Maar als jullie geen contact mogen hebben wil die partner dan wel meekomen? En als je tijdens zo een gesprek zegt pap het doet me pijn dat je niet voor die paar uur zonder haar kunt komen je ziet de kinderen al zo weinig? Zet dat hem niet aan het denken?
Ik vind het ontzettend flauw van je vader dat hij perse zijn partner mee wil hebben terwijl hij weet waar de schoen wringt. Net alsof hij niet zijn best wil doen om erweer wat van te maken.
Het kan natuurlijk ook dat zijn partner hem zo in dr macht heeft dat hij gewoon niet alleen mág komen van haar. En dat hij haar nu de hand boven het hoofd houdt... Hoe dan ook; een erg verdrietige situatie, vooral voor de kindjes
Tsja dit.. Maar het verdriet dat ik heb gehad toen ik een kind was, zullen mijn kinderen er gelukkig niet om hebben. Ze vinden het jammer.. Maar gaan direct over op de orde van de dag. Opa is nog nooit bij hun thuis geweest. Belt altijd met verjaardagen en stuurt een klein cadeautje. That's it. En zoals ik eerder zij er komen gewoon 2 opa's en oma's en nog zelfs overgroot en oma's. En die zien ze wel met verschillende gelegenheden. Thnx dat ik hier mijn ei even kwijt kon.
Kindjes staan daar (gelukkig) veel luchtiger in dan wij als mamas... Jammer ook voor opa, die op deze manier zijn kleinkids en dochter moet missen. Maar helaas... Sommige dingen kunnen niet door de beugel en je zal deze keuze niet zomaar hebben gemaakt. Ik zou ook bij mijn standpunt blijven... Sterkte ermee!! Knuff
Ik Heb geen idee wat er precies gebeurd is, en hoe de situatie is. Maar draai het eens om? Meerdere keren hier een topic gelezen over bv feestjes waarbij partner niet mee zou mogen, enz.. ik lees dan juist veel; partner niet welkom, ik ook niet. Die man houdt van die vrouw, wat ze ook gedaan heeft. En dat blijft dus heel moeilijk te begrijpen. Ts heeft het gevraagd, hij wil niet. Ik zou het zo laten. Er is al minimaal contact, zoveel verlies je er dus niet op en dan kan het gewoon blijven zoals het nu is.
Bij een ander op visite kan ik me er nog iets bij voorstellen dat je dan niet gaat maar je eigen kind Nee daar kan ik me echt niks bij voorstellen dat je je eigen kind niet op 1 zet...
Toch is het vaak zo hoor. Schoonvader heeft ook voor zijn vriendin gekozen boven zijn zoon (mijn man). Doet verrekte pijn, maar helaas, het is zoals het is. Hier de keuze gemaakt om hun beide niet meer te zien. Het leed was te groot om zich er ook maar 1 x per jaar overheen te zetten. Zijn familie, zijn keuzes. Kan niet meer doen dan met hem praten en luisteren.
Ik kwam ongeveer op plek 300+ voor m'n biologische vader. Bij mijn stiefvader kom ik op plek 1 samen met m'n stiefbroertjes en moeder. Hij is voor mij m'n vader.
Hier ook zo hoor. Mijn moeder is zelfs nog niet eens op kraamvisite geweest omdat haar partner niet mee mocht komen. Mijn jongste kindje is nu 2,5 maand maar mijn moeder heeft mijn lieve, mooie, schattige baby'tje nog nooit gezien. Mijn oudste is nu 3 en heeft haar ik denk een keer of 20 in zijn leven gezien, dan komt ze een uurtje, kletsen we wat luchtig en speelt ze met hem. Op zijn verjaardag is ze in geen velden of wegen te bekennen want tja partner niet welkom. Maar juist omwille van mijn kinderen ga ik niet van gedachte veranderen. Mijn taak is o.a.om mijn kinderen te beschermen, niet om ze op te zadelen met toxische personen omdat ik zo nodig mijn moeder wil zien koste wat het kost. Kan mij dus voorstellen dat TS er ook niet voegen kan of wil stappen, daarnaast is het nog maar de vraag in hoeverre haar kinderen daar bij gebaat zijn. Sterkte TS, ik weet hoe het is.