Ik ben wel bang. Niet voor mezelf maar mijn moeder, opa en oma en mijn kinderen. Ze zijn nu alle 3 verkouden, En wijzelf beginnen ook. Savonds als ze slapen ga ik toch even kijken en luisteren naar hun ademhaling.. Of ze benauwd zijn of niet.
Ik had tot 38.5 een temp, die zakte al na een paar dagen naar max 38. Raar hoestje met vastzittend stink slijm. Taai snot in mijn neus. Super snel moe en benauwd. Maar niet zo erg dat ik niet meer kon werken. Een paar dagen sleepte ik mezelf de tent door daar en toen ging het echt wel beter. In januari heb ik de gewone griep gehad, toen dacht ik echt dat ik dood ging. Dat had ik nu totaal niet
Ja,ben zeker bang het te krijgen. Nu sinds een aantal dagen pijn bij mijn longen. En af en aan warm. Helaas geen thermometer bij de hand. Ook zo nu e dan flinke hoofdpijn...
Ja ik heb Astma gehad en nog steeds gevoelige longen Heb vaker longontsteking als mensen om mij heen "Grapte" met collega's dat statistisch 1 op de 10 overlijd dan zul je net zien ik die ene ben Dus los van mijn jonge leeftijd en ik gezond ben geen onderliggend lijden heb denk ik dat ik met corona slecht af ben
Ik maak me wel zorgen. Man En schoonmoeder hebben Astma, schoonvader word behandeld voor huidkanker, ikzelf ben zwanger en er is nog niet veel bekend wat over wat corona met de baby doet. En verder maak ik me zorgen over alles eromheen. Echt heel bang ben ik gelukkig niet, maar ik ben er wel veel mee bezig
Ik ben niet bang, wel onrustig omdat het leven nu zo anders is en de onzekerheid over hoe lang het nog gaat duren en of er nog verdere maatregelen volgen. Maar goed, ik denk dat het z´n gangetje na een paar dagen wel gaat vinden. Kinderen en wij moeten nu nog erg wennen en ik hoop dat het een soort tijdelijke nieuwe way of life wordt zeg maar.
Ja ik ben bang. Ik heb een paniekstoornis die ik goed onder controle had, maar sinds deze corona gekte is die controle weg. Ik voel me opgejaagd, m'n hartslag is hoog, heb weer hyperventilatie die naar paniekaanvallen neigt te gaan, moet soms gewoon even huilen om alle spanning los te laten en ik maak me zoveel zorgen om werkelijk alles. Ben van belachelijk positief zoals ik altijd was naar een mega doemdenker gegaan. Hebben we door die hamster gekte straks nog wel genoeg te eten? Zal alles goed komen met m'n dochtertje, m'n partner, m'n familie en vrienden en niet te vergeten mezelf? Hoeveel mensen gaan er nog overlijden en hoeveel families kunnen geen afscheid nemen van hun dierbare? Hoe lang gaan kinderen echt niet naar school kunnen en wat is het effect hiervan? Is wat we nu doen wel genoeg of moeten we straks echt in volledige lockdown? Wat gaat dit doen met onze economie? Kunnen wij nog wel in ons koophuis blijven? M'n partner is ZZP-er, kan hij zijn werk nog wel blijven doen (afhankelijk van de horeca). Wanneer houdt dit op!? Ik hoop elke dag dat het een nachtmerrie is om vervolgens de volgende dag weer wakker te worden en te zien dat het de realiteit is. Verschrikkelijk..
Fijn dat het nu beter gaat. Ik blijf binnen, ga alleen voor noodzakelijke dingen naar buiten. Ik neem een multivitamine, vitamine C en vitamine D. Daarnaast heb ik nu ook gember, kruidnagel en honing. Ik doe wat ik kan en hopelijk is dit allemaal heel snel voorbij zonder al teveel slachtoffers.
Ik ben bang, voor mijn ouders en Voor mijzelf als risicogroep. Elke dag dat man naar zijn werk gaat ben ik bang dat hij virus mee naar huis neemt van een klant of collega. Maar ook omdat ik nog revalideer en t fysiek niet aan kan zonder mijn mantelzorgers die niet durven te komen dat t mij extra zwaar valt . Maar ik loop wel rondje buiten met de kinderen in de frisse lucht (uiteraard wel volgens rivm richtlijnen), ik ga niet angstvallig afwachten in huis. Ik wil niet dat de angst mij meer gaat beperken dan nodig. De hormonen en intense vermoeidheid maken de beleving ook intenser.
Ik weet niet waar jullie wonen, ik woon zelf in friesland , maar moest net maandverband etc halen dus ging naar het centrum, en echt waar het was zo druk, normaal is het niet zo druk zelfs op zaterdag niet, dus de winkeliers die maken goeie omzet. En niemand die zich wat van aantrekt, ik heb 2 mensen gezien die al snotterend en snuitend de neuzen gingen rustig winkelen.
Bang was ik vorige week... Heel erg! Kon niet normaal slapen, veel wakker en eng gedroomd... Nu gaat het wel weer! Soms bekruipt me er een angst weer en moet ik even goed zuchten en relativeren. Ik zit nu ziek thuis, verwacht een bronchitis opgelopen te hebben, begon anderhalve week geleden met hoesten... Na een paar dagen lichte verhoging, hoofdpijn en vermoeidheid... Voelde ik me weer beter, maar het hoesten (incl groen/gele smurrie 's ochtends) is nog steeds aanwezig. Dus ben ik thuis van werk.. Ga ik alleen ommetjes maken met voldoende afstand met zo weinig mogelijk mensen op straat! Ik hoop dat we hier stiekem al een besmetting gehad hebben (Kids begonnen 2/3 weken geleden met hoesten, koorts en spugen) man heeft toen ook gehoest... Ik begon er later pas mee, maar denk het niet... En als ik de berichten zo hoor zou ik 't niet erg vinden om 't gewoon allemaal over te slaan als 't kan
Mijn angst zakt iets. Bezorgd blijf ik wel. Houdt me dan ook aan de adviezen. Man is wel aan het werk.
Ik ben erg bang. Ik heb astma en bronchieëctasieën en zit al twee weken binnen. Ik durf nog net de tuin in, maar ben bang dat mijn man het mee naar huis neemt van zijn werk of dat we het toch al hebben opgelopen voordat we ons opsloten. Ik ben vooral bang voor mijn kinderen, als mij iets overkomt. Die gedachte kan ik maar moeilijk loslaten. Ik ben ook bang voor de komende tijd, want als we niet op korte termijn ziek worden zal ik daar heel erg lang bang voor blijven. Ik weet niet of en hoe ik dat moet volhouden. Ik probeer mezelf af te leiden, te genieten van mijn kinderen en ik bid.
Ik ben niet bang. Maar houd mij aan de maatregelen die zijn genomen en de hygiëne. Mijn oudste mag na buiten in de tuin of de speeltuin mits er geen andere zijn. Maar hij is verkouden en mag alleen binnen of even in de tuin spelen. En ik bezoek niet onnodig winkels. Alleen als ik iets nodig heb uit de supermarkt. Maar dat deed ik altijd al. Maar ik snap voor mensen in risico groepen of familie leden hebben die daar in horen het een behoorlijke onzekere en angstige periode kan zijn. Wel word ik moe van alle nieuws berichten alleen maar negatief. Terwijl er mensen zijn genezen en dat lees je bijna nergens. Het negatieve jaagt mensen angst aan en creëert onrust.
Als je het koud hebt, dan warm je op (rillen van de koorts). Als de temperatuur daalt krijg je het juist warm (zweten). Waar had je spierpijn?