op een voldragen zwangerschap zowieso minimaal. Dus gaan wij eigenlijk vrijwel zeker de zwangerschap afbreken, hoe verdrietig dit ook is. Daarnaast vraag ik mijzelf af of ze het nog wel fijn heeft in mijn buik, aangezien ze bij alle echo’s dubbel gevouwen ligt en slecht beweegt omdat ze gewoonweg geen ruimte heeft. Wij wachten op de uitslag van de vruchtwaterpunctie snel test die krijgen we morgenmiddag, en dan krijgen we in ieder geval uitsluitsel of het maternale triploidie is. Is dit het geval zal de bevalling volgende week ingeleid worden. Is dit niet het geval dan moeten we wachten op het complete chromosoomonderzoek en hebben we 2 maart weer een afspraak in het academisch ziekenhuis .
Jeetje wat heftig zeg!!! Heb er echt geen woorden voor zo verdrietig vind ik het... Ik wens je toch nogmaals heel veel sterkte!!!
Wat vreselijk zeg. Maar als het idd zo is dan is afbreken eigenlijk de enige keuze. Maar zo ontzettend verdrietig. Ja je houdt al van je kindje zodra je weet dat je zwanger bent. Je zag al helemaal een zusje voor je zoontje. Heel veel sterkte
Zo voelt het voor ons ook.. dan is er eigenlijk geen keuze te maken. Het enige wat ik hoop is dat ze geen pijn heeft, en ik wil haar daar ook niet doorheen laten gaan.
Ik duim voor jullie dat dit een hele verdrietige domme pech is en idd geen erfelijke kwestie. Het is al verdrietig genoeg sterkte
Oh, echt heel verdrietig... Je wilt inderdaad het beste voor je kindje maar hoe dan ook is het loodzwaar om te doorstaan.... alle beslissingen zijn lastig... Maar ze heeft met liefde in haar mama's buik mogen groeien en dat neemt niemand je meer af. ♡
Een hele dikke knuffel. Het is al zoveel gezegd, maar heel veel sterkte... Wat een moeilijke beslissing om te nemen. Verstandelijk ja, maar gevoelsmatig wil je zo graag anders...
Oh lieverd toch Vind het echt zo erg en intens verdrietig voor jullie Je blijft toch een klein sprankje hoop houden dat het iets anders is. Echt zo oneerlijk dit! Probeer troost te vinden in het feit dat je haar met liefde hebt gedragen en dat alles wat je doet voor haar is uit liefde, ookal betekent dat dat je haar los zal moeten laten.... veel sterkte de aankomende periode ❤️❤️❤️ Leef intens met je mee